แปลไทยโดย Takumi Kun
ตรวจทาน Subaru-Kyun
************************************************************************
ท่าทางของคนจากตระกูลหยานเปลี่ยนไปในทันทีเมื่อได้ยินคำพูดจากตระกูลหลี่ ตระกูลหลี่วางแผนที่จะสังหารเหล่าอัจฉริยะทั้งหมดของตระกูลหยานในระหว่างการประเมินผล แผนของหลี่ชานหมิงเหี้ยมโหดมาก
"พวกเราจบสิ้นแล้วล่ะ……พวกเราจะต้องตายที่นี่วันนี้"
หนึ่งในตระกูลหยานพูดออกมา
"ฮ่าฮ่า ถูกต้อง รู้ตัวดีนี่…ในความเป็นจริงแล้วไม่เพียงแค่พวกเจ้าหรอกนะ แต่ทุกๆคนจากตระกูลหยานจะต้องตายทั้งหมดในวันนี้ แม้แต่หยานหยาง เจียงเฉินก็ต้องตายเช่นกัน พี่ชายหมิงกำลังตามหาอยู่ เขาจะไปฉีกเจียงเฉินออกเป็นพันๆชิ้น"
ชายที่เป็นผู้นำกลุ่มของตระกูลหลี่หัวเราะออกมาอย่างโอหัง
"หยานจง พวกเราทั้งสองจะถ่วงเวลาพวกมันให้เองเจ้าจงหนีไปนำข่าวไปบอกแก่พี่หยานหยางบอกให้เขาหนีไปในตอนที่มีโอกาสอยู่"
คนหนึ่งจากตระกูลหยานกระซิบบอก หน้าของเขาดูบ้าระห่ำ พร้อมที่จะแลกชีวิตคนประเภทนี้ได้เสี่ยงชีวิตตนเพื่อแลกกับความปลอดภัยของผู้อื่นในช่วงเวลาคับขัน แม้โอกาสที่จะหนีไปได้น้อยนิด แต่ก็เป็นสิ่งที่น่าชื่นชม
"ไม่มีทาง พวกเราจะตายด้วยกัน ข้าไม่ต้องการที่จะหนีไปคนเดียว"
หยานจงเองก็มีสีหน้าบ้าคลั่งเช่นกัน เขารู้ตัวว่าเขาอาจไม่ได้อยู่ถึงวันถัดไปดังนั้นเขาจะสู้จนตัวตาย
"น่าซึ้งใจจังน้า อย่ากังวลไปเลย พวกเจ้าต้องตายพร้อมกันนี่แหละ ฆ่าพวกมันซะ!"
หัวหน้ากลุ่มยิ้มเย็น ชายหนุ่มสองคนที่อยู่ข้างๆยกดาบขึ้นเหนือหัวและพุ่งไปโจมตีหยานจงและคนอื่นๆ
วิ้ง!…………..
ลำแสงทั้งสองพุ่งมาแต่ไกลและเกิดเสียงเจาะทะลวง ลำแสงสีทองทั้งสองพุ่งมาอย่างรวดเร็วราวสายฟ้าฟาด พวกมันพุ่งใส่ระหว่างคิ้วของชายทั้งสอง
ปุ! ปุ!
เสียงเจาะทะลวงดังออกมา ชายทั้งสองของตระกูลหลี่ยังยืนอยู่ แต่ร่างแข็งทื่อ มีหลุมขนาดนิ้วมือเต็มไปด้วยเลือดอยู่ระหว่างคิ้วของพวกมัน เลือดไหลทะลักออกจากรูนั่น
ตุบ ! ตุบ !
