ตอนที่ 618: ความสำเร็จเล็กน้อยในพลังบรรพกาล (3)
สำรวจพื้นที่รอบตัวเขา เจี้ยนเฉินถามด้วยความสับสนว่า "วิญญาณน้อย มีพลังงานอยู่ที่นี่เป็นจำนวนมากใช่หรือไม่ ? ทำไมข้าไม่สามารถรู้สึกถึงมันได้แม้แต่น้อย ? "
"นั่นเป็นเพราะพี่ใหญ่ล้อมรอบด้วยม่านพลังของวิญญาณน้อย ! แน่นอนว่าพี่ใหญ่ย่อมไม่รู้สึกถึงพลังงานภายนอก พี่ชายเตรียมใจตัวเอง วิญญาณน้อยกำลังจะลดม่านพลังลง" นางหัวเราะคิกคัก
เมื่อวิญญาณน้อยลดม่านพลังลง ร่างกายของเจี้ยนเฉินถูกกระแทกทันทีด้วยการไหลบ่าของพลังงานจากบริเวณโดยรอบ พลังงานมีขนาดใหญ่และมีพลังมากจนทำให้รู้สึกราวกับว่าทั้งภูเขาทับอยู่ที่ด้านบนของลำตัวทำให้เขาไม่อาจเคลื่อนไหวได้ แม้กระทั่งนิ้วมือของเขาแทบจะไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
ด้วยความตกตะลึง ด้วยพลังงานจำนวนมหาศาลที่กักขังร่างกายของเขาไว้ เจี้ยนเฉินรู้สึกราวกับว่า เขาเป็นเรือลำเล็ก ๆ ติดอยู่ในมหาสมุทร เขาไม่ค่อยมีนัยสำคัญ เฉกเช่นเม็ดทรายบนชายหาด
"พี่ใหญ่ สถานที่แห่งนี้น่าจะมีพลังงานมากมาย ทุกอย่าง วิญญาณน้อยสะสมตลอดหลายปีที่ผ่านมา รีบดูดซับมัน พี่ใหญ่จะเข้มแข็งขึ้นและไม่ต้องกังวลเรื่องคนเลว ! " วิญญาณน้อยพูดข้างหู
เจี้ยนเฉินปล่อยให้ลมหายใจค่อย ๆ สงบลงและเชื่อมต่อกับจิตควิญญาณกระบี่
"ว้าว เจ้านาย มีพลังมากมายในสถานที่นี้ ! มันแข็งแกร่งมากเกินไป – แข็งแกร่งกว่าพลังในยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎ"
"ดีแล้ว เนื่องจากสถานที่แห่งนี้มีพลังงานเป็นหลัก เจ้าควรหยิบยืมพลังงานนี้และเข้าถึงขอบเขตแห่งความสำเร็จเล็กน้อยของพลังบรรพกาล เจ้าจะสามารถใช้พลังบรรพกาลได้ด้วยวิธีนี้ "
ฉิงโซวและจือหยิงตื่นเต้นจากความรู้สึกภายนอกที่พวกเขารู้สึก พวกเขาปล่อยลมหายใจที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจและเผยความสุขออกมา
เมื่อได้ยินว่าการดูดซับพลังงานในสถานที่นี้จะเพียงพอที่จะพาเขาไปสู่ขอบเขตแห่งความสำเร็จเล็กน้อยให้กับพลังบรรพกาล เจี้ยนเฉินก็เต็มไปด้วยความสุข เมื่อได้ยินว่าเขาสามารถใช้พลังบรรพกาลได้ ในตอนนั้นเขารู้สึกดีใจ
"จือหยิง ฉิงโซว เรามาเริ่มต้นได้ทันที ลองปรับแต่งพลังงานนี้ให้กลายเป็นพลังบรรพกาล" เจี้ยนเฉินสั่งทันที เขาอยากจะเห็นเพียงแค่ว่าขอบเขตแห่งความสำเร็จเล็กน้อยนี้จะแข็งแกร่งแค่ไหน
