แปลไทยโดย Takumi Kun
ตรวจทาน Subaru-Kyun
****************************************************************************
เจียงเฉินใช้วิธีที่ทรงพลังมากที่สุดและหลักแหลมในการสังหารให้ไวที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ หลังจากที่สังหารชายแก่หนวดขาวด้วยขวานอัสนี เจียงเฉินใช้ปีกโลหิตและเคลื่อนย้ายมิติอีกครั้งทำให้ง่ายต่อการหลบหลีกการโจมตีของทั้งสามคน ระลอกคลื่นจากการโจมตีถูกขวานของเจียงเฉินทำให้กลายเป็นชิ้นๆเช่นกัน
" โหล่วไป๋! "
หยินจงเฉินร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ดูเหมือนว่าเปลวเพลิงจะพุ่งออกจากดวงตาของเขา ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์ทั้งสี่ได้ซุ่มโจมตีผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ตัวจ้อย แต่หนึ่งในพวกเขาถูกสังหารในทันที นี่มันเรื่องตลกเป็นแน่
" ทุกคนระวังตัวด้วย! ไอ้เด็กเวรนี่มันเป็นสุดยอดสัตว์ประหลาดและตอนนี้มันได้ทะลวงเข้าสู่แก่นแท้มนุษย์ขั้นกลางแล้วด้วย พลังในการต่อสู้ของมันเทียบเท่ากับระดับแก่นแท้สวรรค์ขั้นต้น! นอกจากนี้ มันยังมียุทธภัณฑ์ระดับสูง อีกทั้งมันดันรู้จักใช้ทักษะต่อสู้ประสานกับยุทธภัณฑ์ระดับสูงอีกด้วย "
หยินจงเฉินเตือนพวกเขา
" ลงมือพร้อมกันเถอะและกดดันมันไว้ด้วยการประสานกำลังกัน! ไม่ว่ามันจะเป็นสัตว์ประหลาดแต่อย่างใด มันก็ยังเป็นเพียงแค่ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์อยู่ดี! จนถึงเมื่อกี้มันได้ปลดปล่อยทักษะที่ทรงพลังออกมาถึงสองทักษะและมันยังโคจรใช้ยุทธภัณฑ์ระดับสูงอีก! ข้าไม่เชื่อว่ามันยังมีพลังหยวนมากพอที่จะปลดปล่อยพลังของขวานนั่นอีกครั้ง! "
ชายแก่อีกคนพูดด้วยท่าทางเย็นชา ชายหนวดขาวนั่นเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา และเขาที่เป็นพยานเห็นเพื่อนตายโดยขาดครึ่งโดยเจียงเฉินเป็นคนสังหาร มันทำให้ความเกลียดชังที่มีต่อเจียงเฉินเพิ่มขึ้นอย่างมาก
" ทลายศิลา! "
" สามวายุสะบั้นคอ! "
" คลื่นจตุรัสล่องหน! "
ทั้งสามไม่กล้าที่จะแสดงความประมาทออกมาอีก ในความคิดของพวกเขา เจียงเฉินมันเป็นสุดยอดสัตว์ประหลาดที่ผิดปกติที่สุดผู้ที่ไม่สามารถที่จะทำเหมือนว่าเป็นเด็กหนุ่มแก่นแท้มนุษย์ได้
ทั้งสามได้จู่โจมด้วยทักษะที่ทรงพลังที่สุดของตนในเวลาเดียวกัน การประสานกันระหว่างทักษะต่อสู้ของพวกเขาและยุทธภัณฑ์ของพวกเขาทำให้เกิดพลังอันมหาศาลของผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์ ระลอกคลื่นจำนวนมากได้ืทำลายมวลอากาศ
พลังงานจำนวนมหาศาลได้เปล่งประกายดั่งสายรุ่งระยิบระยับ ระลอกคลื่นได้ถูกสร้างขึ้นจากพลังงานที่ร่วงหล่นจากท้องฟ้าและภูเขาถูกทำลายโดยทันที
การโจมตีประสานของผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์นั้นมีพลังทำลายล้างสูงมาก
" ฮ่าฮ่า จงแสดงพลังทั้งหมดของพวกเจ้าออกมาซะ! ข้า…เจียงเฉิน ไม่เคยเกรงกลัวสิ่งใด! "
เจียงเฉินเริ่มหัวเราะเสียงดัง เขากำลังลอยอยู่กลางอากาศพร้อมกับขวานอัสนี ผมสีดำของเขาปลิวไสวกับสายลม แสงสีทองอร่ามปกคลุมทั่วร่างของเขา การปรากฎตัวของเขาเหมือนดั่งองค์ราชันย์ได้มาเยือนโลกนี้ ซึ่งร่างกายของเขามีกลิ่นอายอันน่ากลัวแผ่ออกมา
