ตอนที่ 631: การเปลี่ยนแปลงของเจ้าอ้วนน้อย (2)
ท้องฟ้าด้านบนมีแดดส่องลงมา ไม่มีเมฆแม้แต่ก้อนเดียว เป็นระยะทางประมาณ 1 กิโลเมตร สายลมเพียงเล็กน้อยอาจรู้สึกว่าเป็นแสงสีทองที่สาดลงบนพื้นสีทองอย่างเท่าเทียมที่ด้านล่าง ทั้งทวีปจมอยู่ในรังสีของดวงอาทิตย์ที่สาดแสงลง ขณะที่มันอุ่นขึ้น
เจี้ยนเฉินบินข้ามขอบฟ้ามากับหวังยู่เฟิงด้วยความเร็วมหาศาล พวกเขากำลังเดินทางเร็วมากพอที่จะทำให้ฉากที่เบื้องหน้าเป็นภาพเบลอ
"เจี้ยนเฉิน เจ้าน่าอัศจรรย์มากที่ฆ่าแม้แต่เซียนผู้คุมกฎ ! ข้าไม่สามารถเห็นการต่อสู้ ได้ยินแต่เสียงเพียงอย่างเดียวก็พอที่จะทำให้ข้ากลัว ! แผ่นดินและท้องฟ้าเองราวกับว่าจะแตกไปเป็นชิ้น ๆ แม้แต่ภูเขาก็ถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง ! ข้าเกือบจะคิดว่าเจ้ากำลังจะทำลายโลก" หวังยู่เฟิงพูดอย่างกระตือรือร้นโดยไม่หยุดชะงัก "เซียนผู้คุมกฎเป็นคนที่แข็งแกร่งจริง ๆ พวกเขาไม่ได้เป็นคนที่ใครก็สามารถต่อสู้ได้ แม้ว่ายามเมื่อข้าต่อสู้กับเซียนผู้คุมกฎ ข้าก็จะเป็นเหมือนเศษกระดาษ ! การต่อสู้ระหว่างเซียนผู้คุมกฏเป็นสิ่งที่แทบไม่เคยเห็นแม้แต่ทุก ๆ 100 ปี "
เจี้ยนเฉินหัวเราะออกมาพลางตอบว่า "เจ้ายกย่องข้ามากเกินไป เซียนผู้คุมกฎจะถูกฆ่าอย่างง่ายดายได้อย่างไร ? บรรพชนและข้าต่อสู้กันอย่างรุนแรง แต่เราก็ถือว่าเป็นคู่ต่อสู้ที่เท่าเทียมกัน ทั้งสองคนไม่สามารถทำร้ายคนอื่นได้ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถถูกข้าฆ่าได้ "
"ช่วยไม่ได้ เจี้ยนเฉิน เจ้าไม่ได้ดูอายุน้อยกว่าข้าแต่อย่างใด แต่เจ้านั้นกลายเป็นเซียนผู้คุมกฎ ! ศักยภาพของเจ้าจะไม่มีขีดจำกัดในอนาคต ข้า หวังยู่เฟิง คิดจริง ๆ ว่ามันเป็นความโชคดีที่ข้าจะสามารถที่จะเดินทางไปกับเจ้า แน่นอน ข้าจะได้สัมผัสกับความสุขและความรู้สึกของข้าเอง" หวังยู่เฟิงยิ้มอย่างมีความสุข เพื่อให้สามารถปฏิบัติตามกฎ มันเป็นเหตุการณ์ที่สนุกสนานอย่างปฏิเสธไม่ได้ที่ทุกคนจะต้องตื่นเต้น
ทันใดนั้นหวังยู่เฟิงก็นึกถึงอะไรบางอย่างและมองไปที่เจี้ยนเฉินอย่างหวาดกลัวว่า "เจี้ยนเฉิน เจ้าไม่โยนข้าทิ้งไปใช่หรือไม่ ? แม้ว่าข้าอาจเป็นแค่เซียนปฐพีวัฏจักรที่ 2 แต่ศักยภาพของข้าก็ไม่ได้อ่อนแอ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม ข้าจะอายุ 35 ปีในปีนี้ แต่ข้ายังถือว่าเป็นอัจฉริยะของทวีป ! การกลายเป็นเซียนสวรรค์เป็นเพียงเรื่องของเวลา ! การกลายเป็นเซียนผู้คุมกฎนั้นก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ ! "
