แปลไทยโดย Takumi Kun
ตรวจทาน Subaru-Kyun
=====================================================
"น้องเจียงเฉิน โปรดวางใจได้! จากนี้ต่อไปปัญหาทั้งหมดของตระกูลเจียงคือปัญหาของข้า! ในบรรดาทั้ง 28 เมือง ผู้ใดที่กล้าไม่แสดงความเคารพใดๆต่อตระกูลเจียงจะต้องถูกข้าทำลายทิ้ง!"
หยานเจิ้นหยุนทุบอกเขาให้คำสัญญา เขาวางแผนที่จะยกทรัพย์สินครึ่งหนึ่งจากทั้งหมดของตระกูลหยานให้แก่ตระกูลเจียง แต่เขาไม่ได้คาดคิดว่าเจียงเฉินไม่ได้ตั้งใจจะให้ตระกูลเจียงย้ายมาที่นี่ บางทีในความคิดของเจียงเฉิน เขาอาจไม่ได้ใส่ใจในทรัพย์สินของตระกูลหยาน ด้วยความสามารถของเจียงเฉิน เขาสามารถได้ในสิ่งที่เขาต้องการ
"ด้วยคำสัญญาของท่านผู้นำตระกูลหยาน ตอนนี้ข้าสามารถวางใจได้แล้ว พรุ่งนี้เช้า ข้าจะกลับไปยังเมืองฟ้าหอมและข้าจะออกจากเมืองฟ้าหอมหลังจากผ่านไปสองสามวัน"
เจียงเฉินพูด ในชีวิตที่แล้วเขาไม่มีครอบครัว แต่ชีวิตนี้แตกต่าง เขาเป็นเด็กกำพร้าในชาติที่แล้ว ตอนนี้เขามีบิดาซึ่งรักเขามากๆ เขารับรู้ได้ชัดเจนไม่ว่าเขาจะไปยังแห่งหนใดจะมีคนคอยเป็นห่วงเขามากที่สุดเพียงหนึ่งเดียว คือเจียงเจิ้นไห่ ดังนั้นก่อนเขาจะไป เขาจะต้องใช้เวลากับบิดาของเขาบ้าง เขาจะไม่มีโอกาสอีกครั้งในเวลาอันใกล้นี้
วันรุ่งขึ้น เจียงเฉินเปิดประตูออกมาจากห้องและพาหวงต้าไปกับเขา เมื่อเขาออกจากห้อง เขาเห็นหยานเจิ้นหยุนและหยานเฉินหยู่ที่สวมชุดกระโปรงสีม่วง รอยยิ้มปรากฎขึ้นบนหน้าหยานเฉินหยู่เมื่อนางเห็นเขาออกมา
"หยู่น้อย ดูเหมือนว่าเจ้าจะอารมณ์ดีนะวันนี้"
เจียงเฉินพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มบนหน้า
"ข้าได้คิดเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นล่าสุดตลอดทั้งคืน และตอนนี้ข้าได้เข้าใจชัดเจน เหมือนกับบิดาและท่านพี่เจียงเฉิน มีสิ่งที่ข้าจำเป็นต้องเผชิญหน้าเร็วๆนี้หรือหลังจากนี้ ข้าจำเป็นต้องจัดการกับสิ่งที่มาคุกคามข้า"
หยานเฉินหยู่ได้เดินตรงไปยังเจียงเฉินและจับแขนเจียงเฉินด้วยมือของนาง พูดด้วยน้ำเสียงมีความสุข
"ดีแล้ว! หยู่น้อยนั้นมีกายศักดิ์สิทธิ์ มีสิ่งต่างๆมากมายที่เจ้าต้องพบเจอในอนาคต! แต่ได้พาเจ้าไปในช่วงระยะเวลาสั้นๆเพื่อให้เจ้าได้ใช้มัน นั่นทำให้ข้าประหลาดใจนัก!"
เจียงเฉินบีบจมูกของหยานเฉินหยู่ด้วยนิ้วของเขา
"ท่าน"
หยานเฉินหยู่จ้องเจียงเฉินเขม็ง แต่นางดูมีความสุข ในใจเด็กสาวตราบที่ได้อยู่กับบุรุษที่นางชอบนั้น นางก็มีความสุขแล้ว
"น้องเจียงเฉินเจ้าจะกลับไปยังเมืองฟ้าหอมตอนนี้เลยใช่ไหม?"
