แปลไทยโดย Takumi Kun
ตรวจทาน Takumi Kun
**************************************************************************
ในเรือนที่พักที่ประณีตภายในเขตในของนิกายทมิฬ ชายหนุ่มชุดสีขาวกำลังยืนอย่างเคร่งขรึม เรือนที่พักแห่งนี้มีพื้นที่ครอบคลุมทั้งยอดเขา และเป็นพื้นที่ที่ดีที่สุดภายในเขตใน นอกจากกวนอี้หยุน บรรดาศิษย์คนอื่นๆก็มีสถานที่คล้ายๆกับที่แห่งนี้
ชายหนุ่มผู้นี้มีอายุราวๆยี่สิบตอนปลาย ใบหน้าเรียวแหลมและหล่อเหลา เขาสามารถที่จะยืนท่ามกลางฝูงชนได้อย่างสบ่ายๆ
ฝุ่บ!
ทันใดนั้นมีชายผู้หนึ่งโผล่ออกมาในเรือนที่พักและเดินตรงไปยังชายหนุ่ม ชายที่โผล่ออกมาได้ประสานมือทักทายชายหนุ่ม " ศิษย์พี่เฟิน "
ชายที่มาเป็นคนเดียวกันกับคนที่ไล่ล่าเจียงเฉินที่หุบเขาหมื่นอสูร
" เจียงเหว่ย ทุกสิ่งเรียบร้อยดีหรือไม่? "
ชายหนุ่มถามขึ้น นามเฟินคุน เป็นหนึ่งในศิษย์ในที่แข็งแกร่งที่สุด ด้วยระดับการบ่มเพาะอยู่จุดสูงสุดของขอบเขตแก่นแท้สวรรค์ เขาเป็นรองเพียงกวนอี้หยุนเท่านั้น
" วางใจได้เลยศิษย์พี่เฟิน ภารกิจลุล่วงไปได้ด้วยดี "
รอยยิ้มแสยะปรากฎขึ้นที่หน้าของเจียงเหว่ย
" เจ้าแน่ใจเช่นนั้นรึ? "
ท่าทางมีความสุขแสดงออกมาที่หน้าของเฟินคุน
" ข้าแน่ใจ เจ้าเจียงเฉินมันฉลาดแกมโกงแถมยังแข็งแกร่งอีก มันเกือบหนีรอดไปได้ อย่างไรก็ตามต้องขอขอบคุณเข็มพิษไร้เสียงของศิษย์พี่เฟิน ข้าได้ยิงเข็มพิษนั่นใส่ร่างเขาและดูมันตายด้วยตาของข้าเองด้วย "
เจียงเหว่ยเล่ารายละเอียดฉากนั้นให้เฟินคุนฟัง
" เยี่ยมมาก เจียงเหว่ย เจ้าทำได้ดีมาก! ข้าจะให้รางวัลเจ้าบางอย่างในภายหลัง "
เฟินคุนเอามือแปะบ่าเจียงเหว่ย ด้วยความรู้สึกยกยอ เจียงเหว่ยพูด "เป็นเกียรติของข้าแล้วที่ได้ช่วยเหลือศิษย์พี่เฟิน!"
