ตอนที่ 614: การตายของเซียนผู้คุมกฎตระกูลชิ (4)
"มีการต่อสู้ที่เกิดขึ้น แต่สิ่งที่แปลกก็คือผู้กระทำความผิดไม่ได้ถูกม่านพลังลงโทษ เหตุใดจึงไม่สามารถรู้สึกพลังงานเหมือนเมื่อมันเกิดขึ้นบ่อยครั้งก่อนหน้านี้ ? " ชายวัยกลางคนรู้สึกสับสนอยู่กลางห้อง
"อย่ากังวลกับเรื่องนี้เลย ในฐานะคนของเมืองทหารรับจ้าง เราควรจะรักษากฎของเมืองและป้องกันไม่ให้พวกเขาต่อสู้ ให้เราย้ายพวกเขาออกไป" ชายชราคนนึ่งพูดก่อนจะบินไป
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะบินขึ้นไปราว 10 เมตรในอากาศ การบินของชายคนนั้นถูกตรึงไว้ทำให้เขาลอยอยู่กลางอากาศ
รู้สึกถึงสิ่งแปลกประหลาดที่เกิดขึ้น ชายชรากล่าวด้วยความไม่เชื่อว่า "ไม่ดีแล้ว ! มีบางอย่างที่ตรึงข้าไว้ ! รีบไปแจ้งผู้อาวุโส ! "
เซียนสวรรค์คนอื่น ๆ ที่ยังไม่ได้ขยับตัวก็ตกใจเมื่อได้ยินคำพูดของผู้อาวุโส พวกเขารีบวิ่งออกไปจากสายตาเพื่อไปหาเขา
ไม่นานหลังจากนั้น ผู้อาวุโส 3 คนบินจากจวนเจ้าเมือง แต่ละคนสวมเสื้อผ้าเรียบง่าย แต่ใบหน้าของพวกเขาดูเงียบสงบยิ่ง
ทั้งสามคนแรกจ้องไปที่การต่อสู้ด้วยดวงตาที่สดใส ก่อนที่จะมองไปยังชายชราที่ยังคงถูกตรึงอยู่ในอากาศด้วยคิ้วที่ขมวดเข้าหากัน
"เกิดอะไรขึ้น ? " ผู้อาวุโสถามทั้งสามคนตรงกลาง ไม่รู้สึกอะไรนอกเหนือจากการต่อสู้ที่เกิดขึ้นต่อหน้าพวกเขา ในพื้นที่รอบ ๆ ตัวไม่มีการรบกวนแปลก ๆ พวกเขารู้สึกว่าไม่มีอะไรผิดปกติไปรอบ ๆ ผู้อาวุโสที่ถูกตรึงอยู่กลางอากาศ ในสายตาของสามคนที่มาใหม่ ไม่มีอะไรผิดแปลกไป
คนอื่น ๆ ที่ยืนรอบ ผงกศีรษะเหมือนจะเห็นด้วยกับความสับสนของเขา หนึ่งในพวกเขาพูดด้วยคิ้วที่ขมวด "ตำนานมีอยู่ว่า ไม่ว่าใครก็ตามที่พยายามจะโจมตีคนอื่น พวกเขาจะไม่สามารถโจมตีได้ เหตุผลก็คือเพราะมีคนกล่าวว่าม่านพลังจะโจมตีผู้กระทำความผิดก่อนที่เขาจะได้ลงมือ แต่เมื่อตัดสินจากสถานการณ์ตรงหน้า ตำนานนั้นผิดไปจากสิ่งที่คาดไว้"
"ใช่ นี่เป็นเรื่องแปลกอย่างสิ้นเชิง ทั้งสองคนได้ปะทะกันหลายสิบกระบวนท่าแล้ว และทำให้เกิดความวุ่นวายอย่างมาก เหตุใดการลงโทษของเมืองทหารรับจ้างจึงไม่เกิดขึ้นกับเขา ? "
"เกิดอะไรขึ้น ? ทุกคนที่ละเมิดกฎของเมืองทหารรับจ้างจะตายเพราะถูกลงโทษเช่นในอดีตหรือไม่ ? แล้วทำไมครั้งนี้มันจึงไม่เกิดขึ้น ? "
