เถ้าแก่ขั้นเทพ! - ตอนที่ 77-78

         ได้ยินคำของจี้อู๋ฮุย ผู้อื่นที่รับประทานมื้อเย็นต่างต้องจับจ้องดวงตาแทบถลนออก

         กล่าวตามตรง ครั้งพบเห็นจี้อู๋ฮุยมาด้วยตนเอง พวกเขาคิดว่าจะเกิดเป็นความขัดแย้งของทั้งสองฝ่าย

         อย่างไรแล้วจี้อู๋ฮุยก็เป็นถึงจักรพรรดิเทียนชิง เป็นจักรพรรดิผู้สูงส่ง

         แต่ความเป็นจริงกลับเกินกว่าผู้ใดคาดคิดถึงได้

         จักรพรรดิผู้สูงส่งแห่งเทียนชิงถึบกับเผยตัวพร้อมความนอบน้อม!

.

         เพราะเรื่องนี้ ผู้คนจึงยิ่งเกิดความสงสัยต่อลั่วฉวนยิ่งขึ้น

         บุคคลนี้เป็นใคร?

         ขณะนี้เองที่คนหนึ่งได้นึกถึงเรื่องราวใหญ่โตในนครจิ่วเหยาเมื่อหลายวันก่อน

         หรือจะเป็นชายหนุ่มผู้นี้ที่เป็นยอดฝีมือลึกลับท่านนั้น?

         สายตาที่มองลั่วฉวนขณะนี้ต้องแปรเปลี่ยน

         นี่คือยอดฝีมือแข็งแกร่งอย่างมากล้น

         หลังจากปู้หลี่เกื๋อและเจียงเฉิงจวินได้พบเห็นผลลัพธ์ พวกเขาจึงค่อยถอนหายใจโล่งอก

         พวกเขาทราบกำลังของลั่วฉวน ดังนั้นจึงไม่คิดอยากให้ทั้งสองฝ่ายเกิดความขัดแย้งต่อกัน

         หากสองฝ่ายลงมือจริง เช่นนั้นทั้งนครจิ่วเหยาอาจถึงจุดจบ

         จึงเป็นคำกล่าวว่า แข็งแกร่งจึงมีชัย

         จี้อู๋ฮุยและเหล่าไป่นำจี้เทียนเฮากลับ บรรดาผู้รับประทานมื้อค่ำค่อยได้สำราญกับมื้ออาหารอย่างเงียบงันพร้อมความเย็นเยือกที่สันหลัง

         อาหารเหล่านี้ถูกนำมานานแล้ว ขณะนี้จึงเย็นชืด

         หากลั่วฉวนไม่ไป ผู้อื่นก็ไม่กล้าเดินออก!

         เมื่อมองที่สองร่างตรงมุมนั้น สายตาพวกเขามีแต่ความหวาดกลัว

         อีกฝ่ายแข็งแกร่งจนเพียงแค่รับชมก็สร้างความหวาดกลัว!

         เวลานี้ ผู้อื่นต่างคิดแต่ถอยห่างออกมา

         ทางด้านหลี่มู่ ตัวเขานั้นถูกลืมเลือนไปเรียบร้อยแล้ว…

         ไม่ช้า อาหารร้อนสดใหม่ค่อยได้เสี่ยวเอ้อนำมาให้ที่โต๊ะ

         ที่นี่คือภัตตาคารซึ่งใหญ่ที่สุดของนครจิ่วเหยา ภัตตาคารเซียนวิหคอมตะไม่ใช่อะไรที่รสชาจะตั้งคำถามได้

         ทั้งลั่วฉวนและเหยาซือหยานต่างพอใจกับมื้ออาหาร

         แน่นอนว่า ผู้อื่นนั้นไม่ทราบรสชาติอาหารกันแล้ว…

         รับประทานเรียบร้อย คนทั้งสองจึงค่อยฉีกห้วงมิติกลับไปยังร้านในตรอก

         กล่าวได้ถูกต้องแล้ว ฉีกห้วงมิติ!

