ตอนที่ 247 – ลงโทษจระเข้หลังดาบ
หัวของราชาพยัคฆ์ขนทองหมุนลอยขึ้นไปในอากาศ ทำให้ฝนโลหิตตกลงมาจากท้องฟ้าในขณะที่ร่างด้านล่างกระแทกกับพื้นอย่างช้า ๆ คอของราชาพยัคฆ์เริ่มหลั่งโลหิตในปริมาณมากมายจนเต็มบริเวณรอบ ๆ
คาตาต้าและคาตาเฟยจ้องไปที่หัวที่หมุนของราชาพยัคฆ์ด้วยความตกใจจนลืมไปว่าพวกเขากำลังอยู่ในระหว่างการต่อสู้ สิ่งที่พวกเขาทำได้คือจ้องมองอย่างเหลือเชื่อโดยตาของพวกเขายังคงเบิกกว้าง
ราชาพยัคฆ์ขนทองระดับ 5 เป็นสิ่งที่พี่น้องทั้งสองคนไม่สามารถฆ่าได้ด้วยตนเอง เมื่อคิดว่าเจี้ยนเฉินสามารถตัดหัวได้อย่างง่ายดาย นี่เป็นเรื่องที่น่าตกใจเกินกว่าที่หัวใจของพวกเขาจะรับไหว
แม้แต่มนุษย์วานรเกล็ดเขียวและจระเข้หลังดาบก็หยุดการกระทำใด ๆ กลางคันและหันไปมองที่ศีรษะที่ถูกตัดของราชาพยัคฆ์ขนทองด้วยดวงตาที่ตกใจ
ไม่แม้แต่จะรอให้หัวของราชาพยัคฆ์ขนทองตกลงมาที่พื้น เจี้ยนเฉินก็ร่อนลงมาใกล้กับจระเข้หลังดาบทันที ในขณะที่สัตว์อสูรยังคงตกตะลึง กระบี่วายุโปรยที่ผ่านการเสริมความแข็งแกร่งก็บินไปยังกะโหลกศีรษะทันที
เมื่อสัมผัสถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้น จระเข้หลังดาบได้ฟื้นสติจากความสับสนทันทีและเหวี่ยงกระดูกสันหลังใบมีดเจ็ดอันมาที่เจี้ยนเฉิน ได้ยินเสียงดังแสบแก้วหู เมื่อกระดูกสันหลังพุ่งไปที่กระบี่ของเจี้ยนเฉินพร้อมกันนั้นก็เอียงศีรษะไปทางด้านข้างซึ่งเร็วกว่าการเคลื่อนไหวของเจี้ยนเฉิน กำแพงธาตุดินเริ่มคลุมศีรษะด้วยสีและเงาที่คล้ายเกราะเหล็กปกป้องหัวของมัน
“ติ๊ง ! ”
ใบมีดเดี่ยวจากกระดูกสันหลังกระแทกกับกระบี่วายุโปรยด้วยเสียงที่ดังคมชัดเมื่อเกิดการกระแทกและสะท้อนขึ้นสู่มือของเจี้ยนเฉิน กระบี่วายุโปรยเกือบจะกระเด็นออกมาจากมือของเจี้ยนเฉิน แต่เขาก็สามารถควบคุมไว้ได้ กระดูกสันหลังใบดาบในทางกลับกันแม้ว่ามันจะเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ ในการสัมผัสกันระหว่างใบมีดกับแสงสีฟ้าและสีม่วงบนกระบี่ กระบี่ได้ทิ้งรอยแตกเล็ก ๆ ไว้บนใบมีด
“ฉับ!”