"บางทีเมืองทหารรับจ้างได้อยู่มาเป็นเวลานานโดยไม่มีเหตุการณ์เช่นนี้ หรือว่าบุคคลที่ลงโทษจะขี้เกียจ ? "
ยิ่งการโจมตียังคงเกิดขึ้นอีกต่อไปแล้ว ผู้คนจำนวนมากก็ตระหนักว่าบางสิ่งซึ่งไม่ถูกต้อง พวกเขาคุยกับคนอื่นคาดเดาว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขาพยายามหาคำตอบสำหรับคำถามของพวกเขา
บรรพชนตระกูลชิมองไปที่ม่านพลังอันใหญ่โตซึ่งแผ่ซ่านไปทั่วเมืองทหารรับจ้างอย่างประหลาดใจ จากนั้นเขาก็มองไปที่เจี้ยนเฉินซึ่งกำลังต่อสู้กับเซียนผู้คุมกฎ เขาพึมพำ "เกิดอะไรขึ้น ? เจี้ยนเฉินได้ต่อสู้มานานแล้ว เหตุไฉนการลงโทษถึงไม่ได้เกิดขึ้นกับเขา ? "
อยู่ตรงกลางของเมืองทหารรับจ้าง ไม่ไกลจากรูปปั้นโมเทียนหยุน มีพระราชวังยักษ์ซึ่งก่อตั้งขึ้นตั้งแต่ยามเมื่อโมเทียนหยุน เจ้าเมืองคนที่สองไม่เคยได้รับการประกาศให้สนับสนุนอำนาจของโมเทียนหยุน แม้กระทั่งหลังจากออกเดินทาง ดังนั้นพระราชวังจึงได้รับการปฏิรูปให้ทำหน้าที่เชื่อมต่อกับโลกภายนอก
ภายในพระราชวัง หลายคนที่สวมเสื้อสีขาวต่างก็เป็นเซียนสวรรค์ พวกเขาลอยขึ้นกลางอากาศขณะที่พวกเขาฟังเสียงการต่อสู้ระยะไกล แต่ละคนมีสีหน้าสับสน
"รายงานท่านผู้อาวุโส ! ร่างกายของข้าไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ! แม้แต่นิดเดียว ! " อาจได้ยินเสียงของผู้อาวุโสที่ยังคงแข็งค้างอยู่ ในขณะที่เขาคร่ำครวญออกมาในความหวาดกลัว
"บูม ! " เพียงในขณะนั้นการระเบิดก็อาจได้ยินได้ เมื่อโรงเตี้ยมขนาดยักษ์พังทลายลงในท่ามกลางควันซึ่งลอยขึ้นไปในอากาศ การต่อสู้ดูเหมือนจะไม่อ่อนแอลง แต่มันกลับทวีความรุนแรงขึ้น
"มีคนต่อสู้ที่นั่น ทำไมม่านพลังถึงไม่ลงโทษผู้กระทำผิด ? แปลกอะไรเช่นนี้ " หนึ่งในผู้อาวุโสรู้สึกสับสน เขาหันไปมองผู้อาวุโสทั้งสองคนข้าง ๆ เขาและกล่าวว่า "ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร ถ้าพวกเขากล้าสู้กันในเมืองทหารรับจ้าง พวกเขาจะไม่สามารถอภัยให้ได้ ผู้อาวุโสยี่สิบสาม ผู้อาวุโสยี่สิบสี่ ไปที่นั่นและจัดการกับสถานการณ์ ข้าจะคอยสังเกตการณ์จากที่นั่น" ด้วยเหตุนี้ ชายชราชี้ไปที่เซียนสวรรค์ที่ติดอยู่ในท้องฟ้า
ชายชราทั้งสองคนพยักหน้า ก่อนที่จะหายตัวไปในภาพพร่ามัวไปยังด้านหนึ่งของการสู้รบ แต่ร่างกายของพวกเขาดูเหมือนจะติดกับกำแพงที่มองไม่เห็นบางอย่าง หลังจากเข้าไปได้เพียง 10 เมตร ม่านพลังนั้นเองที่ทำให้การเคลื่อนที่ไปข้างหน้าของเขาหยุดนิ่ง ก่อนที่พวกเขาจะถูกส่งตัวไปข้างหลัง
