แปลไทยโดย Subaru-Kyun
ตรวจทาน Subaru-Kyun
===================================================
ตู้ม…..
เสียงดังออกมาไม่หยุดจากภายในธงโลหิต ระลอกคลื่นพลังงานตากเจียงเฉินเริ่มแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ แสงสีทองเริ่มสาดแสงออกมาจากธงโลหิต
"ดันั่น ! ธงโลหิตเริ่มสั่นสะท้านอย่างรุนแรง นายน้องเจียงกำลังอยู่ในระหว่างการโจมตีมัน"
หนึ่งในแขกของตระกูอี้ พูดด้วยความหวาดกลัว
"นายน้อยเจียงเป็นชายแห่งปาฏิหารย์ ร่างกายของเขาทั้งหมดเต็มไปด้วยออร่าของพลังหยางบริสุทธิ์ จิตวิญญาณโง่งมภายในธงโลหิตไม่อาจทำอันครายใดๆแก่เขาได้ แต่ด้วยความสามารถของนายน้อยเจียงเฉินคงยากที่จะหลบหนีออกจากธงได้"
อี้เทียนหลงตกตะลึงเป็นอย่างมาก ตั้งแต่ที่เจียงเฉินสามารถโจมตีจากภายในได้ นั่นก็หมายความว่า ในตอนนี้เขายังคงปลอดภัยดี นับว่าเป็นข่าวดีเลยจริงๆ
"ท่านผู้นำ ตอนนี้พวกเราจะเอาไงต่อดีขอรับท่าน ? หากนายน้อยเจียงไม่อาจเป็นอิสระจากธงโลหิตได้ คงไม่มีทางที่พวกเราจะหยุดจ้าวจันทราโลหิตไม่ให้พิธีของมันเสร็จสมบูรณ์ลงได้อีกต่อไป"
แขกตระกูลอี้อีกคนพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล การต่อสู้เริ่มที่จะยืดเยื้อ ส่วนหวงต้าสังหารหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตเป็นส่วนใหญ่ ถึงแม้ว่าจะมีปีศาจโลหิตอยู่อีกมาก แต่พวกมันทั้งหมดแค่ระดับแก่นแท้มนุษย์ หวงต้าจึงไม่สนใจพวกมัน
แต่ภัยคุกคามที่แท้จริงยังคงเป็นจ้าวจันทราโลหิต ตราบเท่าที่มันยังมีชีวิตอยู่ มันสามารถสร้างปีศาจโลหิตจำนวนนับไม่ถ้วน ถึงแม้ปีศาจโลหิตทั้งหมดจะถูกฆ่าตาย จ้าวจันทราโลหิตก็ไม่สนใจใยดีอะไรทั้งนั้น
สถานการณ์ในตอนนี้ได้สร้างความลำบากใจให้แก่การตัดสินใจของอี้เทียนหลงและคนอื่นๆ เหล่าปีศาจโลหิตไม่ใช่ภัยคุกคามของพวกเขา แต่พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะหยุดจ้าวจันทราโลหิตมิให้ทำพิธีสังเวยโลหิตต่อไปได้ เมื่อพิธีเสร็จสิ้นเมื่อไร ทุกคนที่อยู่ที่นี่ต้องถูกฆ่าตาย พวกเขาต้องตายอย่างน่าสยดสยอง
สิ่งเดียวที่พวกเขาต้องทำในตอนนี้คือ นำเหล่าเด็กสาวทั้งหมดออกห่างจากที่นี่ แต่มันเป็นไปไม่ได้ จ้าวจันทราโลหิตไม่ยอมให้เรื่องนี้เกิดขึ้นแน่ ตราบเท่าที่พวกเขาพยายามที่จะทำอะไรสักอย่าง ราชัย์จันทราโลหิตต้องเสี่ยงชีวิตตอบโต้การกระทำนั้นแน่ ณ จุดนั้นจ้าวจันทราโลหิตจะบ้าคลั่งขึ้นมา และสิ่งที่รอคอยพวกเขาหลังจากนั้นคือการทำลายล้างของจ้าวจันทราโลหิต
"ข้ามีวิธี"
ทันใดนั้นหวงต้าก็พูดออกมา
"วิธีอันใด?"