"ถ้าเจ้ายินดีที่จะเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างของข้า แน่นอนข้าจะไม่ทิ้งเจ้าไป แต่เจ้าต้องเข้าใจด้วยว่าการติดตามข้าจะไม่ใช่เรื่องดีเสมอไป แม้ว่าข้าจะแข็งแกร่ง แต่ทว่าฝ่ายตรงข้ามที่ข้ามีก็แข็งแกร่งเช่นกัน พวกเขาจะไม่ได้เป็นคนที่จะล่วงเกินได้" เจี้ยนเฉินตอบ
"ฮ่าฮ่า ข้าไม่สนใจหรอกนะ เหตุการณ์ในอนาคตนั้นข้าไม่อาจล่วงรู้ แต่ข้า หวังยู่เฟิง ยังคงอยากจะเดินทางไปกับเจ้า" หวังยู่เฟิงหัวเราะด้วยความกระตือรือร้นในการติดตามเจี้ยนเฉิน
หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินได้นำหวังยู่เฟิงไปยังเมืองทหารรับจ้าง และทิ้งเขาไว้ที่นั่นเพื่อรอ หลังจากพูดคุยกับวิญญาณน้อย เขาได้เดินทางกลับไปที่หุบเขายั่งยืนอีกครั้ง
ในเวลาเดียวกัน ขณะที่เขาออกจากเมืองทหารรับจ้าง ชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ในห้องส่วนตัวในเมืองชั้นหนึ่ง ในอาณาจักรอื่น ๆ
"นายท่าน เราได้ตรวจสอบเรื่องที่ท่านต้องการ" ภายในห้องชายอีกคนหนึ่งยิ้ม ขณะที่เขากล่าวออกมา
"พูดออกมา! หากข้อมูลของเจ้า มีความน่าเชื่อถือ มันจะได้รับรางวัลมากมาย" ชายคนนั้นพูดด้วยดวงตาเป็นประกายและน้ำเสียงอันเย็นชา
ทันทีที่เขาได้ยินคำว่า "รางวัลมากมาย" ใบหน้าของอีกฝ่ายก็ยิ้มกว้างด้วยความปิติ ขณะที่เขากล่าวว่า "นายท่าน นิกายเขาวงกตของเราได้ทำการตรวจสอบและได้รับรายงานเบื้องต้นเกี่ยวกับการกระทำของเจี้ยนเฉิน เมื่อเขาอยู่ในเมืองทหารรับจ้าง ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นที่นั่น ทำให้เขาไปถึงเขตชานเมือง ประมาณ 1 เดือนต่อมา เขามาถึงเมืองชั้นหนึ่งในอาณาจักรเทียนสิงและทำลายครอบครัว แม้แต่ตัวเมืองเองก็ได้รับความเสียหาย สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นการใช้ทักษะการต่อสู้ระดับสวรรค์… "
ชายวัยกลางคนโบกมือโบกมืออย่างไม่เต็มใจ"เลิกเยิ่นเย้อซะที และเข้าประเด็น ข้าต้องการทราบว่าเขาอยู่ที่ไหน"
"ขอรับ ได้เลย ! " ชายชราตอบโดยไม่ชักช้า มองว่าเขากำลังคิดอยู่ เขาพูดว่า "ในเมื่อเจี้ยนเฉินเป็นเซียนสวรรค์ เขาสามารถบินไปยังสถานที่ที่เราไม่สามารถติดตามได้อย่างง่ายดาย เรารู้ว่า เมื่อสองวันก่อนเขากลับมาที่เมืองทหารรับจ้างพร้อมกับคนผู้หนึ่ง และจากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังเทือกเขาครอส"
" เทือกเขาครอส ! " ดวงตาของชายหนุ่มเป็นประกายเจิดจ้าขึ้นมา ขณะที่เขาพูดว่า" ทำไมเขาไปที่นั่น ? "