หยานเจิ้นหยุนถาม
"ถูกต้องแล้ว"
เจียงเฉินผงกหัว เขาวางแผนที่จะออกไปวันนี้
"ท่านพี่เจียงเฉิน บิดาข้าขอให้ข้าไปเมืองฟ้าหอมกับท่านด้วย"
หยานเฉินหยู่พูด
"ในอนาคต ตระกูลเจียงและตระกูลหยานจะเป็นตระกูลเดียวกัน! น้องเจียงเฉินได้ช่วยเหลือตระกูลหยานเป็นเวลายาวนาน ดังนั้นข้าในฐานะผู้นำตระกูลหยานจำเป็นต้องไปเยี่ยมเยือนตระกูลเจียงด้วยตัวเอง!"
หยานเจิ้นหยุนพูด
"ขอขอบคุณท่านผู้นำตระกูลหยานสำหรับการไปเยือน"
เจียงเฉินยิ้มและชัดเจนว่าไม่ได้ปฎิเสธแต่อย่างใด สิ่งที่หยานเจิ้นหยุนพูดมานั้นถูกต้อง มันจะมีการเยี่ยมเยือนบ่อยครั้งระหว่างสองตระกูลในอนาคต ดังนั้นหยานเจิ้นหยุนจำเป็นต้องไปเยี่ยมเยือนเจียงเจิ้นไห่
เจียงเฉิน หยานเจิ้นหยุน หยานเฉินหยู่ หวงต้า ทั้งสามคนและหมาหนึ่งตัวเดินออกจากเมืองสีชาดและตรงไปยังเมืองฟ้าหอม ส่วนเฒ่าทมิฬหยานเจิ้นหยุนได้มอบสถานที่เงียบสงบในการพักอาศัย เขาได้ปิดประตูบ่มเพาะแล้วเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ทักษะมารเทวะศักดิ์สิทธิ์
ณ เมืองฟ้าหอม ตระกูลเจียง!
ตั้งแต่ที่ตระกูลมู่หลงได้ถูกลบหายไป เมืองฟ้าหอมได้สงบลง และมันเกือบไม่มีการต่อสู้เกิดขึ้นในเมือง เจ้าเมืองเป็นขุมกำลังเดียวในเมืองแห่งนี้ เขาได้ผูกขาดเมืองแห่งนี้แล้ว
เจียงเจิ้นไห่ เมื่อเร็วๆนี้เขาได้เริ่มทำการบ่มเพาะทักษะบ่มเพาะโคจรพลังงาน และเขาได้พยายามอย่างหนักเพื่อที่จะทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้มนุษย์
ตอนนี้ภายในโถงประชุมตระกูลเจียง เจียงเจิ้นไห่และหยานหงไท่ได้นั่งผ่อนคลายกันอยู่
"พลังงานของพี่น้องเจียงแข็งแกร่งขึ้น แกร่งขึ้น เมื่อเร็วๆนี้พลังหยวนของท่านผันแปรอย่างมาก! ข้าเชื่อว่าอีกไม่เกินสองถึงสามวัน ก่อนที่ท่านจะสามารถสร้างแก่นแท้มนุษย์ได้"
หยานหงไท่พูด เขาได้อาศัยอยู่กับตระกูลเจียงมากว่าสี่วันแล้ว เขาได้มีเวลาอยู่กับเจียงเจิ้นไห่มาก ความสัมพันธ์ของพวกเขาค่อนข้างสนิทกัน หยานหงไท่เป็นยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายเหนือกว่าเจียงเจิ้นไห่ที่อยู่ขอบเขตฉีไห่ขั้นปลาย เมื่อเขามาถึง เจียงเจิ้นไห่รู้สึกไม่สนิทใจ แต่ได้ยินสิ่งที่เจียงเฉินได้ทำในเมืองสีชาด ความรู้สึกไม่สนิทใจนั้นได้หายไป พวกเขาได้กลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
"ใช่แล้ว ข้ามีความรู้สึกแบบเดียวกัน! ข้าไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าข้าจะทะลวงเข้าแก่นแท้มนุษย์ได้รวดเร็วเช่นนี้!"
เจียงเจิ้นไห่มีรอยยิ้มกว้างบนหน้าของเขา เขารู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นเพราะทักษะบ่มเพาะโคจรพลังงาน บุตรชายของเขาคือความภาคภูมิใจของเขาและความยินดีในชีวิต
"พี่น้องหยาน ท่านบอกข้าว่าตระกูลหยานและตระกูลลีกำลังจะทำสงครามเร็วๆนี้ ข้าสงสัยว่าตอนนี้เป็นเช่นไรบ้าง?"