"บูม ! " ชายชราทั้งสองคนปะทะกำแพงของพระราชวังอย่างรุนแรง ส่งผลให้เกิดการสั่นสะเทือนอย่างใหญ่โตทั่วทั้งพระราชวัง
"เจ้าทั้งสอง ! มีอะไรเกิดขึ้น ? " ผู้อาวุโสยี่สิบสองถามเสียงลึก เขาไม่อาจเชื่อสายตาของเขาได้ในสิ่งที่เขาเห็น
ผู้อาวุโสยี่สิบสามและยี่สิบสี่ยันตัวขึ้นมาจากพื้นดินด้วยความเจ็บปวด ขณะที่พวกเขาจ้องมองที่พื้นที่ว่างในอากาศที่พวกเขาเคยปะทะ "นั่นคือพลังของม่านพลัง ! ม่านพลังขับไล่เรา ! แต่ไม่ … ไม่ควรเป็นไปได้ ม่านพลังมีอำนาจที่จะหยุดเราได้อย่างไร ? "
"อะไร ! ? เจ้าหยุดอยู่ที่ข้างกำแพงใช่มั้ย ? "ผู้อาวุโสยี่สิบสองถามด้วยความไม่อาจเชื่อ
"มันเป็นความจริงอย่างแน่นอน ! พวกเราสองคนเคยอาศัยอยู่ในเมืองทหารรับจ้างมานานพอสมควร เจ้าคิดว่าเราไม่คุ้นเคยกับสิ่งที่เรียกว่าม่านพลังงั้นหรือ ? มันเป็นม่านพลังที่ทำให้เราหยุด แต่ข้าไม่รู้ว่าทำไม ! เหตุใดจึงเกิดขึ้น นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย เราต้องแจ้งผู้อาวุโสสูงสุด ! " ผู้อาวุโสยี่สิบสี่พูดด้วยความมุ่งมั่น หายตัวไปในพระราชวังโดยไม่ต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า เขาทิ้งผู้คนที่ยังคงสับสนเช่นผู้อาวุโสยี่สิบสามและยี่สิบสองไว้ข้างหลัง
การพัฒนาอย่างฉับพลันนี้ ทำให้เกิดแรงกดดันมากมายในการเติมเต็มหัวใจของชายชราทั้งสอง ทันทีที่ผู้อาวุโสยี่สิบสี่ได้จากไป เหลือเพียงผู้อาวุโสยี่สิบสองและยี่สิบสามซึ่งก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ พวกเขาได้แต่ดูการต่อสู้ได้จากที่ไกล ๆ เท่านั้น
ม่านพลังที่ล้อมรอบเมืองทหารรับจ้างนั้นได้ทำหน้าที่เป็นผู้คุ้มครองและปกป้องเมืองตั้งแต่ถูกสร้างขึ้น มันทำหน้าที่ป้องกันเมืองอย่างเงียบ ๆ มาโดยตลอดเป็นเวลานับไม่ถ้วน มันเป็นเหมือนเทพเจ้าสำหรับชาวเมืองที่ไม่สามารถล่วงเกินได้ ไม่เพียงแต่มันเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์อันยาวนานของเมืองทหารรับจ้างเท่านั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับม่านพลังนี้ก็คือมันถูกสร้างขึ้นโดยคนที่รู้จักกันดีว่าเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในทวีปเทียนหยวน โมเทียนหยุน สถานะนี้ก่อให้เกิดความรู้สึกที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง และหลายคนมองว่าม่านพลังนั้นเป็นสิ่งที่แสดงถึงความรุ่งโรจน์ของเมืองทหารรับจ้าง
