แปลไทยโดย Subaru-Kyun
ตรวจทาน Subaru-Kyun
=======================================================
โอ้สวรรค์! พวกเขาแขวนพวกมันและทุบตีอีกครั้ง!
หลายคนถึงกับอ้ำอึ้งพูดไม่ออกเพราะสิ่งที่เกิดขึ้น ความโอหังของเขาทุกคนต่างได้เป็นพยานรู้เห็น ในตอนนี้ถึงแม้ว่าเจียงเฉินพูดว่าจะแขวนผู้นำนิกาย ผู้คนเหล่านั้นก็เชื่อว่าเขาจะทำจริง ไม่มีสิ่งใดในโลกนี้ที่เจียงเฉินไม่กล้าทำ
"ก๊ะก่ะ เจ้านี่มันโอหังจริงๆ… แต่ดีข้าชอบ"
หวงต้ายิ้มแสยะออกมา มันกระโดดขึ้นลงอย่างตื่นเต้น เจียงเฉินนั้นโหดเหี้ยมอำมหิต แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่โอหังอย่างมากแต่ในขณะเดียวกันเขายังระมัดระวังรอบคอบ เขามีทั้งความกล้าหาญและชาญฉลาด คนเช่นนี้จะประสบความสำเร็จอย่างยอดเยี่ยมและมีศักยภาพอันไร้ขีดจำกัด
หลังจากนั้นไม่นานนัก ศิษย์นอกสองคนได้นำเสาไม้มาเพิ่มอีกสองเสา เสาเหล่านี้ควรนำมาใช้ในการสนับสนุนกลองในระหว่างการประเมินนิกาย แต่ในตอนนี้เสาเหล่านี้ถูกเจียงเฉินนำมาใช้แขวนผู้คน
ไม่กล่าวสิ่งใดมากมาย เจียงเฉินได้ทำการผนึกทะเลปราณของไช่ตงและหวังเหิง เท่านี้ก็มีชายเจ็ดคนถูกแขวนอยู่บนเสา หนึ่งในนั้นมีสภาพเอน็จอนาถเป็นอย่างมาก
" ยกเสาพวกนี้ขึ้น ย้ายมันไปที่สนามฝึกซ้อม "
เจียงเฉิน ตะโกนไปยังศิษย์ที่อยู่เบื้องหลังเขา จากนั้นเขาก็มุ่งหน้าไปยังสนามฝึกซ้อม
ท่าทีของทุกคนเปลี่ยนไปอีกครั้งหนึ่ง เหล่าศิษย์ที่ได้ติดตามเจียงเฉินต่างจ้องมองกัน พวกเขาสงสัยว่าเจียงเฉินต้องการทำเช่นไร เรื่องมาถึงจุดๆนี้ จุดที่ยากที่จะจบลง กั๋วเหล่ยถูกทุบตี และพวกเขาได้ยาฟื้นพลังมนุษย์คืนมาแล้ว แม้แต่ศิษย์ในอย่างไช่ตงกับหวังเหิงยังถูกแขวน พวกเขาได้ชำระแค้นแล้ว และในตอนนี้เรื่องมันน่าจะจบลง แต่อย่างไรเจียงเฉินก็ไม่ได้ต้องการให้มันจบลงเช่นนี้ เขายังคงต้องการแขวนคนเหล่านี้ไว้ที่สนามฝึกซ้อม
สนามฝึกซ้อมนั้นตั้งอยู่ใจกลางของเขตนอก การทำเช่นนี้จะทำให้เรื่องที่เกิดขึ้นทุกคนในนิกายจะได้รับรู้
" เขายังต้องการทำอะไรต่อไป? มันเพียงพอแล้วมิใช่หรือ? "
" เขาต้องการให้นิกายทมิฬเราเกิดหายนะจริงๆงั้นหรือ? เรื่องมันชักไปกันใหญ่แล้ว ข้ากลัวว่าผู้อาวุโสระดับสูงรู้เรื่องนี้เข้า แต่เจียงเฉินไม่มีท่าทีจะหยุด เขาต้องการทำให้ทุกสิ่งมันแย่ลงเช่นนั้นหรือ…..หากเป็นอย่างที่ข้าคิดเขาคงบ้าไปแล้วแน่ๆ "
" ข้าไม่คิดว่าเจียงเฉินบ้าหรอกนะ หากเขาทำเช่นนี้เขาต้องมีเหตุผลอะไรสักอย่างเป็นแน่ เมื่อสองวันก่อนได้มีข่าวลือว่าเขาถูกฆ่าตายในเขาหมื่นอสูรแพร่กระจายออกมา และข่าวลือนั้นก็มาจากเขตใน ข้าคิดว่าเจียงเฉินกำลังตามตัวคนที่อยู่เบื้องหลังนั่นออกมา "