เจียงเจิ้นไห่ถาม จากที่เขาพูด เขายังคงแสดงความเป็นห่วงต่อเจียงเฉิน แม้ว่าบุตรชายเขาจะมีความสามารถที่น่าทึ่ง แต่ระดับของเขายังต่ำเกินไป
"ใช่ ข้าเองก็สงสัยว่าตอนนี้ได้เกิดอะไรขึ้นบ้าง"
ความกังวลของหยานหงไท่เองก็ไม่ได้น้อยกว่าเจียงเจิ้นไห่ พวกเขาไม่ได้รับรู้ความคืบหน้าเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นที่เมืองสีชาดเมื่อคืน
ในขณะนั้น หัวหน้าผู้คุ้มกัน เจียงเฉิงได้เข้ามาและพูด "ท่านเจ้าเมือง ท่านผู้เชี่ยวชาญหยาน มีคนชื่อหยานเหมิงอยู่หน้าประตู เขาแจ้งมาว่าเขามาจากตระกูลหยานในเมืองสีชาดและเขามีบางสิ่งจะบอกแก่ท่านเจ้าเมืองขอรับ!"
"หยานเหมิงคงมาบอกพวกเราเกี่ยวกับการต่อสู้ระหว่างตระกูลหยานและตระกูลลีเป็นแน่!"
หยานหงไท่พูดจริงจัง
"เร็วเข้า พาเขาเข้ามาด้านใน!"
เจียงเจิ้นไห่พูด
"ขอรับ!"
เจียงเฉิงไม่กล้าที่จะปฎิเสธคำสั่ง เขาหันกลับออกไป ไม่นานหลังจากนั้น ชายแก่วัยห้าสิบเดินเข้ามา นั่นคือ หยานเหมิง
"หยานเหมิง การต่อสู้ได้เริ่มแล้วหรือ?"
หยานหงไท่ถามเข้าประเด็น
"ท่านผู้อาวุโสสูงสุด ตระกูลหยานได้ทำสงครามกับตระกูลลีเมื่อคืนนี้ และวันนี้ไม่มีตระกูลลีอีก!
ลีชานเย่ว์ได้ตายไปแล้ว! ตอนนี้ทั้งหมดของเมืองสีชาดได้ตกเป็นของตระกูลหยานของพวกเราขอรับ"
หยานเหมิงพูดด้วยท่าทางตื่นเต้นมากๆขณะที่นึกถึงการต่อสู้ที่รุนแรงทั้งพื้นที่เมื่อคืน เลือดของเขาเดือดพล่าน แม้หลังการต่อสู้ได้รับผลสรุป หยานเหมิงรีบออกจากเมืองสีชาดทันทีเพื่อมาแจ้งข่าวดีนี้ นั้นเป็นเหตุว่าเขาได้มาแต่เช้า
"อะไรนะ?"
หยานหงไท่และเจียงเจิ้นไห่ตะโกนออกมาเป็นเวลาเดียวกัน พวกเขาคิดว่าได้ยินผิด
"ฮ่าฮ๋า ลีชานเย่ว์ได้ตกตายไป และตระกูลลีได้หายไป! ข่าวดี! หยานเหมิงบอกพวกเรามาไวๆ พวกเราชนะการต่อสู้ได้เช่นไร?"
หยานหงไท่หัวเราะออกมาเสียงดัง เขาได้เป็นกังวลอย่างมากในสองสามวันที่ผ่านมา และตอนนี้เขาได้ฟังข่าวที่น่าตื่นเต้น
"การต่อสู้เมื่อคืนนั้นรุนแรงมาก! ลีชานเย่ว์ได้มีราชันย์ปีศาจแก่นแท้สวรรค์มาช่วยเขาสังหารท่านผู้นำตระกูลหยาน!"
หยานเหมิงบอกสิ่งที่เกิดขึ้น เขายังมีท่าทางหวาดกลัวบนหน้าเขาเมื่อเขาคิดถึงชายแก่ชุดดำ
"อะไรนะ! ราชันย์ปีศาจขั้นแก่นแท้สวรรค์?"
เจียงเจิ้นไห่และหยานหงไท่ได้ตะโกนเสียงดังออกมาพร้อมกันอีกครั้ง
"แม้แต่ราชันย์ปีศาจแก่นแท้สวรรค์ยังปรากฎตัว? ถ้างั้นพวกเราชนะการต่อสู้ได้เช่นไร?"
