เถ้าแก่ขั้นเทพ! - ตอนที่ 65-66

         หลังได้ซื้อหาแท่งเครื่องเทศและโคล่าเรียบร้อย กู่หยุนซีและเจียงเหวิ่นฉางยังไม่คิดกินโดยทันที

         หนึ่งก็เพราะทั้งสองไม่ทราบรสชาติของโคล่าและแท่งเครื่องเทศ

         สองคือในความคิดพวกนาง สิ่งเหล่านี้สามารถเก็บไว้ใช้ช่วยชีวิตยามคับคัน เช่นนั้นจะกินมันโดยง่ายได้อย่างไรกัน?

         หลายนาทีผ่านพ้น ขณะนี้บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปพร้อมรับประทานแล้ว

         ทั้งสองเปิดฝาถ้วยออก ทันใดนี้กลิ่นหอมเครื่องปรุงรสพร้อมพลังวิญญาณอันรุนแรงจึงเข้าปะทะที่ใบหน้า

         เพียงแค่กลิ่นก็มากพอที่จะทำให้ในปากต้องหลั่งน้ำลายออกแล้ว

         คนทั้งสองไม่เคยได้กินอาหารที่เพียงแค่เติมน้ำร้อนก็กินได้มาก่อน ดังนั้นขณะนี้จึงเกิดความคิดอยากลองขึ้นภายในใจ

         ด้วยถือส้อมที่กางออกไว้ในมือ ทั้งสองยังไม่ค่อยคุ้นชินกับการกินอาหารเช่นนี้เท่าใดนัก

         แต่ไม่ช้า เมื่อบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปคำแรกเข้าในปาก ทุกสิ่งอย่างก็คล้ายถูกลืมเลือน

         ที่ได้ยินเวลานี้ มีเพียงแต่เสียงสูดเส้นดัง

         ไม่ช้ากู่หยุนซีและเจียงเหวิ่นฉางค่อยกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปจนเกลี้ยง กระทั่งน้ำซุปก็ไม่หลงเหลือ

         น้ำซุปบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปนี้คือน้ำพุแห่งชีวิต เช่นนั้นจะปล่อยให้สูญเปล่าได้อย่างไร?

         ขณะนี้เองที่ทั้งสองรู้สึกได้ ว่าร่างกายได้เกิดการแปรเปลี่ยน การรับรู้ต่อออร่าของฟ้าดินขณะนี้เพิ่มพูนขึ้นหลายเท่าจากปกติ

         สิ่งนี้คือกุญแจสู่การเพิ่มความเร็วการฝึกฝน!

         กล่าวคำเล็กน้อย ทั้งสองจึงเร่งรีบกลับออกจากร้าน

         เพิ่มความเร็วการฝึกฝนสิบเท่าในหนึ่งชั่วโมง เวลานี้ไม่อาจสูญเปล่า!

……

         “หยุนซี เหวิ่นฉาง เกิดอะไรขึ้นจึงเร่งรีบกลับมากัน?”

         ที่โรงเตี๊ยม มู่หรงไห่เถิงกล่าวถามด้วยความสงสัยเพราะพบเห็นสีหน้าเร่งรีบของกู่หยุนซีและเจียงเหวิ่นฉาง

         “อาจารย์ พวกเราสบายดี ขอกลับห้องไปฝึกฝนก่อนแล้ว!”

         “อาจารย์ พวกเราค่อนข้างยุ่งไปบ้าง อย่าได้ห่วงหาพวกเราไป!”

