แปลไทยโดย Subaru-Kyun
ตรวจทาน Subaru-Kyun
=================================================
ดื้อด้าน เอาแต่ใจ อาละวาดไปทั่ว เขากระทั่งไม่ได้คิดจะสนใจกับผู้อาวุโสแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ ทั่วทั้งนิกายทมิฬ คงมีเพียงเจียงเฉินเท่านั้นที่มีความองอาจและกล้าหาญเช่นนี้
"ดูนั่น! มันคือศีรษะของจ้าวจันทราโลหิต!เจียงเฉินได้สังหารมันและเหล่าปีศาจโลหิตทั้งหมดในเขตศิลาเหลือง เขาได้ทำภารกิจที่ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้สำเร็จ และเขาได้ช่วยเหลือผู้คนทั่วทั้งแคว้นฉี"
"ศีรษะของจ้าวจันทราโลหิตดูเหมือนไม่ใช่ของปลอม เขาได้สร้างผลงานที่ยิ่งใหญ่! เจียงเฉินซึ่งตัดสินใจที่จะสังหารเฟินคุน และใครก็ตามที่เข้ามาขวางทาง ถือว่าเป็นศัตรูของเขา"
"ฮึ่ม ! เฟินคุนมันสมควรตายแล้ว มันทำร้ายหยานเฉินหยู่กับฮันหยานในขณะที่เจียงเฉินไม่อยู่ พฤติกรรมของมันได้แหกกฎนิกายอย่างร้ายแรง ! อย่างไรก็ตามท่านผู้นำนิกายอยู่ในช่วงเก็บตัวบ่มเพาะพลัง และในตอนนี้ปู่ของมันได้ทำหน้าที่แทนท่านผู้นำนิกาย เฟินคุนจึงสามารถทำอะไรก็ได้ที่มันต้องการ มันถึงได้เย่อหยิ่งถึงเพียงนี้"
………………………………………………………..
ทุกคนต่างตกตะลึง เจียงเฉินแข็งกร้าวเป็นอย่างมาก แม้เผชิญหน้ากับผู้อาวุโสระดับแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองเขาก็ไม่ยอมถอยแม้แต่ก้าวเดียว เขาถือศีรษะของจ้าวจันทราโลหิตอยู่ในมือ นับว่าเป็นผลงานที่ยิ่งใหญ่ หากผู้นำนิกายอยู่ที่นี่ เขาจะมอบรางวัลมากที่สุดที่เขาสามารถให้แก่เจียงเฉินได้ มันมากพอที่เจียงเฉินจะร้องขอสิ่งใดก็ได้
ผู้อาวุโสระดับแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองมีท่าทีเปลี่ยนไป การนำศีรษะของจ้าวจันทราโลหิตออกมา เจียงเฉินได้แสดงให้เห็นว่านิกายทมิฬได้ติดหนี้เขาอยู่มาก และทำให้ทั้งสองรู้สึกแย่ที่เข้ามาขวางทางเขา ถึงอย่างไร พวกเขาก็ได้รับคำสั่งมาจากเฟินจงถัง แต่ในเวลาเดียวกัน พวกเขาก็เป็นถึงผู้อาวุโสนิกายเขตใน มันน่าอับอายหากพวกเขายอมถอยออกไป
"เจียงเฉิน ได้โปรดระงับโทสะก่อน เจ้าได้สังหารจ้าวจันทราโลหิตรวมไปถึงปีศาจโลหิตทั้งหมด ผลงานของเจ้าไม่มีผู้ใดสามารถเทียบได้ เมื่อท่านผู้นำนิกายออกจากการเก็บตัว ข้ามั่นใจว่าเขาจักต้องมอบรางวัลให้เจ้าอย่างงาม หนี้แค้นระหว่างเจ้ากับเฟินคุน รอให้ท่านผู้นำออกมา ข้าเชื่อว่าเขาจะต้องให้คำตอบที่เจ้าพึงพอใจเป็นแน่"
หนึ่งในผู้อาวุโสพยายามให้คำแนะนำเจียงเฉิน
"ฮะฮะฮะ… รางวัลห**าอะไรนั่น บิดาผู้นี้ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น!"
