แปลไทยโดย Takumi Kun
************************************************************************
ทุกคนต่างเงียบกันหมด มองไปยังเจียงเฉินด้วยความคาดหวัง ทั้งหมดเป็นผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ เพียงแค่ตัดสินเพียงครั้งเดียวของพวกเขาสามารถทำให้เมืองสีชาดนั้นสั่นคลอนได้ แต่ในตอนนี้พวกเขาฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่ชายหนุ่มวัย 15 ปี
พวกเขาไม่ได้เป็นคนที่เย่อหยิ่งและสง่างามมาก่อน พวกเขาเป็นเพียงแค่ชายชราส่วนหนึ่งของตระกูลหยานผู้คอยมองดูการเติบโตของหยานเฉินหยู่ นางน่ารัก เฉลียวฉลาดและงดงามดั่งนางฟ้า นางเป็นนางฟ้าที่ถูกส่งมาจากสรวงสวรรค์ ทุกๆคนในตระกูลหยานตั้งแต่ผู้อาวุโสจนถึงเด็กหนุ่มสาวต่างเห็นนางเป็นดั่งเจ้าหญิงที่สูงส่ง หากนางเสียชีวิตลง ทุกๆคนจะจมปลักอยู่ในความเศร้าโศกเสียใจ
เมื่อพวกเขาพบว่าหยานเฉินหยู่มีร่างกายเก้าหยินแต่ละคนต่างเริ่มที่จะเสียใจ เพราะสิ่งที่เจียงเฉินได้บอกไปยังคงดังก้องอยู่ในจิตใจพวกเขา พวกเขามันโง่เง่ายิ่ง ถ้าหยานเฉินหยู่ตายไปเป็นความผิดของพวกเขา
ทำลายเจ้าหญิงคนสำคัญของพวกเขาด้วยมือพวกเขาเอง ทำลายสุดยอดอัจฉริยะฟ้าประทานที่สามารถพบได้ในทุกหมื่นปี….ถ้ามีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นกับหยานเฉินหยู่ ไม่มีใครสามารถที่จะให้อภัยตัวพวกเขาเองได้ ชีวิตที่เหลือของพวกเขาจะจมอยู่กับความเสียใจ
ฉากจบแบบนั้นไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาต้องการเห็น และชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าของเขาเป็นเพียงความหวังเดียว
ท่าทางของหยางเจิ้นหยุนเป็นการอ้อนวอน เขากลัวเจียงเฉินจะปฎิเสธเขาเพราะไม่มีใครนอกจากเจียงเฉินที่สามารถช่วยหยานเฉินหยู่ได้
"เฮ้อ!"
เสียงถอนหายใจอันนุ่มนวลในห้องโถงประชุม หยานเฉินหยู่ได้ลุกขึ้นช้าๆจากที่นั่งและเดินก้าวเล็กๆข้ามไปทางห้องโถงจนถึงที่ๆเจียงเฉินยืนอยู่
"คุณชายเจียง ในตอนนี้ข้าได้รู้ถึงต้นตอสาเหตุของโรคแล้ว ข้าไม่ได้กังวลเกี่ยวกับมันมากนัก หยู่เอ๋อร์ไม่เคยพบกันมาก่อน มันไม่มีสาเหตุอะไรที่คุณชายเจียงจะต้องมากังวลมากมายเกี่ยวกับโรคของข้า"
หยานเฉินหยู่พูดด้วยสีหน้าพึงพอใจ สีหน้าของนางนั้นเหมือนสีหน้าของคนที่พร้อมที่จะตายและได้บอกถึงความต้องการครั้งสุดท้าย นางพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ แต่เจียงเฉินเห็นถึงความอ้างว้างภายในดวงตาของนาง
เป็นไปได้ว่าหยานเฉินหยู่จะไม่กลัวความตาย นางต้องทุกข์ทรมานจากความหนาวเย็นในร่างกายนางในหลายปีที่ผ่านมา และนางได้เตรียมใจว่าวันหนึ่งนางอาจต้องพบกับความตาย
