ตอนที่ 271: กลับมาที่หมู่บ้านหวาง
เจี้ยนเฉินยังคงเปิดกล่องที่เหลืออยู่และไม่เจอแกนอสูรที่อยู่ในกล่อง แต่ในกล่องกลับเป็นชิ้นส่วนของปืนใหญ่เพียงอย่างเดียวซึ่งมีรูปร่างและขนาดที่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตามมันมีชิ้นส่วนกระบอกปืนใหญ่ซึ่งมีความยาว 4 เมตรเพียง 2 อันเท่านั้นในแต่ละกล่อง นั่นหมายความว่าเขาจะสามารถประกอบมันได้แค่ 2 กระบอก
อย่างไรก็ตามหลังจากที่พบปืนใหญ่ระดับสูงนี้ทำให้เจี้ยนเฉินมีความสุขอย่างมาก สิ่งหนึ่งที่น่าเป็นห่วงคือเขาไม่รู้ว่าจะประกอบปืนใหญ่ผลึกแกนอสูรได้อย่างไรหรือว่าส่วนไหนทำอะไรได้บ้าง สำหรับเขาแล้วชิ้นส่วนเหล่านี้อาจถือได้ว่าเป็นแค่เศษเหล็ก
"ลืมไปก่อน เรายังไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ตอนนี้ ข้าจะรอสักพักและค่อยไปเรียนรู้วิธีการประกอบปืนใหญ่" เจี้ยนเฉินพึมพำกับตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็เก็บกล่องชิ้นส่วนทั้งหมดและกล่องแกนอสูรไว้ในแหวนมิติของเขา จากนั้นเขาก็ขี่ม้าอสูรระดับ 2 ออกไปและปล่อยให้ทหารที่ตายจากพิษของอสรพิษทองริ้วเงินไว้ตรงนั้น
แม้ว่าพิษจากเขี้ยวของมันจะไม่ใช่พิษที่ร้ายแรงที่สุด แต่มันก็ยังเป็นพิษที่เป็นอันตรายถึงชีวิตและเป็นภัยอย่างมาก ในเวลาสั้นเหล่าทหารพวกนี้ทั้งหมดถูกสังหารโดยไม่เหลือใครแม้แต่คนเดียวนอกจากผู้บังคับบัญชาที่หนีไป
เจี้ยนเฉินขี่สัตว์อสูรผ่านป่าเล็ก ๆ ไปอย่างรวดเร็วภายในครึ่งวันที่ห่างจากจุดที่เขาฆ่าทหารไป 500 กิโลเมตร ในที่สุดก็หยุดอยู่ตรงชายป่า เจี้ยนเฉินก็รีบโคจรพลังเซียนธาตุแสงเพื่อรักษาตัวเอง
จิตวิญญาณของเจี้ยนเฉินนั้นค่อนข้างน่ากลัว ความเชี่ยวชาญของเขาในพลังเซียนธาตุแสงนั้นมากกว่าเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงในเมืองเวคถึง 2 ขั้น เพียง 1 ชั่วยาม เขาก็กลับมาอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ดังเดิม
หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินพบลำธาร เขาจึงกระโดดลงไปเพื่ออาบน้ำ
"ข้าไม่คิดว่าหนึ่งในนั้นจะหนีรอดไปได้ เนื่องจากเขาเป็นเซียนปฐพีธาตุลม มันก็ไม่มีอะไรที่ข้าจะทำได้หากว่าเขาต้องการหนี เพราะความเร็วของข้ายังช้ากว่าของเขามากนัก" เจี้ยนเฉินพึมพำกับตัวเองขณะอยู่ในแม่น้ำ
"มันเป็นเรื่องดีที่ข้าไม่ได้เปิดเผยตัวเอง ในกรณีนี้ผู้บัญชาการก็ไม่อาจระบุตัวตนของข้าในเมืองเวคได้ทันที ไม่อย่างนั้นกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีคงจะถูกกวาดล้างอย่างสมบูรณ์" ยิ่งเขาคิดก็ยิ่งรู้สึกกลัวเล็กน้อย แต่เขาไม่ได้เปิดเผยตัวตน มันทำให้เขาภูมิใจกับตัวเอง