เจียงเฉินคำรามออกมาเป็นเสียงหัวเราะ เขาปลดปล่อยพลังหยวนไปที่ฝ่ามือ ศีรษะของจ้าวจันทราโลหิตได้แตกกระจายออกมาในทันที
ความกราดเกรี้ยวของเจียงเฉินได้ทำให้ผมของเขาชี้ตรงขึ้นสู่ฟากฟ้า เขากำหมัดของเขาทั้งสองข้างแน่นจะได้ปรากฏเสียงแตกหักออกมา แววตาของเขาดูชั่วร้าย ดวงตาทั้งคู่ได้เปลี่ยนเป็นสีแดงโลหิตโดยสมบูรณ์ เขาดูราวกับสัตว์ร้ายจากบรรพกาล เขาใกล้จะระเบิดออกมาเต็มทีแล้ว
"ข้าบอกก่อนหน้านี้แล้วมิใช่รึ หากใครมาขวางทางข้ามันต้องตาย ! เจ้าแก่โง่ทั้งสอง ไปตายซะ!"
เจียงเฉินเหี้ยมโหดอย่างมาก เขายืนมือไปหาหนึ่งในผู้อาวุโสและปลดปล่อยสิ่งที่ตื่นขึ้นมาใหม่ ฝ่ามือมังกรแท้จริง
ปัง…!
เมื่อเสียงการต่อสู้ดังขึ้น กรงเล็บมังกรสีแดงโลหิตขนาดใหญ่กว่าบ้านได้ตกลงมาจากฟากฟ้า ตรงไปที่ชายแก่
"เจ้ากล้าลงมือกับผู้อาวุโสเช่นนั้นรึ?! ไม่เห็นหัวพวกข้า! เจียงเฉินเจ้ารนหาที่ตาย!"
ผู้อาวุโสกราดเกรี้ยวเป็นอย่างมาก เขาโบกมือปลดปล่อยลำแสงพุ่งไปยังฝ่ามือมังกรของเจียงเฉิน
ปัง….!
เสียงของการต่อสู้กวาดไปทั่วสถานที่ ฝ่ามือมังกรแท้จริงเป็นทักษะต่อสู้ของมังกร มันไม่ใช่อะไรที่จะต่อกรได้ง่ายๆ นอกจากนี้ เจียงเฉินยังมีตราประทับมังกรถึงสามร้อยดวง ทุกการโจมตีของเขาเต็มไปด้วยแรงกว่า สามล้านจิน (1 จิน = 0.5 กิโล) ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ทั่วไปยากที่จะรับมือการโจมตีเช่นนี้ได้
ฝ่ามือมังกรแท้จริงนั้นราวกับภูเขาได้ร่วงหล่นมาจากฟากฟ้า มันได้บดขยี้การโจมตีของชายแก่แล้วจับตัวชายแก่ไว้กลางอากาศ
"เจียงเฉิน เจ้ากล้าดียังไงถึงได้มาลงมือกับข้า!"
ท่าทีของผู้อาวุโสเปลี่ยนไป เขาไม่เคยคาดคิดว่าเจียงเฉินจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ ความแข็งแกร่งนั่นสามารถจัดการเขาซึ่งเป็นถึงผู้อาวุโสระดับแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์
"เพลิงมังกรแท้จริง เผาชายคนนี้ให้เป็นเถ้าถ่านซะ!"
เจียงเฉินไม่ได้ให้โอกาสใดๆในการหลบหนีจากกรงเล็บมังกร ทันใดนั้นกรงเล็บทั้งหมดได้ปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิง
อ้ากกกกกก!!