"ได้ นายท่าน ! " ทั้งสองตอบรับทันที ก่อนที่จะบินออกจากร่างกายของเจี้ยนเฉิน ทันทีที่พวกเขาออกจากร่างของเขา ประกายแสงสีม่วง-ฟ้าเต็มพื้นที่มืดก่อนหน้านี้ด้วยการเรืองแสงของพวกเขา
ด้วยประกายแสงสีม่วง-ฟ้าเหนือศีรษะของพวกเขา พวกเขาก็กลายร่างเป็นร่างกึ่งโปร่งใสเช่นเดียวกับวิญญาณน้อย แต่การสำแดงทางกายภาพของพวกเขาเกิดขึ้น เป็นชายที่มีอายุราว 21 ปีและผู้หญิงที่มีอายุราว 20 ปี ที่ดูราวกับว่าคนทั้งคู่เป็นคู่รักกัน
“อ่า ? แปลก เจ้าสองคน ? เจ้าเพิ่งออกมาจากร่างกายของพี่ใหญ่หรือ ? ทำไม วิญญาณน้อยไม่รู้สึกถึงเจ้า ? " วิญญาณน้อยจู่ ๆ ถามด้วยความสับสน นางหันไปหาเจี้ยนเฉินและถามว่า "พี่ใหญ่ เขาทั้งสองคนนี้เป็นใคร ? พวกเขาดูคล้ายกับวิญญาณน้อย"
"วิญญาณน้อย พวกเขาเป็นสหายที่ดีของข้า" เขาตอบ
"โอ้ พวกเขาเป็นสหายของพี่ใหญ่ แต่ถ้าเป็นสหายของพี่ใหญ่ พวกเขาก็เป็นสหายของวิญญาณน้อยเช่นกัน โอ้ เย้ ! มีความสุขเหลือเกิน ! วิญญาณน้อยมีสหายมากขึ้น ! และพวกเขาก็เหมือนข้าเช่นกัน ! " วิญญาณน้อยออกมาร้องออกมาอย่างมีความสุขด้วยความตื่นเต้นในการพบสหายใหม่ 2 คน
จือหยิงและฉิงโซว ทั้งคู่มองไปที่วิญญาณน้อยชั่วครู่ ก่อนที่จือหยิงจะกล่าวว่า "จิตวิญญาณที่แข็งแกร่ง ! "
ดวงตาของฉิงโซวสว่างไสวขึ้นขณะที่นางพูดว่า"ดวงวิญญาณดวงนี้ เป็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่มาเป็นเวลานาน แต่ความเฉลียวฉลาดของนางไม่สามารถเติบโตได้ เนื่องจากนางไม่สามารถเติบโตเต็มวัยได้ นั่นเป็นเหตุผลที่นางติดอยู่ เป็นเด็กที่อายุ 2-3 ขวบ น่าเสียดาย "
"ไม่ว่าจะเป็นกรณีใด ตอนนี้ยังไม่ควรสนทนาเรื่องนี้ ฉิงโซว อย่าปล่อยเวลาให้เสียเปล่า รีบเร่งและปรับแต่งพลังบรรพกาลโดยเร็ว หากเราทำเช่นนั้น เจ้านายก็จะสามารถสร้างร่างบรรพกาลได้รวดเร็วกว่าเดิม" จือหยิงพูด
"ใช่ เราเริ่มกันเถิด" ฉิงโซวตอบ จับมือจือหยิง ทั้งสองคนเริ่มสังเคราะห์การดูดกลืนพลังงาน ในทันทีที่พลังงานรอบ ๆ ตัวพวกเขาเริ่มดูดเข้าไปในอัตราเร่ง มันเหมือนกับว่าปลาวาฬที่เริ่มมีน้ำมาก เมื่อพลังงานรวมตัวอยู่รอบ ๆ ตัวมันก็จะกลั่นตัวในอัตราที่น่าตกใจ มันไหลอยู่ระหว่างมือของพวกเขา ก่อนที่จะก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วกลายเป็นพลังบรรพกาล
อัตราการปรับแต่งของพลังบรรพกาลนั้นรวดเร็วมาก ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาที ก่อนที่เส้นแรกจะเกิดขึ้นในร่างกายของเจี้ยนเฉิน