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ เจี้ยนเฉินก็หยิบแหวนมิติที่ได้มาจากหัวหน้าตระกูลเซียออกมาดูพร้อมกับของผู้บัญชาการทั้งสี่เพื่อตรวจสอบสิ่งของภายใน
ในแหวนมิติของหัวหน้าตระกูลเซี่ยมีกองเหรียญม่วงมากกว่า 1,000 เหรียญ และมีของที่แตกต่างกันซ่อนอยู่ภายใน ยิ่งไปกว่านั้นยังมีแกนอสูรระดับ 4 กว่า 100 อัน แกนอสูรระดับ 3 อีกหลายร้อยอัน รวมถึงแกนระดับ 2 ที่มีมากเกินกว่าจะนับได้
ทันใดนั้นเจี้ยนเฉินก็เห็นของทั้งหมดภายในแหวนมันทำให้หัวใจของเขาเต้นรัว เขาหยิบของออกมาจากแหวนมิติและมองไปที่หนังสือที่ดูเรียบง่ายตรงหน้าของเขา กระดาษแต่ละแผ่นค่อนข้างหนาและเริ่มมีคราบเหลืองเล็กน้อย มีรอยฉีกขาดเล็กน้อยจากความเก่าของมัน
"การควบคุมน้ำ!"
อักษรทั้งสองประโยคที่ถูกเขียนบนหน้าปกต่างก็เรียบง่าย ขณะที่เจี้ยนเฉินเปิดหน้าหนังสืออย่างช้า ๆ ใบหน้าของเขาก็ยิ่งตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น น่าเสียดายทักษะที่ถูกบันทึกไว้เป็นเพียง "ระดับมนุษย์" ยิ่งไปกว่านั้นมีเพียงเซียนที่มีธาตุน้ำเท่านั้นที่จะบ่มเพาะพลังเซียนแบบนี้และนำไปใช้ได้
"ช่างเถอะ นี่ก็ไม่ใช่ว่ามันจะแข็งแกร่งเท่าไร ในกรณีที่กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีเติบโตอย่างแข็งแรง จากนั้นก็ควรจะให้ทักษะการต่อสู้นี้เป็นรางวัล" เจี้ยนเฉินถอนหายใจ
มองไปที่แหวนมิติอีกวง ภายในก็มีกองแกนอสูรที่มากมายปรากฏเข้ามาในสายตาของเขา เจี้ยนเฉินมีรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเขา เมื่อเขารู้ว่ามีแกนอสูรระดับ 4 มากกว่า 4,000 อันในแหวนวงนี้
"ด้วยแกนอสูรระดับ 4 จำนวนมากเหล่านี้ มันจะต้องเป็นที่เก็บแหล่งพลังงานของปืนใหญ่แกนผลึกอสูร"เจี้ยนเฉินพึมพำพร้อมกับหัวใจที่เต้นรัว
เจี้ยนเฉินได้เปิดดูแหวนมิติวงที่สาม เขาก็พบว่ามันเต็มไปด้วยแกนอสูรระดับ 4 อย่างน่าอัศจรรย์ นอกเหนือจากนั้นแหวนมิติทั้งสองก่อนหน้าแล้ว แหวนอีกวงกับมีเพียงบัตรม่วงและของใช้ประจำวันอื่น ๆ
เมื่อเจี้ยนเฉินเปิดแหวนมิติวงสุดท้าย เขาก็เห็นแกนอสูรกองเล็ก ๆ กองหนึ่งอยู่ภายใน แกนอสูรพวกนี้เป็นแกนอสูรระดับ 5
เจี้ยนเฉินถึงกับตัวแข็งทื่อเมื่อเขาเห็นแกนอสูรนี้ เขายิ้มแย้มออกมาเมื่อเขาเห็นแกนอสูรระดับ 5 ที่มันเป็นเหมือนกับสมบัติล้ำค่า ต่อให้เป็นหัวหน้าตระกูลเซียหรือนิกายเทียนหัว พวกเขาก็ไม่ลังเลที่จะเดินทางไปหลายพันไมล์เพื่อที่จะไปซื้อมันมา เจี้ยนเฉินไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเนื่องจากมีแกนอสูรระดับ 5 กว่า 100 อัน
