ตอนที่ 623 การทำลายตระกูลเฮยหยุน
ด้วยพลังทำลายล้างดังกล่าวที่ถูกปลดปล่อยจากฝ่ามือของเขา มันเหมือนกับว่ามังกรกำลังหลุดออกไป
พื้นที่ใต้การโจมตีได้เพิ่มขึ้นอย่างรุนแรง เมื่อพลังงานนั้นได้ทำลายพื้นที่รอบ ๆ ด้วยรุนแรงอย่างน่าสะพรึงกลัว
เซียนสวรรค์อาจรู้สึกถึงการโจมตีของเจี้ยนเฉินที่เกิดขึ้นจากพื้นที่โดยรอบ อย่างไรมันเหมือนกับปิดกั้นน้ำแข็งที่แช่ทั้งสามของพวกเขาในสถานที่นั้น การเคลื่อนย้ายแม้แต่นิ้วเดียวก็กลายเป็นเรื่องยาก
ทั้งสามคนได้มีเวลาพอที่จะหันมามองด้วยความกลัว ก่อนที่คลื่นพลังงานอันไร้ขีดจำกัดจะกระแทกร่างของพวกเขาอย่างรุนแรง
เมื่อเผชิญหน้ากับพลังอันยิ่งใหญ่เช่นนี้ พวกเขาทั้งสามคนก็ไม่ต่างกับมดปลวก โดยไม่สามารถต้านทานสิ่งใดได้ ร่างกายทั้งสามของพวกเขาแยกออกจากกัน กลายเป็นหยาดเลือดและได้รับบาดเจ็บสาหัส
การโจมตีด้วยฝ่ามือของเจี้ยนเฉินไม่ได้หยุดอยู่ที่นั่น การไหลบ่าเข้ามาของพลังงานทำให้ร่างกายทั้งสามของเซียนสวรรค์หล่นหายเข้าไปในคฤหาสน์ด้านล่าง
หลังจากเสียงอันดังสนั่น โลกทั้งโลกก็ดูเหมือนจะสั่นคลอนราวกับเกิดแผ่นดินไหว ในทางปฏิบัติ ทุกคนในเมืองรู้สึกว่าพื้นดินอยู่ข้างใต้พวกเขาสั่นสะเทือนและโรงเตี้ยมที่สร้างขึ้นหลายแห่งก็เกิดการสั่นไหว และชิ้นส่วนของคฤหาสน์เฮยหยุนกระจัดกระจายไปทุกทิศทางเดียวที่กลางซากปรักหักพัง เหลือเพียงการโจมตีหนึ่งเดียวที่เหลืออยู่
ในทันที เมืองที่รุ่งเรืองก่อนหน้านี้ที่มันเป็นระเบียบ กลับเกิดโศกนาฏกรรมครั้งยิ่งใหญ่ต่อตระกูลเฮยหยุน คฤหาสน์ที่ภาคภูมิใจก่อนหน้านี้ได้ถูกทำลาย กลายเป็นพื้นที่รกร้างที่ถูกทำลายและมีเพียงควันที่สามารถมองเห็นจากสิ่งที่เคยเป็นผนังและหลังคา ที่ศูนย์กลางของบริเวณคฤหาสน์อาจเห็นหลุมเดียวที่มีความกว้าง 100 เมตรและลึก 10 เมตร
นอกจากนี้การไหลบ่าของพลังงานยักษ์นี้ได้ทำลายอาคารทุกหลังภายในรัศมี 1 กิโลเมตรจากศูนย์กลางของตระกูลเฮยหยุน ไม่มีอาคารแม้แต่หลังเดียวที่จะไม่ถูกทำลายโดยการระเบิด
ฝ่ามืออาจทำให้เกิดความหายนะดังกล่าว นี่คือพลังอำนาจของเซียนผู้คุมกฎ !