" พวกเราได้ทำงานให้พี่ใหญ่หนานเป่ยเฉา เจียงเฉินผู้นั้นมันหาเรื่องตายที่ได้ล่วงเกินพี่ใหญ่หนานเป่ย ไม่เพียงแค่นั้น มันแม้กระทั่งท้าทายพี่ใหญ่หนานเป่ยสู้ในอีกหนึ่งปี! พี่ใหญ่หนานเป่ยไม่สามารถสังหารมันได้เพราะสถานะของเขา แต่ข้าไม่ยอมให้มันรอดไปได้แน่! "
เฟินคุนแสยะยิ้ม
" ศิษย์พี่เฟิน ท่านจะให้พี่ใหญ่หนานเป่ยทราบว่าท่านได้ช่วยเขาสังหารเจียงเฉิน ทางพี่ใหญ่หนานเป่ยจะได้ทราบว่าท่านเป็นผู้ที่ช่วยเขาเรื่องนี้! "
เจียงเหว่ยพูดออกมา
" ไม่จำเป็น หากข้าได้เสนอหน้าในเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ พี่ใหญ่หนานเป่ยเฉาจะได้ดูถูกข้าน่ะสิ ตอนนี้เขากำลังมุ่งมั่นในการบ่มเพาะ เขามีเป้าหมายที่จะพิชิตโลกใบนี้ แคว้นฉีเป็นเพียงจุดเริ่มต้น พวกเราควรทำให้ดีที่สุดและช่วยเหลือพี่ใหญ่หนานเป่ย ข้าแน่ใจว่าจะต้องมีผลประโยชน์มากมายรออยู่ "
เฟินคุนพูดพร้อมรอยยิ้มบนหน้าเขา หากว่าการสนทนาของทั้งคู่ถูกคนอื่นได้ยินเข้า มันจะเหมือนการทิ้งระเบิดและสร้างความหวาดกลัวแก่ทุกๆคน มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อ หนานเป่ยเฉามีลิ่วล้อในนิกายทมิฬ จินตนาการได้ไม่ยากเลยว่าเขาจะมีลูกน้องอยู่ที่นิกายกระบี่สวรรค์และนิกายหุบเขาสุขสันต์เช่นกัน
หนานเป่ยเฉาอายุเพียงสิบเจ็ดถึงสิบแปดปี แต่เฟินคุงเรียกเขาว่าพี่ใหญ่มันแสดงให้เห็นถึงความเคารพที่พวกเขามีต่อหนานเป่ยเฉา
" ศิษย์พี่เฟิน ตอนนี้กวนอี้หยุนได้ออกจากนิกายทมิฬเข้าไปยังนรกอเวจี ตอนนี้ไม่มีผู้ใดในนิกายทมิฬที่แข็งแกร่งกว่าท่าน! จากนี้ต่อไปทั้งส่วนในและส่วนนอกอยู่ในกำมือท่าน ศิษย์พี่เฟิน! "
เจียงเหว่ยแทบจะจูบก้นเฟินคุน
" ฮึ่ม! ไอ้ปัญญาอ่อนกวนอี้หยุน มันหาที่ตายโดยแท้โดยการเข้าไปนรกเวจี! "
เฟินคุนแค่นเสียงเย็นชา เขาดูถูกกวนอี้หยุน
" ในเมื่อตอนนี้เจียงเฉินได้ตายไปแล้ว ข้าได้ยินมาว่ามีเด็กสาวตามมันมาด้วยเห็นว่านางสวยงามเป็นอย่างมาก เป็นบุปผาเร่าร้อนที่หาได้ยาก….. ศิษย์พี่เฟินท่านสนใจนางหรือไม่? "
เจียงเหว่ยกรอกตา หน้าของเขามีรอยยิ้มร้ายกาจอยู่
" เช่นนั้นรึ? "
ดวงตาของเฟินคุนฉายแววชั่วร้ายออกมา
……………………………………………………………..
ณ เขาหมื่นอสูร!