แต่ไม่ได้หมายความว่านางต้องการที่จะตาย ไม่มีผู้ใดต้องการตายโดยเฉพาะคนที่อยู่ในวัยหนุ่มสาว แต่มันได้เกิดขึ้นกับหยานเฉินหยู่เท่านั้น ทำให้นางรู้สึกเหมือนตัวเองไร้ซึ่งกำลัง
หยานเฉินหยู่ไม่ได้โทษว่าบิดาของนางและนางก็ไม่ได้ตำหนิเหล่าผู้อาวุโส นางเข้าใจว่าทุกคนพยายามที่จะช่วยนางแม้ผลสุดท้ายจะไปหยุดการก่อตัวของจุดชีพจรหยินดวงที่เก้าในร่างกายของนาง
"คุณชายเจียง ไม่ว่าอย่างไร หยู่เอ๋อร์ต้องขอขอบคุณคุณชายเจียงสำหรับทุกอย่าง"
หยานเฉินหยู่ได้เงยศรีษะขึ้นมองไปที่เจียงเฉินด้วยตา ที่สวยสดงดงามของนาง
เมื่อมองไปยังดวงตาของนางมันทำให้ทุกคนแสดงถึงความเจ็บปวด มันดูสิ้นหวังในการต่อสู้กับโรคร้ายและหมดกำลังใจ
การมองมาของนางเหมือนดังเข็มทิ่มแทงใจเจียงเฉิน ทำให้หัวใจเจียงเฉินเต้นเร็วขึ้น
'ข้าต้องช่วยนาง ข้าจะต้องช่วยนางให้จงได้'
ในขณะนั้นเจียงเฉินได้ตัดสินใจ ตัดสินใจทำในสิ่งที่เขาไม่ได้ทำอะไรเช่นนี้มาก่อน
"ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าตายแน่นอน"
เจียงเฉินพูดออกมา คำพูดของเขาได้กลายเป็นเหมือนกระแสที่ไหลอย่างอบอุ่นไปสู่ใจของหยานเฉินหยู่
ทำให้ร่างที่อ่อนแอนั้นต้องสั่นเทา
"น้องเจียงเฉิน เจ้ามีหนทางที่จะช่วยหยู่เอ๋อร์จริงๆรึ เยี่ยมจริงๆ เยี่ยมมาก"
หยานเจิ้นหยุนมีความสุขอย่างมาก ทำให้น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาเขา
"ฮึ่ย ! ถ้าพวกท่านยังจะให้นางทานผลหยางบริสุทธิ์ต่อ แม้ข้าจะเก่งแค่ไหนข้าก็ไม่สามารถช่วยนางได้แล้ว"
เจียงเฉินบ่นพึมพัมกับพวกเขา และเดินกลับไปยังโถงประชุม
ได้ยินในสิ่งที่เจียงเฉินพูดออกมา ทุกๆคนรวมถึงหยานเจิ้นหยุนหลั่งเหงื่อเย็นออกมา พวกเขารู้สึกว่าโชคดีมากที่เจียงเฉินมาที่นี่ หากไม่มีเขา พวกเขาไม่มีทางรู้ถึงสาเหตุที่แท้จริงเรื่องร่างกายของเฉินหยู่ และพวกเขาก็คงจะให้นางทานผลหยางบริสุทธิ์ทันที
หยานเจิ้นหยุนเอามือวางบนบ่าของหยานเหมิงแล้วก็พูดออกมา "หยานเหมิงเจ้าทำได้เยี่ยมมากครั้งนี้ เยี่ยมจริงๆ"
หยานเหมิงรู้สึกเหมือนความสุขได้มาหาเขา มันกระทันหันจนเขาเกิอบรับไม่ได้ ทั้งหมดเป็นเพราะเจียงเฉิน ไม่มีใครคิดว่าการจ้างทหารรับจ้างทั่วไปจะกลายเป็นเขาได้รับอัญมณีมาแทน
ตอนนี้หยานเหมิงได้รู้สึกสำนึกบุญคุณต่อเจียงเฉิน ถ้าไม่เป็นเพราะเจียงเฉินไม่เพียงแค่หยานเฉินหยู่จะต้องตาย ตัวเขาเองก็ต้องตายบนภูเขาไปแล้ว
"คุณชายเจียง ท่านมีหนทางในการรักษาข้าอย่างนั้นหรือ"
หยานเฉินหยู่ได้มองเจียงเฉินด้วยตาโตสวยงาม เต็มไปด้วยความปรารถนา
"แน่่นอน! ไม่เพียงแค่ข้าจะรักษาเจ้าเท่านั้น ข้าจะช่วยเจ้าในการสร้างจุดชีพจรหยินจุดสุดท้าย จะทำให้เจ้าเป็นอัจฉริยะฟ้าประทานได้ ร่างกายเก้าหยินนั้นมันหายากสุดๆ ถ้าทำเพียงแค่สงสารอย่างเดียวมันจะเสียเปล่า"
เจียงเฉินหยอกนาง
"น้องเจียงเฉิน เจ้าจะช่วยหยู่เอ๋อร์เช่นไรรึ?"