วินาทีถัดมา ร่างทั้งสองร่วงลงบนพื้นชุ่มไปด้วยเลือด
ที่นั่นเงียบกริบทันที หยานจงและคนอื่นๆที่คิดว่าต้องตายแล้วได้มองไปยังร่างชายทั้งสองที่อยู่บนพื้น พวกเขาตื่นตระหนกและไม่รู้ว่าผู้ใดเป็นคนทำ
คนอีกสามคนจากตระกูลหลี่อ้าปากค้าง เมื่อพวกมันเห็นสหายของมันตายไป พวกมันหนาวไปถึงไขกระดูก
คนที่ตายทั้งสองนั่นอยู่ระดับฉีไห่ แต่พวกมันกลับโดนฆ่าตายทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นด้วยซ้ำ สามารถบอกพวกมันที่เหลือได้ว่าผู้ที่โจมตีมานั้นแข็งแกร่งกว่าพวกมันอย่างเห็นได้ชัด
"สิ่งที่พวกเจ้าพูดมานั้นถูกต้องแล้ว จะไม่มีผู้ใดที่จะรอดไปได้ถึงวันพรุ่งนี้"
เสียงออกมาจากหลังต้นไม้ หยานจงและคนอื่นๆหันไปมองพบชายหนุ่มสวมเสื้อคลุมสีขาวเดินมาทางพวกเขา ด้านหลังเขามีหมาเหลืองตามมาด้วย
"นั่น พี่ใหญ่เจียงเฉินนี่นา"
หยานจงและคนอื่นๆร้องออกมาด้วยความยินดี แม้เจียงเฉินจะอายุน้อยกว่าพวกเขา แต่ความสามารถเหนือกว่าพวกเขามาก นั่นเป็นเหตุที่พวกเขาเรียกเจียงเฉินว่าพี่ใหญ่
ตรงข้ามทั้งสามที่ปิติยินดี คนจากตระกูลหลี่หน้าขาวซีด เมื่อมองไปยังเจียงเฉิน พวกมันรู้สึกว่าพวกมันกำลังหาที่ตาย ด้วยความสามารถของพวกมันหากเข้าไปรุมเจียงเฉินไม่ต่างจากรนหาที่ตาย
หัวหน้าทีมของตระกูลหลี่ไม่หลงเหลือความยโสโอหังอยุ่เลย ตอนนี้มันกลัวจนตัวสั่น ขาทั้งสองข้างของมันสั่น
"พี่ใหญ่เจียงเฉิน"
หยานจงเรียก
"อื้ม"
เจียงเฉินผงกหัวก่อนเดินตรงไปยังคนจากตระกูลหลี่ "ข้าได้ยินว่าพวกเจ้าจะฆ่าคนจากตระกูลหยานทุกคน โดยเฉพาะข้าสินะ"
"ไม่ ไม่ใช่เป็นเช่นนั้น"
แม้หัวหน้าทีมที่อยู่ระดับฉีไห่ขั้นปลายมีทักษะการต่อสู้ไม่เลว มันได้ขึ้นมาอยู่ระดับเดียวกับหลี่ช่างห่าว แต่ความแตกต่างระหว่างมันกับหลี่ช่างห่าวนั้นมากมายนัก หลี่ช่างห่าวแข็งแกร่งกว่ามันมากและอยู่ระดับฉีไห่ขั้นปลายด้วย แต่ก็โดนเจียงเฉินสังหารอย่างง่ายดาย
กลัวที่จะตาย ทั้งสามคนจากตระกูลหลี่กำลังกลัวที่จะตาย เจียงเฉินเพียงแค่ยืนตรงหน้าพวกมันเท่านั้น…..พวกมันกลัวสุดขีด
ฉี่……………….
กลิ่นของปัสสาวะโชยออกมาจากหนึ่งในสามของคนตระกูลหลี่ หนึ่งในพวกมันตัวสั่นขาทั้งสองสั่น ปัสสาวะราดใส่กางเกงมันด้วยความหวาดกลัวสุดขีด
"อะไรฟะเนี่ย ไอ้หน้านกนี่มันใช้การอะไรไม่ได้ อยู่ระดับฉีไห่ขั้นปลายเสียเปล่า กลับปัสสาวะราดเช่นนี้"
หมาเหลืองไม่สามารถทนได้ มันแสดงออกถึงความรังเกียจอย่างเห็นได้ชัด
'เดี๋ยว หมานี่ดูคุ้นๆ มันเหมือนเคยเห็นที่ไหน …ไม่สิได้ยินจากที่ไหนมากกว่า'
"หวงต้า พวกนี้ทั้งหมดเป็นของเจ้า"
เจียงเฉินส่ายหัวและหันกลับเดินตรงไปยังหยานจงและคนอื่นๆทั้งสอง เขาไม่หันมามองยังคนตระกูลหลี่ทั้งสามอีกเป็นครั้งที่สอง หวงต้ากำลังจะลงมือไม่จำเป็นที่เขาจะต้องคิดถึงชะตากรรมของพวกมันทั้งสาม
"วะก่ะก่ะ"
เจ้าเหลืองใหญ่หัวเราะอย่างตื่นเต้น มันไม่ได้อะไรกลับมาหลังจากได้สู้อย่างรุนแรงกับเจียงเฉินจนถึงตอนนี้ มันกำลังเบื่อพอดี และตอนนี้เจียงเฉินให้โอกาสยืดเส้นยืดสายแก่มัน มันจึงนับเจียงเฉินเป็นสหายที่ดี
ฟ้าวว
หวงต้ากระโจนใส่พวกมันอย่างไร้ความปราณี ยอดฝีมือฉีไห่ขั้นปลายจากตระกูลหลี่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้าหวงต้า เขาโดนกดลงบนพื้นดิน หมาเหลืองดุร้ายยิ่งนัก มันอ้าปากกว้างและกัดไปที่หัวของชายหนุ่มตระกูลหลี่และกัดหัวของหัวหน้ากลุ่มตระกูลหลี่ขาด หัวส่วนหนึ่งอยู่ในปากมัน
ว้ากกกกกกกกกกก…
เสียโหยหวนอย่างน่ากลัวได้ยินจากปากของหวงต้าตามด้วยเสียงกระดูกแตก หัวของชายหนุ่มได้ถูกหมาเหลืองกัดขาด เลือดพุ่งออกจากคอดั่งน้ำพุกระเด็นไปกว่าเมตร
ถุด!