หลายคนได้พูดคุยกันเรื่องเหตุการณ์ในครั้งนี้ แต่ไม่มีใครรู้ว่าเจียงเฉินทำสิ่งใด แต่ที่ทุกคนรู้ในวันนี้เจียงเฉินได้นำพาหายนะเข้ามา เมื่อเสาเหล่านั้นถูกเคลื่อนย้ายมายังสนามฝึกซ้อม ผู้อาวุโสเขตนอกทุกคนได้มาถึงและเหล่าศิษย์ในที่ต้องการมาหยุดก็ดี แต่สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้จะจบลงเช่นไรก็ไม่มีใครกล้าคิด
" พวกเราจะเอายังไงต่อ? "
ใครบางคน ถามขึ้นมา
" เจ้าหมายความว่ายังไง? แค่ทำตามที่ศิษย์พี่เจียงบอก ย้ายเสาพวกนี้ไปไว้ที่สนามฝึกซ้อม "
พวกเขาแบกเสาเหล่านั้นเดินตามเจียงเฉินไป แล้วก้าวเข้าสู่สนามฝึกซ้อม
เขตนอกเป็นสถานที่วุ่นวาย ก่อนหน้านี้เพียงไม่นาน ศิษย์นอกทุกคนได้รวมตัวกันที่สนามฝึกซ้อม เหล่าเสาที่สูงเพียงแค่ไม่กี่เมตร ได้สะท้อนแสงตะวันอันเจิดจ้า พวกมันได้ดึงดูดความสนใจเป็นอย่างมาก แต่ที่น่าดึงดูดยิ่งกว่านั้นคือเหล่าคนที่มีหน้าปูดบวม และร้องไห้อย่างน่าสมเพช
มีคนจำนวนมากรวมตัวกันอยู่ที่นี่ ฝูงชนจำนวนมากอัดกันแน่นทั่วทั้งสนามฝึกซ้อม แม้แต่ศิษย์ฝึกหัดจำนวนหนึ่งก็อยู่ที่นี่ เมื่อพวกเขาเห็นเหล่าคนที่ถูกแขวนและได้ยินในสิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้ทุกคนตกตะลึง
ฝูงชนมีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ในวันนี้เจียงเฉินไม่ต้องการให้เรื่องนี้มันจบลงง้ายๆ
ข่าวเรื่องนี้ได้แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว เมื่อศิษย์ในได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้น หลายคนได้มายังสนามฝึกซ้อมเพื่อดูว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น พวกเขาส่วนใหญ่ไม่ต้องการมีปัญหากับเจียงเฉิน ดังนั้นจึงไม่เข้าไปหยุดเขา
" ไร้สาระสิ้นดี! ศิษย์นอกตัวเล็กๆกล้าดียังไงถึงได้ทำกับศิษย์ในเช่นนี้? เจ้ากล้าแม้กระทั่งแขวนพวกเขา นี่มันน่าขบขันเสียจริง! "
หนึ่งในศิษย์ในที่คิดว่าตัวมันเก่ง พูดออกมา " เจียงเฉิน ปล่อยศิษย์ในไปซะ เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใครกัน?! ถึงได้ทำเช่นนี้กับศิษย์ใน?! "
ศิษย์ในคนดังกล่าวได้บินลงมายังสนามฝึกซ้อม และพูดด้วยท่าทีหยิ่งยโส
มีคำพูดคำหนึ่งบอกว่า หากจะยิงนกต้องเล็งที่หัว และหากมีชีวิตยืนยาวให้ต้องไม่ทำตัวโดดเด่น หลายคนที่นี่ต่างอยู่เงียบๆก็แค่คนหนึ่งต้องการจะทำตัวเป็นพระเอก มันรนหาที่เสียจริง
ฮึ่มม…….!