หยานเจิ้นหยุนถามตรงๆ
"มีทางเดียวที่สามารถรักษาอาการของคุณหนูได้อย่างสมบูรณ์ และนั่นคือต้องขจัดผลมังกรเพลิงทั้งหมดในร่างกายนาง และยังต้องล้างส่วนประกอบของผลหยางบริสุทธิ์ในร่างกายที่พวกท่านได้ให้นางทานมาตลอดหลายปี จะทำให้จุดชีพจรหยินทั้งเก้าได้พัฒนาด้วยตัวมันเอง"
เจียงเฉินพูดต่อ "แต่ผลหยางบริสุทธิ์นั้นได้ฝังตัวลึกในร่างกายของนาง และมันยากที่จะขจัดออกอย่างสมบูรณ์ โดยเฉพาะผลมังกรเพลิงที่หลงเหลืออยู่ในตัวนาง ร่างกายของคุณหนูหยานตอนนี้อ่อนแอมาก ถ้าข้าขจัดโดยใช้พลัง หยินและหยางมาบรรจบกันอาจทำให้ร่างนางระเบิดออกทันที"
สิ่งที่เจียงเฉินพูดออกมาทำให้หยานเจินหยุนสำนึกเสียใจมากขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะกังวลและถามออกไปอีก "น้องเจียงเฉิน ข้าเชื่อว่าเจ้ามีหนทางในการรับมือได้แน่"
"ใช่ ข้ามีหนทางอยู่ แต่ข้าต้องการบางอย่างก่อน"
เจียงเฉินกล่าว
"ไม่ว่าอะไรที่น้องเจียงเฉินต้องการ บอกพวกเรามาได้ไม่ว่ามันจะหายากเพียงใดหอคอยหมอกฝนก็จะจัดหามาให้เจ้าให้ได้"
หยานเจิ้นหยุนรีบพูดออกมา
"ข้าไม่ได้ต้องการที่จะปกปิดท่านหรอกนะ แต่วิญญาณข้าได้รับความเสียหาย ในการช่วยชีวิตคุณหนูหยาน ข้าต้องรักษาวิญญาณข้าก่อน ถ้าไม่ ข้าก็ช่วยนางไม่ได้"
เจียงเฉินพูดความจริงออกมา
"หยานเหมิงไปที่หอคอยหมอกฝนทันที หายาทุกชนิดที่สามารถรักษาวิญญาณของคนได้ แล้วนำทั้งหมดมาที่นี่"
หยานเจิ้นหยุนหันหลังไปบอกหยานเหมิง แม้ว่าเจียงเฉินจะขอบางอย่างสำหรับตัวเขาก่อนที่จะรักษาหยานเฉินหยู่ ทุกคนรวมถึงหยานเจิ้นหยุนไม่ได้ว่าอะไร พวกเขาไม่กลัวที่เจียงเฉินจะชิ่งหลังจากได้ของแล้ว
สัญชาตญาณของพวกเขาบอกว่าเจียงเฉินไม่ใช่คนประเภทนั้น นอกจากนี้มีเพียงแค่เจียงเฉินเท่านั้นที่สามารถบอกถึงอาการและสาเหตุที่แท้จริงของหยานเฉินหยู่ได้ ไม่มีผู้ใดในหมู่ปรมาจารย์สามารถทำได้ ตอนนี้ชีวิตของหยานเฉินหยู่อยู่ในกำมือของเจียงเฉินแล้ว ไม่ว่าจะขออะไรก็ตามพวกเขาจะทำอย่างดีที่สุดที่จะนำมาให้แก่เจียงเฉิน