อี้เทียนหลงมองไปที่หวงต้าด้วยท่าทีประหลาดใจ หมาตัวนี้น่าอัศจรรย์นัก และในตอนนี้ บางทีมันอาจจะสามารถทำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ได้
หวงต้าไม่ได้พูดอะไรออกมา ท่าทีของมันพลันเปลี่ยนเป็นจริงจัง เส้นด้ายที่มองไม่เห็นได้พุ่งออกมาจากสัมผัสเทวะของมัน สัมผัสเทวะของหวงต้านั้นน่าอัศจรรย์ยิ่ง มันสามารถเจาะทะลวงเข้าไปยังธงโลหิตส่งไปถึงหูของเจียงเฉิน
"คู่หู่… อย่ามัวเสียเวลาเปล่า ด้วยความสามารถของเจ้าในปัจจุบัน ไม่มีทางที่จะทำลายมันลงได้ ตอนนี้เจ้ามีทางเลือกเพียงหนทางเดียว นั่นก็คือตัดการเชื่อมต่อระหว่างธงนี้กับจ้าวจันทราโลหิตลงซะ จากนั้นเจ้าก็ยึดครองการควบคุมของธงนี่ให้เร็วที่สุดที่เจ้าทำได้ เมื่อจ้าวจันทราโลหิตสูญเสียธงไป มันก็จะทุกข์ทรมานอย่างมากจากพลังตีกลับ จากนั้นก็จะกลายเป็นแกะที่รอคอยให้เจ้าเชือดมันอย่างง่ายดาย"
หวงต้า พูด
"เจ้ารู้วิธีการตัดการเชื่อมต่อระหว่างธงโลหิตกับจ้าวจันทราโลหิตอย่างนั้นรึ?"
เจียงเฉินรู้สึกตกตะลึง ธงโลหิตถูกจ้าวจันทราโลหิตควบคุมโดยสมบูรณ์ โดยเชื่อมต่อกับแหล่งพลังงานของมัน มันยากยิ่งที่จะตัดการเชื่อมต่อระหว่างพวกมันลงได้
"ให้ข้าลองดูก่อน"
หลังจากพูดเช่นนั้น หวงต้าอ้าปากกว้าง คายดาบที่แตกหักขนาดมหึมา ดาบร่วงลงส่วนพื้นและส่งเสียงดังกราว มันคือดาบที่แตกหักที่มันพบเจอที่พื้นที่รกร้างในเมืองสุริยันโคจร
ท่าทีของหวงต้าเป็นเป็นเคร่งขรึม มันพ่นเลือดออกมา เลือดนี้เป็นแก่นโลหิตกิเลน เมื่อเลือดได้อาบลงบนดาบที่หัก ดาบที่ดูเหมือนกับเศษเหล็กที่แตกหักได้สั่นสะเทือนขึ้น
การสั่นสะเทือนของดาบรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ หลังจากที่มันย้อมไปด้วยแก่นโลหิตของหวงต้า ดาบที่แตกหักดูเหมือนกับผืนดินที่แห้งแร้งที่ได้ถูกชะร้างด้วยสายฝน ทันใดนั้นมันดูเหมือนมีชีวิตขึ้นมา ภายใต้การควบคุมของหวงต้า ดาบที่แตกหักได้พุ่งทะยานขึ้นไปบนฟากฟ้า
โฮกกกก~
หวงต้าได้คำรามออกมาอย่างฉับพลัน จากนั้นมันก็ปลดปล่อยลำแสงจำนวนมากจากร่างกายของมัน หลอมรวมเข้ากับดาบหักนั่น ทันใดนั้น ดาบหักได้ลอยขึ้นและพุ่งทะลวงไปยังแท่นบูชาสีเลือด
"นั่นมันอะไรกัน? แรงกดดันของมันดูยิ่งใหญ่อะไรเช่นนี้"
"พลังงานศักดิ์สิทธิ์! มันทำให้ข้ารู้สึกราวกับเผชิญหน้ากับทวยเทพ ช่างน่าสะพรึงกลัวเสียจริง!"
อี้เทียนหลงและคนอื่นๆต่างมองไปที่ดาบหักสีทองอร่ามพุ่งทะยานสู่ฟากฟ้าด้วยความตกตะลึง พลังงานศักดิ์สิทธิ์ได้ทำให้พวกเขาต้องการที่จะสักการะดาบหักนี่ ความรู้สึกเหมือนกับว่าได้มองบางสิ่งที่เหนือกว่าพวกเขา ราวกับว่ามันไม่ใช่สิ่งที่อยู่บนโลกใบนี้
เคร้ง!
