แปลไทยโดย Subaru-Kyun
ตรวจทาน Subaru-Kyun
====================================================
ทักษะรากวิญญาณยอดเยี่ยมนั้นอัศจรรย์อย่างมากเมื่อพลังวิญญาณได้ทะลวงผ่านต้นกำเนิดพลังของหมาป่าโลหิตและพบร่างที่แท้จริงของมัน เป็นความรู้สึกที่ยอดเยี่ยม แม้แต่หวงต้ายังชื่นชมในความคิดของเขา
โฮกกกก…..!
หวงต้าคำรามออกมาอย่างดุร้าย จากนั้นมันก็เปลี่ยนทิศทางของมันกลางอากาศ หัวของมันส่องแสงเจิดจ้ามันพุ่งตรงไปยังหมาป่าโลหิตราวกับลูกศรที่พุ่งออกจากคันศรอย่างรวดเร็ว การโจมตีนี้มันสามารถแยกภูเขาออกเป็นเสี่ยงๆได้
ชิ้ง…..!
อีกด้านหนึ่ง เจียงเฉินยกขวานในมือขึ้น ในชั่วพริบตาเขาได้เข้าใกล้ศีรษะของหมาป่าโลหิต หวงต้าและเจียงเฉินเล็งไปยังร่างที่แท้จริงของหมาป่าโลหิตโดยไม่สนใจการโจมตีจากร่างมายา
หมาป่าโลหิตพลันเปลี่ยนท่าทีเป็นเคร่งเครียด มันคาดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น เจียงเฉินพบตัวจริงของมันด้วยการมองเพียงครั้งเดียว นี่ทำให้มันตื่นตระหนกตกใจ หมาป่าโลหิตถึงกับตะลึง ศีรษะของมันว่างเปล่าไปหลายวินาที
ในระหว่างการต่อสู้ ช่วงเวลาเพียงเล็กน้อยก็ส่งผลให้มันสู่หายนะได้ หมาป่าโลหิตมีความแข็งแกร่งที่สามารถสู้ต่อได้ แต่เพราะว่าความจริงร่างมายาทั้งเก้าของมันถูกดูออก มันก็ตกตะลึงอยู่ไม่กี่วินาที ก็เพียงพอที่จะจบชีวิตของมัน
ปัง…! ฉัวะ…!
ศีรษะของหวงต้าและขวานอัสนีของเจียงเฉิน ทั้งสองพุ่งเข้าสู่ร่างของหมาป่าโลหิต จากนั้นมันก็กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดก่อนที่ร่างของมันถูกขวานแยกออกเป็นสองส่วน เลือดของมันสาดกระจายไปทั่ว ในขณะเดียวกันศีรษะของหวงต้าได้ทำให้เกิดความเสียหายในร่างกายของมันอวัยวะภายในร่างกายของมันฉีกขาดกระจัดกระจาย
หมาป่าโลหิตยังไม่ตาย แต่ด้วยบาดแผลขนาดนั้น อีกไม่นานมันก็จะตายสนิท เจียงเฉินส่งมันไปยังปรโลกด้วยการเหวี่ยงขวานอีกครั้ง เมื่อหมาป่าโลหิตตายลง ในเวลาเดียวกันร่างเงาอีก 8 ร่างก็หายไป
" ก๊ะก่ะ เจ้านี่วิเศษจริงๆ เจ้าสามารถหาร่างจริงของหมาป่าโลหิตพบ ในตอนนี้บิดาผู้นี้นับถือเจ้า! "
หวงต้าหัวเราะออกมาด้วยความตื่นเต้น
" เหตุผลสำคัญที่ว่าทำไมเราถึงสังหารหมาป่าโลหิตได้ง่ายดายถึงเพียงนี้ คงเป็นเพราะว่าเทพธิดาแห่งโชคลาภกำลังยิ้มให้กับพวกเราเป็นแน่ "
เจียงเฉินยิ้มออกมา หมาป่าโลหิตเป็นราชาของเหล่าหมาป่าทั้งหมด มันไม่เคยที่จะถูกสังหารได้ง่ายๆเช่นนี้ แม้ว่าเจียงเฉินสามารถมองผ่านภาพมายาของมันได้ แต่หากไม่สบโอกาสล่ะก็คงเป็นไปไม่ได้ที่จะสังหารมัน
