แปลไทยโดย Takumi Kun
ตรวจทานโดย Takumi Kun
**************************************************************************
"ดูนั่น!เจียงเฉินและอี้จื่อฮันจากศิษย์ใน เจียงเฉินกลับมาแล้ว!"
"สวรรค์!เขากลับมารวดเร็วนัก! เรื่องใหญ่บางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น!"
"เรื่องใหญ่กำลังจะเกิดขึ้นในวันนี้อย่างแน่นอน! ครั้งที่แล้วเพียงศิษย์นอกไม่กี่คนถูกทุบตี และเจียงเฉินได้ก่อความวุ่นวายครั้งใหญ่ขึ้น และตอนนี้ หยานเฉินหยู่และฮันหยานสภาพสาหัส!ข้าแน่ใจว่าเจียงเฉินจักต้องบุกทะลวงผ่านสวรรค์เป็นแน่!"
"วันนี้นิกายทมิฬไม่มีความสงบสุขแน่ เจียงเฉินสามารถสังหารได้กระทั่งราชันย์จันทราโลหิต ระดับการบ่มเพาะของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก!ข้าเกรงว่าเฟินคุนจะไม่ใช่คู่มือของเขา!"
………………………………………………………………….
ทุกๆคนต่างหวาดกลัว เมื่อเห็นการกลับมาของเจียงเฉินดั่งปาภูเขาใหญ่ยักษ์ใส่มหาสมุทร มันก่อให้เกิดคลื่นยักษ์
เมื่อเจียงเฉินและอี้จื่อฮันมาถึงเหนือน่านฟ้านิกายทมิฬ เจียงเฉินไม่สามารถควบคุมตนเองไม่ให้ขมวดคิ้วได้ เหตุใดวันนี้เขาถึงรู้สึกถึงบรรยากาศแปลกประหลาดในนิกายทมิฬ นอกจากนี้ความรู้สึกไม่สบายใจนั้นรุนแรงกว่าเก่า
ไม่ได้ทำสิ่งใดทั้งสิ้น เจียงเฉินตรงกลับไปที่เรือนที่พัก อี้จื่อฮันรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องและตามเจียงเฉินไป
ด้านนอกเรือนที่พักเจียงเฉิน มีคนไม่กี่คนยืนรอบๆ ผู้นำกลุ่มคนพวกนั้นคือหวังหยุนและหวงเจิง หลังจากที่ได้รำคำชี้แนะและการสั่งสอนจากเจียงเฉิน หวังหยุนได้ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์ขั้นต้นแล้ว และเขาได้เลื่อนเข้าไปเป็นศิษย์ใน
หลังจากหยานเฉินหยู่และฮันหยานได้ถูกจู่โจมและบาดเจ็บ พวกเขาได้รออยู่ที่นี่ทุกๆวัน พวกเขาเชื่อว่าเจียงเฉินจะต้องกลับมาไม่ว่าเรื่องใดก็ตาม ตอนนี้เมื่อพวกเขาทุกคนเห็นเจียงเฉิน พวกเขาเดินมาทักทายเจียงเฉินทันที
"เกิดอะไรขึ้น?"
เจียงเฉินเห็นถึงความตื่นตระหนกและท่าทางกังวลใจ และช่วยไม่ได้ที่เขาต้องขมวดคิ้วอีกครั้งหนึ่ง เขาคาดเดาว่าพวกเขาคงจะรู้สึกมีความสุขและจัดงานฉลองให้เขาหลังจากเขาได้ทำภารกิจสำเร็จ แม้ว่าท่าทางของพวกเขายังดูไม่มีความสุข พวกเขาไม่ควรที่จะแสดงออกถึงการตื่นตระหนกและท่าทางเป็นกังวลเช่นนี้ เจียงเฉินไม่เห็นหยานเฉินหยู่ในหมู่พวกเขาเลย
"ศิษย์พี่เจียง มีบางอย่างได้เกิดขึ้น"
หวงเจิงกล่าว น้ำตาของเขาแทบจะไหลออกมาตรงนั้น
"บอกข้ามา"
ท่าทางของเจียงเฉินบึ้งบูด และเขาได้ปลดปล่อยออร่าออกมาจากทั่วร่างของเขาทำให้ไม่มีผู้ใดกล้าที่จะปฎิเสธ ผู้ที่เผชิญหน้ากับเขารู้สึกหวาดกลัวถึงจิตใจ
หวังหยุนและคนอื่นๆสั่นเทิ้ม พวกเขาบอกสิ่งที่เกิดขึ้นกับเจียงเฉินทันที บางสิ่งเช่นนี้ไม่อาจที่จะปิดบังเขาได้
หวังหยุนหายใจเข้าลึกๆแล้วกล่าว "ศิษย์พี่เจียง มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับศิษย์พี่หยานและศิษย์พี่ฮันหยาน"
"เรื่องเลวร้ายอันใดเกิดขึ้น?เกิดอะไรขึ้น?พวกเขาอยู่ที่ใด?"