หวงต้าคายหัวออกมาจากปาก กระโหลกของชายหนุ่มกระเด็นไปไกลกว่าสองสามเมตร หน้ามองฟ้าคราบเลือดติดเต็มหน้าและดวงตาเบิกกว้าง
ชิส์………..
ทุกๆคนยกเว้นเจียงเฉินต่างหนาวยันไขกระดูก หมาเหลืองตัวนี้โหดเหี้ยมยิ่งนัก
"xxมารดาเจ้าสิ เป็นลมไปได้อย่างไรฟะ? แม้เจ้าไม่เป็นลม เจ้าก็ต้องตายอยู่ดี"
หวงต้าพูดก่อนใช้กีบเท้าเหยียบลงบนหัวของชายคนนั้น แหลกเหลวเป็นชิ้นๆ (หมาตัวนี้เป็นกิเลนจ้ะ)
"เฮ้อ…..เจ้าเป็นหมานะ ทำไมโหดเหี้ยมขนาดนี้ นุ่มนวลหน่อยสิ"
เจียงเฉินส่ายหัว เจ้าหมาโง่นี่สามารถที่จะสังหารพวกมันสามคนด้วยวิธีอื่นได้ แต่นี่มันเล็งที่หัวอย่างเดียวเลย
"มาบอกว่าข้าโหดร้ายได้อย่างไร ข้าให้มันตายอย่างรวดเร็วนะเฮ้ย ตายแบบทรมานน้อยสุด มาบอกว่าข้าโหดร้ายได้เช่นไร ข้าเป็นบิดาเจ้า ข้าปราณีแล้วนะ เจ้ารู้จักคำว่าปรานีหรือเปล่า เจ้าหนู?"
หวงต้ารู้สึกไม่มีความสุขทันใด มันยกหัวหมาของมันขึ้นแล้วเริ่มโต้เถียงกับเจียงเฉิน
เส้นสีดำปรากฎขึ้นที่หน้าผากเจียงเฉิน "หุบปากเลย เจ้ากำลังรบกวนข้าอยู่นะ บิดาเจ้าเถอะ"
"หุบปากไอ้ปากปีจอ ปากข้าอยู่กับร่างกายบิดาเจ้า ข้า..บิดาเจ้าจะพูดอะไรก็ได้ที่ข้าต้องการพูด ข้า,บิดาเจ้าได้ช่วยเจ้าสังหารคนพวกนี้ แต่เด็กอย่างเจ้าต้องการพูดว่าข้านั้นโหดร้าย ไร้หัวใจงั้นรึ?"
หวงต้ายังเถียงต่อ
"เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว เจ้าปรานีอย่างมาก เจ้าเป็นหมาที่ปรานีที่สุดในโลก แบบนี้โอเคไหม"
เจียงเฉินรีบยอมรับความผิดของเขา แม้เขาจะไม่ได้รู้จักหมาตัวนี้นานนัก เขาเข้าใจอย่างดีเกี่ยวกับบุคลิกภาพของมัน ถ้าได้เริ่มเถียง มันจะเถียงยันชั่วอายุคน
หยานจงและอีกสองคนที่อยู่ด้านหลังเจียงเฉินอ้าปากค้าง หมาประหลาดนี่มาจากไหนกัน มันประหลาดมากๆ เหมือนกับว่ามีความสัมพันธ์ที่ดีกับเจียงเฉิน
หากทั้งสามรู้เรื่องก่อนหน้านี้ คนกับหมาได้ต่อสู้ถึงตายกัน พวกเขาคงจะพูดไม่ออก ความสัมพันธ์ที่ดีเกิดจากการต่อสู้ของพวกเขา
"พี่ใหญ่เจียงเฉิน หลี่ชานหมิงต้องการที่จะสังหารทุกคนในตระกูลหยานที่อยู่ในภูเขา ..หากเขาลงมือด้วยตัวเองพี่ใหญ่หยานหยางตกอยู่ในอันตรายแน่นอน พวกเราต้องตามหาพี่ใหญ่หยานหยางและคนของเขาให้ไวที่สุดนะขอรับ"
หยานจงพูดออกมาด้วยสีหน้าเป็นกังวล
"เข้าใจล่ะ หากหลี่ชานหมิงต้องการที่จะเล่น พวกเราจะเล่นกับพวกมัน วันนี้ข้าจะทำให้ตระกูลหลี่ทั้งหมดที่อยู่บนเขาตายที่นี่อย่างแน่นอน จะไม่มีผู้ใดรอดไปได้"
เจียงเฉินพูดทั้งยิ้มเย็น
ทั้งสามมองหน้ากันเอง แต่ละคนมองเห็นความหวาดกลัวภายในตาของอีกฝ่าย เมื่อเทียบกับหลี่ชานหมิงนั้นใช้วิธีที่โหดร้ายยิ่งนัก
"พี่ใหญ่เจียงเฉิน คนจากตระกูลหลี่ที่อยู่บนเขานี้มีทั้งหมดสิบสามคนขอรับ ห้าคนได้ตายไปแล้วก็ยังเหลืออีกแปดคน ดูจากที่พวกมันกระทำก่อนหน้า พวกมันคงรวมกลุ่มกันและวางแผนสังหารพวกเราทีละคนๆ"
หยานจงพูดออกมา
"อืม แล้วเจ้าพอจะรู้บริเวณที่หยานหยางอยู่ตอนนี้หรือไม่?"