ดาบสองสามเล่มบินผ่านกระบี่ของเจี้ยนเฉิน หนึ่งในนั้นพยายามที่จะแทงเข้าไปในอกของเจี้ยนเฉินก่อนที่จะทะลุยื่นออกมาจากหลังของเขา
ในเวลาไม่นานใบหน้าของเจี้ยนเฉินก็ซีดเซียวในขณะที่เลือดไหลออกมาจากปากของเขา ดาบนั้นมีพลังมากมายมหาศาลและเมื่อมันแทงเข้าที่เขา พลังเกือบจะเหมือนกับว่าม้าป่าชนเข้ากับเขา ทำให้เกิดความเสียหายอย่างร้ายแรงต่อร่างกายของเขา
เนื่องจากวิธีการบ่มเพาะของเจี้ยนเฉิน อวัยวะภายในของเขาแข็งแกร่งกว่าปกติ เขาพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดที่กำลังขยายตัวอยู่ในทรวงอกของเขา เขากัดริมฝีปากของเขาแล้วแทงกระบี่ใส่จระเข้หลังดาบ
จระเข้หลังดาบลอยกลับไปและพ่นลูกบอลพลังงานใส่เจี้ยนเฉิน ต้องขอบคุณความรู้ที่มีมา มันทำให้พลันรู้สึกได้ทันทีว่ากระบี่ของเจี้ยนเฉินจะไม่ถูกแทงเข้าที่หัวหลังจากที่ได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับราชาพยัคฆ์ขนทอง
“ช่วยข้าเบี่ยงเบนความสนใจมัน ! ” เมื่อเห็นการล่าถอยของจระเข้หลังดาบ เจี้ยนเฉินร้องเสียงดัง ในเวลาเดียวกันเขาหลบลูกบอลพลังงานก่อนที่จะบินไปที่จระเข้หลังดาบ
ร่างที่เห็นขณะที่คาตาเฟยบินเข้ามาในสายตาของเจี้ยนเฉิน อาวุธเซียนของเขาห่อหุ้มด้วยแก่นธาตุไฟที่เป็นพลังของเขา เขาฟันไปที่ลูกบอลพลังงาน
“ปัง ! ”
ลูกบอลพลังงานที่พ่นออกมาจากจระเข้หลังดาบ ถูกกระบี่ของคาตาเฟยผ่าครึ่ง พลังจำนวนมหาศาลจากลูกบอลกระจายตัวไปในอากาศทันทีก่อนที่จะกระแทกเอาฝุ่นจากพื้นดินลอยขึ้นมาบดบังคาตาเฟย, เจี้ยนเฉินและจระเข้หลังดาบ
คาตาเฟยเพิ่มแสงสว่างในอากาศรอบ ๆ ตัวเขาด้วยแสงจากธาตุไฟของเขาราวกับแก่นแท้ขณะที่เขาเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว แม้ฝุ่นจะบดบังการมองเห็นของเขา แต่ก็ไม่ได้จำกัดการเคลื่อนไหวของเขา
เปลวไฟที่เหมือนแสงจะสั่นไหวในบางครั้ง เมื่อคาตาเฟยเหวี่ยงกระบี่ของเขาด้วยพลังทั้งหมดของเขาฝุ่นที่อยู่รอบ ๆ กระบี่ของเขาดูเหมือนจะหายไปหมดเพราะไฟจากพลังเซียน
เมื่อฝุ่นหายไป เจี้ยนเฉินเห็นเพียงคาตาเฟยส่งร่างของจระเข้หลังดาบลอยขึ้นไปในอากาศ ร่างของมันใหญ่มากจนมันสามารถคลุมส่วนใหญ่ของท้องฟ้าได้ในขณะที่การป้องกันทางร่างกายของมันถูกแยกออกเป็นสองส่วนโดยมีเลือดไหลออกมา
เจี้ยนเฉินพุ่งสูงขึ้นไปในอากาศอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จระเข้หลังดาบจะหล่นลงสู่พื้น กระบี่วายุโปรยของเจี้ยนเฉินเปล่งประกายด้วยแสงสีฟ้าและสีม่วงในขณะที่เขาแทงไปที่กะโหลกศีรษะด้วยความเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ
ผู้ชมสามารถเห็นจระเข้หลังดาบได้ลอยขึ้นไปในอากาศพร้อมกับเลือดของมันที่พุ่งขึ้นไปในอากาศแล้วเจี้ยนเฉินก็โผล่ออกมาจากที่ใดที่หนึ่งและทำให้หัวของมันกลายเป็นชิ้นเนื้อตกลงสู่พื้นดิน ด้วยแสงสีฟ้าและสีม่วง การป้องกันของจระเข้หลังดาบนั้นไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าเต้าหู้และมันสามารถก็ไม่สามารถต่อสู้กับกระบี่วายุโปรยได้ในทันที
ร่างยักษ์ของจระเข้หลังดาบ ในที่สุดก็ตกลงสู่พื้นโดยไม่มีการเคลื่อนไหว หัวของมันถูกแยกออกเป็นหลายชิ้นเมื่อเลือดและสมองเริ่มทะลักออกมาจากบาดแผลจากกระบี่ในที่ต่าง ๆ บนหัวของมัน
“ปัง ! ” ไม่ไกลออกไปนักคาตาต้าถูกโจมตีโดยมนุษย์วานรเกล็ดเขียว ทำให้เขาลอยออกไปทางด้านหลังเหมือนกระสุนพุ่งไปในอากาศในขณะที่กระอักเลือดออกมา
มนุษย์วานรเกล็ดเขียวหันกลับมามองจระเข้หลังดาบที่มีประกายระยิบระยับในดวงตา เงยหน้าขึ้นไปบนฟ้า คำรามด้วยความเศร้าโศกก่อนที่จะคว้าต้นไม้ยาว 30 เมตรเพื่อเหวี่ยงมาที่เจี้ยนเฉิน
เจี้ยนเฉินไม่ได้ขยับเขยื้อน กลับกันกระบี่วายุโปรยปกคลุมพื้นที่ด้วยแสงที่เปล่งประกายเจิดจ้าก่อนที่จะฟันต้นไม้ให้กลายเป็นเศษไม้ในทันที ทันใดนั้นเจี้ยนเฉินก็บินไปที่มนุษย์วานรเกล็ดเขียวพร้อมด้วยกระบี่วายุโปรยของเขาที่พุ่งไปที่ลำคอ
เสียงคำรามด้วยความโกรธของมนุษย์วานรเกล็ดเขียวได้ดังออกมาพร้อมด้วยเท้าที่เตะเจี้ยนเฉินออกไป
"อึก ! " เจี้ยนเฉินกระอักเลือดออกมาเต็มปาก ขณะที่เขาปลิวออกไปเนื่องจากถูกเตะ ใบหน้าของเขาซีดในขณะที่เขาลุกขึ้นจากพื้นห่างออกไป 30 เมตรจากตำแหน่งเดิมของเขา หน้าอกของเขายุบตัวลงไปด้วยพลังที่แข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อที่อยู่เบื้องหลังการเตะของลิง แม้แต่กระดูกในร่างกายของเขาก็ถูกบดขยี้และอวัยวะภายในของเขาก็ได้รับความเสียหายเช่นกัน
มนุษย์วานรเกล็ดเขียวจ้องไปที่เจี้ยนเฉินด้วยสายตาที่แฝงเจตนาฆ่าก่อนที่จะพุ่งเข้าใส่เขา ในแต่ละก้าวพื้นสั่นสะเทือนด้วยความตกใจเมื่อแสดงให้เห็นว่าสัตว์อสูรตัวนี้แข็งแกร่งเพียงใด
ในตอนนี้ ปราณกระบี่จำนวนมากและมีเปลวไฟคล้ายแก่นแท้ลอยไปที่มนุษย์วานรเกล็ดเขียว ด้านหลังปราณกระบี่คือคาตาเฟยพร้อมด้วยกระบี่ของเขา
โดยไม่แม้แต่จะมองไปที่ปราณกระบี่สีแดง มนุษย์วานรเกล็ดเขียวก็หลบเปลวไฟจากปราณกระบี่ และบังคับให้มันกระจายไปสู่ความว่างเปล่า เนื่องจากเจี้ยนเฉินฆ่าสัตว์อสูรระดับ 5 ทั้งสองตัวด้วยตัวเองแล้ว มนุษย์วานรเกล็ดเขียวที่ถูกบีบบังคับให้ต้องสนใจเขามากที่สุด
ใบหน้าของคาตาเฟยแข็งทื่อขึ้นเมื่อมองจากที่ไกล เมื่อเห็นว่าเจี้ยนเฉินกำลังดิ้นรนเพื่อที่จะลุกขึ้น สีหน้าของเขาซีดเซียวในขณะที่เขาตระหนักว่า มนุษย์วานรเกล็ดเขียวจะมาถึงเขาในเวลาไม่นาน
“คาตาเฟย ความแข็งแกร่งของมนุษย์วานรเกล็ดเขียวควรเป็นเซียนปฐพีวัฏจักรที่ 5 ! ความแข็งแกร่งของมันนั้นมากเกินไปที่จะสู้กันตัวต่อตัว ดังนั้นลองพยายามถ่วงเวลาดู ! ” เสียงของคาตาต้าตะโกนออกมาอย่างอ่อนแรง