โชคของเจียงเฉินขึ้นอยู่กับสภาพจิตใจของหมาป่าโลหิต หากมันไม่เหม่อลอยขณะการต่อสู่ มันคงสามารถหลบได้และยังคงมีชีวิตอยู่ในตอนนี้ แม้ว่าท้ายที่สุดมันจะไม่สามารถจัดการกับเจียงเฉินและหวงต้าได้ แต่มันยังมีโอกาสที่จะหนีไปได้
ความจริงที่หมาป่าโลหิตเหม่อลอยมิใช่เพราะสภาพจิตใจของมันย่ำแย่แต่อย่างใด แต่มันเป็นเพราะว่ามันมั่นใจว่าร่างมายาของมันไม่มีผู้ใดมองตัวตนที่แท้จริงของมันออก แต่ชายหนุ่มแก่นแท้มนุษย์สามารถบอกได้ว่าตัวจริงของมันอยู่ที่ไหน โดยการเพียงมองครั้งเดียว นั่นเป็นเหตุว่าทำไมมันถึงได้ตกใจและตกตะลึงจนเป็นผลให้มันต้องจบชีวิตลง
" ข้าไม่สนใจเกี่ยวกับเทพหรือผีสางอะไรนั่นของเจ้า ข้าแค่อยากรู้ว่าหลังจากดูดซับดวงจิตอสูรของมันไปแล้ว เจ้าจะได้ทักษะดั้งเดิมของสายเลือด ร่างมายาเก้าร่างมาหรือไม่? "
หวงต้าจ้องมองเจียงเฉินด้วยความคาดหวัง มันจำได้ในคราวที่แล้ว เมื่อเจียงเฉินได้ดูดซับดวงจิตวิญญาณอสูรเหยี่ยวปีกโลหิต ไม่เพียงแต่มันได้ปีกโลหิตหนึ่งคู่แต่เขายังได้ทักษะดั้งเดิมของสายเลือด คลื่นเสียงกรีดร้องของเหยี่ยวมาอีกด้วย ในตอนนี้หากเจียงเฉินสามารถดูดซับเอาทักษะร่างมายาเก้าร่างจากหมาป่าโลหิตมาได้ เขาก็แข็งแกร่งขึ้นอีก ร่างมายาเก้าร่างย่อมดีกว่าคลื่นเสียงกรีดร้องของเหยี่ยว
" แน่นอนว่าข้าทำได้ หากเจ้าให้ดวงจิตอสูรแก่ข้า ข้าสามารถดูดซับสายเลือดมันได้โดยสมบูรณ์ เจ้าจะลองดูก็ได้ หากเจ้าไม่เชื่อข้า "
เจียงเฉินมองไปยังหวงต้า
หวงต้าอ้าปากของมันกว้างแล้วกัดลงบนก้นของเจียงเฉิน
" โอ้ย..! บัดซบ เจ้าหมาเวรนี่ บิดาเจ้าเพียงล้อเล่นเท่านั้นเอง! หยุดกัดซะที! "
เจียงเฉินตบหวงต้ากระเด็นออกไป จากนั้นเขาลูบไปยังก้นของเขา เจ้าหมาเวรช่างป่าเถื่อนเสียจริง มันคิดจะกัดก็กัด ไม่มีแม้กระทั่งสัญญาณว่ามันจะกัดเขาด้วยซ้ำ
เจียงเฉินยื่นแขนของเขานำดวงจิตอสูรมาจากกระโหลกของหมาป่าโลหิต เขารู้สึกได้ถึงพลังงานจำนวนมากอัดแน่นอยู่ภายในดวงจิตอสูรนี้ เจียงเฉินไม่สามารถเก็บอาการตื่นเต้นไว้ได้อีกต่อไป ดวงตาของเขาส่องประกายขึ้นมา ดวงจิตอสูรของสัตวอสูรสายเลือดพิเศษนั้นแข็งแกร่งยิ่งกว่าพวกสายเลือดทั่วไป ดวงจิตอสูรหมาป่าโลหิตไม่ใช่แต่เพียงอัดแน่นไปด้วยพลังงานมหาศาล แต่ยังมีพลังและทักษะของสายเลือดอยู่อีกด้วย สำหรับเจียงเฉินที่บ่มเพาะพลังด้วยทักษะร่างแปลงมังกรนั้น นี่เป็นสมบัติที่ล้ำค่ายิ่งนัก หากเขาดูดซับดวงจิตอสูรนี้เขาจะได้ทั้งพลังงานมหาศาลและสายเลือดของมัน เจียงเฉินมั่นใจว่าเขาต้องทะลวงผ่านแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายได้แน่นอน
แต่ในตอนที่เจียงเฉินกำลังจะดูดซับดวงจิตนั้น ก็ได้ลำแสงจากดาบพุ่งผ่านความมืดมิดตรงมายังศีรษะของเจียงเฉินราวกับสายฟ้าฟาดลงมา
…ลอบโจมตี!