"เข้าใจแล้วขอรับ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้"
หยานเหมิงกำลังจะหันออกไปแต่ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์คนหนึ่งหยุดเขา
"ช้าก่อน"
คนที่พูดเป็นชายชราสวมเสื้อหรูหรา เขาเป็นผู้อาวุโสสูงสุดของหอคอยหมอกฝน หยานหงไท่ เขาอยู่ระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลาง และตำแหน่งของเขาเป็นรองเพียงแค่หยานเจิ้นหยุน
เขาเป็นผู้ควบคุมดูแลหอคอยหมอกฝน
"ท่านผู้นำตระกูล ท่านจำได้หรือไม่ว่าอีกสามวันจะมีการจัดการประมูลขึ้นในหอคอยหมอกฝน?"
หยานหงไท่ถาม
"ใช่ ข้ารู้"
หยานเจิ้นหยุนตอบ
"ของชิ้นสุดท้ายในการประมูล คือโอสถกลั่นวิญญาณขั้นปฐพีระดับต่ำ ยาชนิดนี้มาจากส่วนในของจังหวัดฉี ได้ถูกผสมขึ้นโดยนักปรุงยาผู้ยิ่งใหญ่ ประสิทธิภาพ 100%"
คำพูดของหยานหงไท่นั้นทำให้ตาเจียงเฉินเกิดประกายขึ้นมา
"โอสถกลั่นวิญญาณขั้นปฐพีระดับต่ำ ข้านี่โชคดีจริงๆ"
เจียงเฉินรู้สึกมีความสุขอย่างมากในใจเขา ความเสียหายของวิญญาณเขานั้นมากมายยิ่ง ถ้าเขาใช้ยาทั่วไป หรือของหายากมันจะเป็นการยากที่จะรักษา นี้เป็นถึงโอสถกลั่นวิญญาณ อย่างไรก็ตาม ยานี้ใช้รักษาวิญญาณโดยเฉพาะ ยาชนิดนี้ผสมมาจากสมุนไพร 49 ชนิด ทั้งหมดสามารถที่จะบำรุงจิตวิญญาณได้ มันช่วยทำให้จิตวิญญาณมีความแข็งแกร่งมากขึ้น เมื่อแข็งแกร่งมากขึ้นมันจะช่วยในการบ่มเพาะอีกด้วย
นักปรุงยาที่ได้ปรุงยาประสิทธิภาพ 100%นี้จะต้องเป็นนักปรุงยาระดับปฐพีขั้นปลาย
หอคอยหมอกฝนสามารถที่จะหายาที่มีค่าเช่นนี้มาได้นั้นทำให้เจียงเฉินรู้สึกแปลกใจ
"ท่านลุงไท่ ช่วยไปนำโอสถกลั่นวิญญาณมาให้เจียงเฉินหน่อย"
หยานเจิ้นหยุนพูดออกมาอย่างไม่ลังเล
"แต่ว่า…….."
