ตอนที่ : 630 การเปลี่ยนแปลงของเจ้าอ้วนน้อย (1)
"อะไรนะ ! ? เจ้าอายุแค่ 23 ปี ! " บรรพชนอุทานออกมา ในขณะที่เขารู้ว่าเจี้ยนเฉินอายุน้อย แต่เขาไม่คิดว่าเจี้ยนเฉินจะอายุน้อยเช่นนั้น
เป็นเซียนผู้คุมกฎยามเมื่ออายุ 23 ปี เป็นเรื่องที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนในประวัติศาสตร์ของทวีปนี้ เจี้ยนเฉินไม่มีแม้แต่คนเดียวที่เป็นเซียนผู้คุมกฎด้วยอายุที่น้อยเช่นนั้น แต่ทว่าด้วยพรสวรรค์เช่นนี้ช่างโดดเด่นเหนือผู้อื่น เขาเป็นคนที่ยืนอยู่เหนือสิ่งอื่นใด
จิตใจของบรรพชนว้าวุ่นอย่างกะทันหัน ขณะที่เขาพยายามจะคิด เมื่อเขาจำได้ว่าเจี้ยนเฉินสามารถสู้กับเขาได้และบรรพชนตระกูลชิโดยไม่เกรงว่าจะถูกลงโทษ เขาก็รีบร้องออกมาอย่างตกใจว่า "เจ้าอาจจะเป็นโมเทียนหยุนกลับชาติมาเกิดใหม่ ใช่หรือไม่ ? " บรรพชนรู้เพียงว่า โมเทียนหยุนเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดตลอดประวัติศาสตร์ของทวีป แต่ด้วยความสามารถที่น่ากลัวของเจี้ยนเฉิน กระทั่งประวัติศาสตร์นั้นอาจถูกกำหนดขึ้นหลังจากการดำรงอยู่ของเขาเท่านั้น
ตอนนี้เจี้ยนเฉินหันมามองด้วยความแปลกใจ เขาไม่รู้ว่าเหตุใดบรรพชนจึงคาดเดาว่าเขาเป็นโมเทียนหยุนกลับชาติมาเกิด หลังจากทราบอายุที่แท้จริงของเขาแล้ว
"ดังนั้นเจ้าตัดสินใจเช่นไร ? ร่วมมือกับข้าและข้าจะล้างหนี้ของตระกูลเจียเต๋อ ผลประโยชน์ที่ตระกูลของเจ้าจะได้รับในอนาคตนั้นไม่จำกัด ถ้าเรื่องนี้ไม่เหมาะสมแล้ว มันก็ไม่เหลือสิ่งใดที่จะเจรจากันต่อไป "เจี้ยนเฉินกล่าวจบด้วยรอยยิ้ม
ยังคงลังเลใจ บรรพชนยังคงลอยอยู่ในอากาศด้วยการแสดงออกที่ขัดแย้งกันบนใบหน้าของเขา เขาพยายามที่จะตัดสินใจอย่างชัดเจน เขารู้ว่าเขาจะลดระดับไปในตำแหน่งของทาส ถ้าเขายอมจำนนกับเจี้ยนเฉิน เขาจะไม่สามารถไปไหนมาไหนได้อย่างอิสระอีกต่อไป
เซียนผู้คุมกฎที่มีอำนาจสูงส่งและทรงพลังแห่งยุคก่อนหน้า จะต้องทำงานอย่างวัว ขณะที่คนรุ่นต่อไปทำงานเป็นผู้ขับขี่ การตัดสินใจดังกล่าวเป็นเรื่องยากอย่างไม่น่าเชื่อ
ชั่วขณะหนึ่ง บรรพชนลังเล ในท้ายที่สุดเขาก็ตัดสินใจว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากประนีประนอมกับเจี้ยนเฉินเพื่อความอยู่รอดของตระกูลของเขา ด้วยความรู้สึกเศร้าใจที่เขากล่าวว่า "เจี้ยนเฉิน เจ้าชนะแล้ว ตระกูลเจียเต๋อถูกมอบให้กับเจ้าอย่างเป็นทางการ" แม้ในขณะที่เขาพูดก็ตาม บรรพชนก็ดูราวกับว่าเขาแก่ลงไปหลายปีในชั่วพริบตา ราวกับชีวิตของเขาถูกดูดออกมาจากตัวเขา
รอยยิ้มแห่งชัยชนะปรากฏบนใบหน้าของเจี้ยนเฉินด้วยความยินดีภายในใจ เขารู้ว่าตั้งแต่วันนี้เขาจะมีเซียนผู้คุมกฏคอยติดตาม