หยานหงไท่ถามตรงประเด็นอีกครั้ง
"นี่ต้องขอบคุณน้องเจียงเฉิน! หากไม่ได้น้องเจียงเฉิน ตระกูลหยานจะเป็นฝ่ายที่หายไปในคืนที่ผ่านมา! ท่านผู้อาวุโสสูงสุดท่านยังคงจำหมาตัวสีเหลืองที่เจียงเฉินพามาจากเขาต้นกำเนิดได้ไหมขอรับ?"
หยานเหมิงพูด
"ใช่ ข้าจำได้"
หยานหงไท่ผงกหัวของเขา
"นี่มันเป็นหมาแห่งปาฎิหารย์! มันเพียงแค่เห่าเท่านั้นแล้วราชันย์ปีศาจแก่นแท้สวรรค์มาคุกเข่าบนพื้น เขาได้ทำตามคำสั่งของน้องเจียงเฉิน! เขาได้หันกลับไปสังหารลีชานเย่ว์! ลีชานเย่ว์นั้นหยิบหินกระทบเท้าตัวเองโดยแท้"
หยานเหมิงเล่าเรื่องด้วยน้ำเสียงปิติยินดี ความเดือนพล่านยังไม่สงบ
เมื่อได้ยินเช่นนี้หยานหงไท่และเจียงเจิ้นไห่ต่างมองกันและกัน สีหน้าของพวกเขาบอกไม่ถูก ราชันย์ปีศาจแก่นแท้สวรรค์คุกเข่าต่อหน้าหมาในช่วงเวลาคับขันก่อนหันกลับไปสังหารลีชานเย่ว์ เมื่อพวกเขาจินตนาการถึงฉากนี้ในหัว พวกเขารู้สึกตื่นเต้นอย่างรุนแรง
"พี่น้องเจียง ท่านได้เลี้ยงบุตรมาดีนะ! ความเมตตาของบุตรของท่านได้แสดงออกมาต่อตระกูลหยานจะไม่มีวันลืม!"
ทันใดนั้นหยานหงไท่ได้คาราวะต่อเจียงเจิ้นไห่ หยานเหมิงที่อยู่ข้างๆก็คาราวะให้ด้วย หากนี่เป็นช่วงเวลาอื่น ด้วยสถานะของหยานหงไท่ เขาจะไม่คาราวะให้กับผู้ที่อยู่ขอบเขตฉีไห่ แต่ผู้ที่ตรงหน้าเขานั้นจะไม่ใช่คนทั่วไป เขาคือบิดาของเจียงเฉิน
"อย่าได้ทำเช่นนี้เลยพี่น้องหยาน ท่านใจกว้างยิ่งนัก"
รอยยิ้มเกือบถึงหูของเจียงเจิ้นไห่ได้ปรากฎขึ้น หนึ่งในคนระดับสูงสุดในเมืองสีชาด แก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายกำลังก้มหัวให้กับเขา สถานการณ์เช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นแม้ในฝันของเขาก็ตาม และมันได้เกิดขึ้นแล้วเพราะเขาได้มีบุตรที่ประเสริฐเยี่ยงนี้
"ยังมีข่าวดีอีกขอรับ น้องเจียงเฉินได้ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้มนุษย์แล้วและเขาจะกลับมายังเมืองฟ้าหอมวันนี้ขอรับ!"