วันนี้เขาช่างได้กำไรมหาศาล
เจี้ยนเริ่มนับจำนวนแกนอสูรระดับ 5 เมื่อเขานับเสร็จหัวใจของเขาก็สั่นสะท้านและแทบจะกระโดดออกมาจากลำคอ โดยรวมแล้วเขามีแกนอสูรระดับ 5 อยู่ 232 อัน
เจี้ยนเฉินพยายามที่จะควบคุมไม่ให้ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน หากใครมีแกนอสูรระดับ 5 พวกนี้ พวกเขาจะสามารถเพิ่มระดับของปืนใหญ่ผลึกแกนอสูรให้มีพลังทำลายล้างมากกว่าเดิมได้เมื่อยิงมันออกไป ด้วยขนาดของแกนอสูรระดับ 5 นี้มันเป็นไปได้ที่จะยิงออกไปสัก 100-200 ครั้งและทำลายเมืองชั้น 1 ลงอย่างราบคาบ
หลังจากผ่านไปครึ่งวันเจี้ยนเฉินก็เริ่มสงบลง หลังจากนั้นเขาก็เก็บของที่เหลือก่อนที่จะเดินขึ้นเขาไปตามทางด้วยม้าอสูร
วันต่อมาเจี้ยนเฉินก็หยุดอยู่หน้าเทือกเขา เจี้ยนเฉินปล่อยม้าอสูรไปและเดินเท้าขึ้นเขา
เทือกเขาแห่งนี้ดูค่อนข้างธรรมดา แม้ว่าพลังงานโลกจะเบาบางไปเล็กน้อยทำให้สัตว์ป่ากลายเป็นสัตว์อสูรระดับ 1 ได้ แต่มันก็ไม่เกินระดับ 2 โดยที่ไม่มีสัตวอสูรที่ระดับสูงกว่านั้น
ใบไม้ที่หนาแน่นจากยอดไม้ที่ปกคลุมพื้นที่แถวนั้นจนไม่อาจมองเห็นท้องฟ้า ทำให้เหมือนกับกำลังเดินเข้าไปในภูเขาลับแล
เทือกเขาแห่งนี้ไม่มีบรรยากาศที่อันตรายอย่างเทือกเขาสัตว์อสูร จากความทรงจำของเจี้ยนเฉิน เขารีบกลับมาที่หมู่บ้านหวางที่เขาได้จากมาเมื่อหนึ่งเดือนก่อน
พริบตาหมู่บ้านหวางก็เข้ามาอยู่ในสายตาของเจี้ยนเฉินที่พร้อมกับความตื่นเต้น เขาอดที่รอไม่ไหวที่จะเรียกทุกคนในหมู่บ้านเพื่อมาเฉลิมฉลอง คืนนั้นทั้งหมู่บ้านหวางมารวมตัวกันเพื่อเฉลิมฉลองให้กับการที่เจี้ยนเฉินกลับมา
อาการบาดเจ็บบนร่างกายของหมิงตงได้หายสนิทแล้วเมื่อครึ่งเดือนก่อน โชคดีที่เขายังคงอยู่ในหมู่บ้านหวางและยังคงฝึกฝนเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับตัวเองอย่างขยันขันแข็ง บางครั้งเขาก็ตามคนอื่นในหมู่บ้านเพื่อออกไปล่าสัตว์ด้วยเป็นบางครั้ง ด้วยความแข็งแกร่งที่อยู่ในขั้นเซียนผู้เชี่ยวชาญ เขาสามารถฆ่าสัตว์ป่าได้อย่างง่ายดาย เพราะว่าเขามาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านหวาง ทั้งหมู่บ้านจึงได้มีอาหารดี ๆ กินกันมากขึ้น
ดังนั้นหมิงตงจึงเป็นที่ชื่นชอบสำหรับคนในหมู่บ้านอย่างรวดเร็ว ไม่มีใครสักคนในหมู่บ้านหวางที่ไม่เคารพและชื่นชมความแข็งแกร่งของเขา