เจียงเฉินรู้สึกช็อคในใจ มีบางสิ่งเกิดขึ้นจริงๆ เขารู้แล้วว่าทำไมเขาจึงรู้สึกไม่สบายใจ
"ศิษย์พี่เจียง เมื่อไม่กี่วันก่อน เฟินคุนพยายามที่จะกระทำการลามกหยาบคายต่อศิษย์พี่หยาน นางปฎิเสธแล้วต่อสู้กลับ แต่ว่านางได้บาดเจ็บสาหัสด้วยฝีมือของเฟินคุน ในเวลาเดียวกันศิษย์พี่ฮันหยานได้ออกมาจากการเก็บตัวฝึกตน และเขาได้ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์ เขาพยายามที่จะสู้กับเฟินคุน แต่บาดแผลของเขาร้ายแรงเช่นกัน พวกเขาทั้งคู่อาการสาหัสและถูกผู้อาวุโสกั๋วฉานพาตัวไป"
หวังหยุนได้บอกเจียงเฉินถึงรายละเอียดที่เขารู้
"ศิษย์พี่เจียง เฟินคุน….."
ก่อนที่หวงเจิงจะพูดจบ เจียงเฉินได้หายไปจากที่ที่เขายืนอยู่ เขาได้บินไปยังภูเขาของกั๋วฉานด้วยความเร็วอย่างมาก พวกเขาสามารถเห็นเพลิงปะทุออกมาจากร่างของเจียงเฉิน มันเป็นเพลิงแห่งความกราดเกรี้ยว
"มีบางอย่างที่อันตรายเกิดขึ้นกับชีวิตของหยานเฉินหยู่และฮันหยาน?"
อี้จื่อฮันถามด้วยความกังวล
"ข้าไม่ทราบเหมือนกัน เมื่อข้าตรวจชีพจรของศิษย์พี่หยานในวันนั้น พลังชีวิตของนางอ่อนแรงลงอย่างมาก และศิษย์พี่ฮันหยานก็เช่นกัน แต่ท่านผู้อาวุโสกั๋วฉานเป็นยอดฝีมือแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ แล้วเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุที่ยอดเยี่ยมด้วยเช่นกัน ข้าเชื่อว่าเขาสามารถช่วยประคองชีวิตพวกเขาได้"
หวังหยุนกล่าว
"เฮ้อ………..เรื่องใหญ่กำลังจะเกิดขึ้นแล้วสิ"
อี้จื่อฮันได้ถอนหายใจออกมา หลังจากได้อยู่ด้วยกันกับเจียงเฉินช่วงระยะเวลาหนึ่ง เขารู้ดึถึงลักษณะของเจียงเฉิน เขาไม่เคยที่จะปราณีต่อผู้ที่เป็นศัตรูของเขา นอกจากนี้ การกระทำของเฟินคุนในครั้งนี้ได้มากเกินกว่าความอดทนของเจียงเฉิน วันนี้แม้กระทั่งท่านผู้นำนิกายเองก็คงแก้ปัญหาเรื่องนี้ไม่ง่ายแน่
ทุกๆคนต่างมองกันและกัน บรรยากาศยิ่งหวาดกลัวอย่างมาก พวกเขาต่างรู้จักถึงนิสัยของเจียงเฉิน เขาไม่มีทางปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆแน่
บนยอดเขาของกั๋วฉาน เจียงเฉินได้ปรากฎตัวขึ้นด้วยความเร็วดั่งสายฟ้า เมื่อกั๋วฉานเห็นเจียงเฉินท่าทางยินดีเกิดขึ้นบนใบหน้าเขา "น้องชาย ในที่สุดเจ้าก็กลับมา!"
"พวกเขาอยู่ที่ไหน?"