         สองเสียงสิ้นคำจึงเดินไป ทิ้งไว้เพียงมู่หรงไห่เถิงรับชมแผ่นหลังอย่างงงงัน

         มู่หรงไห่เถิงเกิดข้อสงสัยขึ้นมากมาย คล้ายนางไม่อาจทราบศิษย์ของตนเองได้อย่างกระจ่าง

         หลังได้ยินว่าทั้งว่าจะมาเยือนนครจิ่วเหยา กลุ่มคนต่างก็ตื่นเต้นยินดีกัน

         น่าจะเป็นเพราะความน่าเบื่อหน่ายในสถาบัน

         แต่ตอนนี้คล้ายความเป็นจริงนั้นแตกต่างออกไป

         แม้กู่หยุนซีและเจียงเหวิ่นฉางกล่าวได้ว่าเป็นขุนนาง กระนั้นก็ยังฝึกฝนพยายามอย่างหนัก

         “ไม่นึกเลยว่าหยุนซีและเหวิ่นฉางจะชื่นชอบการฝึกฝนเช่นนี้ ทั้งยังน้อยครั้งจะพูดคุยกับบุรุษผู้อื่น” มู่หรงไห่เถิงส่ายศีรษะพลางยิ้ม

         หยิงอู๋จี้พยักหน้ารับราวกับไม่ได้คิดตามอันใดมาก

         มู่หรงไห่เถิงไม่ได้โกรธเคืองกับท่าทีของหยิงอู๋จี้สักเท่าใด อีกฝ่ายก็เป็นเช่นนี้มาแต่ไหนแต่ไร

         ที่สถาบันวิญญาณเมฆา หยิงอู๋จี้เป็นคนที่ค่อนข้างเฉยชาเย็นเยือก

         กระนั้นมีผู้คนน้อยนิดที่ทราบ ว่านิสัยเช่นนี้มีเหตุผล

         ทั้งหมดนี้เป็นเพราะการฝึกฝนของหยิงอู๋จี้เอง

         การฝึกฝนของเขาจำเป็นต้องใช้พลังชีวิตอย่างมหาศาล!

         ครั้งหยิงอู๋จี้พบเจอปัญหาต่อวิธีการฝึกฝน ก็สายเกินกว่าจะละทิ้งวิธีการฝึกฝนนี้ไปแล้ว

         เพราะหากละทิ้งตอนนี้ เช่นนั้นก็ต้องไปสร้างพื้นฐานการฝึกฝนขึ้นใหม่

         แน่นอนว่าหยิงอู๋จี้ไม่คิดยอมรับราคาอันมหาศาลเช่นนั้น

         จึงเป็นผลให้เขาได้แต่ต้องฝึกฝนเช่นนี้ต่อไปตลอดกาล

         ขณะที่ระดับการฝึกฝนเพิ่มขึ้น พลังชีวิตภายในกายแทนที่จะเพิ่มขึ้นกลับถดถอย

         ดังนั้นหยิงอู๋จี้จึงแทบจะเป็นผู้ฝึกตนโง่งม ทั้งร่างกายและจิตใจได้ทุ่มเทให้แก่การฝึกฝน

         มันไม่มีอะไรผิดหากเลือกที่จะเฉยเมยต่อโลก

         “อย่าห่วงไปเลย จากข่าวคราวที่สถาบันได้ทราบมา โบราณสถานที่เปิดขึ้นครั้งนี้มีสิ่งที่ช่วยเสริมพลังชีวิตได้” หลังลังเลไปครู่หนึ่ง มู่หรงไห่เถิงจึงกล่าวออก

         หยิงอู๋จี้ไม่เผยสีหน้าใด ไม่ว่าจะทั้งความตื่นเต้นหรือเร่งรีบคิดอยากได้ครอบครอง

         เขาทราบดีแก่ใจว่าสิ่งที่เพิ่มพลังชีวิตหาได้ยากยิ่ง และทุกครั้งที่ปรากฏ มันก็พร้อมจะก่อให้เกิดพายุอันรุนแรง

         ครั้งนี้โบราณสถานเปิดออก ไม่ทราบเลยว่าจะมีสัตว์ประหลาดเฒ่าให้ความสนใจกันมากมายเพียงใด…

……

 ไม่พลาดการอัพเดตตอนใหม่ ติดตามได้ที่ : https://bit.ly/32ciG6V