หยานเหมิงพูดต่อ เขาได้ออกจากเมืองสีชาดหลังจากเจียงเฉินทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้มนุษย์
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หยานหงไท่และเจียงเจิ้นไห่ตกตะลึงอีกครั้ง โดยเฉพาะเจียงเจิ้นไห่ เขายังจำได้ไม่นานมานี้ เจียงเฉินยังเป็นยอดฝีมือฉีไห่ขั้นต้นอยู่เลยและแม้ตอนที่เจียงเฉินได้ออกจากเมืองฟ้าหอม เขานั้นเพิ่งจะทะลวงเข้าขอบเขตฉีไห่เอง
นับแต่เที่ยง เจียงเจิ้นไห่ หยานหงไท่และทุกๆคนในตระกูลเจียงได้มาพร้อมหน้ากันหน้าประตูคฤหาสน์ เพื่อรอการกลับมาของเจียงเฉิน ทุกๆคนในตระกูลเจียงต่างได้ยินเรื่องราวรุ่งโรจน์ของนายน้อยพวกเขา ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความเคารพและความชื่นชม
ไม่นานหลังจากนั้น เจียงเฉินและคนอื่นๆได้มาถึงหน้าประตูของตระกูลเจียง ด้วยความเร็วของพวกเขา ถือว่าเป็นการเดินทางอย่างผ่อนคลายสำหรับพวกเขาในการเดินทางจากเมืองสีชาดมายังเมืองฟ้าหอม พวกเขาได้ถือโอกาสเล่นสนุกตลอดการเดินทาง
"ท่านพ่อ"
เจียงเฉินเรียกออกมาเมื่อเห็นบิดาของเขา เจียงเจิ้นไห่
"บุตรชายอันประเสริฐ! เจ้าได้ไปเพียงช่วงเวลาสั้นๆแต่ได้เปลี่ยนแปลงไปมากเลยนะ! เจ้าเป็นบุตรอันประเสริฐของเจียงเจิ้นไห่จริงๆ"
รอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเจียงเจิ้นไห่ เขาภูมิใจที่มีบุตรชายเช่นนี้อย่างไม่น่าเชื่อ
"ท่านผู้นำตระกูล และหยู่เอ๋อร์ก็อยู่ที่นี่ด้วย"
หยานหงไท่มองเห็นหยานเจิ้นหยุนและหยานเฉินหยู่แต่เขาไม่ได้แปลกใจนัก เจียงเฉินได้ช่วยเหลือตระกูลหยานมากมายหากเขาเป็นผู้นำตระกูล เขาก็จะต้องมาเยี่ยมเยือนตระกูลเจียงด้วยตนเอง
"ท่านพ่อข้าขอแนะนำให้ท่านรู้จัก นี่คือผู้นำตระกูลหยานแห่งเมืองสีชาด หยานเจิ้นหยุน และนี่คือคุณหนูของตระกูลหยาน หยานเฉินหยู่ ท่านสามารถเรียกนางว่าเสี่ยวหยู่ได้"
เจียงเฉินรีบแนะนำพวกเขาให้แก่เจียงเจิ้นไห่
"ข้าไม่รู้มาก่อนว่าท่านผู้นำตระกูลหยานจะมาที่นี่ ขออภัยที่ไม่ได้แสดงความเคารพมากกว่านี้"
เจียงเจิ้นไห่ประสานมือและพูดต่อหยานเจิ้นหยุน สีหน้าของเขาเป็นทางการ ชายผู้นี้เป็นขุมพลังที่สุดยอดของเมืองสีชาดและหากไม่เป็นเพราะบุตรชายเขาด้วยฐานะของเจียงเจิ้นไห่ไม่มีโอกาสแม้แต่จะยืนด้านหน้าหยานเจิ้นหยุน
"อย่าได้ใส่ใจเลย พี่น้องเจียง! ท่านมีบุตรที่ยอดเยี่ยมมากๆ เขาเป็นผู้กอบกู้ของตระกูลหยาน! จากนี้ต่อไปตระกูลหยานและตระกูลเจียงจะกลายเป็นตระกูลใหญ่! หยู่เอ๋อร์ มานี่เร็วและทักทายท่านลุงเจียง"
หยานเจิ้นหยุนพูด
"หยู่เอ๋อร์ขอคาราวะท่านลุงเจียง"
หยานเฉินหยู่คาราวะอย่างสุภาพต่อเจียงเจิ้นไห่
"ช่างเป็นเด็กสาวที่น่ารักอะไรเช่นนี้ มันสมบูรณ์แบบเลยที่ข้าจะมีลูกสะใภ้สวยๆเช่นเจ้า"
เจียงเจิ้นไห่มองไปยังหยานเฉินหยู่และตะลึงกับความงามของนาง ดังนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะให้ความช่วยเหลือบุตรชายเขา
หน้าของหยานเฉินหยู่แดงก่ำเมื่อได้ยินเช่นนี้ …อาย
"ฮ่าฮ่า หากพี่น้องเจียงชอบนาง ข้าจะยกหยู่เอ๋อร์ให้เป็นลูกสะใภ้ของท่าน"
หยานเจิ้นหยุนพูดและเริ่มหัวเราะเสียงดัง
"แหม ท่านพ่อ ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย" (*´∀`*)
ในตอนนี้หยานเฉินหยู่รู้สึกเหมือนกับว่านางแทบจะยืนไม่อยู่
************************************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป……………..