ดังนั้นเมื่อม่านพลังที่เคยเงียบไปในขณะที่มันป้องกันเมืองได้อย่างฉับพลัน ป้องกันไม่ให้ผู้อาวุโสหยุดการต่อสู้นี้ ผู้อาวุโสยี่สิบสองและยี่สิบสามต่างพากันตกตะลึง พวกเขาไม่เคยมีประสบการณ์อะไรแบบนี้เกิดขึ้น ก่อนที่พวกเขาจะหยุดสมาชิกของเมือง
ทันใดนั้น พื้นที่ด้านหน้าทั้งสองฝ่ายก็เริ่มกระเพื่อมราวกับว่ามันเป็นน้ำ จากนั้นรอยแยกที่เกิดขึ้นตรงกลางของช่องว่าง ประตูขนาดใหญ่เกิดขึ้น เมื่อสามคนเดินผ่าน
ชายชราคนหนึ่งยืนหน้า ขณะที่อีกฝ่ายยืนอยู่ข้างหลังเขา คนหนึ่งที่อยู่ตรงหน้าคือชายวัยกลางคนที่มีผมสีดำและใบหน้าแน่วแน่ ดวงตาของเขาสดใสเหลือเกินราวกับว่าพวกมันมีดาวฤกษ์ทั้งหมดอยู่ในท้องฟ้า เพียงแค่จ้องที่พวกมัน ก็ดูเหมือนจะหายเข้าไปในพวกมัน
คนนี้เป็นลุงของหมิงตง – เทียนเจี้ยน!
ชายสองคนที่อยู่เบื้องหลังเทียนเจี้ยนดูเหมือนพวกเขาจะอายุราวสัก 70 ปี ด้วยเส้นผมที่ยาวและใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอย ดวงตาของพวกเขาดูเหมือนจะแสดงให้เห็นถึงชีวิตที่อยู่มาอย่างยาวนานของพวกเขาและสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในโลก ตอนนี้พวกเขามองว่าเป็นคนที่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องทางโลก เพื่อที่จะได้มีชีวิตที่เงียบสงบและกลิ่นอายที่ไหลออกมาจากร่างกายของพวกเขาดูธรรมดา
"เราคารวะต่อผู้อาวุโสสองและผู้อาวุโสสี่!"
พวกผู้อาวุโสทั้งสองคนได้ขยับร่างกายเพื่อคารวะ สายตาของทั้งสามคนนี้มากพอที่จะปลูกฝังความเคารพและความกลัวให้กับทั้งสองคน
"เกิดอะไรขึ้นที่นี่ ? " เทียนเจี้ยนถามขึ้นทันที
"ผู้อาวุโสสูงสุด มีคนต่อสู้ในเมืองทหารรับจ้าง ! ผู้อาวุโสยี่สิบสี่และข้าพยายามที่จะหยุดพวกเขา แต่ม่านพลังไม่เพียงแต่หยุดเรา มันโยนเรากลับเข้าไปในพระราชวัง ! " ผู้อาวุโสยี่สิบสามอธิบาย
พวกผู้อาวุโส 3 คนที่เพิ่งมาถึงก็ตกใจที่ได้ยินคำอธิบายเช่นนี้ หันไปมองการต่อสู้ ผู้อาวุโสสามารถมองเห็นสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นราวกับเกิดอยู่ตรงหน้าเขา
“ไม่ ? มันคือเขา ! " ทันทีที่ฉากนั้นปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา เทียนเจี้ยนร้องออกมาเสียงประหลาดใจ