เจียงเฉินถาม
"ขอรับ"
หยานจงตอบ
"ไปกันเถอะ คนจากตระกูลหลี่คงไปยังที่แห่งนั้นเป็นแน่"
เจียงเฉินพูดขึ้น คนจากตระกูลหลี่เริ่มเคลื่อนไหว เขาจะต้องหาสมาชิกตระกูลหยานอย่างไว มิฉะนั้นตระกูลหยานจะต้องพบกับความสูญเสียอย่างใหญ่หลวง หยานจงและคนอื่นๆก็รู้ถึงสถานการ์ณในตอนนี้ดี หากเจียงเฉินช้ากว่านี้อีกนิดเดียว เขาคงพบแต่ศพ
ในอีกด้านของป่า การต่อสู้กำลังเริ่ม สมาชิกตระกูลหยานเจ็ดคนนำโดยหยานหยาง ตรงข้ามนั้นแปดคนจากตระกูลหลี่นำโดยหลี่ชานหมิง
การประเมินผลกลายเป็นโชคชะตาตัดสินความเป็นความตายระหว่างทั้งสองตระกูล หยานหยางเป็นอันดับหนึ่งของรุ่นเยาว์ตระกูลหยาน และเขาค่อนข้างที่จะฉลาดเฉลียว เขาสังเกตุเห็นถึงพฤติกรรมที่ผิดปกติของตระกูลหลี่ นั่นเป็นเหตุที่เขารวมกับคนอื่นๆด้วยความรวดเร็ว
หลี่ชานหมิงเองก็สังเกตุการเคลื่อนไหวตระกูลหยานเช่นกัน นั่นเป็นเหตุว่าเขารวมกลุ่มไว้ด้วยกัน เป้าหมายของเขาคือการสังหารสิ้น ด้วยเหตุนี้ทั้งสองกลุ่มจึงได้พบกัน
หยานจงและคนอื่นๆอยู่ห่างจากที่นี่ ซึ่งเป็นเหตุที่พวกเขาได้เผชิญหน้ากับคนจากตระกูลหลี่ก่อนที่เขาจะรวมกับคนอื่นๆ โชคดีที่เจียงเฉินได้ช่วยพวกเขาไว้ทันท่วงที
"หลี่ชานหมิงเจ้ากำลังละเมิดกฎการประเมินผลครั้งนี้โดยการทำเช่นนี้"
สีหน้าหยานหยางมืดมน สถานการ์ณเลวร้ายสำหรับตระกูลหยาน หลี่ชานหมิงเป็นยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ เพียงแค่เขาคนเดียวก็สามารถสังหารพวกเขาได้ทั้งหมด
"กฎงั้นเรอะ? หลังจากฆ่าพวกเจ้าทั้งหมดแล้ว ก็จะเหลือแค่ผู้สมัครเข้าสำนักกระบี่สวรรค์จะเป็นคนจากตระกูลหลี่เท่านั้น นอกจากนั้นข้าได้ทะลวงเข้าสู่แก่นแท้มนุษย์แล้ว ไม่จำเป็นต้องมีอะไรต้องสงสัย ข้าจะเข้าสำนักกระบี่สวรรค์แน่ แต่ตอนนี้ข้าอยากรู้ว่าเจียงเฉินมันอยู่ที่ไหน?"
หลี่ชานหมิงพูดอย่างเย็นชา
************************************************************************
จบจ้า ไม่ค้างกันหรอกเนอะ โปรดติดตามตอนต่อไป…….
