แปลไทยโดย Takumi Kun
ตรวจทาน Subaru-Kyun
=======================================================
" เจ้าหนู เจ้าดันเหยียบโดนขี้หมาตอนที่ออกมาจากนิกายทมิฬรึยังไง? เหตุใดเจ้าถึงได้โชคร้ายนัก? "
หวงต้ากรอกตาและไร้ซึ่งคำพูดใดๆ เจียงเฉินโชคร้าย เขาสุ่มลงที่จุดราชันย์ปีศาจอยู่ ถือว่าโชคดีคนที่เหยียบลงบนตัวของราชันย์ปีศาจคือเจียงเฉิน หากเป็นผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ทั่วไป คนผู้นั้นคงจะโดนราชันย์ปีศาจตนนี้เขมือบและตกตายอนาถไปแล้ว
" ไม่คาดคิดเลยว่าจะพบราชันย์ปีศาจในเขตที่หนึ่ง โชคดีจริงๆที่ราชันย์ปีศาจตนนี้อยู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์ขั้นต้น เรายังสามารถรับมือมันได้ "
เจียงเฉินถอนหายใจ เขาวางแผนที่จะล่าสัตว์อสูรที่อยู่จุดสูงสุดของแก่นแท้มนุษย์ที่ชายแดนระหว่างเขตที่หนึ่งและเขตที่สอง ถึงตอนนั้นเขาจะดูดซับวิญญาณอสูรของพวกมันแล้วสร้างตราประทับมังกรเพิ่มขึ้นอีกสองดวง เสริมพละกำลังให้แก่เขาทำให้เขามีความมั่นใจในการเดินทางในเขตที่สองมากขึ้น อย่างไรก็ตาม ชะตามักจะลิขิตในสิ่งตรงกันข้าม และเขาได้พบกับราชันย์ปีศาจขั้นแก่นแท้สวรรค์ทันทีที่ร่อนลง
" เจ้ามนุษย์ตัวจ้อย เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงมาเหยียบบนตัวข้า?! เจ้ากำลังรนหาที่ตาย เจ้าจงฆ่าตัวตายเสีย! เจ้าทั้งสอง มนุษย์และหมาตัวจ้อยที่ยืนที่นี่ ให้ข้าเขมือบเจ้าเป็นการลงทัณฑ์ที่มาเหยียบบนตัวและรบกวนเวลาหลับนอนของข้าเสียดีๆ! "
อสรพิษทมิฬพูดด้วยเสียงที่ดังกังวาล มันพ่นลมหายใจที่ฉุนอย่างรุนแรงใส่ ทำให้พวกเขารู้สึกรังเกียจอย่างมาก
" บัดซบ เจ้าตัวใหญ่นี่มันคิดว่าตัวเองสูงส่งนักรึ! ขอให้พวกเรายืนให้มันกินเนี่ยนะ มันปัญญาอ่อนหรือเปล่า? "
หวงต้าสบถออกมาอย่างกราดเกรี้ยว ไอ้เจ้าอสรพิษยักษ์นี้มันคิดจะเล่นตลกอะไร การพูดเช่นนี้กับหวงต้าก็เหมือนกับการฆ่าตัวตายเสียเปล่า
