แปลไทยโดย Takumi Kun
ตรวจทาน Subaru-Kyun
**************************************************************************
หลังจากได้ฟังคำพูดของหวังหยุน ในที่สุดเจียงเฉินก็เข้าใจ เขาหมื่นอสูรเป็นสนามฝึกซ้อมสำหรับศิษย์นิกายทมิฬ มันเป็นสถานที่อันตราย อย่างไรก็ตาม ความอันตรายไม่สามารถที่จะเทียบได้กับนรกอเวจีที่กวนอี้หยุนไป
" ศิษย์พี่เจียงโปรดไปด้วยกันกับพวกเราเถิด "
ใครบางคนกล่าวขึ้น ด้วยสายตาที่อับจนหนทาง พวกเขาทุกคนจ้องมายังเจียงเฉิน
" หวังหยุน กลุ่มของพวกเจ้าเองก็แข็งแกร่งพอสมควร ตราบเท่าที่พวกเจ้าไม่ย่างกรายเข้าสู่เขตที่สอง มันจะไม่มีอันตรายเกิดขึ้นเป็นแน่ ข้าได้เข้าใจบางสิ่งในช่วงสองวันที่ผ่านมา ดังนั้นข้าจะเก็บตัวบ่มเพาะพลัง และ ข้าไม่สามารถที่จะไปกับเจ้าได้ครั้งนี้ "
เจียงเฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม เขาได้ตัดสินใจที่จะไปดูเขาหมื่นอสูร แต่เขาไม่ต้องการที่จะไปพร้อมกับหวังหยุน สำหรับเขาหวังหยุนและคนอื่นๆเป็นเพียงแค่ตัวถ่วง และเขตแรกไม่ท้าทายมากพอสำหรับเขา หากเขาจะไป เขาก็จะไปยังเขตที่สองโดยตรง และหากทั้งสามได้ตามเขามา มันจะเป็นการลำบากและเป็นภาระให้แก่เขา นอกจากการรับมือสถานการณ์แล้วเขายังต้องดูแลความปลอดภัยของพวกเขาอีกด้วย
นอกจากนี้ คู่หูในอุดมคติของเขาที่จะเดินทางไปด้วยคือหวงต้า ผู้ที่มีความสามารถเฉพาะตัวในการค้นหาสมบัติ สมบัติที่หวงต้าสามารถหาได้ล้วนเป็นสมบัติที่ไม่สามารถประเมินค่าได้ และนี่เป็นสาเหตุหลักที่เจียงเฉินไม่ต้องการไปกับหวังหยุนและคนอื่นๆ
หวังหยุนและคนอื่นๆรู้สึกผิดหวังหลังจากที่ได้ยินเจียงเฉินพูด แต่พวกเขาไม่สามารถพูดสิ่งใดได้ต่อการตอบสนองของเจียงเฉิน ด้วยสถานะและตำแหน่งของเจียงเฉินในตอนนี้ พวกเขาควรที่จะดีใจด้วยซ้ำที่เจียงเฉินพูดคุยกับพวกเขา หากเป็นศิษย์อัจฉริยะคนอื่น พวกเขาคงภาคภูมิใจและโอหังหลังจากที่ได้มีชื่อเสียง และไม่ได้มองมายังพวกเขาอีกเป็นครั้งที่สอง
" มันเป็นข่าวดีที่ศิษย์พี่เจียงได้เข้าใจบางสิ่งได้! พวกเราไม่ควรไปรบกวนการบ่มเพาะพลังของเขา! "
หวังหยุนพูดอีกครั้ง " ศิษย์พี่เจียง พวกข้าขอออกไปยังเขาหมื่นอสูรก่อน "
" ตกลง เดินทางโดยปลอดภัยล่ะ "
เจียงเฉินผงกศีรษะ