น้ำเสียงของเจียงเฉินโหดเหี้ยม เขาเป็นกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของหยานเฉินหยู่และฮันหยาน ดังนั้นเขาไม่ได้อยู่ในช่วงอารมณ์ดีตอนนี้
"ตามข้ามา"
กั๋วฉานพาเจียงเฉินเข้าไปในห้อง
เจียงเฉินเดินตรงไปหาหยานเฉินหยู่และฮันหยาน เขายื่นมือทั้งสองไปแตะข้อมือของทั้งคู่ พลังงานไหลเวียนเข้าสู่ร่างกายของพวกเขาทั้งคู่ในเวลาเดียวกัน และทันใดนั้นท่าทางของเจียงเฉินได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก
"มันเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นได้อย่างไร?"
หน้าของเจียงเฉินแดงก่ำในทันที อาการของหยานเฉินหยู่และฮันหยานสาหัสยิ่งนัก อวัยวะภายในทั้งหมดของทั้งสองได้หยุดทำงานและมีเพียงเศษเสี้ยวของพลังชีวิตที่อยู่ในส่วนลึกที่สุดของวิญญาณพวกเขา มันเป็นการยากมากที่จะฟื้นคืนพลังชีวิตพวกเขาในตอนนี้ หากไม่ได้ยาของกั๋วฉานที่ปรุงมาให้พวกเขาและป้อนพวกเขา พวกเขาคงได้ตายไปแล้ว
"หยู่น้อยเป็นเด็กสาวที่เด็ดเดี่ยวมากและซื่อสัตย์ นางกลัวว่านางจะถูกเฟินคุนพรากความบริสุทธิ์ของนางไปดังนั้นนางจึงได้ตัดขั้วหัวใจของตน มันเป็นการยากที่จะปลุกนางขึ้นมา ฮันหยานมีสายเลือดและพลังของปีศาจบรรพกาลและตามที่คาดไว้ เขาไม่มีปัญหาเรื่องการฟื้นฟู แต่เขาได้รับบาดเจ็บหลายแห่ง และอวัยวะภายในของเขาแยกออกจากกัน มันเป็นการยากสำหรับเขาที่จะฟื้นฟู"
กั๋วฉานอธิบายอาการตอนนี้ให้กับเจียงเฉิน เขาไม่กล้ามองตาของเจียงเฉิน
"ดี ดี ประเสริฐมาก! กั๋วฉาน ท่านทำบ้าอันใดอยู่?! เมื่อข้าออกจากนิกายทมิฬข้าจำได้ว่าท่านรับปากที่จะดูแลความปลอดภัยของนาง!"
ความกราดเกรี้ยวของเจียงเฉินได้ปะทุออกมา เพลิงแห่งความโกรธได้คลุมร่างของเขา ออร่าของผู้ที่ยืนเหนือผู้อื่นทั้งปวงที่ซ่อนลึกอยู่ทุกซอกทุกมุมได้แปรเปลี่ยนเป็นแรงกดดันที่มองไม่เห็นกดดันให้กั๋วฉานต้องถอยไปสองก้าว มันทำให้กั๋วฉานตกตะลึงอย่างมาก ในตอนนั้นเองเขาได้รู้สึกว่าตัวเขาไม่ได้เผชิญหน้ากับยอดฝีมือแก่นแท้สวรรค์หนุ่ม แต่เป็นเซียนผู้ยิ่งใหญ่
"น้องชายมันเป็นความผิดของข้าที่ไม่ได้ไปปกป้องหยู่น้อย ข้าได้ทำผิดต่อเจ้า น้องชาย… กั๋วฉานผู้นี้ต้องการไถ่โทษด้วยความตาย"
กั๋วฉานก้มตัวลึกต่อเจียงเฉิน เขาได้เตรียมตัวเองไว้สำหรับความกราดเกรี้ยวของเจียงเฉิน ไม่มีสิ่งใดที่เขาสามารถทำได้เมื่อความผิดพลาดได้เกิดขึ้นมาแล้วและผลที่ตามมาได้ส่งผลถึงการกระทำใดก็ตามล้วนเปล่าประโยชน์
"ถ้างั้นจงสังหารตัวเองซะ ไสหัวไปจากที่นี่ ข้าไม่ต้องการเห็นท่านที่นี่อีก!"