"ผู้อาวุโสสูงสุด ท่านทราบหรือว่าใครกำลังต่อสู้อยู่ ? " ผู้อาวุโสสองถาม
"ผู้ที่ต่อสู้กับเซียนผู้คุมกฎนั้นชื่อเจี้ยนเฉิน เขาเป็นคนที่ได้รับรางวัลในงานชุมนุมทหารรับจ้าง ด้วยพรสวรรค์ที่เขามี เขาเป็นคนที่สามารถพบเห็นได้ในรอบหมื่นปีเท่านั้น "
ผู้อาวุโสสองยิ้มและพูดว่า "ฮ่า ๆ หากผู้อาวุโสสูงสุดชมเขาเช่นนี้ เจี้ยนเฉินก็เป็นคนที่มีฝีมือค่อนข้างมาก แต่เด็กหนุ่มคนนี้ก็อารมณ์ร้อนนัก ถ้าเขาเริ่มต่อสู้ในเมืองทหารรับจ้าง เขาจะไม่ทราบผลของการสู้รบในเมืองทหารรับจ้างหรือ ? ยังคงเป็นเรื่องแปลก ทำไมม่านพลังไม่ลงโทษเขา ? "
"ข้าพบว่าแปลกเช่นกันแต่เราต้องหยุดเขา ถ้าเราอนุญาตให้ต่อสู้ต่อไป เราอาจเห็นความตายของอัจฉริยะที่มีพรสวรรค์ดังกล่าวเกิดขึ้น นั่นมันโชคร้ายเกินไป" เทียนเจี้ยนบัญชาก่อนที่จะเคลื่อนย้ายร่างกายของเขาเดินออกไปที่เกิดเหตุ
“อย่าขยับ ! เจ้าไม่อาจผ่านไป ! " ทันใดนั้นเสียงของหญิงสาวตัวเล็กก็ดังผ่านเข้าที่หูของเทียนเจี้ยน รีบคว้าก่อนที่เขาจะมองไปรอบ ๆ ด้วยความประหลาดใจ
"เจ้าเป็นวิญญาณของม่านพลัง ? " ชั่วขณะหนึ่ง เขาไม่ได้พูด แต่เมื่อเขาพูด เสียงของเขาก็เต็มไปด้วยความตกใจ แม้ในขณะที่เขาถาม เขายังคงรู้สึกว่าเขาหูฝาดไป
"เจ้าสามารถพูดได้ แต่เจ้ายังไม่สามารถไปที่นั่นได้ อย่าได้ยื่นมือเข้าไปแทรกแซงเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่เช่นนั้น อย่ากล่าวว่าวิญญาณน้อยทำร้ายเจ้า"
คำพูดของวิญญาณน้อยทำให้เทียนเจี้ยนและคนอื่น ๆ เงียบเหมือนรูปปั้น ในฐานะที่พวกเขาเป็นผู้นำของเมืองทหารรับจ้างและสามารถใช้ประโยชน์จากเมืองได้ตามที่เห็นสมควร เมื่อพูดถึงอำนาจ พวกเขายืนอยู่ที่จุดสุดสูงของอำนาจของทวีป ดังนั้นเมื่อได้ยินเสียงของหญิงสาวข่มขู่พวกเขาที่มีอำนาจเหล่านี้ พวกเขาไม่ทราบว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
อย่างไรก็ตามเทียนเจี้ยนและผู้อาวุโสสองและผู้อาวุโสสี่ไม่รู้สึกไม่พอใจกับคำพูดของนาง ราวกับว่าทุกอย่างเป็นไปอย่างถูกต้องเหมือนสายฝน พวกเขาตัดสินใจที่จะยืนอยู่ที่นั่นและจับตามองสถานการณ์โดยไม่เข้าไปแทรกแซง จากที่นั่นพวกเขาเฝ้าดูเจี้ยนเฉินละเมิดกฎของเมืองทหารรับจ้าง โดยที่ไม่สามารถทำสิ่งใดเรื่องหนึ่งได้
นั่นเป็นเพราะว่าจิตวิญญาณของม่านพลังมีสถานะที่ไม่เหมือนใครในเมืองทหารรับจ้าง !
