แปลไทยโดย Subaru Kyun
ตรวจทาน Subaru Kyun
===================================================
เจียงเฉินเดินเข้าไปยังห้องของเขา และปิดประตูด้านหลังอย่างแน่นหนา จากนั้นเขาก็นั่งขัดสมาธิลงบนเบาะรองนั่ง หวงต้าก็นอนหลับ แต่ในความจริง มันอยู่ระหว่างทะลวงไปอีกขั้น หากไม่มีสิ่งใดผิดพลาด เมื่อหวงต้าตื่นขึ้นมามันก็จะไปถึงระดับแก่นแท้สวรรค์
เบาะรองนั่งที่เจียงเฉินนั่งอยู่นั้นเชื่อมต่อโดยตรงกำแหล่งกำเนิดพลัง ม่านพลังของแหล่งกำเนิดพลังแตกออกเล็กน้อย นั่นหมายความว่าเจียงเฉินสามารถใช้เบาะรองนั่งนี้ดูดซับพลังงานได้มากเท่าที่เขาต้องการ
มีแหล่งพลังงานที่เต็มเปี่ยมเปรียบได้เช่นเดียวกับมีทรัพย์สมบัติมหาศาล และเจียงเฉินได้ครอบครองมันเพียงลำพัง ความเร็วในการบ่มเพาะโดยใช้พลังจากแหล่งกำเนิดพลังนั้นรวดเร็วเป็นอย่างมาก และในตอนนี้เขาได้มีตราประทับมังกรทั้งหมด เก้าสิบ-หก ดวงอีกแค่เพียง สี่ดวงเท่านั้นเขาก็จะไปถึงขอบเขตแก่นแท้สวรรค์
เจียงเฉินไม่มีปัญหาใดๆกับการใช้แก่นพลังของแหล่งกำเนิดเพื่อสร้างตราประทับมังกรขึ้นอีกสี่ดวง ตั้งแต่ที่เขาได้มาที่เมืองสุริยันสีชาด เขาได้สู้กับปีศาจโลหิตสองครั้ง และทั้งสองครั้งเขาได้8สังหารพวกมันทั้งหมด ในครั้งที่สามนี้ ปีศาจโลหิตต้องส่งขุมกำลังที่แข็งแกร่งกว่าเดิม เมื่อมันได้พ่ายแพ้ในการต่อสู้ทั้งสองครั้ง ไม่ต้องสงสัยเลยหากปีศาจโลหิตแก่นแท้สวรรค์ขั้นปลายจะปรากฏตัวในครั้งที่สาม ด้วยระดับการบ่มเพาะและพละกำลังการต่อสู้ของเจียงเฉินในตอนนี้ เขาสามารถสังหารปีศาจโลหิตแก่นแท้สวรรค์ขั้นกลางได้อย่างง่ายดาย แต่คงยากที่เขาจะสู้กับปีศาจโลหิตแก่นแท้สวรรค์ขั้นปลาย
ดังนั้นเจียงเฉินต้องทะลวงผ่านแก่นแท้สวรรค์ให้เร็วที่สุดที่เขาทำได้ เมื่อเขาทะลวงเข้าสู่แก่นแท้สวรรค์ขั้นต้น เขาสามารถสังหารปีศาจโลหิตแก่นแท้สวรรค์ขั้นปลายได้ และเขาก็จะแข็งแกร่งพอที่จะสู้กับราชันย์จันทราโลหิต
"ปลดผนึก ข้าจะดูดซับทั้งหมดที่ข้าสามารถดูดซับได้"
เจียงเฉินได้ปลดผนึก ภายใต้รูปแบบการควบคุม พลังจำนวนมหาศาลได้ไหลเข้าสู่ร่างกายของเจียงเฉินราวกับคลื่นสึนามิ
ฟู่วววววว~~
เพราะผลกระทบของพลังงานที่แข็งแกร่ง ช่วยไม่ได้ที่เจียงเฉินจะถอนหายใจออกมา เขาเร่งรีบโคจรทักษะร่างแปลงมังกร และเริ่มที่จะชำระล้างพลังงานให้บริสุทธิ์ จากนั้นเขาก็นำพลังทั้งหมดไหลไปยังทะเลลมปราณของเขา
ภายในทะเลลมปราณ ตราประทับมังกรสีเลือดได้ไหลออกมาจากแก่นมนุษย์ของเขา และเริ่มว่ายรอบๆ หากพวกมันเป็นมังกรของจริง มันดูราวกับปาฏิหารย์และงดงามอย่างมาก ในเวลาเดียวกันตราประทับมังกรจำนวนหนึ่งได้แปรเปลี่ยนเป็นเงาและล่องลอยรอบร่างกายของเจียงเฉิน ทำให้เขาด้วยเหมือนกับจักรพรรดิมังกร
เปรี๊ยะ…….เปรี๊ยะ…….