ในช่วงเวลานั้น หยินจงเฉิงและอีกสามคนรู้สึกเหมือนมีกลิ่นอายอันน่ากลัวจากร่างของเจียงเฉิน ชายที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาเหมือนองค์มหาราชันย์ของโลกใบนี้ เหมือนกับว่าเขาไม่ใช่เด็กหนุ่ม แต่เป็นอสูรเฒ่าผู้ที่อยู่มากว่าสองถึงสามพันปี
ความรู้สึกเช่นนี้มันเหลวไหลชัดๆ แต่มันรู้สึกอย่างแท้จริง
เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีของผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์ทั้งสาม เจียงเฉินไม่มีความคิดที่จะถอยกลับ ด้วยความแข็งแกร่งภายในตัวเขาไม่อนุญาตให้เขาถอยกลับไป และเจียงเฉินจะไม่หนีเด็ดขาด ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องการคือใช้พละกำลังต่อสู้ของเขาในตอนนี้เอาชนะผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์ซึ่งๆหน้า
สร้างปาฎิหารย์สำหรับตัวเขาเอง
เปรี๊ยะ เปรียะๆ
ขวานอัสนีได้เกิดเสียงเปรี๊ยะๆ อีกครั้ง ขวานได้ปรากฎแสงสีทองขึ้น และได้มีเสียงมังกรลึกลับคำรามออกมาจากร่างของเจียงเฉิน พลังหยวนได้ไหลเข้าสู่ขวานอัสนีบาตอย่างบ้าคลั่ง พลังหยวนของเขาเป็นดั่งมหาสมุทรไร้ก้นแล้วมันก็ไม่เคยหมด
ทักษะอัสนีบาตเป็นทักษะประจำตัวมันเอง เป็นทักษะต่อสูที่ทรงอำนาจ เมื่อเจียงเฉินเป็นผู้ใช้มัน แม้แต่ออร่าที่รุนแรงของมันสามารถทำลายภูเขาให้ราบได้
เปรี้ยง!
สั่นสะเทือนถึงท้องฟ้า ตามด้วยเสียงระเบิดดังกึกก้อง เจียงเฉินยกขวานขึ้นสูง ลำแสงสว่างจากขวานอัสนีบาตได้กลายเป็นเสาสีทองพุ่งสู่ท้องฟ้า ในวินาทีต่อมา เจียงเฉินเหวี่ยงมันลงมาด้วยกำลังทั้งหมดของเขา
ขวานยักษ์ทั้งสามได้ถูกสร้างขึ้นอย่างสมบูรณ์ด้วยพลังอันรุนแรงของเจียงเฉิน ได้พุ่งทะลวงไปยังการโจมตีประสานของทั้งสาม ขวานสีทองแต่ละอันถือครองพลังอัสนีที่สามารถทำลายได้ทุกสิ่งที่ขวางทางเป็นพลังทำลายล้างอย่างแท้จริง
ตูม!
สู้กับพวกเขาทั้งสามคนลำพังเพียงคนเดียว มันเป็นการต่อสู้ที่หาได้ยากอย่างยิ่ง ทักษะการต่อสู้ ยุทธภัณฑ์ ทั้งสองสิ่งที่เป็นหน้าตาพวกเขาจะต้องถูกทำลายให้สิ้น ทั่วท้องฟ้าเต็มไปด้วยพลังทำลายล้างและพื้นที่แถบนั้นพังพินาศหมด
หยินจงเฉิงและอีกสามคนต่างได้รับบาดเจ็บจากผลกระทบที่มาจากขวานอัสนีบาต และพวกเขาได้ถอยหลังไปกว่าสิบเมตรก่อนที่จะสร้างสมดุลแก่ร่างกายพวกเขาได้ มองไปยังเจียงเฉินอีกครั้ง เขายังมีแสงสีทองปกคลุมตัวเขาและมีออร่าที่สง่า เขาเป็นดั่งผู้พิพากษาของมนุษย์ด้วยขวานของเขาสามารถที่จะตัดสินโชคชะตาของมวลมนุษย์ได้
" เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? มันเป็นเพียงแค่ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลาง เขาแข็งแกร่งเช่นนี้ได้อย่างไร? "
" มันเป็นผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลางจริงๆรึ? เหตุใดมันถึงสามารถโจมตีด้วยทักษะยุทธที่ทรงพลังเช่นนั้นได้? และพลังหยวนของมันดูไร้ที่สิ้นสุด มันดูไม่กลัวที่จะสิ้นเปลืองพลังจำนวนมาก! นี่มันไม่อย่าจะเชื่อ! "
" บัดซบ! พี่น้องหยิน ปีศาจประเภทใดที่เจ้าไปยั่วยุน่ะ? "
ทั้งสามต้องการที่จะอาเจียนเป็นเลือด ในฐานะผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์ พวกเขาได้ปกครองพื้นที่พวกเขามาหลายปี และพวกเขาไม่เคยเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้ที่ยากลำบาก
ตูม!