ทั้งกลุ่มประสานมือลาเจียงเฉินหลังจากนั้นพวกเขาเดินตรงไปยังทางออกของนิกายทมิฬ
" เขาหมื่นอสูร "
เจียงเฉินพึมพำ ดูเหมือนว่าเขาจะต้องไปเยี่ยมเยือนเขาหมื่นอสูรเสียหน่อย ตอนนี้เขาได้สร้างตราประทับมังกรสี่สิบดวงแล้ว และพลังงานที่ต้องการใช้ในการสร้างตราประทับมังกรอีกยี่สิบดวงนั้นมากมายยิ่งนัก มันคงไม่ได้จากการนั่งทำการบ่มเพาะที่นิกายทมิฬเพียงอย่างเดียว
" เมื่อข้าได้ตัดสินใจที่จะบ่มเพาะทักษะร่างแปลงมังกร มันได้ลิขิตแล้วว่าข้าจะต้องเดินทางในเส้นทางของผู้ฝึกตน มันจะยากลำบากขึ้นและลำบากขึ้นเรื่อยๆในการที่จะเลื่อนระดับในอนาคต พลังงานที่เขาต้องการใช้จะใช้ปริมาณมหาศาล ข้าจักต้องใช้ไม่ว่าวิธีใดที่ข้าสามารถเลื่อนระดับพอที่จะสามารถสู้กับหนานเป่ยเฉาในปีถัดไป "
ใบหน้าเจียงเฉินเคร่งเครียด เขามีเวลาเพียงหนึ่งปี เขาได้ทำการบ่มเพาะทักษะร่างแปลงมังกรและมันลำบากสำหรับเขาที่จะเลื่อนระดับสู่ขั้นที่สูงกว่าเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจ เมื่อหวงต้าตื่นขึ้น เขาจะพามันไปที่เขาหมื่นอสูรทันที
เจียงเฉินกลับไปยังที่พักของเขา เขาตรวจสอบห้องทุกห้องด้วยสัมผัสเทวะ และพบว่าห้องหนึ่ง หยานเฉินหยู่ยังคงเก็บตัวบ่มเพาะพลังอยู่ พยายามที่จะดูดซับคริสตัลเยือกแข็งหมื่นปี อีกห้องหนึ่งเขาพบหวงต้า เขาพูดอะไรไม่ออก เขาพบว่าหวงต้ากำลังนอนบนเตียงนุ่มๆ ขาทั้งสี่ชี้ฟ้า น้ำลายไหลเลอะท่วมเตียง
แต่ที่ทำให้เจียงเฉินพูดไม่ออกจริงๆไม่ใช่ว่ามันนอนหลับ แต่เป็นสภาพของมันตอนนี้ หวงต้ามีแสงสว่างปกคลุมทั่วร่างแสงสีทองหนาขึ้นหนาขึ้นเรื่อยๆ และมันได้กลายเป็นดักแด้ขนาดใหญ่ช้าๆ และหวงต้าอยู่ด้านใน ตอนนั้นกลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์ที่มีอยู่เพียงสัตว์เทวะได้ออกมาจากร่างมัน เจ้าหมานี่มีกลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์ ดูเหมือนว่าบางครั้งสวรรค์อาจมีการเล่นสนุก
" ลูกหลานของกิเลนไม่สามารถที่จะตัดสินได้ด้วยสามัญสำนึก การทะลวงเข้าสู่ระดับใหม่ขณะนอนหลับเนี่ยนะ… ข้าเกรงว่าในโลกนี้มีเพียงเจ้าหมานี่เท่านั้นที่มีความสามารถพิเศษเช่นนี้ "
เจียงเฉินส่ายหัวและยิ้มอย่างขมขื่น หากเป็นการแข่งขันเรื่องการเลื่อนระดับหวงต้ามันคงเป็นแชมป์