เจี้ยนเฉินไม่ได้ใช้พลังงานตัวเอง การควบคุมเส้นแรกของพลังบรรพกาล เขาหมุนวนมันไปรอบ ๆ ร่างกายเพื่อควบคุมอารมณ์ ขณะที่เส้นประสาทของพลังบรรพกาลค่อย ๆ เดินทางไปทั่วร่างกายของเขา พลังงานที่มากขึ้นอย่างต่อเนื่องของตัวเองกับร่างกายของเจี้ยนเฉิน ร่างที่แข็งแกร่งของเขาเริ่มมีความกลมกลืนมากขึ้น และมันไม่สำคัญว่าจะเป็นเลือด กล้ามเนื้อหรือเส้นชีพจร พวกมันทั้งหมดมีความแข็งแกร่งมาก
เมื่อถึงรอบที่สาม พลังบรรพกาลได้สูญเสียความคล้ายคลึงกันของพลังงานไปอย่างสิ้นเชิง และมันหายไปจากการดำรงอยู่ ด้วยพลังที่ได้รับการผสมผสานกับร่างกายของเจี้ยนเฉิน เจี้ยนเฉินเองอาจรู้สึกว่าร่างกายของเขาเติบโตขึ้นอย่างมาก
หลังจากนั้น ฉิงโซวและจือหยิงมุ่งความสนใจไปที่การปรับแต่งเส้นพลังบรรพกาลให้มากขึ้น เพื่อนำไปใส่ในร่างกายของเจี้ยนเฉิน ร่างกายของเจี้ยนเฉินสามารถเสริมกำลังได้อย่างมาก มันกำลังจะเข้าสู่ขอบเขตแห่งความสำเร็จเล็กน้อยได้อย่างรวดเร็ว
เวลาดูเหมือนจะหยุดนิ่งในที่มืด ไม่มีความรู้สึกใด ๆ แม้แต่เวลาที่ไหลไป และไม่มีใครในพื้นที่นี้ ที่ดูเหมือนจะตระหนักถึงอะไร อย่างไรก็ตาม เสียงแหบก็ทำลายความเงียบของความมืด ผิวหนังของร่างกายของเจี้ยนเฉินเริ่มแตกออกเช่นใยแมงมุมและในช่วงเวลาสั้น ๆ ไม่กี่นาที ส่วนใดส่วนหนึ่งของผิวเจี้ยนเฉินไม่ได้ถูกแตะต้องจากรอยแตกเหล่านี้
มันเป็นภาพที่แปลกประหลาด ซึ่งทำให้เจี้ยนเฉินดูราวกับว่าเขาเป็นแจกันที่ร้าวและแตกออกเป็นชิ้น ๆ แม้แต่ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาก็ถูกทำลายโดยรอยแตกที่นับไม่ถ้วน เขาดูคล้ายสัตว์ประหลาด เป็นสัตว์ประหลาดที่น่าสะพรึงกลัว
ในเวลาต่อมา ชิ้นส่วนของผิว เล็บ เริ่มกระจายออกไปจากร่างของเขาทีละอย่าง ขณะที่มันหลุดออกจากร่าง ผิวหยกที่ดูไร้ที่ติสามารถมองเห็นได้ภายใต้ ชั้นผิวใหม่ของเขามีสีขาวเหมือนหนังแกะและมันก็นุ่มมาก ในขณะที่ยังคงความยืดหยุ่นในการสัมผัส ในระยะสั้น ผิวของเขากลายเป็นผิวสมบูรณ์แบบของทารกแรกเกิด และมันจะเป็นที่หมายตาโดยผู้หญิงจำนวนมาก
ขณะที่ผิวหนังชั้นนอกของเจี้ยนเฉินกำลังอยู่ระหว่างขั้นตอนของการปรับเปลี่ยน แต่กล้ามเนื้อของเขาก็ถูกยกให้สูงขึ้นใหม่ เช่นเดียวกับจักจั่นที่ลอกคราบของมัน เจี้ยนเฉินอยู่ในระดับวิวัฒนาการใหม่
ภายในระยะเวลาอันสั้น ร่างกายของเจี้ยนเฉินมีระดับการเจริญเติบโตที่น่าสะพรึงกลัว ในเวลาเดียวกันเจี้ยนเฉินรู้สึกว่าพลังบรรพกาลในร่างกายของเขากลายเป็นความรู้สึกที่นุ่มนวลจากการใช้งานทั้งหมด เขาไม่รู้สึกเจ็บปวดเหมือนเดิมมาก่อนเมื่อใช้มัน ในที่สุดเขาก็ไม่ได้รู้สึกถึงความแตกต่างในการใช้พลังบรรพกาล กับพลังเซียน ทั้งสองนั้น เขาสามารถใช้ได้อย่างง่ายดายราวกับว่าเขากำลังหายใจ