" เจ้านี่คือ 'อสรพิษบึงทมิฬ' มันนอนหลับแทบตลอดเวลา และนั่นเป็นเหตุที่ว่ามันถึงได้เลือกนอนที่ชายแดนระหว่างเขตที่หนึ่งและเขตที่สอง โดยปกติแล้วมันจะไม่มารบกวนที่นี่ ถึงอย่างนั้นเจ้าอสรพิษทมิฬนี้ก็แข็งแกร่งมาก พวกเราจะไม่ประมาทเวลาจัดการมัน "
เจียงเฉินกล่าว แม้ว่าอสรพิษบึงทมิฬมันจะอยู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์ขั้นต้น มันไม่ใช่ขยะเฉกเช่นหลี่หวู่หลิง เจียงเฉินสามารถที่จะสังหารหลี่หวู่หลิงได้อย่างสบายๆ แต่เป็นไปไม่ได้ที่จะสังหารอสรพิษนี้ด้วยแนวทางเดียวกัน
สัตว์อสูรเป็นที่เลื่องลือเรื่องผิวหนาทนทานและกล้ามเนื้อที่ทรงพลัง ตลอดจนโลหิตและปราณแข็งแกร่ง เป็นสิ่งที่ได้เปรียบผู้เชี่ยวชาญของมนุษย์ ภายใต้พฤติการณ์เดียวกันเมื่อผู้เชี่ยวชาญมนุษย์สู้กับสัตว์อสูรที่อยู่ในระดับเดียวกัน มันหาได้ยากยิ่งที่มนุษย์จะเป็นฝ่ายได้รับชัย อสรพิษบึงทมิฬที่อยู่ตรงหน้าเขา หากหยินจงเฉิงได้มาสู้กับมัน เขาอาจจะพ่ายแพ้
" เจ้าสิ่งตัวจ้อยทั้งสอง รีบๆเดินเข้ามาที่ปากข้าได้แล้ว และช่วยให้ข้าไม่ต้องใช้ความพยายามด้วยตัวข้าเอง "
อสรพิษทมิฬกล่าวขึ้นอีกครั้ง ตัดสินจากที่มันพูด เจียงเฉินสามารถคิดได้ว่ามันเกียจคร้านแค่ไหน มันขี้เกียจขนาดที่จะให้เจียงเฉินและหวงต้าเดินเข้าปากมัน ในที่สุดเจียงเฉินก็พบผู้ที่สามารถนอนได้มากกว่าหวงต้า
" ไอ้เวร! ฆ่ามันเถอะ!"
หวงต้าไม่สามารถทนได้อีก มันกลายเป็นลำแสงสีทองพุ่งไปกระแทกตัวเข้าใส่อสรพิษทมิฬ
" ไอ้หมาเช่นเจ้ากล้าดีอย่างไรมาโจมตีข้า?! เจ้าหาที่ตาย?! มาให้ข้ากินเจ้าซะ "
อสรพิษทมิฬไม่มีทางที่จะเอาจริงกับหวงต้า มันอ้าปากกว้างรอหวงต้าลงท้องด้วยตัวมันเอง
" จะกินข้างั้นเรอะ? เจ้าไม่แม้จะตรวจดูความทนทานของฟันเจ้า! "
หวงต้าหัวเราะเสียงดัง คลื่นพลังที่ทรงพลังพลันออกมาจากร่างของมัน ในที่สุดท่าทางของอสรพิษทมิฬก็เปลี่ยนไป เมื่อสัมผัสถึงพลังงานมหาศาลอันไร้ที่เปรียบ มันก็รีบปิดปากกว้างของมันและพ่นลำแสงสีดำเข้าใส่หัวของหวงต้า
เคร้ง!
