เถ้าแก่ขั้นเทพ! - ตอนที่ 93-94

         ร้านต้นตำรับ

         ลั่วฉวนและเหยาซือหยานต่างก็ได้เห็นความเปลี่ยนแปลงบนฟากฟ้า

         “เมฆสีดำรวมตัวกัน สายฟ้าเคลื่อนไหวไปมา มีคนคิดข้ามผ่านทัณฑ์พิบัติอยู่ใกล้เคียงนี้อย่างนั้นหรือ?” เหยาซือหยานกล่าวออกด้วยความนึกทึ่ง

         ลั่วฉวนพยักหน้ารับ “คงเป็นเช่นนั้น พิจารณาจากความหนาแน่นของทัณฑ์สายฟ้า สมควรเป็นขอบเขตทดสอบเต๋าระดับที่เก้า ชายชราผู้นั้นคงเตรียมข้ามผ่านทัณฑ์สายฟ้านี้แล้ว”

         เพราะเมื่อเช้า เหล่าไป่เพิ่งซื้อไวน์หยกไป

         ลั่วฉวนทราบว่าสิ่งนั้นเขาซื้อนำไปใช้กับตนเองเพื่อเพิ่มชีวิต ทั้งยังจะทำให้ก้าวหน้าได้อีกด้วย

         แต่ลั่วฉวนก็ไม่คิด ว่าเหล่าไป่จะเร่งรีบขนาดใช้มันรวดเร็วเพียงนี้

         “เถ้าแก่คิดไปรับชมหรือไม่?” เหยาซือหยานกล่าวคำออกอย่างตื่นเต้นยินดี

         นางเกิดความสงสัย ว่าทัณฑ์พิบัติซึ่งมนุษย์ต้องข้ามผ่านนั้นเป็นเช่นไร

         ลั่วฉวนคิดไปครู่ก่อนจะส่ายศีรษะ “ก็แค่ทัณฑ์พิบัติเล็กน้อย ไม่มีอะไรให้น่าสนใจ”

         กำลังของลั่วฉวนมีผลเพียงระยะสิบกิโลเมตรจากร้าน และสถานที่ซึ่งเหล่าไป่ใช้ข้ามผ่านทัณฑ์พิบัติสมควรอยู่ไกลเกินกว่าระยะ

         เพื่อความปลอดภัยของชีวิต ลั่วฉวนจึงตัดสินใจระงับความใคร่รู้เอาไว้

         แต่เมื่อคำกล่าวกระทบโสดประสาทเหยาซือหยาน มันเป็นผลให้นางค่อยนึกได้

         สำหรับผู้ทรงอำนาจเช่นเถ้าแก่ ทัณฑ์สายฟ้าขอบเขตทดสอบเต๋าไม่ต่างอะไรกับของเด็กเล่นอยู่แล้ว

         เหยาซือหยานพยักหน้ารับ “เช่นนั้นก็ไม่ไป เถ้าแก่ ข้าขอตัวไปท้าทายหอคอยแห่งการทดสอบต่อ”

         ผู้ฝึกตนนับไม่ถ้วนที่รวมตัวกันในนครจิ่วเหยา ขณะนี้ต่างก็มีการตอบสนองต่อทัณฑ์สายฟ้าไม่เหมือนกัน

         กับผู้แข็งแกร่งซึ่งมั่นใจในกำลังของตนเอง ขณะนี้ต่างมุ่งหน้าไปยังสถานที่ซึ่งทัณฑ์สายฟ้าปรากฏ…

         แต่กลับบางคนก็ต้องแปลกใจกับทิศทางที่ทัณฑ์สายฟ้าปรากฏ

         ทางด้านนั้นไม่ใช่สุสานหลวงแห่งจักรวรรดิเทียนชิงหรอกหรือ?

         หรือจะเป็นว่าจักรวรรดิเทียนชิงกำลังจะมียอดฝีมือขอบเขตทดสอบเต๋าระดับที่เก้าอีกคนหนึ่งปรากฏขึ้น?