"จิตวิญญาณของม่านพลัง ข้าไม่เคยคิดว่าข้าจะได้ยินมันพูด ตำนานเป็นจริง หลังจากทั้งหมด ม่านพลังที่ปกป้องเมืองรับจ้างเป็นเช่นนั้น ! " ผู้อาวุโสยี่สิบสามตั้งข้อสังเกต
ผู้อาวุโสสี่ถอนหายใจพลางตอบว่า "ข้าอาศัยอยู่ในเมืองทหารรับจ้างมาเป็นเวลา 4,000 ปีแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินเสียงพูดของม่านพลัง ฮ่า ฮ่า นี่เป็นเกียรติอย่างแท้จริงสำหรับข้า เป็นปีที่ข้าไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะได้ยินเสียงของจิตวิญญาณม่านพลังในตำนาน แม้ว่าจะเป็นแค่เสียงก็ตาม แต่ข้าก็พึงพอใจกับเรื่องนี้แล้ว "
"สิ่งที่ข้ารู้ จิตวิญญาณของม่านพลังไม่เคยปรากฎตัวหรือพูดเป็นเวลานับหมื่นปี แต่ตอนนี้ได้ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของเจี้ยนเฉิน เราถูกห้ามไม่ให้ดำเนินการใด ๆ บางทีอาจจะมีความเกี่ยวพันกันระหว่างคนทั้งสอง ? มิฉะนั้นแล้ววิญญาณของม่านพลังจักป้องกันเจี้ยนเฉินถึงขอบเขตที่ไม่มีการลงโทษใด ๆ หรือ ? " ผู้อาวุโสสองเอ่ยด้วยความสับสนและไม่เชื่อ เจี้ยนเฉินและจิตวิญญาณม่านพลังมีการเชื่อมโยงบางอย่าง ? ที่ค่อนข้างยากที่จะเชื่อ
"ข้าอยากรู้เรื่องนี้ด้วยเช่นกัน ดูเหมือนว่าเจี้ยนเฉินไม่ธรรมดาอย่างที่ข้าคิดไว้ " เทียนเจี้ยนกล่าวในขณะที่เต็มไปด้วยคำถาม
……
เจี้ยนเฉินพยายามไล่ล่าเซียนผู้คุมกฎอย่างต่อเนื่องเพื่อที่จะโจมตีชายผู้นั้น จนทุกคนบนท้องถนนพากันตกตะลึงและพูดคุยกันถึงเรื่องนี้ พวกเขาต่างสงสัยว่าเจี้ยนเฉินสามารถหลีกเลี่ยงการลงโทษได้อย่างไร
"เกิดอะไรขึ้น ? ทำไมม่านพลังถึงไม่เคยลงโทษเจ้า ? หรือม่านพลังนั้นสูญเสียอำนาจ ไม่มีการลงโทษอีกต่อไปในสถานที่นี้ ? " ในที่สุดเซียนผู้คุมกฏก็ไม่สามารถเหนี่ยวรั้งตัวเองได้ และพูดออกมาด้วยความขุ่นเคือง
ดวงตาของบรรพชนตระกูลชิเป็นประกายประหลาด ขณะที่เขาฟังเซียนผู้คุมกฏอีกคนกล่าว "ม่านพลังต้องสูญเสียพลัง ! นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมถึงไม่ลงโทษเขา เจียเต๋อไท่ เจ้ากังวลเรื่องอะไร ? โจมตีเขา ! " ด้วยเหตุนี้บรรพชนตระกูลชิจึงพุ่งเข้ามาเจี้ยนเฉินพร้อมฟาดฝ่ามือโจมตีไปที่เจี้ยนเฉินทันที
หลังจากที่ฝ่ามือโจมตีอากาศรอบ ๆ เจี้ยนเฉินดูเหมือนจะแข็งตัวขึ้น ร่างกายของเจี้ยนเฉินไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ มันเหมือนกับว่าเขาติดอยู่ใต้น้ำ แม้แต่นิ้วมือของเขาก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ การหลบหลีกเป็นไปไม่ได้
พลังเซียนของบรรพชนตระกูลชิยังคงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและเร็วขึ้น อากาศเริ่มบิดเบือนและฉีกขาดรอบฝ่ามือราวกับว่ากำลังขู่ว่าจะเปิดช่องว่างในอากาศ
พลังในการโจมตีด้วยฝ่ามือนี้แข็งแกร่งเกินว่าที่เซียนสวรรค์จะรับมือได้ แม้ว่าจะใช้ทักษะการต่อสู้ระดับสวรรค์ก็ตาม
อย่างไรก็ตาม ครึ่งก้าวก่อนที่ฝ่ามือจะปะทะถึงตัวเจี้ยนเฉิน จู่ ๆ เกิดลำแสงขึ้นมาบนฟากฟ้าจู่โจมเขาอย่างรวดเร็วราวสายฟ้าฟาด