ลำแสงดาบได้ถูกปลดปล่อยมาจากยุทธภัณฑ์ของมนุษย์ ดูจากความรุนแรงแล้ว คนที่โจมตีอย่างน้อยต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์ขั้นกลาง และผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์ คนๆนี้พยายามลอบโจมตีเจียงเฉิน
ท่าทีเจียงเฉินเปลี่ยนเป็นมืดมัว ด้วยความรู้สึกไม่ดีกับปฏิกิริยาตอบสนองที่รวดเร็ว เขารีบเก็บดวงจิตอสูรเอาไว้แล้วกระโดดถอยหลัง เพื่อหลบการโจมตีที่รวดเร็วดุจสายฟ้า
ฉึก….!
แม้จะหลบด้วยความเร็วสูงแต่ไหล่ของเจียงเฉินได้ถูกลำแสงดาบฟาดฟันใส่ เป็นแผลลึก เลือดพวยพุ่งออกมา
" นั่น ใครกัน?! "
เจียงเฉินตะโกนออกไปเสียงดัง การลอบโจมตีเมื่อครู่นี้สามารถสังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ขั้นต้นได้ในทันที แค่เจียงเฉินโชคดีที่มีปฏิกิริยาตอบสนองที่รวดเร็วฉับไว มิเช่นนั้นในตอนนี้เขาคงตายไปแล้ว
ฟุ่บ…!
หลังจากเสียงของลมพัดผ่านไป ได้ปรากฏร่างสีดำขึ้นตรงหน้าเจียงเฉินราวกับภูติผี ชายคนนี้สวมชุดสีดำทั้งชุดปกคลุมใบหน้าด้วยผ้าสีดำ มีเพียงแววตาที่โหดเหี้ยมที่สามารถมองเห็นได้
ชายชุดดำมองไปยังเจียงเฉินซึ่งมีบาดแผลเล็กน้อย ด้วยความประหลาดใจ มันพูดด้วยเสียงที่เข้มว่า " วิเศษมาก เจ้าสามารถหลบการโจมตีของข้าได้ "
แน่นอนว่าที่ชายชุดดำทำเสียงเข้มเพราะว่าชายชุดดำไม่อยากให้เจียงเฉินรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา
" เจ้ามาจากนิกายทมิฬ เหตุใดเจ้าถึงพยายามที่จะสังหารข้า? "
เจียงเฉินขมวดคิ้วของเขา ที่นี่คือเขาหมื่นอสูร เป็นสถานที่ฝึกฝนของศิษย์นิกายทมิฬ ศิษย์จากนิกายอื่นไม่เคยมาที่นี่ นอกจากนี้ชายชุดดำต้องมาเตรียมตัวก่อนเป็นแน่ เพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงที่เจียงเฉินออกมาจากนิกายทมิฬ มาที่หุบเขานี้ มีเพียงคนของนิกายทมิฬเท่านั้นที่ทราบถึงที่อยู่ของเขา
เพราะว่าเป็นเช่นนี้จึงทำให้เจียงเฉินงุนงง เขามาถึงแคว้นฉีได้ไม่นาน เรื่องระหว่างเขากับหยินจงเฉิงก็จบไปแล้ว ยังเหลือเรื่องระหว่างเขากับนิกายกระบี่สวรรค์และนิกายอัคคีผลาญฟ้า แต่เขาไม่เคยคิดว่าใครสักคนในนิกายทมิฬต้องการสังหารเขา นอกจากเขาจะเป็นศิษย์ของนิกายทมิฬแล้วเขายังพานิกายทมิฬได้อันดับหนึ่งของการแข่งขันประจำแคว้นฉี เขาได้นำพาชื่อเสียงมาให้
อีกเรื่องที่สำคัญคือเจียงเฉินไม่เคยที่จะติดต่อกับผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์ในนิกายทมิฬสักคน ไม่ยุ่งเกี่ยวหรือล่วงเกินพวกเขา แต่ในตอนนี้ชายจากนิกายทมิฬพยายามที่จะสังหารเขา นี่มันเรื่องบ้าอะไร(วะ)เนี่ย
" เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ว่าทำไม แต่ข้าได้รับคำสั่งให้มาสังหารเจ้าในวันนี้ เพื่อเป็นบทเรียนให้ชาติหน้าของเจ้า พยายามทำตัวติดดิน และอย่าโอหังให้มากนัก ให้รู้ว่ามีใครบางคนที่เจ้าไม่สมควรไปล่วงเกินเขา "
ชายชุดดำพูดอย่างเชื่องช้า
หลังจากพูดจบ ชายคนนั้นได้ยกดาบของมันขึ้น เหวี่ยงไปยังเจียงเฉินอีกครา ลำแสงดาบได้มุ่งเป้าไปยังเจียงเฉินโดยสมบูรณ์ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เจียงเฉินจะหลบหนีไปได้ ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์ขั้นกลางได้ใช้ยุทธภัณฑ์ระดับกลางเพื่อสังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ นี่สามารถบอกเจียงเฉินได้ว่าเป้าหมายของชายคนนี้คือสังหารเขาเป็นแน่
" แม่***เอ้ย บิดาเจ้าสิ! "
เจียงเฉินสบถออกมา เขาไม่มีเวลาที่จะคิดว่าใครกันที่ต้องการสังหารเขา ในตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือวิ่งเพื่อชีวิตของเขาเอง เขาถือขวานอัสนีในมือของเขาทำลายลำแสงดาบที่เล็งมาที่เขาจากนั้นเขาก็เหวี่ยงขวานของเขาอีกครั้งไปยังชายชุดดำ ในขณะเดียวกันหวงต้าได้พ่นลูกพลังสีทองไปยังศัตรูของมัน
ตู้ม…!
คลื่นพลังได้ทำลายทุกสิ่งที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลางที่อยู่ตรงหน้าของพวกเขาเป็นศิษย์ในของนิกายทมิฬแน่แท้ มันเป็นถึงอัจฉริยะรุ่นเยาว์ ความแข็งแกร่งของมัน ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์ขั้นกลางทั่วไปไม่อาจเทียบกับมันได้
แม้ว่าเจียงเฉินกับหวงต้าจะร่วมมือกันต่อสู้ ก็ไม่อาจจัดการชายชุดดำคนนี้ได้ ผลกระทบได้ส่งผลให้เลือดและปราณของเจียงเฉินกับหวงต้านั้นเดือดพล่าน ทำให้พวกเขารู้สึกไม่ดี
" วิ่ง..! "
" ชายคนนี้แข็งแกร่งมาก เจ้าหมานี่ก็ไม่เลว แต่อย่างไรต่อหน้าข้า พวกเจ้าไม่อาจหลบหนีข้าได้! "
ชายชุดดำสบถออกมา จากนั้นมันก็เปลี่ยนตัวเองเป็นควันสีดำไล่ตามพวกเขาไป
" เจียงเฉินใช้ยุทธภัณฑ์ระดับสูง เป็นเพียงผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ตัวเล็กๆแต่ใช้อาวุธที่ยอดเยี่ยมงั้นรึ? ช่างเสียของเสียจริง! หากข้าได้ยุทธภัณฑ์ระดับสูงมา ความแข็งแกร่งของข้าต้องเพิ่มขึ้นอีกระดับแน่ "
ความโลภได้บดบังตาของชายคนนี้ ยุทธภัณฑ์ระดับสูงช่างดึงดูดใจยิ่งนัก ไม่ว่าผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์คนไหนเห็นต้องอยากได้มาครอบครอง
ตู้มมม…..!
เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง ลำแสงดาบได้พุ่งไปยังพวกเขาอีกครั้ง แต่เจียงเฉินและหวงต้าปัดป้องไว้ได้
" โธ่เว้ย พวกเราไปอย่างนี้ต่อไปไม่ได้แน่! ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์ขั้นกลาง พวกเราไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกำจัดมันเท่านั้นสิ "
หวงต้าพูดอย่างช่วยไม่ได้
" ข้างหน้านั่นก็จะถึงใจกลางของเขตที่สอง มันไม่กล้าตามพวกเราเข้าไปหรอก "
ความเหี้ยมโหดได้ปรากฏบนใบหน้าของเจียงเฉิน ด้วยปีกสีเลือดและทักษะเคลื่อนย้ายมิติของเขา แม้ว่าเขาจะบาดเจ็บ แต่ความเร็วของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างมากเช่นเดียวกับหวงต้า หลังจากที่มันได้ทะลวงผ่านไปยังแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลาย ความเร็วของมันนั้นรวดเร็วยิ่งกว่าสายฟ้าฟาดเสียอีก
ถึงอย่างนั้น ชายชุดดำก็ไม่ได้เชื่องช้า มันยังคงไล่ตามพวกเขาต่อไป
" เจ้าว่าอะไรนะ?! เข้าไปยังใจกลางของเขตที่สอง?! เจ้าบ้ารึเปล่า?! เข้าไปฆ่าตัวตายชัดๆ! "
หวงต้าจ้องไปยังเจียงเฉิน
" ถ้าเช่นนั้นเจ้ามีหนทางที่ดีกว่าเช่นนั้นรึ? นี่เป็นโอกาสเดียว เมื่อข้าได้ดูดซับดวงจิตอสูรหมาป่าโลหิต และทะลวงเข้าสู่แก่นแท้มนุษย์ขั้นปลาย เช่นนั้นเราก็ไม่จำเป็นต้องวิ่งหนีอีกต่อไป "
เจียงเฉินพูด ชายชุดดำก็ตามมาทันพอดี หากเขาอยู่ที่นี่อีกครึ่งชั่วโมงเมื่อเจียงเฉินได้ดูดซับดวงจิตอสูรได้สมบูรณ์ ชายชุดดำก็ไม่อาจจะขู่เจียงเฉินได้อีก แต่น่าเสียดายที่เวลานี้ไม่ใช่เช่นนั้น
" เจียงเฉิน เจ้าจงยอมแพ้ซะ! หากเจ้ายังคงไปต่อ เมื่อเจ้าเข้าสู่ใจกลางของเขตที่สอง เท่ากับความตายได้มาเยือนเจ้าแน่! "
ชายชุดดำพยายามที่จะขู่เขา แต่เมื่อเขาเห็นเจียงเฉินยังคงเข้าไปต่อ ความสงสัยได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของมัน เช่นเดียวกับเจียงเฉินที่คิดว่าเมื่อเข้าไปในใจกลางเขตที่สองของเขาหมื่นอสูร ที่มีอันตรายมากมาย แม้แต่ชายชุดดำคงไม่กล้าที่จะเข้าไปแน่
" เจ้าข้าสิ ถ้าเจ้าทำได้ละก็นะ แบร่ ! "
ขณะที่วิ่งด้วยความเร็วสูง เจียงเฉินก็อดไม่ได้ที่จะพูดอะไรบางอย่างยั่วโทสะของมัน จะได้เห็นว่าพยายามฆ่าเจียงเฉินนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่าย
====================================================
โปรดติดตามตอนต่อไป……………