เปลวเพลิงที่ร้อนแรงเปรียบเสมือนสว่านที่สามารถเจาะทะลวงสิ่งใดก็ได้ ทันใดนั้นมันได้ฉีกกระชากร่างกายของชายแก่ออกเป็นชิ้นๆ นี่คือเปลวเพลิงจากมังกรที่แท้จริง ราชันย์ของทุกสรรพสิ่ง เจียงเฉินได้ปลดปล่อยมันพร้อมกับฝ่ามือมังกรแท้จริง การผสานของทั้งสองอย่างไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะสามารถต้านทานได้
ชายแก่ที่ได้รับบาดเจ็บก่อนหน้านี้ เขาไม่ได้ใส่ใจกับเจียงเฉินมากมายนัก เขามั่นใจว่าเจียงเฉินไม่กล้าลงมือกับเขา นั่นเป็นเหตุว่าทำไมเขาถึงถูกฝ่ามือมังกรแท้จริงจับได้ หากไม่ใช่เช่นนั้น ด้วยระดับแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าเขาจะไม่สามารถกำจัดเจียงเฉินได้ แต่เขาคงไม่ถูกเจียงเฉินจับได้ง่ายดายเช่นนี้
เสียงกรีดร้องโหยหวนดังออกมาจากหุบเขาทมิฬ เพียงแค่สามลมหายใจ เสียงกรีดร้องของชายแก่ได้หยุดลง นั่นเพราะเปลวเพลิงมังกรแท้จริงได้แผดเผาชายแก่เป็นเถ้าถ่านไปแล้ว
ฉากนี้ได้ทำให้ทุกคนที่เห็นตกตะลึงโดยสมบูรณ์ ในตอนนี้ดวงตาของทุกคนเบิกกว้างและดูเหมือนถูกเติมเต็มด้วยคำว่าไม่อยากเชื่อ ผู้อาวุโสระดับแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ถูกเจียงเฉินสังหารอย่างง่ายดาย หากพวกเขาไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง พวกเขาไม่มีทางเชื่อมันอย่างแน่นอน
"สวรรค์… เปลวเพลิงอะไรกันเนี่ย? มันมีพลังที่น่ากลัวมาก! ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้นถูกฆ่าตายในทันที!"
"พวกเจ้าเห็นทักษะที่เจียงเฉินปลดปล่อยออกมาหรือไม่?! กรงเล็บมังกรขนาดยักษ์ที่ปกคลุมไปด้วยเกล็ดมังกร มันน่าสะพรึงกลัวอย่างมาก! เช่นเดียวกับเปลวเพลิงที่รุนแรงนั่น ข้ารู้สึกเหมือนกับว่ามันสามารถแผดเผาได้ทุกสิ่งในโลกนี้!"
"เขามาอยู่ที่นิกายทมิฬนานเท่าไร? ข้าคิดว่า อย่างมากแค่หนึ่งเดือนเท่านั้น ! และเขายังสามารถสังหารผู้อาวุโสระดับแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ลงได้! มันน่าตลกที่ผู้คนส่วนใหญ่คิดว่าเมื่อเขาต่อสู้ เขาจะพ่ายแพ้แก่หนานเป่ยเฉา แต่ดูเขาในตอนนี้สิ ใครจะสามารถยืนหยัดเป็นคนสุดท้าย ยังคงเป็นปริศนา!"
"ที่สำคัญกว่านั้น คือเขาสังหารผู้อาวุโสระดับแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ลงได้ ! นี่มันเป็นเรื่องใหญ่! ในประวัติศาสตร์ของนิกายทมิฬ ไม่ว่าศิษย์คนไหนก็ไม่เคยแม้แต่พยายามสังหารผู้อาวุโสนิกายระดับแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ เจียงเฉินเป็นคนแรก! นี่แสดงให้เห็นถึงความเกลียดชังที่เขามีต่อเฟินคุนนั้นมากมายขนาดไหน เขาตั้งใจจะสังหารเฟินคุน ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม!"
…………………………………………….
ทุกคนต่างตกตะลึงที่เจียงเฉินได้สังหารผู้อาวุโสระดับแก่นแท้ศักดิ์วิทธิ์ เจียงเฉินได้สังหารไปสองคน หนึ่งในนั้นเป็นศิษย์ใน และอีกหนึ่งคือผู้อาวุโสเขตใน การกระทำของเขาได้แสดงให้เห็นถึงความตั้งใจที่จะสังหารเฟินคุนในวันนี้
"เจียงเฉิน จะ…เจ้า….. กล้าดียังไงถึงได้สังหารผู้อาวุโสนิกาย เจ้าจะมากเกินไปแล้ว!"