"นายท่าน เจี้ยนเฉินอาจไปเทือกเขาครอส แต่เราไม่กล้ารับประกันว่าเขาจะไปที่นั่น ไม่ว่าเขาจะเปลี่ยนแปลงหรือเปลี่ยนจุดหมายปลายทางของพวกเขาหรือไม่ แต่เราสามารถรับประกันได้ว่าถ้าเราเจอข่าวเกี่ยวกับจุดหมายปลายทางของเจี้ยนเฉิน เราจะแจ้งให้ท่านทราบโดยเร็วที่สุด" ชายชราจบรายงานในที่สุด
ชายคนนั้นพยักหน้าศีรษะและวางถุงเงินลงบนโต๊ะข้างหน้าเขา "นี่เป็นรางวัลของเจ้า จำไว้ว่าเจ้าต้องติดตามเจี้ยนเฉินไปทุกที่ ถ้าเขาออกห่างจากเมืองทหารรับจ้าง บอกข้าทันที"
"ขอรับ ขอรับ ! " ชายชราตอบได้อย่างรวดเร็ว ขณะที่เขาหยิบเหรียญ เปิดถุงออก เขาอนุญาตให้ตัวเองมองไปที่เหรียญที่วาววับข้างในด้วยความตกตะลึง
……
เจี้ยนเฉินเดินทางกลับไปที่หุบเขายั่งยืนด้วยตัวเอง ตอนที่เขาเสร็จธุระส่วนใหญ่ของเขาแล้ว เขาก็จะใช้เวลาที่เหลืออยู่ในหุบเขายั่งยืนเพื่อหาอาหาร ยามเมื่อเจ้าอ้วนน้อยกลับมา เขายังสามารถใช้ประโยชน์จากเวลานี้เพื่อทำความคุ้นเคยกับพลังบรรพกาลที่เพิ่งได้รับ
หลังจากที่ตระกูลชิถูกทำลาย ตระกูลชิไม่กล้าส่งเซียนสวรรค์มาเพื่อล่าเจี้ยนเฉินอีกต่อไป หลังจากที่เจี้ยนเฉินไม่จำเป็นต้องกลัวพวกเขา เนื่องจากเขามีความแข็งแกร่งระดับเซียนผู้คุมกฎ เขาไม่กลัวตระกูลชิแต่อย่างใด แต่เขาก็ไม่รู้สึกว่าตนต้องไปตามทำลายล้างครอบครัวนั้น เขามุ่งเน้นที่การขยายและการฝึกอบรมกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีมากขึ้น
หลังจากที่เขากลับมาที่หุบเขายั่งยืน เจี้ยนเฉินก็เริ่มคุยกับชาวบ้านอีกครั้ง จากนั้นเขาไปกับลุงเซี่ยมี่เพื่อพักผ่อนสักพัก
คืนนั้นเจี้ยนเฉินกินข้าวเย็นกับซิวหมี่และฮูหยินของเขา ก่อนจะเข้าห้องของตัวเอง จากที่นั่นเจี้ยนเฉินนั่งยังคงเป็นรูปปั้นหินและเริ่มคุยกับจิตวิญญาณกระบี่เพื่อเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับพลังบรรพกาล
"นายท่านตอนนี้ ท่านใช้พลังบรรพกาลอย่างแท้จริงเป็นพลังงาน และอาจจะแข็งแกร่งกว่าก่อน เมื่อนายท่านใช้พลังบรรพกาล จะไม่สามารถใช้โจมตีพลังบรรพกาลได้อย่างสุ่ม ไม่เพียงแต่มันจะสูญเสียพลังไปเท่านั้น แต่มันก็อ่อนกำลังลง " จือหยิงอธิบายให้เขาฟัง
"นั่นหมายความว่า ข้าต้องใช้กำปั้นของข้าเมื่อข้าต่อสู้ในอนาคตหรือไม่ ? " เจี้ยนเฉินถามด้วยความขุ่นเคืองบางอย่าง
"ขอรับ นายท่าน พลังบรรพกาลมีความรุนแรงมาก อาวุธโดยเฉลี่ยจะไม่สามารถทนต่อพลังบรรพกาลได้หากมันวิ่งผ่าน หากยังไม่ได้หลอมกระบี่สีม่วง-ฟ้า ท่านต้องต่อสู้กับศัตรูด้วยมือเปล่า" จือหยิงตอบ
