ตอนที่ 225: ความตายของเทียนซ่งหลี
เมื่อเห็นคนเจ็ดคนนิ่งเงียบ เจี้ยนเฉินยิ้มอย่างเย็นชา “อย่างนั้นรึ ? อย่าหาว่าข้าโหดเหี้ยมละกัน” หลังจากนั้นแขนของเขาก็ขยับในขณะที่กระบี่วายุโปรยปล่อยปราณจำนวนมหาศาลออกมาทันที
ใบหน้าทั้งเจ็ดของชายแข็งกระด้างขึ้นขณะที่พวกเขาทิ้งความลังเลและนำอาวุธเซียนของพวกเขาออกมา
กระบี่ของเจี้ยนเฉินนั้นเร็วมากและบินออกไปด้วยความถี่สูงจนชายทั้งเจ็ดไม่เพียงเสียเปรียบ แต่พวกเขาก็ถูกครอบงำอย่างสมบูรณ์เช่นกัน
ปราณหมุนไปรอบ ๆ ขณะที่กระบี่วายุโปรยแทงเข้าไปในลำคอของทหารยามของตระกูลเทียนซ่งหลายคน อาวุธเซียนพุ่งออกมาด้านนอกด้วยพลังภายในของพวกมันกระแทกและเจาะทะลุผ่านหินแผ่นจนแตกออกเป็นชิ้น ๆ และทำให้อากาศมีเสียงปะทะกัน
ในเวลาอันสั้น เจี้ยนเฉินและชายอีกเจ็ดคนได้ต่อสู้กันอย่างดุเดือด ใบหน้าของชายทั้งเจ็ดคนล้วนร้ายแรงผิดธรรมชาติถึงแม้ว่าพวกเขาจะรู้แล้วว่ากระบี่ของเจี้ยนเฉินรวดเร็วแค่ไหน แต่ในตอนนี้ที่พวกเขาต้องต่อสู้กับมันด้วยตนเอง พวกเขาจึงรู้ว่าความสามารถของเขานั้นลึกซึ้งมากและน่ากลัวเกินกว่าจะเข้าใจได้
ในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้มีชายสองคนที่ได้รับบาดเจ็บ หากไม่ใช่เพราะคนที่อยู่ข้าง ๆ พวกเขาดึงพวกเขาออกไปอย่างรวดเร็วหรือพยายามขัดขวางเจี้ยนเฉิน เขาคงโจมตีพวกเขาอย่างรุนแรงจนพวกเขาไม่เหลือชีวิตให้ตอบโต้
การได้เห็นเจี้ยนเฉินต่อสู้อย่างดุเดือดกับชายทั้งเจ็ดคน เทียนซ่งหลีและเทียนซ่งเต้าหยุนจึงไม่ปล่อยโอกาสทองให้หลุดลอยไปและเข้าร่วมกลุ่มเพื่อต่อสู้กับเจี้ยนเฉินทันที ทำให้รวมกันมีเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ 9 คนต่อ 1 คน
จากที่ไกลออกไปทหารที่เหลืออยู่สองสามคนยืนนิ่งอยู่ขณะที่พวกเขาดูการต่อสู้อย่างจริงจัง เซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษกำลังปล่อยพลังกันอย่างดุเดือด อันที่จริงแล้ว 9 คนต่อ 1 คน มันเป็นภาพที่ทำให้พวกเขาอ้าปากค้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อการต่อสู้เกิดขึ้นในเมืองที่ห่างไกลอย่างเมืองเวคและนักสู้แต่ละคนพุ่งเข้าใส่กันด้วยด้วยพลังเซียนจำนวนมาก ทำให้ทหารยามเหล่านั้นจ้องจนตาค้าง
ร่างของเจี้ยนเฉินหายไปในความพร่ามัวสีขาวในขณะที่เขาหลบไปด้านข้างทันทีเพื่อหลีกเลี่ยงการระเบิดก่อนที่จะตอบโต้ด้วยกระบี่ของเขาเองซึ่งบินไปที่อาวุธเซียนทั้งเก้าชิ้น