ดาบหักได้ฟาดฟันและดึงม่านสีทองออกมาพุ่งเข้าชนกับแท่นบูชา จ้าวจันทราโลหิตที่อยู่กลางพิธีสังเวยโลหิตเปลี่ยนท่าทีเป็นเคร่งเครียด มันสามารถสัมผัสได้ถึงอันตราอย่างร้ายแรงจากม่านสีทองนี้
"สมบัตินั่นมันอะไรกัน?!"
จ้าวจันทราโลหิตเริ่มหวาดกลัวการโจมตีนั่น ทันใดนั้นมันพุ่งตัวไปด้านข้างหลบการโจมตีจากม่านสีทอง
"บัดซบ ข้าไม่สามารถปลดปล่อยพลังของมันได้เต็มที่ หากทำได้ จ้าวจันทราโลหิตคงจะตายในทันที แต่นี่มันก็มากพอที่จะตัดการเชื่อมต่อระหว่างธงโลหิตกับจ้าวจันทราโลหิตลงได้"
หวงต้าสบถสาปแช่งออกมา ม่านสีทองที่ออกมาจากดาบที่แตกหักได้กลายมาเป็นม่านพลังขวางกันการเชื่อมต่อระหว่างธงโลหิตกับจ้าวจันทราโลหิต
ท่าทีของจ้าวจันทราโลหิตเปลี่ยนไปอีกครั้ง เพราะว่า ตอนนี้มันไม่อาจสัมผัสได้ถึงการเชื่อมต่อของมันกับธงโลหิตได้แม้แต่น้อย ม่านสีทองเป็นพลังงานศักดิ์สิทธิ์ลึกลับราวกับว่ามันเป็นม่านพลังระหว่างโลกที่แตกต่างกัน ในระหว่างที่ม่านสีทองยังอยู่มันได้ตัดการเชื่อมต่อลงทั้งหมด
ภายในธงโลหิต
เจียงเฉินสามารถสัมผัสได้ชัดเจนถึงการเปลี่ยนแปลงภายในธงนี้ ความรู้สึกว่ามันถูกใครบางคนควบคุมได้หายไป ด้วยประสบการณ์ของเจียงเฉินเข้าใจได้ในทันทีว่าหวงต้าทำสำเร็จ มันได้ตัดการเชื่อมต่อระหว่างพวกธงโลหิตกับจ้าวจันทราโลหิตลงโดยสมบูรณ์
"เจ้าหมานี่ มีความสามารถที่น่าอัศจรรย์นัก จ้าวจันทราโลหิต หมดเวลาของเจ้าแล้ว ! ตอนนี้ธงโลหิตผืนนี้ข้าจะขอรับมันไปจากเจ้าล่ะ!"
เจียงเฉินมีความสามารถที่น่าอัศจรรย์ หากเขาเวลาเพียงหนึ่งวินาที เขาก็สามารถจัดการศัตรูลงได้ด้วยหนึ่งวินาทีนั่น ด้วยความช่วยเหลือของทักษะรากวิญญาณยอดเยี่ยม เขาก็พบแหล่งกำเนิดพลังของธงโลหิตในทันที สัมผัสเทวะของเขาราวกับคมมีด เส้นด้ายเส้นสุดท้ายจากสัมผัสเทวะของจ้าวจันทราโลหิตได้ขาดสะบั้นลง และแย่งชิงการควบคุมธงไป
เป็นเรื่องง่ายที่เจียงเฉินจะควบคุมธงโลหิต ด้วยความช่วยเหลือจากทักษะรากวิญญาณยอดเยี่ยม การควบคุมยุทธภัณฑ์ก็เป็นเรื่องที่ง่ายดายนัก นอกจากนี้วิญญาณที่ดุร้ายภายในธงต่างหวาดกลัวเจียงเฉิน เมื่อพวกมันหลุดจากการควบคุมของจ้าวจันทราโลหิต พวกมันต่างศิโรราบแก่เจียงเฉินโดยทันที
ฟู่วววว!
ในตอนนี้ ม่านสีทองได้เลือนหายไป ดาบหักได้ร่วงหล่นสู่พื้นดินและกลับคืนสภาพเป็นเศษเหล็ก ส่วนหวงต้า วิสัยทัศน์ของมันเริ่มดำมืดและสลบลงในเวลาเดียวกัน
"หวงต้าาาาาา!"