เจียงเฉินได้คำรามใส่กั๋วฉาน ไม่ว่าเรื่องอันใด กั๋วฉานไม่สามารถที่จะหนีความรับผิดชอบของเขาได้ เจียงเฉินสามารถจินตนาการได้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้น กั๋วฉานคงโดนทักษะรากวิญญาณอันยอดเยี่ยมและไม่สามารถหักห้ามตนเองได้แต่ถ้าหากกั๋วฉานได้ให้ความสนใจต่อหยานเฉินหยู่เพียงเล็กน้อยล่ะก็ เรื่องเช่นนี้คงไม่เกิดขึ้น
กั๋วฉานยังคงเงียบและยอมรับคำตำหนิ เขายืนอยู่กับที่ไม่ขยับ เขาไม่ออกจากที่แห่งนี้เพื่อหาที่ตาย เขายังคงต้องการที่จะไถ่โทษด้วยสิ่งที่ดีกว่านั้น
เจียงเฉินหันกลับไปมองไปยังหยานเฉินหยู่และฮันหยานผู้ที่นอนแน่นิ่ง ด้วยน้ำเสียงไม่แยแส เขากล่าวว่า "ท่านรู้หรือไม่? หยู่น้อยมีชีพจรเก้าหยิน นางทนทุกข์ทรมานมาตั้งแต่อายุหกขวบปี เมื่อข้าพานางมาตลอดทางกับข้า ข้าได้ให้สัญญากับบิดาของนางและตัวข้าเอง จะไม่ให้ผู้ใดมาทำร้ายนางได้ นางเป็นสมบัติล้ำค่าในใจของข้า เป็นดั่งเกล็ดผันแปรของข้า เจียงเฉิน ฮันหยานเป็นพี่ชายคนแรกของข้า เขาได้ยืนปกป้องหยู่น้อย กระทั่งเสี่ยงชีวิตของเขา ไม่มีผู้ใดได้รับอนุญาตให้แตะต้องพี่ชายข้า แต่ท่านกั๋วฉาน ข้าถือว่าท่านเป็นพี่ชายข้า แต่ท่านได้ทำให้ข้าต้องผิดหวัง"
"น้องชาย"
กั๋วฉานสำลักอารมณ์ของเขา ด้วยสิ่งที่เจียงเฉินพูดมานั้นทำให้เขาละอายใจ น้ำตาได้ไหลรินบนหน้าเขา และเขาต้องการที่จะฉีกเฟินคุนเป็นชิ้นๆตอนนี้
"หยู่น้อย… คอยข้าก่อนนะข้าจะล้างแค้นให้เจ้าเดี๋ยวนี้แหละ นอกจากนี้ข้าจะพาพวกเจ้าทั้งสองออกจากสถานที่น่ารังเกียจแห่งนี้"
หลังจากพูดจบเจียงเฉินได้หันและเดินออกไปทางประตู เมื่อเขาออกจากห้องไป พลังทะลวงสวรรค์ได้ออกมาจากร่างของเขาในทันที
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!
เจียงเฉินแหงนหน้าขึ้นฟ้าแล้วคำราม มันดังก้องอย่างมาก อย่างกับว่ามังกรที่ยิ่งใหญ่กำลังคำราม ผมของเขาตั้งขึ้นชี้ฟ้า ความกราดเกรี้ยวของเขาพุ่งไปถึงขีดสุด เขาเดินก้าวไปข้างหน้าและบินขึ้นฟ้า พุ่งไปยังเขตศิษย์ใน
วันนี้เจียงเฉินได้เดือดดาลเพราะเด็กสาว ตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นนิกายทมิฬ ภูเขาทมิฬ ไม่ว่าจะภารกิจใดก็ตาม นักพรตทมิฬเป็นใคร มันทั้งหมดล้วนโป้ปดเขาทั้งนั้น ในช่วงเวลานี้มีเพียงความเกลียดชังในใจของเขา ความกราดเกรี้ยวทะลวงสู่สวรรค์
เปรี๊ยะ….