         เพราะลั่วฉวนทราบ ว่าหากเดินทางกลับตามปกติ คงมีสายตาจำนวนมากเฝ้ามองที่ภายนอก

         สำหรับลั่วฉวน การฉีกกระชากมิติถือเป็นเรื่องง่ายประหนึ่งเทน้ำดื่ม

         สำหรับผู้คนที่ได้ทราบเรื่อง ความวุ่นวายจึงบังเกิดกระจายทั่วทั้งนครจิ่วเหยา

         เรื่องราวที่ภัตตาคารเซียนวิหคอมตะเมื่อคืนได้แพร่กระจายไปยังทั้งเมืองในระยะเวลาอันสั้น

         ครั้งนี้มันแตกต่างจากเรื่องราวใหญ่ครั้งก่อน

         เพราะครั้งนี้มีผู้ฝึกตนนับร้อยเป็นประจักษ์พยานพบเห็น

         “ทราบหรือไม่? เมื่อคืนเกิดเรื่องใหญ่ที่ภัตตาคารเซียนวิหคอมตะ!”

         “เรื่องใหญ่เพียงใดงั้นหรือ? มารับฟัง”

         “……”

         “ว่าอะไร?! ล้อกันเล่นงั้นหรือ? ยอดฝีมือลึกลับปรากฏตัวที่ภัตตาคารเซียนวิหคอมตะ และจักรพรรดิเทียนชิงกระทั่งปรากฏตัว ไม่ใช่เพื่อต่อสู้ แต่เป็นอ่อนน้อมงั้นหรือ?!”

         “ก็น่าสงสัยว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่ เรื่องนี้ไม่มีหลักฐาน!”

         “ไฉนจึงไม่มีหลักฐาน ข้าได้พบเห็นกับตาตนเอง หากไม่เชื่อจงไปถามเจ้านี่ เมื่อวานก็นั่งอยู่โต๊ะข้างข้า!”

         “ใช่ ใช่ ข้ายืนยันให้ได้!”

         “น่าเสียดายนักที่ผู้อาวุโสท่านนั้นฉีกกระชากมิติเดินทางกลับ จึงทำให้ไม่มีผู้ใดทราบว่ากลับไปยังที่ใด…”

         โดยสรุปแล้ว เรื่องราวที่เหล่าผู้ฝึกตนพูดคุยต่อกันวันนี้จึงมีแต่เรื่องนี้

         แต่หากจะกล่าว ก็มีอีกเรื่องหนึ่งที่ถูกกล่าวถึง

         ผู้คนล้วนทราบว่าเมื่อลั่วฉวนไม่ได้ลงมือใด เขาก็เปรียบเสมือนคนหนุ่มไร้พิษภัยผู้หนึ่ง

         นอกจากนี้ ยังมีโฉมงามที่ไม่อาจไม่กล่าวถึงอย่างเหยาซือหยาน ที่เป็นต้นตอของปัญหาทำให้จี้เทียนเฮาสร้างเภทภัยแก่ตนเอง

         เพราะเรื่องนี้ บุตรหลานของตระกูลใหญ่ทั้งหลายในนครจิ่วเหยาจึงถูกสั่งให้อยู่แต่ภายในบ้าน

         ยามนี้ไม่เหมือนก่อนหน้า นครจิ่วเหยามีแต่เสือร้ายมังกรซ่อน ผู้เยาว์ไม่รู้ความอาจก่อร่างสร้างปัญหาที่ไม่อาจแบกรับขึ้นมาได้

         องค์ชายสอง ไม่ใช่… ตอนนี้จึงเป็นเพียงจี้เทียนเฮา อีกฝ่ายคือตัวอย่างบทเรียน!

         บางทีอาจเป็นเพราะเกิดเหตุแล้วจึงค่อยหาทางแก้ปัญหา ระดับการระวังภัยของนครจิ่วเหยาเวลานี้ดีขึ้นมาก

         อย่างไรแล้วก็ไม่มีผู้ใดทราบ ว่าบุคคลธรรมดาผู้ใดแท้จริงเป็นยอดฝีมือซุกซ่อนระดับการฝึกฝนอันสูงส่งหรือไม่