ผลกระทบของพลังงานนั้นเข้มข้นยิ่งขึ้น มันได้ส่งเสียงเสียดแทงออกมาจากร่างกายของเจียงเฉิน จากการปรากฏเสียงเสียดแทงนั่น ตราประทับมังกรดวงที่เก้าสิบ-เจ็ด ได้ก่อตัวขึ้นโดยสมบูรณ์ แหล่งพลังงานที่นั้นมีพลังที่น่าเหลือเชื่อ ประโยชน์จากพลังงานบริสุทธิ์ยอดเยี่ยมยิ่งกว่าดวงจิตวิญญาณอสูรและแก่นพลังงานปีศาจอยู่มาก เมื่อเจียงเฉินได้ดูดซับแก่นพลังงานเข้าไปไม่ใช่แค่ช่วยให้เขาสร้างตราประทับมังกรและเพิ่มระดับการบ่มเพาะของเขาเท่านั้น มันยังช่วยเสริมความแข็งแกร่งของร่างกาย ด้วยความช่วยเหลือของทักษะร่างแปลงมังกร ร่างกายของเขาจะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ
เปรี๊ยะ……
เสียงเสียดแทงนี้ราวกับไม่เคยสิ้นสุด มังกรเงาจำนวนมากได้บินอยู่รอบตัวเจียงเฉิน สองชั่วโมงต่อมา ในที่สุดเขาก็สร้างตราประทับมังกรได้ครบหนึ่งร้อยดวง ในตอนนี้ ลึกลงไปข้างใน ได้มีเสียงมังกรคำรามออกมาจากร่างกายของเขา ทำให้เจียงเฉินดูราวกับสัตว์อสูรโบราณที่ได้ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น
ทักษะร่างแปลงมังกรนั้นทรงพลังอย่างยิ่ง และในอนาคตมันจะทรงพลังยิ่งกว่านี้ จากนั้นเจียงเฉินจะสามารถแปลงร่างเป็นมังกรจริงๆทะยานขึ้นสู่ฟากฟ้า
"ในที่สุดข้าก็สร้างตราประทับมังกรครบหนึ่งร้อยดวง ว่ะฮ่ะฮ่า ถึงเวลาที่ข้าจะทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์เสียที"
เจียงเฉินหัวเราะออกมาเสียงดัง หากผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ทั่วไปต้องการจะทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์ พวกเขาไม่มีทางทำเช่นนี้แน่ แม้ว่าพวกเขาจะมีพลังงานเพียงพอก็ตาม เพราะว่าในการที่จะทำเช่นนั้น ผู้คนจำต้องเรียนรู้ที่จะควบคุมพลังงานธรรมชาติให้ได้ จากขอบเขตแก่นแท้มนุษย์เข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์ มันเป็นคอขวดขนาดใหญ่สำหรับผู้ฝึกตนทุกคน
แต่คอขวดนี้ไม่สามารถใช้ได้กับเจียงเฉิน เขามีประสบการณ์การบ่มเพาะพลังของเซียน คอขวดทั้งหมดไม่ต่างกับเรื่องตลกสำหรับเขา เพราะว่าเขาได้บ่มเพาะทักษะร่างแปลงมังกร สิ่งที่เขาต้องการมีเพียงพลังงานเท่านั้น เมื่อเขามีพลังงานเพียงพอ เขาก็สามารถทะลวงผ่านได้ทั้งหมด เป็นเรื่องง่ายๆไม่มีคอขวดสำหรับเขา
เจียงเฉินนำยาฟื้นพลังมนุษย์จำนวนมากกรอกลงปากของเขา และดูดซับพวกมันราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
โฮก~~
เจียงเฉินเชิดหน้าของเขาขึ้นและคำรามเสียงดัง ราวกับมังกรที่ถูกปลุกให้ติ่นขึ้น คำรามให้ทุกคนได้รับรู้ถึงการมีตัวตนของเขา ทุกคนในเมืองสุริยันสีชาดได้ยินเสียงที่คำรามดังสนั่น พวกเขารู้สึกถึงพลังงานที่พุ่งทะลวงขึ้นสู่ฟ้ามาจากคฤหาสน์ของเจียงเฉิน และพลังงานที่แข็งแกร่งได้กระจายไปทั่วทั้งเมือง สร้างความตกตะลึงให้แก่ทุกคน
"เขาทะลวงผ่านแล้ว รวดเร็วจริงๆ"
อี้จื่อฮันมองไปยังคลื่นพลังงานที่ทะลวงสู่ฟากฟ้า และพืมพัมกับตัวเอง เขาไม่สามารถหาคำพูดที่เหมาะสมสำหรับสัตว์ประหลาดเช่นเจียงเฉินได้อีกต่อไป
"ดูนั่นสิ! พลังงานที่แข็งแกร่งนั่น! นายน้อยเจียง เขาทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์แล้ว!"