" หยู่น้อยยังคงเก็บตัวดูดซับคริสตัลเยือกแข็งหมื่นปีด้วยชีพจรเก้าหยิน นี่เป็นโอกาสที่หายากของนาง และนางคงไม่ตื่นในเร็วๆนี้เป็นแน่ อย่างไรก็ตามเมื่อนางตื่นขึ้นมา ข้าเชื่อว่านางคงอยู่ระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลาย "
เจียงเฉินมองไปยังหยานเฉินหยู่และคิดกับตัวเขาเอง นางมีชีพจรเก้าหยินทำให้มีพรสวรรค์เฉพาะตัวและมีศักยภาพอย่างมาก มันไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วๆไปสามารถจะเปรียบได้
แต่ในความจริงแล้ว คนที่ไม่ปกติที่สุดที่อยู่ที่นี่ก็คงจะเป็นเจียงเฉิน เขาเคยเป็นเซียนมาก่อนที่จะถือกำเนิดใหม่และแม้ว่าเขาจะดูเหมือนอายุสิบห้าถึงสิบหกปีก็ตาม เขาเป็นสัตว์ประหลาดเฒ่าอย่างแท้จริงผู้ที่มีประสบการณ์ในการบ่มเพาะของเซียน ทำให้ไม่มีผู้ใดในโลกที่สามารถเทียบกับเขาได้ แล้วทักษะร่างแปลงมังกร เป็นทักษะที่น่าสะพรึงกลัวอย่างมาก มันสามารถทำให้เขาดูดซับสายเลือดใดๆในโลกนี้ได้ และมันไม่ยากที่จะจินตนาการตามถึงการเติบโตของทักษะร่างแปลงมังกร เจียงเฉินจะต้องดูดซับสายเลือดที่แตกต่างกันจากสายเลือดดั้งเดิม อยู่เหนือกว่ากายศักดิ์สิทธิ์ใดๆ ลักษณะเฉพาะตัวในจักรวาลนี้
หวงต้าได้นอนหลับไปสองวันและในช่วงเวลานี้ เจียงเฉินไม่ได้ไปรบกวนมัน เขารออยู่ที่พักและใช้เวลาในการฝึกฝนหกดัชนีสุริยะและทักษะอัสนีบาตของเขา
" เจ้าหมานี่นอนนานเสียจริง สองวันมาแล้ว หวังหยุนและคนอื่นๆคงจะถึงเขาหมื่นอสูรแล้วและบางทีพวกเขาอาจกลับไปในอีกสองวัน… ไอ้หมาเวร มันยังจะหลับอีก "
เจียงเฉินพูดไม่ออกและหมดหนทาง เขาเคยเป็นเซียนผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกและตอนนี้เขาได้นั่งอยู่ที่นี่รอให้เจ้าหมามันตื่น…
เปรี๊ยะ…..
ทันใดนั้นได้มีเสียงเปรี๊ยะออกมาจากห้องของหวงต้า เจียงเฉินตรวจสอบด้วยสัมผัสเทวะพบว่ารังไหมที่ห่อหุ้มหวงต้าได้ขยายตัวเต็มที่และเสียงเปรียะๆมาจากด้านในนั่น
วินาทีถัดมา รังไหมสีทองได้หดเข้าไปในร่างกายของหวงต้าเหมือนมันเป็นน้ำ พลังงานอันทรงพลังที่ไหลออกมาจากตัวหวงต้าและมันได้หายไปในทันที หวงต้าได้ซ่อนไว้
" บัดซบ เจ้าหมานี่ "
เจียงเฉินไร้ซึ่งคำพูด หวงต้าให้เขาได้เห็นถึงมันง่ายสำหรับมันที่จะเลื่อนระดับ
เฟี้ยว!