อี้จื่อฮันตะโกนออกมาด้วยความตกตะลึง เขารีบวิ่งไปปกป้องหวงต้า
ตอนนี้เจียงเฉินได้ออกมาจากธงโลหิต ธงโลหิตขนาดใหญ่นี้เขาไม่สามารถควบคุมมันได้สมบูรณ์ เขาจึงเก็บใส่เข้าไปในแหวนของเขา
"ม่ายยยย!"
จ้าวจันทราโลหิตที่อยู่ในใจกลางพิธีสังเวยโลหิตกู่ร้องออกมาอย่างน่าอนาถ การสูญเสียธงโลหิตไม่ใช่สิ่งที่มันสามารถยอมรับได้ รากฐานของทุกสิ่งที่มันได้ทำมา และมันยังเป็นอาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดของมัน แต่ในวันนี้มันรู้สึกท้อใจ มันได้สูญเสียให้กับใครบางคน
อึก!
จ้าวจันทราโลหิตอาเจียนออกมาเป็นเลือด มันใช้มือทั้งสองของมันพยุงหัวแล้วกู่ร้องคำรามออกมา ใบหน้าของมันแสดงถึงความเจ็บปวด เส้นสีแดงที่น่ากลัวได้เติมเต็มใบหน้าของมัน มันได้สูญเสียสองต่อ มันสูญเสียธงโลหิตอีกทั้งพิธีสังเวยโลหิตของมันก็ถูกรบกวน จ้าวจันทราโลหิตได้มาถึงจุดจบของมัน
"จ้าวจันทราโลหิต เตรียมตัวตายได้แล้ว!"
เจียงเฉินพุ่งไปข้างหน้าไปยังแท่นบูชา มือของเขาคว้าไปที่ศีรษะของจ้าวจันทราโลหิต ฝ่ามือของเขาเรืองแสงสีทองหมุนวนอย่างรุนแรง ฉีกกระชากศีรษะของมัน ในขณะเดียวกัน เขาได้ขุดเอาดวงจิตของจ้าวจันทราโลหิตออกมา
"อ้าาาา ! นายท่านน!"
พวกมันได้เห็นจ้าวจันทราโลหิตถูกสังหารต่อหน้าต่อตา ปีศาจโลหิตทั้งหมดกรีดร้องออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ สำหรับพวกมัน คือเสาหลักทางจิตวิญญาณ คือพระเจ้าที่พวกมันสักการะบูชา ในตอนนี้พระเจ้าของพวกมันถูกสังหารต่อหน้า พวกมันจะสามารถทนต่อไปได้อย่างไร?
"ปีศาจโลหิตผู้น่าสงสาร พวกเจ้าทั้งหมดเป็นแกะดำที่บ้าคลั่งสำหรับโลกใบนี้ พวกเจ้าไม่ควรมีตัวตนอยู่เสียด้วยซ้ำ ข้าจะส่งพวกเจ้าทั้งหมดไปสำนึกผิดในนรกซะ!"
เจียงเฉินนำธงโลหิตออกมา ธงขนาดใหญ่กว้างรากกับปากของจ้าวปีศาจ มันได้ปลดปล่อยกระแสลมที่ชั่วร้ายจำนวนนับไม่ถ้วน กระแสลมเหล่านั้นได้ดูดกลืนปีศาจโลหิตหลายร้อยตัวเข้าไปข้างในธง ด้วยระดับแก่นแท้มนุษย์ สิ่งที่รอพวกมันภายในธงคือการถูกเจียงเฉินสังหารเท่านั้น
ตอนนี้ จ้าวจันทราโลหิตได้ตกตายลงแล้ว ปีศาจโลหิตทั้งหมดภายในเขตศิลาเหลืองได้หายไป ไม่เหลือรอดแม้แต่ตนเดียว
สำหรับจ้าวจันทราโลหิต นี่เป็นเรื่องที่น่าอับอาย ตั้งแต่ที่มันได้รับสืบทอดทักษะเฉพาะและความสามารถมาจากหมอผีจันทราโลหิต มันได้วางแผนสร้างหายนะภายในแคว้นฉี ความฝันที่ยิ่งใหญ่ของมันคือการที่มีปีศาจโลหิตอยู่ทั่วทุกมุมโลก แต่น่าเสียดาย ที่มันมาพบกับเจียงเฉิน ไม่เพียงแต่ตัวมันจะถูกสังหาร ธงโลหิตก็ยังได้แปรเปลี่ยนเจ้าของอีกด้วย สิ่งที่มันพยายามลงแรงอย่างยากลำบากแต่ท้ายที่สุดทุกอย่างก็ถูกใครบางคนชิงมันไป