เมื่อหนึ่งในพวกเขาพูดจบ พวกเขาได้ยินเสียงตูมดังก้อง เจียงเฉินกระพือปีก และเขาฟาดลงมาอีกครั้ง เขาพุ่งมาอยู่ตรงหน้าของหนึ่งในพวกเขา ขวานอัสนีได้อยู่ประชิดหัวของเขาแล้ว
เร็ว….นี่มันรวดเร็วมาก! มันรวดเร็วมากชายผู้นั้นทำได้เพียงรับรู้แต่ไม่มีทางที่จะป้องกันการโจมตีนั่นได้
" แย่แล้ว! "
ชายคนนั้นตะโกนด้วยความตกตะลึง เขาไม่เคยคาดว่าเจียงเฉิน หลังจากที่ใช้ทักษะที่ทรงพลังที่สุดแล้วยังสามารถที่จะโจมตีได้ทันทีโดยที่ไม่มีหยุด
แต่ว่าแย่หน่อย มันจบไปแล้ว ขวานต่อสู้ที่ไร้ความปราณี ได้ผ่าร่างเป็นครึ่งซีก เลือดกระเซ็นในทุกๆที่ และเลือดได้เทลงไปยังอีกสองคน ทั้งสองคนรู้สึกหนาวไปถึงไขสันหลัง
ฟ้าว!
จิตสังหารของเจียงเฉินพุ่งทะยาน ไม่มีการลังเล หลังจากที่ได้สังหารไปคนหนึ่ง เขาได้เหวี่ยงขวานไปยังอีกคนหนึ่งทันที
" วิ่ง! "
หยินจงเฉิงตะโกนแล้วเขาหันหลังและเริ่มหลบหนี ไม่มีเหตุที่จะต้องสู้ต่อ เจียงเฉินแข็งแกร่งเกินไป โหดร้ายและเหี้ยมโหด มันไม่มีทางที่เขาจะได้แก้แค้นอีกแล้ว สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือเขาจะต้องรักษาชีวิตของตนก่อนและหากว่าเขายังอยู่ที่นี่ต่อ ตอนนั้นเขาจะไม่สามารถออกไปได้โดยยังมีชีวิตอยู่ เขาจะได้ตามรอยเท้าของชายแก่หนวดขาวไป
หยินจงเฉิงเป็นคนแรกที่หนี ส่วนคนอื่นที่หวาดกลัวมีเหงื่อไหลออกมาจากหน้าผาก ได้หันกลับและพยายามที่จะหนี อย่างไรก็ตาม ปฎิกิริยาของเขาช้าเกินไป เพราะความหวาดกลัวทั้งหมดของเขา เขาจึงสูญเสียความต้องการที่จะสู้ทั้งหมด และได้ถูกผ่าครึ่งโดยเจียงเฉิน
คนหนึ่งสู้ อีกสามคนตาย ใบหน้าของเจียงเฉินแสดงออกถึงความเหี้ยมโหด และตาของเขามีประกายเย็นยะเยือก เขาหันหัวไปหาหยินจงเฉิงที่หนีไปไกลแล้ว ปีกโลหิตของเจียงเฉินได้กระพือและเขาได้เริ่มไล่ล่าหยินจงเฉิงด้วยความเร็วสูง
ตอนนี้หยินจงเฉิงได้หนีไป หวงต้าได้ไล่ตามเขาและได้ปิดกั้นทางเขาไว้
" ไอ้หมาเวร อย่ามาขวางทางข้า! "
ไม่มีการพูดอื่นใดอีก หยินจงเฉิงฟาดขวานของเขาลงมาใส่หวงต้า เขาจำเป็นต้องหนีจากที่นี่ตอนนี้ หากเขาถูกไอ้ปีศาจนั่นจับตัวได้ ตอนนั้นเขาตายอย่างแน่นอน
วู่มม!