พลังทั้งสองพลันปะทะกันเกิดเสียงเหมือนโลหะกระทบกัน ประกายไฟเกิดจากจุดศูนย์กลางที่ปะทะและตอนนั้นอสรพิษทมิฬร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด มันรู้สึกหวาดกลัว มึนงงและดาวรายล้อมการมองเห็นของมัน ทันใดนั้นร่างของมันได้กลายเป็นชายสวมชุดดำ
ชายคนนั้นมีร่างกายกำยำ เขาสูงเกือบแปดฟุต เขาดูเหมือนคนอายุสี่สิบ เขามีดวงตาที่ดูหดหู่แฝงไปด้วยเล่ห์กล
ร่างของชายผู้นั้นโยกไปมา เขาส่ายหัวด้วยความมึนงง (ชนกับหัวหมาเห็นดาวล่ะซิ)
" บัดซบ! หัวเจ้าหมานี่มันแข็งเช่นนี้ได้อย่างไร? ข้าไม่อาจจัดการมันได้ "
อสรพิษทมิฬสบถออกมา หวงต้าทำให้มันตื่นตระหนก และเขามองไปยังหวงต้าจริงจัง
เจียงเฉินที่ยืนอยู่ไม่ไกลนักได้ตกใจในสิ่งที่เขาได้เห็นเช่นกัน หลังจากที่หวงต้าได้ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลาย มันแข็งแกร่งขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์และพละกำลังการต่อสู้อาจจะเหนือกว่าเจียงเฉิน เมื่อตัดสินจากสภาพในตอนนี้ หวงต้าอาจจะสังหารอสรพิษทมิฬได้โดยไม่ต้องการความช่วยเหลือของเจียงเฉิน
" เจ้าเอาชนะข้าไม่ได้ด้วยหัวแข็งๆของหมาอย่างเดียว ไม่ว่าอย่างไรก็ตามข้าจะกินพวกเจ้าทั้งคู่! "
อสรพิษทมิฬเดือดดาล มันโบกมือและปลดปล่อยคลื่นอากาศสีดำพุ่งใส่หวงต้าและเจียงเฉิน การโจมตีไม่ได้ทรงพลังนัก มันนำพากลิ่นที่น่าสะอิดสะเอียนมาด้วย ทำให้ผู้ที่ได้กลิ่นต้องการที่จะอาเจียน
" นี่มันกลิ่นเหม็นบ้าอะไรเนี่ย! เจ้าหนู เจ้าอสรพิษนี่มันแข็งแกร่ง ร่วมมือกันสังหารมันให้ไวเถอะ! "
หวงต้าสบถ แสงสีทองออกมาจากเท้าหนาๆของมันแสงสีทองได้ฉวัดเฉวัยนรอบๆตัว รุดเข้าใส่อสรพิษอย่างรวดเร็ว เจียงเฉินสะบัดมือเรียกขวานอัสนีบาตออกมา แล้วฟาดด้วยทักษะอัสนีบาต ขวานส่องประกายสีทองจามเข้าใส่อสรพิษบึงทมิฬ
ตูม!
การจู่โจมด้วยพลังงานของหวงต้าร่วมกับขวานอัสนีบาตของเจียงเฉิน การโจมตีประสานของทั้งคู่ใส่อสรพิษทมิฬ ไม่ว่าอสรพิษทมิฬจะแข็งแกร่งเพียงใดมันไม่อาจที่จะป้องกันการโจมตีของสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่ทั้งสองได้
จากจุดศูนย์กลางการปะทะ คลื่นอากาศสีดำได้กวาดโดยรอบและได้ทำลายต้นไม้รอบๆในระยะหนึ่งไมล์ การต่อสู้ที่รุนแรงทำให้สัตว์อสูรตัวอื่นๆต้องหลบหนี
ตู้ม…!
อสรพิษทมิฬกระเด็นถอยหลังจากแรงปะทะ ทำให้ต้นไม้ขนาดใหญ่สามต้นหักโค่นตลอดทางและร่วงลงบนพื้นขณะที่กระอักเลือดออกมา
" บัดซบ เจ้าตัวประหลาดทั้งสองนี่มันมาจากที่แห่งใดกันและเหตุใดมันถึงได้แข็งแกร่งเช่นนี้? "
อสรพิษทมิฬสบถออกมาอีกครั้ง แววตาที่ร้ายกาจและป่าเถื่อนได้ถูกแทนที่ด้วยความหวาดกลัว
" ก๊ะก่ะ! ฆ่ามันเลย! "
หวงต้าพุ่งด้วยความเร็วเต็มที่ ดั่งสายฟ้าสีทองฟาด มันปรากฎตรงหน้าอสรพิษทมิฬเพียงพริบตา
ตูม!