ส่วนเจียงเฉิน ภารกิจสังหารปีศาจโลหิตในเขตศิลาเหลืองสำเร็จอย่างยอดเยี่ยม ไม่เพียงแค่เขาสามารถทะลวงเข้าสู่แก่นแท้สวรรค์ได้ แค่ธงโลหิตเพียงอย่างเดียวก็คุ้มค่ากับทุกสิ่งที่ทำมาแล้ว แม้ว่าธงนี้จะเป็นของปีศาจ มันก็เป็นสิ่งที่สามารถช่วยชีวิตเขาได้ และยังมีเคล็ดลับที่ทรงพลังซ่อนอยู่
เมื่อความวุ่นวายภายในหุบเขาจิตวิญญาณแห่งหยินสงบลง อี้เทียนหลง อี้จื่อฮัน และคนอื่นๆเงยหน้าขึ้นมองไปยังเจียงเฉิน ชุดสีขาวที่สะอาดตา ร่างกายของเจียงเฉินส่องประกายแสงสีทองจางๆ ดวงตาที่เจิดจ้า เส้นผมปลิวสไวไปตามสายลม เขาดูเหมือนเทพสงครามที่แท้จริงที่สืบเชื้อสายมาจากโลกแห่งทวยเทพ เขาแสดงให้เห็นถึงภาพของบุคคลดังกล่าวข้างต้น ทั้งหมดนั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ทุกคนจะให้การยอมรับในตัวเขา
ภาพลักษณ์ของเจียงเฉินมีเสน่ห์ที่ไม่ธรรมดา แม้แต่เหล่าเด็กสาวที่หวาดกลัวยังมองไปที่เขาอย่างเลื่อมใส
เหล่าเด็กสาวทั้งเก้าสิบเก้าคน แปดคนถูกจ้าวจันทราโลหิตสังเวยไป แต่มันก็ไม่มีอะไรจะสมบูรณ์แบบไปได้หมดในชีวิต บางครั้งก็ต้องมีใครบางคนเสียสละ ไม่มีอะไรที่เจียงเฉินสามารถทำได้
"เขาสังหารจ้าวจันทราโลหิตลงได้ อีกทั้งเขายังสังหารปีศาจโลหิตทั้งหมด"
หนึ่งในแขกของตระกูลอี้พึมพำออกมา
"เขาเป็นอัจฉริยะหาที่เปรียบไม่ได้ เขาเกิดมาพร้อมโชคชะตาอันยิ่งใหญ่ เขาเป็นราชันย์ที่แท้จริง!"
"ความสำเร็จในอนาคตของเขาไร้ที่สิ้นสุด! จากนี้ไปตระกูลอี้จะยอมรับนายน้อยเจียง พวกเราจะติดตามและเชื่อฟังทุกคำสั่งของท่าน!"
อี้เทียนหลงได้ตัดสินใจ เขาไม่ใช่คนโง่งม เขาสามารถบอกได้ถึงศักยภาพที่ไร้ขีดจำกัดของเจียงเฉิน ไม่มีใครสามารถประเมิณความสำเร็จในอนาคตของเขาได้ เขาเป็นอัจฉริยะหาที่เปรียบไม่ได้ที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อนในประวัติศาสตร์
"ข้า อี้จื่อฮันคิดว่าตนเป็นอัจฉริยะ แต่เมื่อเทียบกับเขา ราวกับข้านั้นไม่มีสิ่งใดพิเศษ ข้าเชื่อว่าอีกหนึ่งปีการต่อสู้ระหว่างเขากับหนานเป่ยเฉาต้องเยี่ยมยอดเป็นแน่!"
อี้จื่อฮันคิดกับตัวเอง หลังจากที่ได้ติดตามเจียงเฉินเพียงไม่กี่วัน เขาได้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ในตัวเจียงเฉิน เขาเป็นชายแห่งปาฏิหารย์ ปาฏิหารย์ในวันนี้คือการที่เขาได้สังหารจ้าวจันทราโลหิตลงได้
===================================================
ไว้ติดตามต่อในตอนต่อไปนะครับ…