จากมุมสูงของเขาบนท้องฟ้า เจี้ยนเฉินสังเกตเห็นฝีมือของเขา เขารู้สึกตกใจกับฝ่ามือของตัวเองและยังคงเงียบอยู่พักหนึ่ง เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะเกิดภัยพิบัติขึ้นหลังจากการโจมตีต่อชายชราเหล่านั้น
"นี่เป็นพลังบรรพกาลหรือไม่ ? " เจี้ยนเฉินคิดอย่างแปลกใจ ความสามารถของพลังบรรพกาลนั้นสมควรแก่การคาดหวังอย่างแท้จริง สามเซียนสวรรค์ของตระกูลเฮยหยุนถูกสังหารอย่างง่ายดายจนแทบจะไม่มีโอกาสได้กล่าวสิ่งใด การโจมตีของเขาทำให้เขาได้สัมผัสกับความจริงว่า 'เบื้องหน้าของเซียนผู้คุมกฏ ทุกคนก็ล้วนแต่เป็นมด'
คำพูดนั้นเป็นความจริงที่แท้จริง เบื้องหน้าของเซียนผู้คุมกฏ ทุกคนอาจจะเป็นมด
แม้แต่หวังยี่เฟิงซึ่งเป็นผู้นำทางของเจี้ยนเฉินเองก็ได้แต่ตกตะลึงในความหายนะ ดวงตาของเขาเบิกกว้างและปากของเขาก็อ้าค้าง กว้างพอที่จะยัดไข่ไก่ทั้งใบเข้าไปได้พอดี กับอาการตกตะลึงของเขา
เขาได้เห็นว่า เพียงฝ่ามือเดียวของเจี้ยนเฉิน แต่การโจมตีครั้งนั้นได้ฆ่าเซียนสวรรค์ถึง 3 คน นอกจากนี้ยังก่อให้เกิดความหายนะดังกล่าว ! มันทำให้เขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อและชั่วครู่เขาก็สงสัยในสิ่งที่เขาได้เห็น
เขาเป็นเซียนสวรรค์ แต่เขาเข้าใจว่า เซียนสวรรค์ไม่ควรทำให้เกิดการทำลายล้างนี้มากนัก
"เจ … เจี้ยนเฉินอาจเป็น … " หวังยี่เฟิงเริ่มสั่นไหว เมื่อมีคำถามโผล่ขึ้นมาในหัว ความคิดที่จู่ ๆ ก็โผล่เข้ามาในหัวของเขา น่ากลัวจนทำให้เขาอยากจะหยุดคิดถึงคำตอบ
มีผู้คนมากมายมารวมตัวกันในบริเวณโดยรอบของตระกูลเฮยหยุนเพื่อดูผลลัพธ์ ขบวนทหารได้ก่อตัวขึ้นเป็นอย่างดีแล้ว แต่พวกเขาก็สามารถมองขึ้นไปในความตกตะลึงกับสิ่งที่อยู่ด้านบน ผู้ชมแต่ละคนยังคงเงียบและตกใจอย่างสิ้นเชิงกับสิ่งที่มองเห็น
กองทัพทหารไม่กล้าพูดอะไร แม้จะมีการทำลายล้างเมือง แต่ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่กล้าหาญพอที่จะผายลมได้ในขณะนี้
ตระกูลเฮยหยุนมีสถานะที่สูงส่งและมีอำนาจมากภายในเมือง พวกเขาเป็นกลุ่มที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองและได้รับการพิจารณาให้เป็นที่สอง แม้กระทั่งในอาณาจักรที่พวกเขาอาศัยอยู่ อย่างไรก็ตามฝ่ายอันยิ่งใหญ่นี้ได้ถูกลบออกไปในทันทีและไม่อาจต่อต้านการโจมตีของพวกเขาเช่นกัน นี่เป็นสิ่งที่ทุก ๆ คนดูยากที่จะเชื่อ