เขาไม่แน่ใจเท่าไหร่เวลาที่ผ่านไป แต่กว่าร้อยสายของพลังบรรพกาล ถูกนำมาใช้เพื่อประโยชน์ในการวิวัฒนาการของเจี้ยนเฉิน ตอนนี้แหล่งพลังงานที่ไม่มีที่สิ้นสุดซึ่งได้รับการปรับแต่งพลังบรรพกาลของจิตวิญญาณกระบี่ได้หยุดลง ไม่จำเป็นต้องใช้มันอีกต่อไป หลังจากนั้นไม่นาน เสียงของฉิงโซวก็ดังขึ้น "นายท่าน ! ท่านได้ทำมันสำเร็จแล้ว ! ในที่สุด ท่านก็มาถึงขอบเขตแห่งแห่งความสำเร็จเล็กน้อยของร่างบรรพกาล ! ท่านสามารถใช้พลังบรรพกาลได้แล้ว "
ด้วยความตื่นตระหนก เจี้ยนเฉินถอยห่างจากความคิดที่มีสมาธิ และเริ่มให้ความสนใจกับการเปลี่ยนแปลงใหม่ ๆ ของร่างกาย ในความเป็นจริง ใบหน้าของเขาไม่สามารถซ่อนความสุขของเขาได้ แม้ว่าเขาจะไม่ทราบว่าเขาแข็งแกร่งในระดับไหน แต่เขาก็มั่นใจอย่างเต็มที่ว่า ความแข็งแรงของร่างกายของเขาเหนือกว่าสิ่งที่เซียนสวรรค์จะสามารถเทียบเท่าได้ สิ่งที่เหลือก็คือมันจะเป็นเช่นไรเมื่อเทียบกับเซียนผู้คุมกฎ
"จือหยิง ฉิงโซว,เจ้าทั้งสองมีความเข้าใจเรื่องพลังบรรพกาลมากกว่าข้า ถ้าข้าได้พบกับเซียนผู้คุมกฏ ข้าจะมีโอกาสชนะเขาหรือไม่ ? " เจี้ยนเฉินถาม
"นายท่าน จือหยิงและฉิงโซวให้ความสนใจน้อยมากกับโลกภายนอก ดังนั้นเราจึงไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับความแข็งแกร่งของเซียนผู้คุมกฏ แต่ด้วยอำนาจที่แท้จริงของนายท่าน ถ้านายท่านจะสู้กับเซียนผู้คุมกฏที่วิ่งหนีไปเมื่อไม่นานมานี้ แม้ว่านายท่านจะไม่สามารถเอาชนะเขาได้ นายท่านก็จะอยู่ยงคงกระพันเป็นอย่างน้อยที่สุด" จือหยิงตอบ
"แน่ใจหรือ ?" เจี้ยนเฉินยิ้มอย่างสนุกสนาน ความสำเร็จเล็กน้อยของร่างบรรพกาลคือสิ่งที่จะทำให้เขาสามารถต่อสู้กับเซียนผู้คุมกฏได้
"นายท่าน ร่างบรรพกาลนั้นได้สำเร็จเพียงพอแล้ว ร่างบรรพกาลนั้นจะต้องใช้ร่วมกับพลังบรรพกาล เพื่อแสดงจุดแข็งที่ดีที่สุด ! จากนี้ไป นายท่านจะต้องดูดซับพลังบรรพกาลเข้าสู่ร่างกายของท่านและกลั่นมันเข้าไปในตันเถียนของท่าน" จือหยิงอธิบาย
"พี่ใหญ่ ร่างบรรพกาลคืออะไร ? และพลังบรรพกาลคืออะไร ? พี่ใหญ่ วิญญาณน้อยได้เห็นว่าตอนนี้ร่างกายของท่านพัฒนาขึ้นแล้ว มันเกี่ยวกับร่างบรรพกาลหรือไม่ ? " วิญญาณน้อยถามด้วยความสงสัย หลังจากฟังจือหยิง