เจียงเฉินแค่นเสียงออกมาอย่างเย็นชา ด้วยความเร็วดุจสายฟ้าฟาด เขาโจมตีเข้าไปที่หัวของชายคนนั้น ศิษย์ในคนนั้นร้องคร่ำครวญออกมาแล้วสลบไปในทันที จากนั้นเจียงเฉินจับเชือกอีกเส้น มัดแล้วแขวนมันที่เสา
แขวนไปอีกหนึ่งคน
ฝูงชนต่างเงียบสงัดดุจป่าช้า สังเกตจากพฤติกรรมของเจียงเฉิน จับคนแล้วคนเล่ามัดแล้วแขวนพวกมันทั้งหมด
" เจ้าเด็กอวดดี! "
ในตอนนั้นเอง มีเสียงตะโกนดังออกมา ชายแก่สามคนสวมชุดแบบเดียวกัน ลงมาจากข้างบน พวกมันดูโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก พวกมันอยู่ที่เขตนอกมาเป็นเวลานาน แต่ไม่เคยพบเรื่องสับสนวุ่นวายเช่นนี้มาก่อน
" สี่ผู้อาวุโสนิกายเขตนอก! หนึ่งในพวกเขาถูกมัดไว้ เหลือเพียงสามคน "
" เรื่องนี้ชักจะเข้มข้นขึ้นอีก เจ้าคิดว่าเจียงเฉินจะจับมัดเหล่าผู้อาวุโสอีกหรือไม่? "
" ไม่มีทาง หากผู้อาวุโสเขตนอกทั้งสี่ถูกจับมัดหมด มันก็คงเป็นจุดจบของโลก! "
" ส่วนข้าคิดว่าไม่มีสิ่งใดที่เจียงเฉินไม่กล้าทำ "
……………………………………………………………..
การปรากฏตัวของผู้อาวุโสเขตนอกอีกสามคน ได้ก่อให้เกิดความสับสนอลหม่านมากยิ่งขึ้น ทุกคนต่างคิดว่าเจียงเฉินกล้าที่จะมัดเหล่าผู้อาวุโสหรือไม่
" เจียงเฉิน เจ้ากำลังทำสิ่งใด? เจ้าคิดจะก่อกบฏงั้นรึ? "
หนึ่งในผู้อาวุโสตะโกนออกมาเสียงดัง ในฐานะที่เป็นผู้อาวุโสเขตนอก เพียงแค่สอดมือเข้ามายุ่ง บางสิ่งที่ร้ายแรงย่อมเกิดขึ้น
" ท่านทั้งสาม เพียงแค่ยืนข้างๆแล้วมองดู ข้าขอแนะนำพวกท่าน อย่ามาแส่เรื่องของข้า "
เจียงเฉินไม่ได้ให้ความเคารพพวกเขาแม้แต่น้อย ด้วยประสบการณ์จากสองชีวิต เขารู้ว่าหากเขาพยายามทำดีกับพวกมัน เขาต้องถูกกลั่นแกล้งเป็นแน่ นั่นเป็นเหตุว่าทำไมความแข็งแกร่งจึงจำเป็นสำหรับตอนนี้
" เจียงเฉิน เจ้าคิดว่าตอนเองเป็นผู้นำเขตนอกเช่นนั้นรึ? พวกเราเป็นถึงผู้อาวุโสนิกายเขตนอก เจ้ากล้าดีเช่นไรถึงไม่ทำความเคารพพวกข้า? เราจะรายงานเรื่องนี้กับท่านผู้นำให้ลงโทษเจ้าซะ! "
หนึ่งในผู้อาวุโสพูดออกมาอย่างฉุนเฉียว
" เจียงเฉิน เจ้ารีบปล่อยตัวคนเหล่านี้ไปซะ! วันนี้เจ้ายังไม่พอใจอีกรึ?! "
ผู้อาวุโสอีกคน ตะโกนออกมา
" หุบปากเจ้าไปซะ เรียกเจียงเหว่ยจากเขตในมาพบข้าที่นี่ "
เจียงเฉินมีท่าทีแข็งกร้าว เขาไม่เคยยอมใครทั้งนั้น
ณ เขตใน !!