อีกครู่ต่อมาเจี้ยนเฉินก็ถอนหายใจยาวเพื่อควบคุมอารมณ์ของตัวเอง ด้วยคลื่นแห่งมือของเขา เขาได้หยิบแหวนมิติออกมา และกล่าวออก "เราจะไป!" เขาแจ้งหวังยี่เฟิง ก่อนที่จะหันไปออกจากเมือง ทิ้งความหายนะไว้เบื้องหลังของราษฎรภายในเมือง
ใช้เวลาเพียงช่วงลัดนิ้วมือ ก่อให้เกิดความเสียหายที่ไม่สามารถอุทธรณ์ต่อกลุ่มเฮยหยุนได้ หนี้เลือดที่เจี้ยนเฉินมีต่อตระกูลเฮยหยุนอาจถูกพิจารณาว่าจะทำเสร็จแล้วด้วย
วันรุ่งขึ้นหลังจากนั้นเจี้ยนเฉินยังคงพยายามหาที่อยู่ของตระกูลเจียเต๋ออย่างไม่หยุดยั้ง ตระกูลเจียเต๋อยังคงอยู่ในค่ายของพวกเขา ในฐานะครอบครัวที่เก็บตัวอยู่ในป่าหรือภูเขาที่แห่งใดแห่งหนึ่ง พวกเขาเป็นกลุ่มที่โดดเดี่ยวที่ไม่เคยเผยโฉมไปทั่วโลก ทำให้เจี้ยนเฉินไม่อาจหาตำแหน่งของพวกเขาได้ ในความเป็นจริง หลายคนไม่เคยได้ยินชื่อของพวกเขามาก่อน
อย่างไรก็ตาม พระเจ้าย่อมให้รางวัลแก่ผู้ที่ทำงานหนัก ในวันที่สามของการพยายามอย่างหนักที่จะเสาะหาที่อยู่ของตระกูลเจียเต๋อ ในวันที่สามมีนิกายที่ค่อนข้างแข็งแกร่งรายงานว่าพวกเขารู้จักตระกูลเจียเต๋อ เจี้ยนเฉินได้นำหวังยี่เฟิงไปกับเขาที่นั่น
ตระกูลเจียเต๋อได้รับการยืนยันว่า ก่อตั้งขึ้นที่ศูนย์กลางของภูเขาพร้อมกับสัตว์อสูรที่นับไม่ถ้วน ยืนอยู่รอบ ๆ ไม่มีการขาดแคลนสัตว์อสูรระดับ 5 และมีสัตว์หลายชนิดในตระกูล รวมถึงสัตว์อสูรระดับ 6 ที่ตระกูลได้รวบรวมไว้ พวกมันได้รับการฝึกฝนเพื่อป้องกันประตูและป้องกันไม่ให้บุคคลภายนอกเข้ามา
เจี้ยนเฉินนำหวังยี่เฟิงไปยังจุดที่ห่างจากสันเขาที่รายงานไว้ประมาณ 20 กิโลเมตร จากนั้นเขาก็จ้องมองเข้าไปในระยะไกลที่ชุดของอาคารที่ผุดขึ้นมาจากสันเขา "หวังยี่เฟิง เจ้าอยู่ที่นี่ ข้าจะไปสู้กับเซียนผู้คุมกฎ การพาเจ้าไปที่นั่น มันรังแต่จะทำร้ายเจ้า"
เมื่อกล่าวจบ เจี้ยนเฉินกำลังจะเริ่มจะบอกลากับหวังยี่เฟิงนั้น ด้วยความห่วงใยเป็นอย่างยิ่งที่เขากล่าวว่า "เจี้ยนเฉิน ฝ่ายตรงข้ามของท่านเป็นเซียนผู้คุมกฎที่อยู่มานับร้อยปี นอกจากนี้ยังเป็นดินแดนของเขา ถ้าท่านไปที่นั่นคนเดียว ท่านต้องระวัง "
"วางใจได้ ข้าจะสบายดี แต่เจ้าต้องหลบซ่อนตัว อย่าให้คนของตระกูลเจียเต๋อจับตัวเจ้าได้ มีสัตว์อสูรอยู่รอบ ๆ ตัว แต่อย่าลืมว่าเจ้าไม่อาจจับสัตว์อสูรเหล่านี้ได้ ซ่อนตัวดี ๆ " เจี้ยนเฉินสั่งก่อนบินขึ้นไปในอากาศเพื่อไปยังตระกูลเจียเต๋อ