"นายท่านไม่ต้องห่วงเลย หากท่านเพียงแค่ได้ วัสดุที่เพียงพอที่จะหลอมกระบี่สีม่วง-ฟ้า หยินและหยางเกิดจากพลังบรรพกาล และจือหยิง ฉิงโซว จะได้รับการพัฒนาจากหยินและหยางนี้ จือหยิงและฉิงโซวแข็งแกร่งมาก ตราบเท่าที่นายท่านประสบความสำเร็จในการหลอมกระบี่สีม่วง-ฟ้า กระบี่จะกลายเป็นแข็งแกร่งมาก เมื่อรวมกับพลังบรรพกาล นับจากนี้เป็นต้นไป ไม่มีใครในโลกที่จะสามารถหยุดนายท่านได้" ฉิงโซวกล่าวเสริม
คำพูดของฉิงโซวทำให้จิตใจของเจี้ยนเฉินเริ่มตื่นตระหนกกับความคิดอันน่ารื่นรมย์ เขาเป็นคนใจร้อนมากที่จะหลอมกระบี่สีม่วง-ฟ้า แต่งานของการหลอมพวกมันทำให้เขารู้สึกหงุดหงิด วัสดุที่ใช้ในการหลอมกระบี่นั้นหายากมาก ใครจะรู้ได้นานแค่ไหนว่าจะต้องใช้เวลานานเท่าไร ก่อนที่เขาจะสามารถรวบรวมวัสดุได้มากพอที่จะหลอมกระบี่ ?
"นายท่าน ยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎนั้นแข็งแกร่งพอที่จะต้านทานพลังบรรพกาลได้ ทำไมไม่หายุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎที่เหมาะสมที่จะใช้ในช่วงเวลานี้ ? " จือหยิงแนะนำ
"ใช่ นายท่าน อาวุธของเซียนผู้คุมกฎควรแข็งแกร่งพอที่จะทนต่อพลังบรรพกาลได้ จนกว่าจะมีการใช้กระบี่สีม่วง-ฟ้า นายท่านสามารถใช้ยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎแทนได้ ข้ารู้ว่ามีเพียงเซียนผู้คุมกฎในชั้นสวรรค์ที่ 9 เท่านั้นที่สามารถทิ้งยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎไว้ได้ แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว เซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 9 ไม่ควรแตกต่างกันมากเกินไป นายท่าน ท่านควรหาอาวุธที่เซียนราชาทิ้งไว้เบื้องหลัง สิ่งเหล่านี้คงจะดีกว่าสิ่งที่เซียนผู้คุมกฏทิ้งไว้" จือหยิงพูด
"เซียนราชา ชั้นสวรรค์ที่ 9 ! " เจี้ยนเฉินแทบจะไม่มีรอยยิ้มที่เจ็บปวดของเขา ยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎเป็นสมบัติที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับ นับประสาสิ่งของที่เซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 9 ทิ้งไว้เบื้องหลัง อาวุธเหนือความเชื่อแบบนั้นน่าจะเป็นไปไม่ได้ที่จะหาได้ แต่คำแนะนำของจิตวิญญาณกระบี่เป็นความคิดที่แปลกใหม่เกินไป ไม่ว่าเขาจะทำได้หรือไม่
"จือหยิง ฉิงโซว เซียนผู้คุมกฏสามารถควบคุมพลังมิติได้ด้วยการทำความเข้าใจความลึกลับที่ลึกซึ้งของโลก แม้ว่าข้าจะสามารถใช้พลังบรรพกาลได้ แต่ข้าก็ไม่สามารถทำร้ายพวกเขาได้ เจ้าทั้งสองจะมีความคิดอย่างไรบ้างว่า ข้าสามารถเปลี่ยนแปลงได้อย่างไร ? "