เป็นเวลาไม่กี่ชั่วโมงตั้งแต่ที่เจียงเฉินได้ดูดซับดวงจิตอสูรของหมาป่าโลหิต เขาได้ดูดซับพลังงานทั้งหมดที่ถูกบรรจุไว้ด้านใน และสายเลือดของหมาป่าโลหิตก็ผสานเข้ากับตัวของเขาแล้วเช่นกัน
เปรี๊ยะๆๆ
ในช่วงยามบ่ายเสียงเปรี๊ยะๆดังออกมาอย่างรุนแรงออกมาจากร่างของเจียงเฉิน ระลอกคลื่นพลังอันแข็งแกร่งห้อมล้อมร่างกายของเจียงเฉิน และพลังหยวนธรรมชาติภายในหุบเขาได้หมุนเวียนทำให้พลังทั้งหมดไหลเวียนสู่ร่างของเจียงเฉินอย่างบ้าคลั่ง
ใกล้ๆทางเข้า หวงต้าที่กำลังเบื่อได้ลุกขึ้นทันใด มันมองไปยังเจียงเฉินที่มีแสงสีทองปกคลุมอยู่
" เจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้กำลังจะทะลวงระดับ! "
หวงต้ารู้สึกแปลกใจ วิธีการที่เจียงเฉินใช้ในการเข้าถึงการทะลวงเข้าสู่ระดับใหม่เป็นสิ่งที่มันไม่เคยพบเห็นมาก่อน
มันเคลื่อนตัวออกจากถ้ำ มันสามารถคาดเดาได้ว่าสถานที่นั่นจักต้องเสียหายเป็นแน่เมื่อเจียงเฉินทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลาย ดังนั้นมันจึงเว้นระยะห่างเอาไว้
พลังงานของเจียงเฉินได้แข็งแกร่งขึ้น แกร่งขึ้นเรื่อยๆ พลังงานธรรมชาติในรัศมีระยะสองไมล์ได้หมดไปโดยสมบูรณ์ มีตราประทับมังกรสีแดงได้บินฉวัดเฉวียนรอบๆตัวเขา คล้ายกับมันมีชีวิตจริงๆ
ในตอนนั้นเอง มีตราประทับมังกรในทะเลปราณของเขาหกสิบดวง และเขาได้เข้าใกล้เส้นเขตแดนของขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลาย เจียงเฉินหยิบยาฟื้นพลังขั้นมนุษย์จำนวนมากจากแหวนมิติของเขา และไม่ว่ามันจะมีมากเท่าไรเขาก็กลืนพวกมันลงจนหมด
ในที่สุด หลังจากพลังของเขาได้ขึ้นสู่จุดสูงสุด ระดับการบ่มเพาะของเจียงเฉินได้เสถียรอยู่ระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลาย ผลการช่วยเหลือของสายเลือดหมาป่าโลหิตนั้นแข็งแกร่งกว่าพลังของมันเองด้วยซ้ำ และมันให้ประโยชน์แก่เจียงเฉินเหนือที่เปรียบเสียอีก
ตอนนี้เจียงเฉินมีตราประทับมังกรรวมกันได้หกสิบดวง อย่างไรก็ตามหลังจากที่ได้ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายแล้ว ขั้นตอนยังไม่จบสิ้น ด้วยการช่วยเหลือของสายเลือด เจียงเฉินสามารถที่จะสร้างตราประทับมังกรเพิ่มได้อีกห้าดวง ทำให้เขามีตราประทับมังกรรวมทั้งหมดหกสิบห้าดวง
แกร้ก
เจียงเฉินกำมือของเขาแน่นจนเกิดเสียงแกร้ก ดวงตาของเขาเปล่งประกาย เขารู้สึกว่าพละกำลังของเขาไร้ขีดจำกัด
" ตราประทับมังกรหกสิบห้าดวง มันรู้สึกดีจริงๆที่มีพลังมหาศาลเช่นนี้! หากข้าได้พบหลี่หวู่หลิงอีกครั้งในตอนนี้ ข้าสามารถสังหารเขาได้เพียงฝ่ามือเดียว "
เจียงเฉินมีความมั่นใจมากในตอนนี้ พละกำลังของตราประทับมังกรหกสิบห้าดวงสามารถทำให้เขาสู้กับผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์ขั้นกลางได้ ไม่ว่าจะเป็นอัจฉริยะแก่นแท้สวรรค์ขั้นกลางก็ตาม ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์ทั่วๆไปไม่ใช่คู่มือเขาอีก
หากผู้ที่พิจารณาให้เจียงเฉินต้องใช้ความสามารถทั้งหมดสู้ มันไม่สำคัญว่าจะเป็นอัจฉริยะแก่นแท้สวรรค์ขั้นกลางหรือทั่วๆไป ไม่มีผู้ได้ที่จะสามารถเอาเปรียบต่อเจียงเฉินได้ ด้วยพิษและร่างมายาเก้าร่างก็สามารถทำให้พวกเขาปวดหัวได้แล้ว
วู่บ วู่บ
ร่างของเจียงเฉินโยกไปมา ร่างมายาแปดร่างเหมือนตัวเขาได้ปรากฎขึ้น แต่ละร่างเหมือนตัวจริง เจียงเฉินเก้าคนได้เคลื่อนไปหาหวงต้า
" ฮี่ฮี่ หวงต้าเจ้าหาตัวจริงของข้าเจอรึไม่? "
เจียงเฉินทั้งเก้าร่างถามในเวลาเดียวกัน ไม่ว่าจะเป็นกิริยาท่าทาง การเคลื่อนไหวหรือน้ำเสียง พวกเขาเหมือนกันทุกประการ หวงต้ารู้สึกงงงวย
" บัดซบ เจ้านี่น่าอัศจรรย์อย่างยิ่ง! เจ้าได้ความสามารถเฉพาะของหมาป่าโลหิตมาจริงๆด้วย! บ้าไปแล้ว ผิดปกติแบบสุดๆ! เจ้านี่มันเป็นสุดยอดสัตว์ประหลาดอย่างที่สุด!"