"ฮ่าฮ่า เยี่ยมจริงๆ นี่มันเยี่ยมมาก! นายน้อยเจียงเป็นอัจฉริยะที่หาที่เปรียบไม่ได้จริงๆ เขาสามารถสังหารปีศาจโลหิตระดับแก่นแท้สวรรค์ขณะที่เขายังระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นสูงสุด และหลังจากที่เขาทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์ เหล่าปีศาจโลหิตจะไม่ใช่คู่มือของเขาอีกต่อไป!"
"เยี่ยม หลังจากที่นายน้อยเจียงได้ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์ พละกำลังการต่อสู่ของเขาต้องยอดเยี่ยมขึ้นเป็นแน่ ! นี่เป็นข่าวดีสำหรับทุกคนในเมืองสุริยันสีชาดแน่นอน!"
……………………………………………
ชาวเมืองทั้งหมดต่างรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะจางเจิ้น และผู้อาวุโสคนอื่นๆ ในตอนนี้เมืองสุริยันสีชาดได้ตกเป็นเป้าหมายหลักของพวกปีศาจโลหิต มีเพียงเจียงเฉินที่ได้ช่วยเหลือพวกเขาครั้งยิ่งใหญ่ ดังนั้นเมื่อเจียงเฉินแข็งแกร่งขึ้น พวกเขาก็ยิ่งตื่นเต้นมากยิ้งขึ้น
ภายในคฤหาสน์ แก่นมนุษย์สีทองในทะเลลมปราณได้สั่นสะเทือน รอบๆมันเต็มไปด้วยตราประทับมังกรสีเลือดจำนวนมาก และแก่นมนุษย์ได้เปลี่ยนแปลงไป ในตอนนี้มันเติบโตขึ้นเท่าตัวมันมีรูปร่างกลมและส่องประกาย
ในตอนนี้แก่นมนุษย์ของเจียงเฉิน ได้พัฒนากลายเป็นแก่นสวรรค์เรียบร้อยแล้ว
เจียงเฉินได้โบกมือทั้งสองของเขาอย่างเรียบง่าย ทันใดนั้นพลังหยวนธรรมชาติรอบๆได้ไหลเข้าสู่ร่างกายของเขาราวกับคลื่นสึนามิ พลังหยวนธรรมชาติได้ยกขึ้น ร่างกายของเจียงเฉินได้ลอยขึ้นอย่างช้าๆ แต่ในเวลานี้เขาไม่่ได้ใช้ปีกโลหิตของเขาเพื่อบิน เขาได้ใช้การควบคุมพลังหยวนในการบินแทน
"ฮ่ะฮ่า……"
เจียงเฉินหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข ในที่สุดเขาก็ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ และเมื่อเขาได้สัมผัสการควบคุมพลังหยวนคืนมา มังกรได้ปรากฏและก่อตัวขึ้นโดยปราณและเลือดของเขา ได้บินไปรอบขณะที่ใช้พลังหยางบริสุทธิ์
ตวามสำเร็จในการสร้างตราประทับมังกรหนึ่งร้อยด้วยนั้น ได้ให้พละกำลังการต่อสู้ของเขาพุ่งทะยานขึ้นอย่างเหลือเชื่อ เขาไม่รู้ว่าในตอนนี้เขาจะแข็งแกร่งขึ้นแค่ไหน แก่นแท้มนุษย์กับแก่นแท้สวรรค์ พวกมันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ไม่อาจเทียบกันได้
เจียงเฉินกำหมัดของเขาแน่น มันได้สร้างเสียงออกมาจากข้อต่อนิ้วของเขา ดวงตาของเขาส่องประกายด้วยความมั่นใจ ด้วยความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้ เขาสามารถจัดการผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายได้อย่างง่ายดาย
"ในที่สุดข้าก็ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์ แต่มันยิ่งยากขึ้นเรื่อยๆที่จะบ่มเพาะทักษะร่างแปลงมังกรนี้ ตามที่ตำราได้เขียนไว้ จากขั้นต้นไปสู่ขั้นกลาง ต้องใช้ตราประทับมังกรสองร้อยดวง และหากข้าต้องการไปถึงแก่นแท้สวรรค์ขั้นปลาย…….นี่ทำให้ข้าปวดหัวเสียจริง…"