ผู้อาวุโสอีกคนรู้สึกโกรธแค้นจนร่างกายของเขาสั่นไปหมด เขาชี้นิ้วไปยังเจียงเฉินและพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ทุกคนสามารถบอกได้ว่าเขากำลังหวาดกลัว เจียงเฉินมีพฤติกรรมที่โหดเหี้ยมและความสามารถที่สังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างรวดเร็ว ได้ทำให้ผู้อาวุโสอีกคนหวาดกลัวเป็นอย่างมาก
"ออกไปพ้นทางของข้า หากเจ้ายังต้องการมีชีวิตอยู่"
เจียงเฉินจ้องมองไปยังผู้อาวุโส ทำให้ผู้อาวุโสรู้สึกหนาวสั่นในใจของเขา เขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไป จึงถอยหลังไปสองก้าว ชายตรงหน้าเขาน่าหวาดกลัวเกินไป
"วันนี้ได้เปิดตาข้าจริงๆ"
อี้จื่อฮันหายใจเข้าลึกๆ เขาไม่สามารถสรรหาคำใดๆมาอธิบายความรู้สึกของเขาในตอนนี้ การเติบโตของเจียงเฉินได้ทำให้ทุกคนถึงกับพูดไม่ออก
"ดี อย่างนั้นล่ะน้องชายข้า!"
กั๋วฉานรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ศักยภาพที่เจียงเฉินในวันนี้เหนือจินตนาการของเขา เขาไม่เคยพบใครที่เติบโตได้รวดเร็วเช่นนี้ในเวลาอันสั้น
"เฟินคุน ไสหัวของเจ้าออกมารับความตายซะ!"
เจียงเฉินเดินหน้าต่ออีกครั้ง เสียงของเขาดังไปทั่วทั้งหุบเขาทมิฬ เมื่อเขาเดินผ่านผู้อาวุโสนิกาย เขาไม่สนใจที่จะมองแม้แต่น้อย แม้ว่าผู้อาวุโสนิกายจะไม่พอใจในพฤติกรรมของเจียงเฉิน แต่เขาไม่มีความกล้าพอที่จะเข้าไปขวางทางอีกต่อไป ไม่ต้องสงสัยหากเขาทำอีกครั้ง จุดจบคงไม่แตกต่างกับผู้อาวุโสอีกคน ทีได้ตกตายไปแล้ว
ด้วยจิตวิญญาณที่ไม่ย่อท้อและออร่าที่ล้นหลาม ทักษะร่างแปลงมังกรจึงได้พัฒนาขึ้นไปอีกขั้น มันได้ให้ประโยชน์แก่เจียงเฉินอย่างมาก ตราประทับมังกรสามร้อยดวง เปลวเพลิงมังกรแท้จริง และฝ่ามือมังกรแท้จริง ทั้งหมดได้ทำให้เจียงเฉินแข็งแกร่งยิ่งขึ้น ในตอนนี้เจียงเฉินต้องการสังหารเฟินคุนแม้จะมีอุปสรรค์มากมาย เมื่อเขาได้ทำ เขาจะได้รับการยอมรับจากทักษะร่างแปลงมังกร และจะทำให้เขาเทียบได้กับลักษณะที่แท้จริง
ในตอนนี้ ไม่มีใครกล้าขวางทางเจียงเฉินอีกต่อไป ชายคนนี้ไม่อาจหยุดยั้งได้ มีเพียงผู้อาวุโสระดับแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นกลางถึงสามารถหยุดเจียงเฉินตอนนี้ได้
"ฮึ่ม!"
ในตอนนั้นเอง ได้มีเสียงเย็นชาออกมาจากส่วนลึกของเขตใน หลังจากนั้นได้มีร่างทั้งสองปรากฏตัวขึ้น ในที่สุด เฟินจงถังและเฟินคุนก็ออกมา เฟินจงถังมีความโหดเหี้ยมและประกายชั่วร้ายในดวงตาของมัน จ้องมองไปยังเจียงเฉิน
"เจียงเฉิน เจ้าศิษย์นอกคอก เจ้ากล้าดียังไงถึงได้สังหารผู้อาวุโสเขตใน? ความผิดนี้อภัยให้ไม่ได้! ข้าจะเป็นตัวแทนผู้นำนิกาย ลงทัณฑ์โดยการสังหารเจ้าในวันนี้!"
เฟินจงถังพูดออกมาอย่างตรงไปตรงมา
ฟุ่บ….
มีร่างคนปรากฏขึ้นข้างๆเจียงเฉิน นั่นก็คือกั๋วฉาน เมื่อเขาเห็นเฟินจงถังและหลานชายของมัน ทำให้เขานึกถึงวันนี้ขึ้นมาและทำให้เขาโกรธแค้น
"เฟินจงถัง เฟินคุน พวกเจ้าต่างหากที่แหกกฎอย่างร้ายแรงก่อน และในตอนนี้ เจียงเฉินต้องการที่จะทวงคืนความยุติธรรม! หากเจ้าเป็นตัวแทนผู้นำนิกายก็ไม่ควรหยุดเขา เจ้าควรให้โอกาสเขาประลองเป็นตายกับเฟินคุน ให้พวกเขาตัดสินกันเองว่าใครจะสามารถยืนหยัดเป็นคนสุดท้าย!"