หวงต้าเปิดปากและปล่อยบอลพลังสีทองขนาดยักษ์ออกมา หยานเฉินหยู่สร้างม่านน้ำแข็งป้องกันการโจมตีของหยินจงเฉิง (บอลสัตว์หางสินะ)
ตูม!
เกิดการระเบิดของพลังงานขึ้น เพราะหวงต้าได้ขวางทางเขาทำให้หยินจงเฉิงได้ล่าช้าลง ในตอนนั้นเองเจียงเฉินก็ไล่ตามทันจากด้านหลังเขาแล้ว
ด้วยจิตสังหารที่รุนแรง เขามองไปยังเจียงเฉิน แล้วเขามองไปยังขวานอัสนีบาตในมือของเจียงเฉินอีกครั้ง ที่เรืองแสงสีเหลืองอำพัน ใบหน้าของหยินจงเฉิงดูแย่มาก รู้สึกถึงความตายได้ห้อมล้อมเขาและที่เขารู้สึกตอนนี้คือความหวาดกลัว
" เจียง….เจียงเฉินอย่าฆ่าข้าเลย ปล่อยข้าไปเถอะ! ข้าให้สัญญาว่าข้าจะไม่มาสร้างปัญหาให้กับเจ้าอีก! "
หยินจงเฉิงเริ่มอ้อนวอน
" ผู้ที่จะต้องการสังหารย่อมถูกสังหารได้เช่นกัน "
ด้วยท่าทางเหี้ยมโหดของเจียงเฉิน เจียงเฉินยกขวานขึ้นบนฟ้า
" หยินจงเฉิง เจ้าควรจะรู้ไว้ การก้าวพลาดเป็นสาเหตุของความเสียใจตลอดชีวิต ลองย้อนกลับไปวันนั้นที่เมืองจันทราสีเงิน เจ้าไม่ควรมาตอแยข้า "
คำพูดของเจียงเฉินเป็นคำพิพากษาให้ประหารชีวิต เขาเหมือนดั่งผู้พิพากษาจากนรกที่ตัดสินว่าผู้ใดสมควรตาย
เปรี้ยง!
ขวานต่อสู้ได้สร้างเสียง 'เปรี้ยง' ออกมา แล้วมันฟาดลงมาจากด้านบนด้วยความเร็วสูงมาก
" ไม่! "
หยินจงเฉิงคำราม ด้วยพลังทั้งหมดของเขา เขาเงื้อขวานในมือเขาขึ้นและพยายามป้องกันการโจมตี แต่มันไม่สามารถที่จะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของเขาได้ สุดท้ายเขาก็ถูกเจียงเฉินสังหาร
สังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์ทั้งสี่ต่อเนื่อง และโคจรทักษะอัสนีบาตเรื่อยๆ ใช้พลังหยวนเป็นจำนวนมาก สร้างความน่าเบื่อแก่เจียงเฉิน พลังหยวนในร่างของเขาถูกใช้ไปเป็นจำนวนมาก และเขาไม่สามารถทำอย่างอื่นได้นอกจากทานยาฟื้นพลังขั้นมนุษย์เพื่อฟื้นฟูพลังของเขา
" เจ้านี่มันบ้ามากขึ้นในแต่ละวันนะ! สังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์สี่คน หากว่าคนอื่นได้รู้เข้าคงตายเพราะความหวาดกลัวเป็นแน่! "
หวงต้ากระโดดโลดเต้นด้วยความตื่นเต้นและความยินดี
" พวกมันหาเรื่องตายเอง "
เจียงเฉินแสยะยิ้ม เขาหยิบของขึ้นมา แล้วยุทธภัณฑ์ทั้งสามได้ลอยมาสู่มือของเขา เขานำพวกมันใส่แหวนเก็บของ
" เดินทางกันต่อเถอะ "
ปีกโลหิตของเจียงเฉินกระพือ และเขามุ่งไปยังทิศที่นิกายทมิฬตั้งอยู่ การต่อสู้กับผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์ทั้งสี่ได้ทำให้เขาเข้าใจถึงพละกำลังในการต่อสู้ของเขาในปัจจุบัน การต่อสู้นี้ทำให้เขาได้รับประโยชน์มากมาย