" มันเกิดอะไรขึ้น? ไหนเจ้าบอกข้าว่าสังหารมันไปแล้วมิใช่หรือ? ทำไมมันยังมีชีวิตอยู่อีก? "
ภายในเรือนที่พัก เฟินคุนมีสีหน้าอัปลักษณ์ตวาดเจียงเหว่ยที่ยืนอยู่ตรงหน้ามัน
" ข้ามั่นใจว่าสังหารมันไปแล้ว ข้าส่งเข็มพิษไร้เสียงนี่เข้าสู่ร่างกายของมัน ไม่มีทางที่มันจะรอดมาได้! "
เจียงเหว่ยรู้สึกผิดปกติ เพราะว่าในวันนั้นเขาได้เห็นอย่างชัดเจน ด้วยพลังระดับแก่นแท้สวรรค์ขั้นกลางของเขา มันไม่มีทางผิดพลาดไปได้แน่ เขาเห็นชัดว่าเข็มพิษได้ทะลวงเข้าไปในร่างของเจียงเฉิน จากนั้นเจียงเฉินได้นอนอยู่บนร่างหมาสีเหลือง อย่างไรก็ตาม ไม่เพียงเจียงเฉินกลับมามีชีวิต ตอนนี้มันยังก่อเรื่องในเขตนอก
" เจ้าคนไร้ประโยชน์ แค่ให้จัดการศิษย์นอกตัวเล็กๆก็ทำไม่ได้ แล้วเจ้าจะทำอะไรต่อไปได้ "
เฟินคุน เกรี้ยวกราดอย่างมาก
" อย่าได้มีโทสะไปศิษย์พี่เฟิน ข้าจะไปที่เขตนอกเดี๋ยวนี้ เหตุผลที่เจียงเฉินก่อเรื่องทั้งหมดเพราะต้องการล่อข้าออกไป ข้าจะไปท้าประลองเป็นตายกับมัน จากนั้นข้าจะสังหารมันต่อหน้าทุกคน "
เจียงเหว่ย พูดออกมา
" จงจำไว้ อย่าให้มันรู้ว่าเจ้าเป็นคนไล่ล่ามันในวันนั้น ลอบสังหารศิษย์นิกายเดียวกัน เป็นอาชญากรรมร้ายแรง มีโทษถึงตาย หากเจ้าทำแผนของพี่ใหญ่หนานเป่ยพังพินาศละก็ เจ้ารู้ดีสินะว่าจะเกิดอะไรขึ้น! "
เฟินคุน แสดงท่าทีอันโหดเหี้ยม
" ได้โปรดวางใจ ศิษย์พี่เฟิน แม้ว่าข้าจะอับจนหนทางเพียงใด ข้าไม่มีวันบอกเรื่องนี้กับใครแน่นอน! "
หลังจากพูดจบ เจียงเหว่ยก็ออกจากเรือนที่พักไปพร้อมกับจิตสังหารอันแรงกล้า
ภายในสนามฝึกซ้อมเขตนอก
เจียงเฉินได้จับผู้อาวุโสอีกสามคนมัดแล้วแขวนพวกมันไว้ ชัดเจนว่าผู้อาวุโสทั้งสามไม่ได้ถอยกลับไป แต่กลับเข้ามาแส่เรื่องของเจียงเฉิน ด้วยอารมณ์ของเจียงเฉิน ณ ตอนนี้ ผลลัพธ์เหล่าผู้อาวุโสจึงถูกจับมัดและแขวนไว้บนเสา
" โอ้ สวรรค์ที่รัก! ผู้อาวุโสเขตนอกทั้งสี่ถูกแขวน! นี่มันช่างน่าสนใจอะไรเยี่ยงนี้ "
" เจียงเฉินต้องกังวลเป็นแน่ ข้ามั่นใจว่าเหตุการณ์ในวันนี้ต้องรู้ถึงหูท่านผู้นำนิกายแน่นอน! "
" ช่างน่าอับอายเสียจริง แต่ฉากที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้ ข้าไม่คิดว่าจะมีใครเคยเห็นเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อน "
เสียงหัวใจของเหล่าผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างเต้นถี่รัว พวกเขามองไปยังเหล่าคนที่ถูกแขวน คนเหล่านี้ต่างหยิ่งยโส โอหัง หรือมีตำแหน่งใหญ่โตในนิกาย แต่สภาพในตอนนี้พวกมันถูกเจียงเฉินแขวนเหมือนหมาแดดเดียว
" เจียงเฉิน เจ้าทำเช่นนี้กับพวกข้าผู้อาวุโส! ท่านผู้นำนิกายต้องลงโทษเจ้าแน่นอน "