นี่เป็นครั้งแรกที่เจียงเฉินกราดเกรี้ยวอย่างแท้จริงตั้งแต่ที่เขาได้กำเนิดใหม่ มันเป็นความโกรธที่มาจากส่วนลึกที่สุดของเขาเอง จุดประกายเพลิงความโกรธของเขา ทักษะร่างแปลงมังกรได้โคจรตัวมันเอง และมันได้ส่งเสียงเปรียะๆในทะเลปราณของเขา
ความโกรธนั้นมาจากจุดกำเนิดของเจียงเฉินและทักษะร่างแปลงมังกรได้เริ่มทำงานอย่างมีประสิทธิภาพโดยธรรมชาติ ทำให้มันโคจรโดยพล่าน ทันใดนั้นร่างของเจียงเฉินได้เกิดการสะท้อนมันขึ้น นี่มันเป็นสถานการณ์ที่หายาก ที่ทักษะร่างแปลงมังกรได้เกิดการเปลี่ยนแปลงกระทั่งลักษณะของมัน ด้วยการโคจรด้วยตัวมันเอง มันเริ่มที่จะสร้างตราประทับมังกรดวงใหม่ขึ้นในทะเลปราณของเขา
หนึ่ง สอง ห้า สิบ….ทันใดนั้นตราประทับมังกรยี่สิบดวงได้ถูกสร้างขึ้นในทะเลปราณของเขา รวมกันได้ทั้งหมดหนึ่งร้อยเจ็ดสิบดวง ตามมาด้วยการเผาผลาญด้วยความกราดเกรี้ยวของเจียงเฉิน ตราประทับมังกรดวงใหม่ได้ถูกสร้างขึ้นอย่างต่อเนื่อง
เจียงเฉินอยู่ในช่วงกราดเกรี้ยว เขาไม่ได้สังเกตเลยว่ามีตราประทับมังกรได้ถูกสร้างขึ้นมา มีเพียงสิ่งเดียวอยู่ในความคิดของเขาคือ สังหารเฟินคุน
ตึง!
ทุกๆก้าวที่เจียงเฉินเดิน ความสั่นสะเทือนได้ส่งไปทั่วอากาศ พื้นดินสั่นสะเทือน
"เฟินคุน!จงไสหัวออกมาที่นี่เดี๋ยวนี้!!"
เจียงเฉินกราดเกรี้ยวอย่างมากผมชี้สู่ท้องฟ้า พลังอันแข็งแกร่งของเขาได้สั่นสะเทือนทั่วทั้งนิกายทมิฬ และศิษย์ทุกๆคนได้วิ่งออกมายังทิศทางของเสียง กระทั่งศิษย์นอกทุกคนต่างก็มาด้วย ในตอนนั้นเอง ทุกๆคนในนิกายทมิฬต่างรับรู้ถึงความกราดเกรี้ยวที่ทะลวงสวรรค์ของเจียงเฉิน
"โอ้ สวรรค์! เจียงเฉินเกรี้ยวกราดอย่างแท้จริง! ความกราดเกรี้ยวของเขามากมายนัก!"
" ระลอกพลังมหาศาลอะไรเนี่ย!เขาเหมือนดั่งเทพสงคราม! นี่มันช่างน่าหวาดกลัวยิ่ง! "
"พลังของเขายังไต่ขึ้นไปอีก!ดูนั่นสิ มันเหมือนกับว่ามีเงาของมังกรห้อมล้อมตัวเขา!ดูเหมือนว่าคงมีแต่ท่านผู้นำนิกายที่สามารถแก้ปัญหาเรื่องนี้ได้!"
"หากว่าท่านผู้นำนิกายได้ยื่นมือเข้ามา ข้าแน่ใจว่าเขาสามารถให้คำอธิบายที่ดีกับเจียงเฉินได้ ในครั้งนี้แตกต่างจากครั้งที่แล้ว หยานเฉินหยู่และฮันหยานอยู่ในสภาพอาการสาหัส และเจียงเฉินได้สังหารราชันย์จันทราโลหิต!เมื่อตัดสินจากออร่าของเขาแล้ว ข้าแน่ใจว่าเขาไม่ยอมให้เรื่องนี้จบลงโดยง่ายแน่"
……………………………………………………..
ทั่วทั้งนิกายทมิฬได้สั่นสะเทือน การกลับมาอย่างยิ่งใหญ่ของเจียงเฉินไดก่อให้เกิดพายุสายฟ้าขึ้นในนิกายทมิฬ เวลานี้เจียงเฉินตั้งใจที่จะสังหารเฟินคุน ไม่มีผู้ใดสามารถคาดเดาได้ว่าจะมีสิ่งเลวร้ายอันใดเกิดขึ้น
**************************************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไปนะครับ……………#กลิ้ง