"เจ้าทำพันธสัญญาโลหิตได้หรือไม่ ? " เจี้ยนเฉินยิ้ม
บรรพชนกัดริมฝีปากของเขา เขาแข็งแกร่งพอที่จะดึงเลือดและถ่มออกได้อย่างรวดเร็ว เขาวาดรูปแบบลึกลับแต่น่าขนลุกกับเลือดของเขาในอากาศ ก่อนที่จะบินไปหาเจี้ยนเฉิน
พันธสัญญาโลหิตนี้เป็นสิ่งที่บรรพชนได้สร้างขึ้นโดยใช้พลังทั้งสามของร่างกายและชีวิตของเขา เจ้าของพันธสัญญาโลหิตก็เท่ากับว่าเป็นเจ้าของชีวิตของเขา ตอนนี้เขาได้รับการสาบานกับเจี้ยนเฉินแล้ว นั่นก็หมายความว่าชีวิตของเขาอยู่ในมือของเจี้ยนเฉิน
"ข้าหวังว่าเจ้าจะทำตามคำพูดของเจ้า" บรรพชนพูดอย่างขมขื่น
เอาตราประทับลอยอยู่ตรงหน้าเขา เจี้ยนเฉินวางไว้ระหว่างคิ้วของเขา เขาปล่อยให้มันหายไปในหัวของเขาและเข้าสู่จิตใจของเขา
จิตวิญญาณกระบี่นั้นค่อย ๆ ล้อมรอบตราประทับเลือด ซึ่งบรรพชนสร้างขึ้นในจิตใจของเขา ดูเหมือนว่าจิตวิญญาณกระบี่กำลังปฏิบัติตามคำสาบานว่าเป็นนักโทษ
"นายท่าน ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนี้ ! " เจี้ยนเฉินได้ยินจือหยิงพูดกับเขา
ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เจี้ยนเฉินได้เฝ้าดูพันธสัญญาโลหิตเหือดหายไปในทะเลพลังบรรพกาล จิตใจของเขาเป็นสถานที่ที่อันตรายเพื่อให้สิ่งต่าง ๆ มาถึง ถ้าเขาไม่ระมัดระวัง พันธสัญญาโลหิตของบรรพชนอาจทำอะไรกับเขาได้
หลังจากที่เขายอมรับพันธสัญญาโลหิตแล้ว เจี้ยนเฉินรู้สึกราวกับว่ามีความเกี่ยวพันที่ลึกซึ้งระหว่างเขากับบรรพชน อนุญาตให้เขารู้สึกว่าบรรพชนอยู่ในทิศทางใดและบรรพชนอยู่ที่ไหน ในพื้นที่ทั่วไป เจี้ยนเฉินก็รู้สึกว่าถ้าเขาทำลายพันธสัญญาโลหิต บรรพชนตระกูลเจียเต๋อก็จะตายลงในทันที
รับรู้ว่าเขามีความสามารถในการควบคุมชีวิตของเซียนผู้คุมกฎ เขาก็เต็มไปด้วยความสุข นี่เป็นโอกาสอันยิ่งใหญ่
"อา ตั้งแต่ตอนนี้ เราเป็นครอบครัวกันแล้ว จะให้ข้าจะเรียกเจ้าว่ากระไร ? " เจี้ยนเฉินยิ้มให้กับบรรพชน เจตนาฆ่าก่อนหน้านี้ที่เขาปล่อยออกมาก็ไม่มีให้เห็นอีกต่อไป
"เจียเต๋อไท่ ! " บรรพชนกล่าวอย่างไร้อารมณ์
ไม่ต้องกังวลใจกับท่าทีของบรรพชน เจี้ยนเฉิน ยังคงยิ้มให้ "ต่อจากนี้ไป ข้าจะเรียกหาเจ้า ตอนนี้เจ้าอาจจะจัดการเรื่องตระกูลของเจ้าได้ เจอกันที่เมืองทหารรับจ้างครึ่งเดือนให้หลัง และเราจะออกไปด้วยกัน "
เจียเต๋อไท่พยักหน้าโดยไม่มีคำกล่าวใด แต่จิตใจของเขารู้สึกเศร้าสร้อย
เจี้ยนเฉินให้เจียเต๋อไท่จัดการงานหลายอย่างที่ต้องทำ จากนั้น เขาก็ออกจากพื้นที่หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้า ห่างออกไป 30 กิโลเมตร เขาพบหวังยี่เฟิงซึ่งอยู่ข้างหลังหินยักษ์ เจี้ยนเฉินจึงบินออกไปพร้อมกับเขา