ผู้อาวุโสที่ถูกแขวนไม่ได้มีอาการบาดเจ็บมากมาย ดังนั้นพวกมันถึงได้คำรามออกมา และขู่เจียงเฉิน
" ฮึ่มมม…! "
ในตอนนี้ มีเสียงแค่นออกมาแต่ไกล ชายคนนั้นบินออกมาจากเขตในรวดเร็วราวกับสายฟ้า ชายคนนั้นหยุดลงที่สนามฝึกซ้อม ชายคนนั้นรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าดาษดื่นทั่วไป ทำให้ผู้คนยากที่จะจดจำมันได้หากมันอยู่ในฝูงชน แต่พลังงานที่แข็งแกร่งได้ถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างกาย กล่าวได้ว่าชายคนนี้แข็งแกร่งมาก
ดวงตาของเจียงเฉินจับจ้องไปที่ชายคนนั้น ดวงตาที่เย็นชาของเขา เย็นชายิ่งขึ้นไปอีก มันไม่สำคัญหากจะตัดสินเขาจากรูปร่างภายนอกหรือพลังงาน นี่เป็นชายคนเดียวที่ไล่ลาเขาในคืนนั้น แม้ว่าเจียงเหว่ยจะปกปิดตัวตนเป็นอย่างดี สามารถหลอกคนอื่นได้แต่ไม่ใช่กับเจียงเฉิน
" เป็นมันจริงๆ! "
เจียงเฉินแค่นเสียงออกมาอย่างเย็นชา ในใจเขาได้ตัดสินให้เจียงเหว่ยต้องตาย
" เจียงเฉิน เจ้าเป็นเพียงศิษย์นอกตัวเล็กๆกล้าดีเช่นไรถึงได้มาดูถูกผู้อาวุโส รวมถึงทำกับศิษย์ในเช่นนี้? ความผิดของเจ้าต่อให้ตายนับล้านครั้งก็ไม่อาจเพียงพอ ! ปล่อยตัวพวกเขาเดี๋ยวนี้! "
เจียงเหว่ย จ้องเจียงเฉินอย่างกราดเกรี้ยว
แต่เจียงเฉินไม่สนใจคำพูดของเจียงเหว่ย จากนั้นเขาก็ถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉิยว่า " มันทำให้เจ้าตกใจใช่รึไม่ ที่ข้ายังมีชีวิตอยู่ ข้าพูดถูกไหม? "
" ใช่ ข้าอยากรู้จริงๆว่าทำไมเจ้ายังมีชีวิตอยู่? "
คำตอบของเจียงเหว่ย กระหายไปด้วยความอยากรู้ เขาคิดไม่ออกจริงๆว่าทำไมเจียงเฉินถึงรอดมาได้ จากพิษที่รุนแรงขนาดนั้น ด้วยระดับการบ่มเพาะเพียงแก่นแท้มนุษย์ ไม่มีทางที่จะมีชีวิตรอดมาได้
" งั้นหรือ ทุกคนได้ยินชัดรึเปล่า ชายคนนี้กระจายข่าวเรื่องที่ข้าถูกฆ่าตายที่เขาหมื่นอสูร นั่นเพราะ เมื่อข้ากำลังฝึกฝนอยู่ที่นั่น เขาก็พยายามลอบสังหารข้า แต่โชคยังดี ที่ข้าสามารถรอดตายกลับมาได้ "
เจียงเฉินตะโกนเสียงดัง จนทุกคนได้ยินกันอย่างชัดแจ้ง
" อะไรนะ? ลอบสังหารศิษย์ร่วมนิกาย? ความผิดเช่นนี้ต่อให้ตายเป็นล้านครั้งก็ไม่อาจชดใช้ได้ "
" ตัดสินจากที่เจียงเหว่ยพูดเมื่อสักครู่ เป็นมันที่กระจายข่าวเรื่องการตายของเจียงเฉิน อีกทั้งใช่ตงยังช่วยมันด้วย แต่มันรู้ได้อย่างไรว่าเจียงเฉินถูกฆ่าตายที่เขาหมื่นอสูร? บางทีอาจเป็นเหมือนที่เจียงเฉินพูด เจียงเหว่ยพยายามลอบสังหารเขา? "
" ที่เจียงเฉินกราดเกรี้ยว และก่อเรื่องทั้งหมดนี้ นั่นเพราะเรื่องนี้นี่เอง! หากว่าเรื่องนี้จริงอย่างว่า เจียงเหว่ยที่เป็นคนที่แหกกฏนิกายมีโทษคือตายสถานเดียวเท่านั้น! "
=======================================================
โปรดติดตามตอนต่อไป…………..