เจียงเฉินถอนหายใจเฮือกใหญ่ แม้ว่าทักษะร่างแปลงมังกรจะแข็งแกร่งอย่างมาก และมันบ่มเพาะยากเช่นกัน นับประสาอะไรกับอนาคตข้างหน้า ดูเพียงสถานการณ์ในปัจจุบันนี้ หากเขาต้องการทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์ขั้นกลาง เขาต้องสร้างตราประทับมังกรเพิ่มอีกหนึ่งร้อยดวง นั่นจำเป็นต้องใช้พลังจำนวนมากมายมหาศาล
แต่หลังจากนั้น ความตั้งใจของเขาได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้า "ด้วยการบ่มเพาะทักษะร่างแปลงมังกร เส้นทางของข้านั้นได้ถูกลิขิตให้เติมเต็มไปด้วยการฆ่าฟัน เส่นทางสู่ตราประทับมังกรหนึ่งแสนดวง ใครกล้าขวางทางข้ามันผู้นั้นต้องตาย"
หลังจากที่ปลดพลังงานของเขาลง เจียงเฉินไม่ได้ออกจากห้องของเขาในทันที แต่ยังนั่งอยู่ที่เบาะรองนั่งต่อไป และดูดซับพลังงาน ใกล้พลบค่ำแล้วเหล่าปีศาจโลหิตยังไม่ปรากฏตัวและดูเหมือนว่าพวกมันไม่อาจมาได้อีก
ก่อนที่เจียงเฉินจะมาที่นี่ เขาได้กลืนยาเบญจธาตุในนิกายทมิฬ รากฐานของเขามีความแข็งแกร่งและเสถียรภาพ ด้วยระยะสั้นๆเขาไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับปัญหาใดๆเมื่อทะลวงผ่านขั้นต่อไป ดังนั้นเจียงเฉินถึงได้นำพลังงานจากแหล่งกำเนิดพลังไปใช้ เพื่อสร้างตราประทับมังกรดวงใหม่ต่อไป เพื่อทำให้ระดับการบ่มเพาะพื้นฐานของเขาในขอบเขตแก่นแท้สวรรค์ขั้นต้นมีความเสถียรสมบูรณ์
เวลาได้เคลื่อนไปเรื่อย จากนั้นหนึ่งวันได้ผ่านไป ในหนึ่งวันนั้นเจียงเฉินสามารถสร้างตราประทับมังกรเพิ่มขึ้นอีก แปดดวงด้วยกัน ตอนนี้ในทะเลลมปราณของเขามีตราประทับมังกรทั้งสิ้น หนึ่งร้อยแปดดวง ความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นอีกครั้ง
เจียงเฉินหยุดดูดซับพลัง ประสิทธภาพของพลังงานได้มาถึงขีดสุด เขาจำเป็นต้องหยุดและปล่อยให้ตราประทับมังกรที่สร้างขึ้นใหม่อยู่ตัวเสียก่อน
ในคืนนั้นไม่มีสัญญาณของปีศาจโลหิตแม้แต่น้อย จนถึงรุ่งสาง แต่ไม่มีปีศาจโลหิตโผล่มาสักตนเดียว
จากนั้นสามวันผ่านไป ดูเหมือนว่าที่สุดปีศาจโลหิตก็หายตัวไป แม้ว่าจะมีพวกมันบางตัวปรากฏขึ้นภายในเมืองอื่นในเขตศิลาเหลืองก็ตาม ภายใต้การควบคุมของตระกูลอี้ เหล่าปีศาจโลหิตจึงไม่สามารถสร้างความเสียหายได้มากนัก
"นายน้อยเจียง ดูเหมือนพวกปีศาจโลหิตจะมีบางอย่างผิดปกติ สามวันเข้าไปแล้วแต่มันยังไม่ปรากฏตัวที่นี่แม้แต่น้อย"
จางเจิ้นพูดอย่างเป็นกังวล
"ข้าไม่รู้ว่าพวกปีศาจโลหิตมันจักทำสิ่งใด แต่ว่าพวกเจ้า อย่าได้กังวลน้องเจียงได้ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์!แม้ว่าหากมีหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตที่ทรงพลัง เขาสามารถที่จะจัดการพวกมันได้!"
