เทพมังกรสงครามอหังการ - Dragon Marked War God ตอนที่ 45 อย่ามายั่วโมโหข้า ไม่งั้นผลที่ตามมาจะร้ายแรงนัก
- หน้าแรก
- เทพมังกรสงครามอหังการ
- Dragon Marked War God ตอนที่ 45 อย่ามายั่วโมโหข้า ไม่งั้นผลที่ตามมาจะร้ายแรงนัก
************************************************************************
เมื่อข่าวแพร่กระจายออกไปทั่วทั้งเมืองตะลึง ทุกคนต่างมีความรู้สึกที่แย่ ผู้ใดจะคิดล่ะว่าทางเมืองใหญ่จะตึงเครียดเพราะหมา
หมาประเภทไหนกัน?
"มันตลกเกินไปแล้ว! ข้าหัวเราะเกือบตาย! นิกายกระบี่สวรรค์เป็นหนึ่งในสี่นิกายใหญ่ของแคว้นฉี แต่ศิษย์ของพวกเขาไร้ประโยชน์ พวกเขาตามหาหมากว่าหมื่นไมล์และพวกเขาก็ยังรู้สึกเหมือนอยู่เมืองนี้อีก"
"เรื่องตลกเรื่องใหญ่เลยนั่น ศิษย์ของนิกายกระบี่สวรรค์ตามหาหมา ข้าเชื่อว่ามันไม่ใช่หมาธรรมดา"
"แน่นอน มันต้องหมาพิเศษอยู่แล้ว ถ้าไม่ล่ะก็ ศิษย์เหล่านั้นคงจับได้ไปนานแล้ว จะตามล่ามันเป็นเวลานานเพื่ออะไร ข้าล่ะสงสัยจริงๆว่าหมาตัวนั้นไปทำอะไรให้ศิษย์จากนิกายกระบี่สวรรค์โกรธขนาดนั้น"
………………………………………………………..
ในขณะนั้นจะไม่สามารถไปที่ไหนในเมืองโดยไม่ได้ยินเรื่องหมาได้เลย มันเป็นเรื่องตลกที่สุดในประวัติการณ์
ที่น่าตะลึงยิ่งกว่านั้นตระกูลหลี่และตระกูลหยานได้ส่งคนออกไปค้นทั่วทุกซอกทุกมุมในเมือง พวกเขาหาไม่เว้นแม้แต่มุมเล็กมุมน้อย
ในเวลาเดียวกันหอคอยหมอกฝนและตระกูลหลี่ได้แจ้งประกาศ ศิษย์จากนิกายกระบี่สวรรค์กำลังที่จะจัดการทดสอบขึ้นสำหรับรุ่นเยาว์ในเมือง ผู้ใดต้องการที่จะเข้าทดสอบให้ไปที่เขาต้นกำเนิดในช่วงเช้าของวันรุ่งขึ้น
เมื่อเห็นประกาศก็เกิดความวุ่นวายขึ้นมาอีกครั้ง
"นี่เป็นโอกาสครั้งหนึ่งในชีวิต! เมืองสีชาดของพวกเราแยกจากส่วนในของแคว้นฉีเนื่องจากเขาต้นกำเนิด แม้จะมีอัจฉริยะอยู่ที่นี่ พวกนั้นก็จะไม่มีโอกาสที่ได้เข้าร่วมนิกายใหญ่เหล่านั้นในแคว้นฉี …แต่ในตอนนี้ศิษย์นิกายกระบี่สวรรค์อยู่ที่นี่ พวกเขาได้ให้โอกาสอันดีแก่พวกเรา"
"พวกข้าไม่เคยมีโอกาสอันดีเช่นนี้ หากเจ้าว่าง เจ้าสามารถมาดูได้"
"ถูกต้อง แม้จะมีตำแหน่งเหลืออยู่ จะถูกฉกฉวยโดยหอคอยหมอกฝนและตระกูลหลี่หมดเสีย ข้าแน่ใจว่าผู้ที่เข้าร่วมทดสอบมีตระกูลหยานและตระกูลหลี่แน่นอน และหากมีหนุ่มสาวลงทดสอบด้วยหมายความว่ามาจากตระกูลใหญ่ตระกูลอื่นๆ ไม่มีโอกาสสำหรับคนทั่วไปเลย"
……………………………………………………………..
การพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องทั้งสองต่างพูดไม่รู้จบ ในยามราตรีเป็นเวลาหลับนอนของเมืองสีชาติ ตระกูลใหญ่ทั้งสองต่างเตรียมตัวสำหรับการทดสอบ ตลอดจนการค้นหาหมาในเมือง ค้นหาแทบพลิกแผ่นดินหาแล้ว แต่โชคร้าย ไม่พบหมาที่มีขนสีเหลือง
ภายในตระกูลหยาน กลุ่มของคนหนุ่มสาวอยู่ด้วยกัน พวกเขาเหล่านี้นำทีมโดยหยานหยาง และพวกเขาทุกคนอยู่ระดับฉีไห่ พวกเขาเป็นผู้มีพรสวรรค์ในหมู่คนรุ่นเยาว์ มีไม่กี่คนมาจากต่างตระกูลแต่ขึ้นตรงกับตระกูลหยาน พวกเขาโดนเรียกตัวมาโดยที่พวกเขาไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงกับตระกูลหยาน
"ในการทดสอบวันพรุ่งนี้เป็นการทดสอบที่สำคัญอย่างยิ่ง พวกเจ้าทุกคนต้องเข้าไปที่เขาต้นกำเนิด พวกเจ้าต้องร่วมมือกันเพื่อผลลัพธ์ที่ดี อย่าได้แพ้แก่ตระกูลหลี่"
หยานเจิ้นหยุนพูด การปรากฎตัวของศิษย์นิกายกระบี่สวรรค์ได้มอบโอกาสอันดีครั้งหนึ่งในชีวิต
"ขอรับ!"
กลุ่มบรรดาอัจฉริยะตะโกนออกมาพร้อมกัน พวกเขามีกำลังใจดีมาก และได้เข้าใจอีกอย่างนี่ไม่ใช่แค่การทดสอบเป็นการแข่งขันระหว่างพวกเขาและตระกูลหลี่
หยานเจิ้นหยุนหันมามองเจียงเฉิน "น้องเจียงเฉินเจ้าสนใจในการทดสอบนี่หรือไม่?"
"ไม่สนใจสักนิด แต่ข้าจะขึ้นเขาไปพร้อมๆกับคนอื่นๆ"
เจียงเฉินยักไหล่ สำหรับการทดสอบชั้นต่ำ เขาไม่ได้สนใจสักนิดแต่เขาต้องขึ้นไปยังเขาต้นกำเนิด
"น้องเจียงเฉิน ถ้าในกรณีนั้นทำไมเจ้าไม่ไปในฐานะคนของตระกูลอื่นที่ขึ้นกับตระกูลหยาน ได้ติดตามหยานหยางเข้าร่วมการทดสอบ เมื่อเจ้าอยู่ภายในเขาแล้ว ข้าหวังว่าน้องเจียงเฉินจะดูแลพวกเขาด้วยนะ"
หยานเจิ้นหยุนพูดออกมา ทุกคนต่างรู้ดีถึงระดับของเจียงเฉิน ถ้าพวกเขาอยู่ด้วยกันกับหยานหยาง โอกาสที่พวกเขาจะชนะมีสูงมาก
"เข้าใจแล้ว แบบนั้นก็ดี"
เจียงเฉินผงกหัว สำหรับเขาแล้วอย่างไรก็ได้
"แต่ข้าไม่แน่ใจว่าหลี่ชานหมิงจะเข้าร่วมหรือไม่ เขาได้ทะลวงเข้าสู่แก่นแท้มนุษย์แล้ว หากเขาตัดสินใจที่จะลงทดสอบล่ะก็ ความเสี่ยงจะสูงมาก"
หยานเจิ้นหยุนมีสีหน้ากังวล
"ข้าแปลกใจยิ่งที่หลี่ชานหมิงนั้นทะลวงเข้าสู่แก่นแท้มนุษย์ เหนือความคาดหมายของข้า แต่แก่นแท้มนุษย์ไม่ควรที่จะร่วมทดสอบด้วยกันกับทุกคนเพราะมันไม่ยุติธรรม ข้าเชื่อว่าทั้งสามจากนิกายกระบี่สวรรค์รู้ว่าควรทำเช่นไร"
หยานหงไท่พูด
"ข้าก็หวังไว้เช่นนั้นล่ะนะ"
หยานเจิ้นหยุนผงกหน้าเห็นด้วย