เมื่อประตูห้องหวงต้าเปิดออก ตอนนั้นมันบินดั่งสายฟ้าสีทองลงมาอยู่ข้างๆเจียงเฉิน
" เฮ้ บิดาผู้นี้หลับไปนานเท่าไรกัน? "
หวงต้าถาม
" เจ้าหลับไปสามวันแล้ว บัดซบ.. เจ้าแน่ใจรึว่าสามารถหลับได้อีก หืม? "
เจียงเฉินจ้องไปยังหวงต้า
" แค่สามวันเองเรอะ….ถ้าเช่นนั้นขอข้าหลับเพิ่มอีกสักสองสามวันละกัน "
หลังจากมันพูดจบ หวงต้าหันกลับและเดินเข้าไปยังห้องของมัน มีเส้นสีดำบางอย่างปรากฎขึ้นที่หน้าผากของเจียงเฉิน เขาจับหางของหวงต้าทันที
" โฮ่ง แฮ่! ไอ้หนู ปล่อยข้า! "
" เวรเอ๊ย เจ้าหลับไปตั้งสามวันเจ้ายังต้องการจะหลับอีกงั้นรึ? บัดซบ ข้าบิดาผู้นี้กำลังจะไปเขาหมื่นอสูรไปล่าสัตว์อสูรกัน เจ้าจะมาหรือไม่? หากไม่เจ้าก็อยู่ที่นี่และนอนต่อไปได้เลย "
เจียงเฉิน กล่าว
" เขาหมื่นอสูร? ล่าสัตว์อสูร? "
หวงต้ายืนขึ้นและตาลุกวาว
" พวกเราจะไปเมื่อใดกัน? บิดาผู้นี้จะตายเพราะความเบื่อหน่ายจะแย่อยู่แล้วเนี่ย! "
ออกไปด้านนอกและหาอะไรสนุกๆทำนี่เป็นงานอดิเรกของหวงต้า เมื่อมันได้มาถึงนิกายทมิฬ มันต้องการหาสิ่งสนุกๆทำแต่ถูกปฎิเสธ ตอนนี้ได้ยินว่าเจียงเฉินจะไปยังเขาหมื่นอสูร แน่นอนว่ามันสนใจที่จะไป
" พวกเราจะไปกันตอนนี้เลย พวกเราควรที่จะไปให้ถึงก่อนที่มันจะมืด "
เจียงเฉินพูด
" เขาหมื่นอสูรไม่ไกลจากที่นี่ มันเพียงแค่พันไมล์เท่านั้นด้วยความเร็วของพวกเรา พวกเราสามารถไปถึงได้อย่างรวดเร็ว "
หวงต้าพูด เวลาในตอนนี้คือช่วงบ่ายแก่ๆ ระยะทางหนึ่งพันไมล์ไม่ได้มากมายสำหรับเจียงเฉินและหวงต้าที่สามารถบินได้
" เจ้ารู้เรื่องเกี่ยวกับเขาหมื่นอสูรงั้นรึ? "
เจียงเฉินรู้สึกแปลกใจ
" ไม่มีสิ่งใดในแคว้นฉีที่ข้าไม่รู้ เขาหมื่นอสูรเป็นสนามฝึกซ้อมสำหรับศิษย์นิกายทมิฬ สัตว์อสูรป่าจำนวนมากอยู่ที่นั่น และเต็มไปด้วยอันตรายและการผจญภัย "
หวงต้าปิติยินดี
" เช่นนั้นก็อย่ารอช้าเลย ไปกันได้แล้ว "
หลังจากพูดเสร็จ เจียงเฉินสยายปีกโลหิตแล้วบินไปสู่ท้องฟ้า หวงต้าเองก็ตามไปด้านหลังและกางปีกแสงของมันออกมา เต้นแสดงท่าทางปิติยินดี (หวงต้าเต้น นึกภาพไม่ออกแหะ)
นิกายทมิฬตั่งอยู่ทางตอนเหนือของแคว้นฉี และเขาหมื่นอสูรตั้งอยู๋ทางตอนเหนือของนิกายทมิฬ เขานี้อยู่ชายแดนของแคว้นฉี อยู่ติดกับแคว้นเพื่อนบ้าน
ท้องฟ้าเริ่มมืดลงและตกดึก สัตว์อสูรต่างร้องออกมาต้อนรับกลางคืน สร้างความหวาดกลัวแก่ผู้ที่อยู่ใกล้ๆ
เงาทั้งสองได้ปรากฎขึ้นเหนือเขาหมื่นอสูร พวกเขาคือเจียงเฉินและหวงต้า
" หวังหยุนได้บอกข้าว่าเขตแรกส่วนใหญ่เต็มไปด้วยสัตว์อสูรระดับฉีไห่และแก่นแท้มนุษย์ สำหรับข้ามันไม่ท้าทายมากพอไปเขตที่สองโดยตรงเลย "