         ถึงตรงนี้ ผู้คนแทบไม่เชื่อสิ่งที่ตนคิด

         จี้อู๋ฮุยแห่งจักรวรรดิเทียนชิงก็เป็นยอดฝีมือผู้เก่งกาจขอบเขตทดสอบเต๋าระดับที่เก้าอยู่แล้ว หากยังมียอดฝีมืออีกคนหนึ่งขอบเขตทดสอบเต๋าระดับที่เก้า เช่นนั้นจักรวรรดิเทียนชิงย่อมเกิดความแตกต่างกับขั้วอำนาจอื่น…

         ขณะเดียวกันนี้ เหล่าไป่ได้ก้าวออกจากปราการค่ายอาคมคุ้มกันของสุสานหลวง

         ภายใต้ทัณฑ์สายฟ้า ค่ายอาคมไม่อาจต้านรับไว้ได้!

         เสื้อผ้าของเหล่าไป่พลิ้วไหวกับสายลมอย่างรุนแรง ตัวเขาจับจ้องไปยังมวลเมฆสีดำเบื้องบนด้วยดวงตาวาวโรจน์!

         ผู้ฝึกตนที่มาเยือนเมื่อได้เห็นว่าเป็นผู้ใด ขณะนี้จึงเผยเสียงกระซิบต่อกัน

         “นั่นไม่ใช่เหล่าไป่หรอกหรือ?”

         “ใช่หรือ? ไม่ใช่ว่าเหล่าไป่ใกล้หมดอายุขัยแล้วหรือไร? ที่เห็นตรงนี้ราวกับอายุเพียงห้าสิบ!”

         “เดี๋ยว! หรือเป็นไปได้ว่าเหล่าไป่ได้รับสิ่งที่ช่วยเติมเต็มชีวิต…”

         “กล่าวไปแล้ว ได้กลิ่นหอมของไวน์ในอากาศหรือไม่? คล้ายว่ากลิ่นนี้เคยปรากฏในนครจิ่วเหยาเมื่อไม่นานมานี้”

         “จริงด้วย กลิ่นนี้ช่างหอมหวานนัก…”

         ด้วยกำลังของเหล่าไป่ ตัวเขาเป็นที่รู้จักกันดีในจักรวรรดิเทียนชิงและกองกำลังใกล้เคียง

         แต่แล้วตอนนี้เล่า?

         หากเทียบเปรียบกับชายชราคนก่อนหน้า ผู้ซึ่งกำลังจะข้ามผ่านทัณฑ์พิบัติขณะนี้ยังเป็นคนหนุ่มด้วยซ้ำ!

         กระนั้นออร่าไม่มีทางผิดเพี้ยน ผู้คนล้วนทราบดีว่าอีกฝ่ายคือเหล่าไป่!

         เป็นไปได้ว่าเหล่าไปได้รับสิ่งที่ช่วยเติมเต็มชีวิต?

         ถึงเวลานี้ ดวงตาผู้คนต่างเผยประกาย!

         กระนั้นไม่มีผู้ใดกล้าเข้าไปใกล้

         ยามนี้คือช่วงเวลาที่เหล่าไป่กำลังจะข้ามผ่านทัณฑ์พิบัติ หากผู้ฝึกตนใดเข้าสู่รัศมีของทัณฑ์สายฟ้า เช่นนั้นก็ต้องร่วมแบกรับการโจมตีของทัณฑ์สายฟ้าด้วย!

         กำลังอันแข็งแกร่ง หมายถึงทัณฑ์สายฟ้าที่เผชิญก็แข็งแกร่ง!

         ไม่มีผู้ฝึกตนใดยินดีไปรับทัณฑ์สายฟ้าโดยเปล่า สิ่งสำคัญของสรรพชีวิตคือการรักษาชีวิตรอด

         บางครั้งตัวตนเฉกเช่นทัณฑ์สายฟ้านั้นสามารถบำรุงเลี้ยงร่างกาย ทว่าเพียงกล่าวขานแต่ในตำนานปรัมปรา

         มีแต่ยุคโบราณไกลโพ้นที่มีผู้แข็งแกร่งสามารถใช้พลังฟ้าดินเช่นนี้บำรุงเลี้ยงร่างกายได้!

         หากต้องเผชิญหน้ากับพลังทำลายล้างอย่างทัณฑ์สายฟ้า ผู้ฝึกตนทั่วไปคิดหลบเลี่ยงก็ไม่อาจ ความเป็นไปได้คือมันจะแทรกซึมสู่ร่างกายและทำลายล้างจากภายใน