ระยะทางระหว่างเมืองสีชาติและเขาต้นกำเนิดอยู่ห่างกว่าพันไมล์ ดังนั้นผู้ที่เข้าร่วมทดสอบได้เริ่มออกเดินทางตรงไปยังเขาต้นกำเนิด
ระยะทางกว่าพันไมล์นั้นไม่มีความหมายสำหรับยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ เขาสามารถข้ามผ่านพันไมล์ได้ง่ายๆ ถ้าวิ่งเต็มกำลังก็ใช้เวลาประมาณชั่วโมง อย่างไรก็ตามยอดฝีมือฉีไห่ไม่ได้วิ่งเร็วขนาดนั้น
การหาหมาก็กำลังค้นหาในเมือง คนจากตระกูลหลี่และตระกูลหยานที่ต้องการร่วมทดสอบก็เริ่มออกเดินทางจากอีกที่หนึ่ง และใช้เส้นทางที่แตกต่างกัน เมื่อตระกูลหยานไปถึงเขาต้นกำเนิดก็พบศิษย์นิกายกระบี่สวรรค์ทั้งสามรออยู่ที่นั้น
"คุณชายเฉิน"
หยานเจิ้นหยุนรีบกล่าวทักทายเมื่อพบพวกเขา หยานเจิ้นหยุนและยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์คนอื่นๆได้นำรุ่นเยาว์มาที่นี่
"คนจากตระกูลหลี่ยังมาไม่ถึงที"
หลังจากเฉินซวงพูดจบ กลุ่มคนได้มาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว
"พวกเขามาแล้ว"
หรวนหลิงพูดด้วยรอยยิ้ม
เพียงไม่นานหลังพูดจบ ตระกูลหลี่ก็มาถึง หลี่ชางเย่ว์ได้ประสานมือทำความเคารพและทักทายเฉินซวงและศิษย์ทั้งสอง หลังจากนั้นเขาได้จ้องไปยังเจียงเฉินที่ยืนระหว่างคนของตระกูลหยาน แววตาที่โกรธแค้นได้เกิดขึ้นในสายตาเขา
ในเวลาเดียวกันสีหน้าของหยานเจิ้นหยุนเปลี่ยนไป เขาจ้องไปยังชายที่ยืนข้างๆหลี่ชางเย่ว์ ชายคนนั้นสวมเสื้อสีขาวและดูดี หน้าของเขาคล้ายหลี่ชานหงและหลี่ช่างห่าว แต่ออร่าของเขาแข็งแกร่งยิ่งกว่าพวกนั้นเขาเป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งของตระกูลลี ผู้เพิ่งทะลวงแก่นแท้มนุษย์ ลีชานหมิง
"คุณชายเฉิน หลี่ชานหมิงอยู่ระดับแก่นแท้มนุษย์แล้ว ข้าไม่คิดว่าเขาจำเป็นต้องเข้าร่วมการทดสอบด้วย"
หยานเจิ้นหยุนพูด
"เอ๋ ผู้ใดคือหลี่ชานหมิง"
เฉินซวงพูดพร้อมหันไปมองคนตระกูลหลี่
"หมิงเอ๋อร์ ทักทายคุณชายเฉินสิ"
หลี่ชานเย่ว์มองไปยังหลี่ชานหมิงด้วยรอยยิ้ม บุตรคนนี้ทำให้เขาภูมิใจมากที่สุด
หลี่ชานหมิงก้าวเดินไปด้านหน้าและไปอยู่ใกล้ๆเฉินซวง เขาประสานมือทำความเคารพ และกล่าวว่า "หลี่ชานหมิงขอทักทายท่านผู้ทรงเกียรติ"
"อืมม ไม่ธรรมดาเลยทีเดียวสำหรับอัจฉริยะในเมืองสีชาด หลี่ชานหมิง เจ้าไม่จำเป็นต้องร่วมการทดสอบ เจ้าสามารถตามพวกเรากลับไปยังนิกายกระบี่สวรรค์ได้เลย เจ้าจะต้องไปทดสอบที่นิกาย ด้วยความสามารถของเจ้า เจ้าสามารถเป็นศิษย์ชั้นนอกเฉกเช่นเดียวกับพวกข้าได้"