อสรพิษทมิฬไม่มีเวลาได้ตอบสนองใดๆก่อนที่จะลอยไปสองถึงสามไมล์
กรร…
อสรพิษทมิฬยังคำราม มันลอยขึ้นแล้วกลายเป็นอสรพิษยักษ์ แล้วฟาดหางหนาๆใส่เจียงเฉินและหวงต้า ทำให้เกิดอากาศเสียดทางตลอดทาง
" ลูกศรที่บินไปไกลจนสุด "
ด้วยรอยยิ้มแสยะบนหน้าของเขา เจียงเฉินเหวี่ยงขวานอีกครั้ง อีกด้านหนึ่งหวงต้าได้ใช้หัวของตัวเองกระแทกไปยังอสรพิษทมิฬ
ตูม ตูม ตูม…
หวงต้าแข็งแกร่งและรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ มันได้เปลี่ยนตำแหน่ง มันบินขึ้นสูงไปทางอสรพิษ หัวที่ทรงพลังของมันปะทะกับร่างของอสรพิษ ทำให้มันงงงวยและกระอักเลือดออกมา
ฉัวะ!
เวลานั้นขวานของเจียงเฉินได้ร่วงมาจากฟ้า มันรวดเร็วอย่างมากและผ่าไปยังหัวของอสรพิษทมิฬ
แกร้ก!
ขวานอัสนีบาตเป็นยุทธภัณฑ์ระดับสูง มันตัดอสรพิษทมิฬขาดครึ่ง วิญญาณอสูรเรืองแสงมาอยู่ในมือของเจียงเฉิน
หวงต้าโหดเหี้ยมยิ่งกว่า มันกัดส่วนคอของอสรพิษทมิฬ แล้วมันเอาถุงน้ำดีขนาดยักษ์ของงูออกมาแล้วกินมันไปทั้งอย่างนั้น
" ก๊ะก่ะ ถุงน้ำดีนี่มันมีคุณค่าทางโภชนาการ มันเป็นของบิดาผู้นี้ "
หวงต้าตื่นเต้นอย่างมาก
เจียงเฉินเอามือวางบนตัวหวงต้าด้วยความพึงพอใจ เขามีความสุขที่หวงต้าได้แสดงออกมาให้เขาชม หากไม่ใช่เพราะมัน แม้เขาจะสามารถสังหารอสรพิษนั่นได้ มันต้องใช้ความพยายามบางส่วนเลยทีเดียว เพราะหวงต้าทุกอย่างเลยง่ายดายเช่นนี้
" เจ้าหนู ดูแลบิดาผู้นี้ให้ดีกว่านี้หน่อยในอนาคต! บิดาผู้นี้คือผู้ยิ่งใหญ่และนอกจากนี้ หากเจ้ากล้าที่จะปฎิเสธบิดาผู้นี้ เจ้าจะไม่ได้รับส่วนแบ่งของสมบัติจากบิดาผู้นี้ที่หาได้ในอนาคต "
หวงต้าเผยฟันออกมาและข่มขู่เจียงเฉิน
" นี่มันบ้าอะไร? เจ้าจะโมโหเมื่อข้าบอกว่าเจ้าอวบ แต่เมื่อข้าชมเจ้ากลับโอหังเช่นนี้?! "
เจียงเฉินเตะหัวหวงต้า ตอนนี้เขาได้เข้าใจแล้ว เขาไม่สามารถทำดีกับเจ้าหมานี่ได้เลย หากเขาได้ทำมันเขาจะหมดค่า
" ดวงจิตอสูรราชันย์ปีศาจแก่นแท้สวรรค์ มันมีประโยชน์ต่อข้ามาก หากว่าข้าดูดซับมันตอนนี้ข้าสามารถสร้างได้อย่างน้อยตราประทับอีกห้าดวง "
ท่าทางมีความสุขเผยออกทางหน้าของเจียงเฉิน เขาได้ผลประโยชน์เมื่อโคจรทักษะร่างแปลงมังกร ด้วยความสามารถในการดูดซับดวงจิตอสูรเพียงอย่างเดียว ก็ไม่มีผู้ใดสามารถเปรียบได้แล้ว