เจียงเฉินกระพือปีกของเขา แล้วเขาบินไปยังชั้นที่สองตรงๆ หวงต้าก็ตามเขาไปขณะที่แกว่งหางอย่างมีความสุข
ด้วยพละกำลังของเจียงเฉินในตอนนี้ ไม่มีผู้ในในขอบเขตแก่นแท้มนุษย์จะทนต่อการโจมตีของเขาเพียงครั้งเดียวได้ ดังนั้นเขาไม่หาในชั้นที่หนึ่งซึ่งมีความท้าทายไม่เพียงพอสำหรับเขา
หวงต้าได้ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายแล้ว และด้วยพละกำลังที่สูงส่งและร่างกายที่แข็งแกร่งในฐานะที่เป็นลูกหลานของกิเลน มันสามารถที่จะเอาชนะผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์ทั่วไปได้
หากทั้งสองร่วมมือกัน พวกเขาก็จะเป็นคู่หูที่บ้าสุดๆ หากว่าผู้ใดคิดว่าพวกเขาเป็นเพียงนักสู้แก่นแท้มนุษย์ทั่วๆไปและพยายามที่จะตอแยพวกเขา ผลที่ตามมามันคงน่าสังเวชน่าดูชม
เมื่อท้องฟ้ามืดโดยสมบูรณ์ เจียงเฉินและหวงต้าเดินทางนับพันไมล์ได้มาถึงเขาหมื่นอสูร บริเวณที่เขาอยู่ตอนนี้อีกเพียงสิบไมล์ก็จะเข้าสู่เขตที่สอง
" พวกเราจะเข้าไปยังเขตที่สอง สัตว์อสูรที่นั่นแข็งแกร่งเพียงพอ "
เจียงเฉินหุบปีกโลหิตและร่อนลงบนพื้น
สถานที่เจียงเฉินร่อนลงเป็นหมมอกสีดำ ดูเหมือนจะเป็นก้อนสกปรกบางอย่างที่ไม่มีคนสนใจ แม้แต่เจียงเฉินและหวงต้าไม่ได้สังเกตุนี่มันผิดปกติ
แกร้ก….
เมื่อเท้าของเจียงเฉินสัมผัสกับก้อนสกปรกนั้น มันเกิดเสียงแตกขึ้น มันใช้เวลาเพียงไม่นานที่เจียงเฉินสังเกตถึงสิ่งผิดปกติ เขารู้สึกว่าก้อนสกปรกนี้มันอ่อนนุ่มราวกับเป็นสิ่งมีชีวิต
ในขณะนั้นเอง แรงระเบิดขนาดใหญ่จากใต้เท้าของเขาได้พัดเจียงเฉินลอยไปไกล
" บัดซบ! "
เจียงเฉินตกตะลึง เขากระโดดออกห่างจากตำแหน่งเดิมของเขากว่าสิบสองฟุต หวงต้าเองก็ลงมาอยู่ข้างๆเขา ทั้งคู่จ้องมองก้อนสกปรกนั่นอย่างรังเกียจ ตอนนั้นเมื่อพวกเขาได้เห็นก้อนสกปรกนั่นพวกเขากระโดดขึ้นจากพื้น
กรร….
เสียงคำรามอย่างกราดเกรี้ยวได้ไล่ความเงียบในป่าที่มืดมิด ก้อนสกปรกนั่นได้ยืนขึ้นและกลายเป็นสิ่งมีชีวิตขนาดยักษ์
" เจ้าบ้าที่ไหนกล้ามารบกวนการนอนของข้า?! "
ก้อนสกปรกนั่นคำรามด้วยความกราดเกรี้ยวอย่างมาก สัตว์อสูรที่สามารถพูดได้ ยกเว้นหวงต้าที่เป็นพันธ์หายาก มันจะต้องเป็นราชันย์ปีศาจแก่นแท้สวรรค์
ในที่สุด เจียงเฉินและหวงต้าก็เห็นรูปร่างของราชันย์ปีศาจ มันดูเหมือนอสรพิษทมิฬด้วยลำตัวที่ยาวกว่าสามสิบเมตร มันยกหัวขึ้นสูงจากพื้นดินมองลงมายังชายหนุ่มและหมาอย่างกราดเกรี้ยว
**************************************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป………….