หวงต้าร่วงลงพื้น มันรู้สึกตื่นเต้นและพูดไม่ออกในเวลาเดียวกัน มันเป็นพยานการเกิดขึ้นของปาฎิหารย์อีกเรื่องในวันนี้ ขณะที่มันพูดไม่ออกเพราะความสามารถบ้าๆของเจียงเฉิน วิธีที่เขาทะลวงสู่ระดับต่อไปยังบ้าอีกด้วย
เจียงเฉินสามารถที่จะดูดซับความสามารถเฉพาะตัวของสัตว์อสูร และนำมาเป็นของตน สิ่งมีชีวิตที่ผิดปกติและมีความสามารถที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ หากมีผู้ใดรู้ คงได้ตายเพราะความหวาดกลัวนั่นเอง
เพียงแค่คิด ร่างมายาทั้งแปดก็หดเข้าร่างเขา ด้วยรอยยิ้มกว้างบนหน้า เจียงเฉินพูดออกมา " ฮี่ฮี่ ด้วยมายาเก้าร่างและพลังทั้งหมดของข้าได้เลื่อนไปอีกระดับ ภาพมายานี้สามารถทำให้คู่ต่อสู้แปลกใจได้ "
" ไอ้สัตว์ประหลาดเอ๊ย! "
หวงต้ายิ่งเริ่มสนใจทักษะที่เจียงเฉินใช้ทำการบ่มเพาะมากยิ่งขึ้นอีก แต่มันต้องยับยั้งตัวมันเอง มันไม่ต้องการที่จะให้เลือดของมันอีกถ้วย
"โอ้… ใช่แล้ว ผู้ใดต้องการที่จะสังหารเจ้าเมื่อคืนนี้?"
หวงต้าถาม
เมื่อได้ยิน หน้าของเจียงเฉินมืดครึ้ม " ข้าแน่ใจว่ามันจะต้องมาจากนิกายทมิฬ หากว่าข้าคาดการณ์ถูกต้อง เขาจะต้องมาจากเขตในเป็นแน่ "
" ข้าไม่คิดว่าเจ้าได้ล่วงเกินศิษย์ในคนใดในนิกายทมิฬนะ? มันดูเหมือนว่าเจ้าไม่ได้ไปพบศิษย์ในคนไหนๆตั้งแต่ที่เจ้าได้มาที่นิกายทมิฬ "
หวงต้างง
" เมื่อวันก่อน ชายชุดดำได้บอกว่าข้าได้ล่วงเกินใครบางคนซึ่งข้าไม่ได้ล่วงเกินผู้ใดในนิกายทมิฬ ….ดูเหมือนว่าจะมีคนต้องการที่จะสังหารข้า ไม่ได้ต้องการสังหารข้าเพราะล่วงเกินคนจากนิกายทมิฬ…เจ้าคิดว่าเป็นไปได้ไหมว่ามันจะเกี่ยวข้องกับหนานเป่ยเฉาและเหลียงเซียว? "
เจียงเฉินคาดเดา
" ข้าไม่คิดเช่นนั้น นิกายกระบี่สวรรค์และนิกายอัคคีผลาญฟ้าต่างเป็นศัตรูกับนิกายทมิฬและไม่ว่าหนานเป่ยเฉาและเหลียงเซียวจะทรงพลังเพียงใด เป็นไปไม่ได้ที่จะขอให้คนในนิกายทมิฬมาสังหารเจ้า นอกจากนั้นหนานเป่ยเฉามีความภาคภูมิใจในตนเอง เขาตกลงที่จะสู้กับเจ้าในหนึ่งปี คนเช่นเขาคงไม่ใช้วิธีการน่ารังเกียจเช่นนี้เพื่อสังหารเจ้า หากว่านี่ผิดพลาดตอนนั้นเขาคงสังหารเจ้าตอนที่กลับมาจากเมืองสุริยันโคจร "
หวงต้ากล่าว
" ฮึ่ม! ข้าไม่สนหรอกว่ามันเป็นใคร แต่ข้าไม่ลืมแน่! ผู้ที่ต้องการสังหารข้ามันไม่มีจุดจบที่ดี! กลับไปนิกายทมิฬกันเถอะ ข้าต้องการที่จะหาว่าผู้ใดที่พยายามสังหารข้า "