ไม่มีการลังเลใดๆ เจียงเฉินกลืนดวงจิตอสูรเข้าไปและเริ่มโคจรทักษะร่างแปลงมังกร สิบนาทีต่อมา ดวงจิตอสูรได้ถูกดูดซับจนหมด
เปรี้ยะๆ
ทะเลปราณในจุดตันเถียนของเขาเริ่มเกิดเสียงเปรี๊ยะๆออกมา ตามที่เจียงเฉินได้คาดไว้ ดวงจิตอสูรของราชันย์อสูรอสรพิษทมิฬทำให้เขาสร้างตราประทับมังกรเพิ่มขึ้นอีกห้าดวง ตราประทับมังกรน้องใหม่สั่นสะเทือนอย่างตื่นเต้นในทะเลปราณของเขา และไม่นานพวกมันก็เข้ารวมกับแก่นแท้มนุษย์ของเขา
" ทุกๆครั้งที่ข้าสร้างตราประทับมังกรใหม่ พละกำลังในการต่อสู้เพิ่มสูงยิ่งขึ้น ตอนนี้ข้าได้สร้างตราประทับมังกรแล้วสี่สิบห้าดวง และข้าต้องการอีกเพียงสิบห้าดวง ข้าก็จะสามารถทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายได้ "
ดวงตาของเจียงเฉินเป็นประกาย ความมั่นใจว่าการเดินทางไปยังเขาหมื่นอสูรจะสามารถที่จะทำให้เขาทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายได้ เขาก็จะสามารถสังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์ขั้นต้นได้อย่างง่ายดาย แม้เขาถูกบังคับสู้กับผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์ขั้นกลาง เขาก็มีความสามารถในการปกป้องตัวเขาเอง
" แต่ว่าน่าเสียดาย หากตราประทับมังกรสามารถที่จะพัฒนาขึ้นอีก ตอนนั้นความเร็วในการบ่มเพาะของข้าคงรวดเร็วยิ่งขึ้น "
เจียงเฉินรู้สึกสมเพช ตอนนั้นเขาจ้องไปยังหวงต้าด้วยรอยยิ้มบนหน้าเขา
" มันบ้าอะไรกัน? เจ้าหนูเจ้าคิดอะไรอยู่? ตาของเจ้าบอกว่ากำลังคิดอะไรชั่วๆอยู่เป็นแน่.. "
หวงต้าสั่น ดวงตาของเจียงเฉินทำให้มันกลัว
" ฮี่ฮี่ หวงต้า ข้าขอถามเจ้าหน่อย พวกเราเป็นพี่น้องกันใช่ไหม? "
เจียงเฉินถามด้วยรอยยิ้มปีศาจร้าย
" พี่น้อง*** เจ้าสิ ข้าไม่ใช่พี่น้องเจ้า! "
หวงต้าปฎิเสธโดยพลัน และสร้างระยะห่างระหว่างมันกับเจียงเฉิน
" หวงต้า เจ้าจะสามารถให้เลือดของเจ้าแก่ข้าอีกสักชามได้ไหม? "
เจียงเฉินขอขณะที่รักษารอยยิ้มเป็นมิตรไว้
อะไรนะ? เขาต้องการเลือดอีกแล้ว? เป็นถ้วย?
" จะบ้าเรอะ! "
หวงต้าหันกลับไปและเดินตรงไปยังเขตที่สอง
" ขี้งกจริง มันเป็นเพียงเลือดแค่ชามเดียวเอง… "
เจียงเฉินพึมพำกับตัวเขาเอง ด้วยสีหน้าไม่พอใจ เขาตามหลังหวงต้าและเข้าไปยังเขตที่สอง
**************************************************************************
To be continued……