“เคร้ง ! ”
เสียงของอาวุธเซียนกระแทกเข้าหากันสามารถได้ยินได้ในขณะที่เจี้ยนเฉินถือกระบี่วายุโปรยต่อสู้กับคนอื่น ๆ ในขณะนี้มีลมหนาวพัดมาจากข้างหลังก่อนที่จะถูกลมเย็นพัดกระทบกับไหล่ของเจี้ยนเฉินอย่างแน่นหนาซึ่งมาจากพลังเซียนสีเหลืองของขวานที่กระแทกมาทางเขา
ทันใดนั้นเมื่อขวานเริ่มปล่อยพลังเซียนธาตุดินออกมามากขึ้น ในเสี้ยววินาที ร่างของเจี้ยนเฉินก็หายวับไปมาและโผล่ไกลออกไปก้าวหนึ่งแล้วเขาก็หลบขวานยักษ์ในเวลาอันรวดเร็ว
ในเวลาเดียวกัน เจี้ยนเฉินก็หมุนไปอีกทาง กระบี่วายุโปรยของเขาก็เริ่มเปล่งปราณออกมาจำนวนมากและพุ่งเข้าใส่ขวานเหมือนงูพิษ
เทียนซ่งหลีมีสีหน้าจริงจังขณะที่เขาสังเกตเห็นกระบี่วายุโปรย เขาเคยโดนสายฟ้าของกระบี่วายุโปรยมาก่อนแล้วและในครั้งนี้เขาก็เตรียมรับมือกับมัน
เมื่อเห็นเกราะป้องกันของพลังเซียนธาตุดินล้อมรอบร่างกายส่วนบนของเขา เขาเงยหน้าขึ้นแล้วขยับไปทางด้านข้างพร้อมกับขวานและแกว่งมันไปที่เจี้ยนเฉินจากอีกด้าน
การโจมตีครั้งแรกดูเหมือนจะเป็นอันตรายอย่างยิ่ง แต่เทียนซ่งหลีได้ยั้งมือไว้ ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่สามารถดึงอาวุธกลับคืนมาและเปลี่ยนวิถีได้อย่างง่ายดาย
เจี้ยนเฉินพ่นลมหายใจทางจมูกเมื่อเขามองดูการโจมตีครั้งต่อไปจากเทียนซ่งหลีด้วยความรังเกียจ ดวงตาของเขาทรยศต่อความตั้งใจที่จะฆ่าพวกเขา ในขณะที่เขาเปลี่ยนวิถีกระบี่เพื่อที่จะติดตามการเคลื่อนไหวของเทียนซ่งหลี สิ่งที่น่าอัศจรรย์ยิ่งกว่านั้นคือความเร็วเพิ่มขึ้นสามเท่า
ใบหน้าของเทียนซ่งหลีซีดเซียวด้วยอาการตกใจเมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงของพลังกระบี่ หลังจากนั้นเขาก็ตระหนักว่าเขาจะไม่สามารถสลัดกระบี่ออกไปให้พ้นได้ พลังอันน่าทึ่งของกระบี่วายุโปรยพบกับชุดเกราะพลังธาตุเซียนที่ห่อหุ้มร่างกายของเขา มันหยุดชั่วครู่ก่อนการป้องกันซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นคุณสมบัติการป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุด มันกลับถูกทำลายทันที ทันใดนั้น กระบี่วายุโปรยก็ฟื้นพลังที่หายไปและบินไปที่คอของเขา เฉือนการป้องกันของเขาออกไปเหมือนมีดร้อน ๆ ตัดผ่านเนย
ขณะที่ความตายอยู่ใกล้แค่เอื้อม กระบี่ที่มีรูปร่างโค้งก็เข้ามาสกัดกั้นกระบี่วายุโปรย บังคับให้เส้นทางเบี่ยงเบนไปจากเป้าหมายเดิมทันที