เฉินทรวงอธิบาย ยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์อย่างเขาไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเข้าร่วมการทดสอบเฉกเช่นคนอื่นๆ
หลี่ชางเย่ว์รีบพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเย็นอยู่บนหน้าแฝงไปด้วยความเฉลียวฉลาดจากตาเขา "โปรดให้หมิงเอ๋อร์เข้าไปยังเขาต้นกำเนิดด้วย ท่านไม่ต้องนับเขาเป็นหนึ่งในคนที่ร่วมการทดสอบก็ได้ ให้เป็นบททดสอบของข้าที่ให้แก่เขาแทน"
หลี่ชานเย่ว์พาหลี่ชานหมิงมาที่นี่และแนะนำลีชานหมิงให้แก่เฉินซวง แต่เขาไม่เคยคิดที่จะให้หลี่ชานหมิงเข้าร่วมการทดสอบ นอกจากนั้นความสามารถของหลี่ชานหมิงนั้นไม่จำเป็นเลยที่จะต้องทดสอบ
แต่เมื่อเขาเห็นเจียงเฉินอยู่ในกลุ่มผู้เข้าร่วมการทดสอบ เขาเปลี่ยนใจ หอคอยหมอกฝนต้องการปกป้องเจียงเฉินด้วยทุกอย่างที่เขามี การที่จะแก้แค้นนั้นเป็นเรื่องที่ยากมาก แต่ตอนนี้เป็นโอกาสของเขาที่จะได้จัดการเจียงเฉิน
เมื่อเจียงเฉินได้เข้าไปยังเขาต้นกำเนิดแล้ว ไม่มีทางเลยที่หยานเจิ้นหยุนสามารถปกป้องเขาได้ ด้วยหลี่ชานหมิงที่อยู่ระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นต้น การฆ่าเจียงเฉินนั้นมันง่ายเหมือนกับตัดเค้กสำหรับเขา
"หลี่ชานเย่ว์ สิ่งที่เจ้าทำมันน่ารังเกียจยิ่งนัก"
สีหน้าของหยานเจิ้นหยุนเปลี่ยนไป ทุกๆคนสามารถบอกได้ว่าหลี่ชานเย่ว์จะส่งหลี่ชานหมิงเข้าเขาต้นกำเนิดเพื่อไปปะทะกับเจียงเฉิน
"อะไร๊ ข้าไม่ได้ผิดกฎอะไร ใช่ไหม?"
หลี่ชานเย่ว์มีรอยยิ้มเย็นอยู่บนหน้าของเขา
"เข้าใจแล้ว เอาเช่นนั้นก็ได้"
เฉินซวงผงกหัวเห็นด้วยกับสิ่งที่เขาขอมา
"คุณชายเฉินให้ยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์เข้าไปยังเขาต้นกำเนิดเช่นนี้มันไม่ยุติธรรม"
หยานเจิ้นหยุนพูดประท้วงการตัดสินใจของเขา
"ท่านผู้นำตระกูลหยาน กรุณาระวังท่าทีในการพูดกับข้าด้วย ไม่จำเป็นที่ท่านจะต้องมาสอนนิกายกระบี่สวรรค์ว่าต้องทำเช่นไร ข้าไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างท่านกับตระกูลหลี่ แต่หลี่ชานหมิงไม่ได้เข้าร่วมการทดสอบ เขาสามารถเลือกจะไปที่ใดก็ได้ที่เขาต้องการไป อย่างไรก็ตามมันคืออิสระของเขา"
เฉินซวงพูดด้วยใบหน้าเย็นชา หยานเจิ้นหยุนหยุดพูดทันที
เจียงเฉินยิ้มให้หยานเจิ้นหยุนเป็นสัณญาณว่าไม่ต้องกังวล