หยานไท่หงลังเล คนอื่นๆก็ขมวดคิ้วไปด้วย ยานี่มีคุณสมบัติรักษาจิตวิญญาณและเสริมสร้างความแข็งแรงแก่จิตวิญญาณ มันสิ้นเปลืองมากมาย และนี่โอสถกลั่นวิญญาณที่มีประสิทธิภาพ 100% ระดับปฐพีขั้นต่ำอีกด้วย ถ้ามันได้ขายในงานประมูล คงได้ไม่ต่ำกว่า 100,000 เหรียญทอง
ถ้ามันไม่ใช่ยาที่มีค่าหอคอยหมอกฝนก็จะไม่ขายมันในรอบสุดท้ายการประมูล
"หากข้าได้โอสถกลั่นวิญญาณนี้ สามารถที่จะรักษาคุณหนูได้มากสุด 3 วัน"
เจียงเฉินพูดอย่างไม่แยแส
"ท่านลุงไท่ นำโอสถกลั่นวิญญาณมาที่นี่ที ชีวิตของหยู่เอ๋อร์นั้นสูงค่ายิ่ง"
หยานเจิ้นหยุนบอก
"ท่านผู้นำตระกูล ราคาของโอสถกลั่นวิญญาณนี้แพงมากๆเลยนะขอรับ ท่านไม่กลัวเจ้าเด็กนั่นรักษาคุณหนูไม่ได้แม้กระทั่งได้ยาไปแล้วก็ตามหรือ"
หยานไท่หงกระซิบหยานเจิ้นหยุนผ่านทางจิต
"ข้าไม่คิดว่าเจียงเฉินเป็นคนเช่นนั้น นอกจากนั้นมีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถช่วยหยู่เอ๋อร์ได้ ไม่จำเป็นต้องพูดแล้ว ไปนำยามาซะ"
หยานเจิ้นหยุนพูด
"ไม่จำเป็นที่จะต้องไปหรอกขอรับ โอสถกลั่นวิญญาณอยู่ในมือข้าตอนนี้แล้ว"
หยานไท่หงได้ล้วงไปยังกระเป๋ากางเกงเขาและนำกล่องสีมรกตออกมา ยาโปร่งใสขนาดเท่านิ้วโป้งได้อยุ่ในกล่องสีมรกตนี้
หยานไท่หงมองไปที่กล่องสีมรกต เขายังดูลังเลแต่ก็ยื่นไปยังเจียงเฉิน
"ช่วยเตรียมห้องให้ข้าหน่อย ไม่อนุญาตให้ผู้ใดเข้ามารบกวน เมื่อวิญญาณได้รับการฟื้นฟูเมื่อไร ข้าจะไปช่วยรักษานางทันที ดังนั้นเตรียมในส่วนของสมุนไพรสำหรับปรุงยาชำระล้างด้วย ข้าจำเป็นต้องใช้มันมนการช่วยคุณหนู"
เจียงเฉินพูดออกมา
"น้องเจียงเฉิน พวกเรามียาชำระล้างในหอคอยหมอกฝน พวกเราสามารถนำมาได้ทันที"
หยานเจิ้นหยุนกล่าว
"ยาชำระล้างนั่นมีประสิทธิภาพ 100% หรือไม่"
เจียงเฉินมองไปยังหยานเจิ้นหยุน
"ไม่ นักปรุงยาของหอคอยหมอกฝนสามารถทำได้เพียงยาฟื้นพลังประสิทธิภาพ 100% เท่านั้น แต่พวกเขาไม่สามารถผสมยาชำระล้างที่มีประสิทธิภาพ 100% ได้"
หยานเจิ้นหยุนตอบกลับ
"ถ้าเช่นนั้นช่วยเตรียมสมุนไพรที่จำเป็นสำหรับการปรุงยามาให้ข้าด้วย ยาชำระล้างที่จะใช้กับคุณหนูนั้นจะให้มีสิ่งปนเปื้อนมาด้วยไม่ได้เด็ดขาด"
เจียงเฉินพูด
"อย่าบอกนะว่าน้องเจียงเฉินเป็นนักปรุงยาด้วย? เจ้าสามารถปรุงยาชำระล้างประสิทธิภาพ 100% ได้หรือ"
หยานไท่หงถาม
เจียงเฉินไม่ได้ตอบเขา พลังวิญญาณได้ปลดปล่อยออกมา เขาหงายฝ่ามือขึ้น เปลวไฟสีแดงปรากฎขึ้นด้านบนและเปลวเพลิงเริงระบำไม่หยุด แทนคำตอบ
************************************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป……………