ผมบางเส้นลอยขึ้นไปในอากาศอย่างนุ่มนวลขณะที่ผู้คนสามารถมองเห็นว่าเครายาวของเทียนซ่งหลีได้ถูกตัดออกไป แต่นั่นเป็นราคาเล็กน้อยที่แลกกับชีวิตของเขา
หน้าผากของเทียนซ่งหลีเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ หากไม่ใช่เพราะกระบี่เล่มนั้น เขาคงจะไม่สามารถยืนอยู่และมีลมหายใจต่อไปได้
ไม่เพียงแต่กระบี่ของเจี้ยนเฉินจะเร็วมาก แต่มันก็ว่องไวมากจนถึงระดับที่เทียนซ่งหลีไม่เคยคาดคิดมาก่อน
ในที่สุดอีกเจ็ดคนก็มีโอกาสที่จะฆ่าเจี้ยนเฉินในที่สุด ร่วมมือกันเพื่อฆ่าเขา อาวุธเซียนทั้งแปดบินไปทางเจี้ยนเฉินในเวลาเดียวกันจากแง่มุมที่แตกต่างกัน พลังเซียนจำนวนมากพุ่งเข้ามาราวกับว่ามันเป็นคลื่นของความกดดันที่ล่ามเจี้ยนเฉินไว้ใส่และปิดทางหนีที่เป็นไปได้
เจี้ยนเฉินพ่นลมออกอย่างฉุนเฉียว เขาสะบัดแขนข้างที่ถือกระบี่วายุโปรยและพุ่งไปทางเทียนซ่งหลีทันที ในมุมมองของอีกเจ็ดคนที่กำลังโจมตีเขา มันเหมือนกับว่าเขาหายตัวไปจากสายตาของพวกเขา
เมื่อต้องต่อต้านความแข็งแกร่งทั้งหมดของเจี้ยนเฉิน ศัตรูที่เป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษทำได้เพียงป้องกันตนเองจากการโจมตี หลังจากที่กระบี่วายุโปรยกดดันพวกเขาให้ถอยไปข้างหลัง เจี้ยนเฉินจึงเคลื่อนไหวอีกครั้งและผลักดันตัวเองไปข้างหน้า พุ่งเข้าใส่เทียนซ่งหลีเหมือนกระสุน
หลังจากเสียงดังหมดไป ร่างของเจี้ยนเฉินพุ่งไปข้างหน้าขณะที่อาวุธ 6 ชิ้นพยายามโจมตีเขาจากด้านหลังในขณะที่อาวุธเซียนอีกชิ้นหนึ่งพยายามที่จะฟันไหล่ของเขา
หลังจากได้รับการช่วยเหลือจากช่วงวิกฤติ เทียนซ่งหลีไม่คิดว่าเขาจะตกอยู่ในอันตรายอีกในเวลาอันใกล้ ใบหน้าของเขาตกใจอีกครั้งเมื่อเขารู้ว่ากระบี่วายุโปรยกำลังพุ่งมาที่ลำคอของเขาอีกครั้ง ทันใดนั้นเขาก็ยกขวานขึ้นมาเพื่อป้องกันตัวเอง ขวานขนาดใหญ่พยายามป้องกันส่วนบนของร่างกายจากกระบี่
ในนาทีต่อมาเทียนซ่งหลีก็ก็รู้สึกว่ากำแพงป้องกันที่เขาสร้างขึ้นจากพลังเซียนแตกออกอีกครั้ง ในช่วงเวลาวิกฤติที่เขาจับขวานแน่น ปฏิกิริยาเพียงอย่างเดียวที่เขาสามารถรู้สึกได้คือเจ็บปวดในลำคอของเขา เจี้ยนเฉินหมุนรอบไปอีกด้านและเจาะทะลุคอของเทียนซ่งหลีจากด้านหลัง
เทียนซ่งหลีตกตะลึงมากเมื่อเห็นเลือดของตัวเองเปียกโชกที่กระบี่ทะลุผ่านคอของเขา เขารับไม่ได้กับสิ่งที่เห็น