"น้องเจียงเฉิน เจ้าต้องระวังตัวด้วย ทำไมเจ้าถึงไม่ยอมแพ้ในการทดสอบล่ะ ตราบที่เจ้าอยู่ข้างกายข้ารับรองไม่มีผู้ใดทำร้ายเจ้าได้"
หยานเจิ้นหยุนเตือนเจียงเฉินด้วยความหวังดี แม้เจียงเฉินจะเป็นคนแข็งแรง แต่เขาเป็นแค่ยอดฝีมือฉีไห่ขั้นกลาง การที่สู้กับหลี่ช่างห่าวและการสู้กับหลี่ชานหมิงนั้นต่างกันมาก ความแตกต่างระหว่างอาณาจักรฉีไห่กับอาณาจักรแก่นแท้มนุษย์มันไม่เล็กเลยนา
"หลี่ชางเย่ว์ยังไม่สูญเสียทายาททั้งหมดไป ข้าจะทำให้ความปรารถนานั้นเป็นจริง"
เจียงเฉินลูบจมูกแล้วพูดอย่างเฉยเมย
"เอาล่ะ การทดสอบได้เริ่มขึ้นแล้ว ตระกูลหยานไปยังด้านซ้ายของภูเขา และตระกูลหลี่ไปยังด้านขวา มีเวลาจำกัดอยู่ที่สี่ชั่วโมง และจะถูกจัดอันดับด้วยจำนวนสัตว์ปีศาจที่สังหารได้"
เฉินซวงอธิบาย สิ่งที่เขาได้ทำไว้คือการแยกทั้งสองตระกูลออกไปนั้นทำให้ดูยุติธรรมยิ่งขึ้น การเตรียมการนี้ทำให้หยานเจิ้นหยุนเบาใจลง ภูเขาต้นกำเนิดนั้นใหญ่โตยิ่งนัก ตราบเท่าที่ไม่พบกันก็จะไม่มีผู้ใดบาดเจ็บหรือเสียชีวิต
"ไปกันเถอะ"
หยานหยางโบกมือเรียก เขาคือคนแรกที่เข้าไปยังภูเขาจากด้านซ้าย ส่วนคนจากตระกูลหลี่เข้าไปจากด้านขวา
หลี่ชานหมิงตรงไปยังเจียงเฉินและคุยกับเจียงเฉินโดยที่ไม่ซ่อนเจนาฆ่าฟัน "เจ้าคือเจียงเฉินที่ฆ่าน้องชายทั้งสองของข้างั้นสินะ"
"ถูกต้องแล้ว"
เจียงเฉินมองไปยังหลี่ชานหมิงอย่างเฉยเมย
"เจ้ามีความกล้าดีนี่ แต่ข้าจะให้เจ้าได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดที่แท้จริง! วันนี้เจ้าจะไม่ได้ก้าวออกไปจากภูเขา ข้าจะเป็นคนฆ่าเจ้าด้วยมือข้าเองเพื่อแก้แค้นแทนน้องชายของข้า"
หลี่ชานหมิงพูดอย่างมั่นใจ ทางที่เขามองไปยังเจียงเฉินนั้นเต็มไปด้วยความเกลียดชังและเจตนาที่จะฆ่า น้องชายทั้งสองของเขาโดนชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขาฆ่าตาย เขาจะไม่โกรธได้อย่างไร
"การตัดสินใจของเจ้าในวันนี้เป็นการตัดสินใจที่งี่เง่ามากที่สุดในชีวิตของเจ้า จะไม่มีทายาทของตระกูลหลี่หลงเหลืออยู่ เจ้าจะไม่สามารถที่จะดูแลพันธะผูกพันธ์ในฐานะลูกที่มีต่อพ่อเจ้าได้อีก"
เสียงของเจียงเฉินไม่ได้สืออารมณ์ใดๆออกมา
"เจ้ามันโอหังยิ่งนัก! แต่วันนี้แม้แต่เทพก็ไม่สามารถช่วยเจ้าได้"
หลี่ชานหมิงพูดและขบฟันแน่น
"อย่ามายั่วข้าจะดีกว่า ไม่งั้นผลที่ตามมาจะร้ายแรงยิ่งนัก"
หลังจากพูดจบ เจียงเฉินก็หันหลังกลับและเข้าไปยังภูเขา
****************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป……….