นี่เป็นจุดจบที่น่าเศร้าของหยินจงเฉิง เหมือนดั่งที่เจียงเฉินพูด ย้อนกลับไปที่เมืองจันทราสีเงิน เขาไม่ควรที่จะมาตอแยเจียงเฉิน และเขาไม่ควรที่จะยึดติดกับเจียงเฉินหลังจากที่ฮันหยานออกหน้า นี่เป็นสิ่งที่ชักนำให้เกิดขึ้นในวันนี้
เจียงเฉินใช้วิธีที่เหี้ยมโหดที่สุดในการบอกถึงความจริง ว่ามีบางอย่างในโลกนี้ที่ไม่ควรไปตอแยด้วยและหากว่าได้ทำลงไป ผลที่ตามมานั้นหนักหนายิ่งนัก
นิกายทมิฬตั้งอยู่ที่ทางตอนเหนือของแคว้นฉี เป็นพื้นที่ที่โดดเด่นด้วยภูเขาและเทือกเขาสูง บนเขานั้นอุดมไปด้วยพลังหยวนตามธรรมชาติ ภูเขามีหมอกบางๆอยู่รอบๆตลอดปี สถานที่แห่งนี้ให้ความรู้สึกศักดิ์สิทธิ์และรู้สึกมีเกียรติ
เทือกเขานี้จะเรียกว่า ภูเขาทมิฬ ยอดเขานับไม่ถ้วนได้กระจายอยู่ทั่วด้านบนเขาทมิฬ
มันสามารถพูดได้ว่า ผู้บุกเบิกนิกายทมิฬได้ค้นพบแหล่งพลังใต้ดินที่นี่ ดังนั้นเขาจึงครอบครองที่แห่งนี้และจัดตั้งนิกายทมิฬที่รุงโรจน์
แหล่งพลังงาน นอกเหนือจากสามารถที่ให้สภาพแวดล้อมในการบ่มเพาะได้ดีที่สุดแล้วและยังมีพลังธรรมชาติอยู่รวมกันอีกด้วย และมันยังเป็นตัวแทนของโชคลาภอีกด้วย นิกายใหญ่ทั้งสี่ในแต่ละแห่งได้ครอบครองพื้นที่ที่มีแหลงพลังงานอยู่ นี่เป็นเหตุที่ว่าพวกเขาที่ได้รุ่งเรืองนิรันดร์และได้ผลิตอัจฉริยะออกมานับไม่ถ้วน
ผ่านไปสองวัน ช่วงบ่าย ในที่สุดเจียงเฉินและหวงต้าได้มาถึงนิกายทมิฬ พวกเขาร่อนลงที่ตีนเขา
" นี่มันสวยจังเลย! "
หยานเฉินหยู่ชมทิวทัศน์ที่สวยงามที่เต็มไปด้วยหมอกบางๆ ช่วยไม่ได้ที่นางจะชมเชย
" เป็นสถานที่ที่ดีจริงๆ และมีที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ที่ดีด้วยเช่นกัน "
เจียงเฉินผงกหัวของเขา แต่ปฎิกิริยาของเขาไม่ได้มากมายนัก ประสบการณ์ของเขานั้นมากมายกว่ามากเมื่อเทียบกับหยานเฉินหยู่ นิกายเล็กๆอย่างนิกายทมิฬไม่สามารถเทียบคุณภาพกับระดับของทวีปศักดิ์สิทธิ์ได้
" ไปกันเถอะ ตอนนี้พวกเราเป็นศิษย์นิกายทมิฬแล้ว ดังนั้นก่อนอื่นต้องไปรายงานว่ามาถึงที่แห่งนี้แล้ว "
เจียงเฉินพูดพร้อมรอยยิ้ม เขาขยับเท้า และเขาเริ่มเดินขึ้นเขา
" ห้ามผ่านไปมากกว่านี้! "
เมื่อเจียงเฉินขึ้นไปได้ครึ่งเขาแล้ว เขาได้ยินเสียงตะโกนออกมา และชายหนุ่มสามคนแต่งชุดสีขาวเดินมาหาพวกเขาด้วยท่าทีเย่อหยิ่ง
****************************************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป…………