เจียงเฉินแค่นเสียงเย็นชา หลังจากที่ได้ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลาย เขาได้บรรลุเป้าหมายของเขาเมื่อมายังหุบเขาหมื่นอสูร ตอนนี้เขาจำเป็นต้องกลับไปและปรุงยาที่สามารถเสริมพลังให้แก่รากฐานเขาได้ และเริ่มเตรียมการทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์
เมื่อใดก็ตามที่เขาได้ทะลวงระดับ เขาจะรู้สึกถึงจำนวนตราประทับมังกรที่ต้องการเลื่อนระดับขั้นต่อไปได้อย่างแม่นยำ ดังนั้น หากว่าเขาจะทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์ เขาต้องการตราประทับมังกรหนึ่งร้อยดวง ตอนนี้เจียงเฉินมีตราประทับมังกรแล้วสามสิบห้าดวงในทะเลปราณ เขาต้องการอีกสามสิบห้าดวงในการที่จะทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์
ตราประทับมังกรสามสิบห้าดวงไม่ใช่จำนวนน้อยๆ นอกจากนี้ ทักษะร่างแปลงมังกรยังกินพลังงานเป็นจำนวนมากเมื่อทะลวงเข้าสู่ระดับต่อไป และเมื่อไรก็ตามที่เขาทะลวงระดับสู่ขั้นที่สูงกว่ามันย่อมมีขั้นตอนที่ยากขึ้น ดังนั้นมันเป็นเป้าหมายที่ยากลำบากในการทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์ อย่างไรก็ตาม ในทางกลับกัน เจียงเฉินจำเป็นต้องการพลังจำนวนมากในการทะลวงไปสู่ขั้นและระดับถัดไป สำหรับผู้ที่เคยเป็นเซียนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก มันจะไม่มีสถาวะลำบากเมื่อทะลวงระดับ เขาเพียงแค่ทำตามปกติก็พอและเมื่อเข้าสู่ขอบเขตใหม่ เขาจะสามารถควบคุมพลังหยวนตามธรรมชาติได้อย่างสมบูรณ์เหมือนก่อนหน้านี้
แคร่กๆ
ตอนที่เจียงเฉินและหวงต้ากำลังจะออกจากหุบเขา พวกเขาได้ยินเสียงแตกจากในถ้ำ แม้ว่าเสียงนั่นจะเบา เจียงเฉินและหวงต้ายังได้ยินชัดเจน
" มีบางสิ่งอยู่ในถ้ำ "
ดวงตาของทั้งสองส่องประกาย และพวกเขาเดินเข้าไปด้วยกัน พวกเขาได้สำรวจถ้ำเมื่อพวกเขาได้เข้ามาก่อนหน้านี้ ในระยะสิบเมตร ซากปรักหักพังของถ้ำโบราณ นอกจากหินบนกำแพงถ้ำ มันยังมีเพียงหินแตกหักอยู่บนพื้น
แคร้ก
มีเสียงแตกหักบางอย่าง เจียงเฉินและหวงต้ามองไปยังหินก้อนนั้นที่บริเวณหลังกำแพงุถ้ำ และพวกเขาได้เห็นรอยแตก เสียงมาจากกำแพง
**************************************************************************
To be continue….