"ถูกต้อง ร่างกายของพี่ใหญ่ของเจ้าคือร่างบรรพกาลที่ทำจากพลังบรรพกาล เป็นพลังที่แข็งแกร่งมาก วิญญาณน้อย พี่ใหญ่ของเจ้าต้องการขอยืมพลังงานในที่นี้ มันจะทำให้อำนาจของข้าดีพอที่จะรับมือกับคนเลว" เจี้ยนเฉินตอบ
"ใช้เลย ! พี่ใหญ่สามารถดูดซับพลังงานได้มาก ในที่แห่งนี้เช่นเดียวกับพี่ใหญ่ ! ตราบเท่าที่พี่ใหญ่จะปลอดภัยจากคนเลวคนนั้น จงใช้เท่าที่ท่านต้องการ ! " วิญญาณน้อยตอบรับอย่างกระตือรือร้น
หลังจากที่นางตอบกลับ จือหยิงและฉิงโซวก็จับมืออีกครั้งเพื่อดูดซับพลังงานได้มากขึ้น ในพื้นที่เพื่อปรับแต่งให้เข้ากับพลังบรรพกาล เจี้ยนเฉินหลับตาเพื่อให้ความสำคัญกับการบ่มเพาะพลัง ค่อย ๆ เข้าสู่สมาธิ นำพลังไปรอบ ๆ ร่างของเขา ทำให้เขาปรับแต่งร่างเป็นพลังที่สามารถใช้ประโยชน์ได้ ก่อนที่จะปล่อยให้มันห้อมล้อมอย่างรวดเร็ว ทำให้ร่างกายแข็งแกร่งขึ้น
การไหลเวียนของพลังบรรพกาลเข้าสู่ร่างกายของเขา จากความมืดภายนอก เจี้ยนเฉินได้เฝ้าดูพลังบรรพกาลที่เพิ่มมากขึ้นในร่างกายของเขา มันรวมตัวกันอยู่ในร่างของเขา เพื่อสร้างทรงกลมสีเทาขนาดเล็กเท่าเม็ดถั่วเหลือง
ด้วยทรงกลมสีเทานี้ จือหยิงและฉิงสั่งหยุดการกระทำของพวกเขาและยื่นมือออกไป พลังงานที่ไหลลงสู่พวกเขาหยุดลงก่อนที่จะบินเข้าไปในร่างกายของเจี้ยนเฉินรวดเร็วกว่าเดิม มันเหมือนกับว่าร่างกายของเขาเป็นหลุมดำที่ไม่มีที่สิ้นสุด ซึ่งรับพลังงานมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เช่นเดียวกับปลาวาฬที่กำลังดำน้ำ
ถ้าสิ่งที่เป็นเหมือนก่อนหน้านี้ เจี้ยนเฉินคงจะไม่ได้ทำอย่างนั้น พลังอันทรงพลังนี้จะทำให้ร่างกายของเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆ ออกจากกัน แต่เนื่องจากเขาประสบความสำเร็จ ในระดับความสำเร็จเล็กน้อยกับร่างบรรพกาล เขาจึงสามารถทนต่อพลังงานนี้ได้โดยง่ายโดยไม่มีปัญหาหรือรู้สึกเจ็บปวดใด ๆ
"นายท่าน ร่างบรรพกาลของท่านและตันเถียนของท่านได้แปรเปลี่ยน เราไม่จำเป็นต้องมีส่วนช่วยให้ท่านสามารถแปลงสภาพพลังบรรพกาลอีก ตราบเท่าที่มีพลังงานจากโลกภายนอกไหลเข้าสู่ร่างกายของท่าน ตันเถียนของท่านจะแปลงเป็นพลังบรรพกาลเอง นายท่านจะเปลี่ยนแปลงพลังอย่างรวดเร็วมาก จือหยิงและฉิงโซวจะช่วยท่านดูดซับมันได้" จือหยิงพูดในจิตใจของเจี้ยนเฉิน
ด้วยความคิด ตันเถียนจากภายในร่างกายของเจี้ยนเฉินเริ่มหมุนเร็วขึ้นและเร็วขึ้น ในเวลาเดียวกันพลังงานที่ไหลเข้าสู่ร่างกายของเขาถูกเปลี่ยนเป็นพลังบรรพกาล