อี้จื่อฮันมีความมั่นใจเป็นอย่างมากต่อเจียงเฉิน
ตูม!
หลังจากอี้จื่อฮันพูดจบ เสียงระเบิดขนาดยักษ์ดังก้องจากแต่ไกล สายลมปีศาจได้พัดผ่านและตามด้วยกลุ่มปีศาจโลหิตขนาดใหญ่ พวกมันตรงมายังเมืองสุริยันสีชาดด้วยความเร็วสูง
"พวกมันมาแล้ว"
ท่าทีของจางเจิ้นเปลี่ยนไป เวลานี้เช้ามืดและมันเหนือความคาดหมายของทุกๆคนที่เหล่าปีศาจโลหิตเลือกเวลานี้ในการบุกเข้ามา
"ดูนั่น มีปีศาจโลหิตมากกว่าสองร้อยตน ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม มันอาจจะเป็นการต่อสู้ที่ยากลำบาก!"
อี้จื่อฮันเรียกขวัญกำลังใจ
เคี้ยกเคี้ยก……….
เสียงหัวเราะของปีศาจโลหิตมาแต่ไกล เหนือฟ้ามีหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตหกตนมาด้วย อี้จื่อฮันหันไปมองพวกหัวหน้าหน่วย
จากนั้นเขาก็รู้ว่าหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตอยู่ระดับขอบเขตแก่นแท้สวรรค์ขั้นปลาย และมีปีศาจโลหิตขั้นแก่นแท้สวรรค์ขั้นกลางสองตน และปีศาจโลหิตแก่นแท้สวรรค์ขั้นต้นสามตน รวมทั้งหมดปีศาจโลหิตแก่นแท้สวรรค์หกตน พวกมันมาด้วยขุมพลังที่แข็งแกร่ง
ใบหน้าของอี้จื่อฮันทะมึน ศัตรูแข็งแกร่งเกินไป กระทั่งเจียงเฉินที่มีความสามารถพอที่จะรับมือตัวหัวหน้าแก่นแท้สวรรค์ขั้นปลาย แต่ผู้ใดจะรับมือปีศาจโลหิตแก่นแท้สวรรค์ขั้นกลางทั้งสองตนกัน? ด้วยพละกำลังต่อสู้ของอี้จื่อฮัน เขาอาจจะสู้ได้หนึ่งตนด้วยพลังทั้งหมดของเขา แต่ในที่สุดเขาอาจจะพ่ายแพ้
อี้จื่อฮันและชาวเมืองได้กังวลและตื่นตระหนก แต่มีผู้ที่ไม่ได้เป็นกังวลอยู่ เจียงเฉินได้กระโจนออกมาจากคฤหาสน์ของเขา ในเวลาเดียวกันมีแสงสีทองตามเจียงเฉินออกมา มันคือ หวงต้านั่นเอง
"คู่หู เจ้าทะลวงขั้นแล้วงั้นรึ?"
หวงต้าถามขณะที่กระดิกหาง
"เวร เจ้าหมาบัดซบ เจ้าทำแบบใดกันถึงสามารถทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์ได้?! เจ้าเพียงแค่นอนเฉยๆเท่านั้น! บัดซบ เจ้าต้องการให้ข้าอิจฉาเจ้าสินะ?อย่าได้บอกผู้ใดเชียวล่ะว่าข้ารู้จักเจ้า!"
เจียงเฉินเกือบกระอักเลือดออกมา เจ้าหมานี่เป็นสัตว์ประหลาดที่ผิดปกติอย่างแท้จริง
===================================================
โปรดติดตามตอนต่อไป…………..