กั๋วฉานพูดออกมาอย่างด้วยท่าทีดุดัน
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ผู้คนทั้งหมดที่กำลังเฝ้ามองจากไกลๆต่างผงกหัวของพวกเขา นี่เป็นวิธีที่ยุติธรรมที่สุดสำหรับการแก้ปัญหานี้ แน่นอนว่าทุกคนรู้ว่าเฟินจงถังไม่ยอมอนุญาตตามความคิดของกั๋วฉานและปล่อยให้เจียงเฉินกับเฟินคุนประลองเป็นตายแน่ นี่มันไม่ต่างอะไรกับการที่เขาสังหารเฟินคุนด้วยตัวเอง เจียงเฉินสามารถสังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ได้ เฟินคุนอ่อนแอเกินกว่าจะเทียบกับเจียงเฉินได้
"สังหารผู้อาวุโสนิกายอย่างโหดเหี้ยม เป็นความผิดใหญ่หลวง มันแย่เสียยิ่งกว่าที่เฟินคุนได้กระทำ!"
เฟินจงถังกล่าวออกมาอย่างไม่แยแส
กั๋วฉานพยายามจะพูดบางอย่าง แต่เจียงเฉินยกมือขึ้นมาหยุดเขาไว้ เจียงเฉินไม่ได้ต้องการจะโต้เถียงกับใคร สิ่งที่เขาต้องการในวันนี้คือการสังหารเฟินคุน และจะไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้
"พวกมันทั้งคู่พยายามสังหารข้ามาหลายครั้ง เจ้าทำแม้กระทั่งให้ข้อมูลกับเหลียงเซียวจากนิกายกระบี่สวรรค์เกี่ยวกับภารกิจสังหารปีศาจโลหิตในเขตศิลาเหลืองของข้า จากนั้นขอร้องให้มันซุ่มจู่โจมในยามที่ข้ากลับมายังนิกายทมิฬ แต่น่าเสียดายที่ความสามารถของข้าเหนือกว่าที่เจ้าคิด เหลียงเซียวไม่อยู่ในสายตาของข้า"
หลังจากพูดเช่นนั้น เจียงเฉินก็ได้นำหัวออกมาจากแหวนของเขาอีกครั้ง เมื่อทุกคนเห็นใบหน้านั่น บรรยากาศร้อนระอุขึ้นในทันที
"เป็นเหลียงเซียวจริงๆด้วย ! เจียงเฉินสังหารเหลียงเซียวจากนิกายกระบี่สวรรค์ลงได้"
"สวรรค์! นี่มันน่าตกตะลึงเสียจริง ! หนึ่งในสี่สุดยอดอัจฉริยะของแคว้นฉีถูกสังหาร! อีกทั้งตอนนี้เจียงเฉินสามารถสังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ การสังหารเหลียงเซียวจึงไม่มีความหมายสำหรับเขา!"
"หากสิ่งที่เจียงเฉินพูดออกมาเป็นความจริง เช่นนั้นเฟินคุนกับปู่ของมันจบสิ้นแน่! การกระทำของพวกมันก็ไม่ต่างจากการทรยศ!"
………………………………………….
ตอนนี้ทุกคนสามารถบอกได้ว่านั่นเป็นหัวของเหลียงเซียว แม้แต่เฟินจงถังและเฟินคุนยังเปลี่ยนท่าทีเล็กน้อย พวกมันไม่อยากจะเชื่อว่าเหลียงเซียวถูกเจียงเฉินสังหาร เจียงเฉินได้ทำให้แผนการณ์ของพวกมันพังพินาศหมด
"เฟินคุน เป็นเพราะเจ้าหยานเฉินหยู่กับฮันหยานถึงบาดเจ็บสาหัส เจ้าได้ล่วงเกินข้าสร้างความเกลียดชังที่ไม่อาจลบเลือนได้ วันนี้ไม่ว่าอย่างไร ข้าจะฆ่าเจ้าให้ได้!"
เจียงเฉินมองไปยังเฟินคุน
=================================================
โปรดติดตามตอนต่อไป…………………
