เถ้าแก่ขั้นเทพ! - ตอนที่ 59-60

         “ยินดีต้อนรับ” เสียงอ่อนนุ่มดังรับตั้งแต่เข้าสู่ด้านในร้าน

         เมื่อกู่หยุนซีและเจียงเหวิ่นฉางได้เห็นต้นเสียง ทั้งสองจึงอดไม่ได้ที่จะนิ่งงัน

         เส้นผมและดวงตาสีม่วง ใบหน้างดงาม เป็นโฉมงามผู้ไร้ซึ่งที่ติ กล่าวได้ว่าเป็นตัวตนงดงามสมบูรณ์แบบในโลก

         แม้เป็นพวกนางทั้งสองก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉา

         มีผู้ฝึกตนเพียงน้อยนิดที่ทราบเรื่องราชวงศ์สัตว์อสูร และส่วนใหญ่นั้นต่างเลือกที่จะเมินเฉย

         นอกจากนี้ สถานที่อย่างสถาบันวิญญาณเมฆายังมีคนของเผ่าพันธุ์สัตว์อสูร…

         เห็นได้ชัดว่าคนทั้งสองไม่ทราบตัวตนของเหยาซือหยาน

         “ต้องการรับชมหรือซื้อหาอันใดดี?”

         เหยาซือหยานมองสตรีงดงามทั้งสองก่อนจะนิ่งงันไปและจึงค่อยเผยยิ้มกล่าวถาม

         “หือ? โอ้ เอ่อ คือ พวกเรา…”

         รับชมเหยาซือหยานยิ้มให้ ใบหน้ากู่หยุนซีจึงอดไม่ได้ที่จะแดงขึ้นมาอย่างไม่ทราบเหตุผล คำของนางตะกุกตะกัก เป็นนางไม่ทราบว่าควรกล่าวอะไรตอบกลับไปดี

         อีกทางหนึ่ง เจียงเหวิ่นฉางได้สติเร็วกว่า นางกล่าวถามด้วยความแปลกใจ “เป็นเสมียนของร้านแห่งนี้หรือ?”

         เถ้าแก่ร้านนี้คิดอะไรถึงให้คนสวยเช่นนี้มาเป็นเสมียนประจำร้าน?

         กู่หยุนซีและเจียงเหวิ่นฉางต่างหันสายตามองทางลั่วฉวนที่หน้าประตูพร้อมกัน

         ลั่วฉวนจามออกพร้อมเกิดความสงสัยในใจ

         กำลังก็อยู่ระดับที่สองแล้ว ไฉนจึงยังจะเป็นหวัดอีก?

         เรื่องราวช่างแปลก

         เหยาซือหยานพยักหน้ารับและกล่าวคำเบา “ถูกต้อง ข้าคือเสมียนของร้านแห่งนี้เอง”

         “หือ? สองคนนั้นทำอะไรกัน?” กู่หยุนซีพบเห็นสองพี่น้องปู้จนกล่าวถามด้วยความสงสัย

         ขณะนี้ปู้หลี่เกื๋อและปู้ฉืออีกำลังต่อสู้กับสัตว์อสูรด้วยกำลังเพียงอย่างเดียวที่หอคอยแห่งการทดสอบ ด้วยสมาธิจดจ่อจึงไม่ทราบว่าภายนอกนั้นเกิดอะไรขึ้น

         แน่นอนว่าที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะทั้งสองเลือกปิดการรับรู้จากภายนอกเอาไว้ด้วย

         “เป็นเกมใหม่ที่เพิ่งเข้าร้าน ทดลองรับชมดูก่อนได้” เหยาซือหยานเผยยิ้มกล่าวคำอธิบาย

         คนทั้งสองพยักหน้ารับ จากนั้นจึงตามเหยาซือหยานไปดูทางด้านหลังของปู้ฉืออีและปู้หลี่เกื๋อ

         รับชมภาพที่แสดงผลบนหน้าจอ คนทั้งสองจึงประหลาดใจ

         “หรือนี่จะเป็นทั้งสองกำลังประสบเรื่องเช่นเดียวกับที่แสดงให้เห็นอยู่?” เจียงเหวิ่นฉางกล่าวถามพร้อมชี้ไปทางหน้าจอ

         หรือสิ่งนี้จะเป็นอาวุธวิเศษอย่างหนึ่ง? เจียงเหวิ่นฉางอดไม่ได้ที่จะคาดเดาอยู่ภายใน

         “อันตราย!”

         เสียงอุทานร้องดังจากปากของกู่หยุนซี

         ปู้หลี่เกื๋อที่เผยตัวบนหน้าจอถูกสัตว์อสูรกัดและตกตาย

         ถัดจากนั้นในพริบตา หน้าจอจึงกระพริบ ร่างของปู้หลี่เกื๋อปรากฏขึ้นอีกครั้ง

         คนทั้งสองพบเห็นจึงอดไม่ได้ที่จะเกิดความประหลาดใจ เหยาซือหยานเผยยิ้มพร้อมกล่าวอธิบาย “ข้ากล่าวไปแล้ว นี่คือเกม ตายก็เพียงภายในเกม ฟื้นคืนชีพได้ในพริบตา”

         “ซีเอ๋อ คิดอยากลองเล่นดูไหม?”

         เจียงเหวิ่นฉางดึงเสื้อกู่หยุนซีพร้อมกล่าวถามด้วยความคิดอยากลอง

         มันเปรียบดังรับชมผู้อื่นเล่นเกมในร้านจนเกิดอยากเข้าไปเล่นด้วยตนเองบ้าง

         หากเป็นตัวเอง บางทีอาจไม่จบที่ตรงนั้น!

         ด้วยพบเห็นปู้หลี่เกื๋อถูกสังหารเมื่อครู่ เจียงเหวิ่นฉางจึงรู้สึกว่าหากเป็นตนเอง การโจมตีเหล่านั้นย่อมสามารถหลบเลี่ยงพร้อมตอบโต้ได้!

         กู่หยุนซีพยักหน้ายิ้มรับ “แน่นอน สิ่งที่เรียกว่าเกมนี้ช่างน่าสนใจนัก”

         “ค่าลงทะเบียนสร้างบัญชีเล่นเกมหนึ่งร้อยผลึกวิญญาณต่อคน และค่าเล่นสิบผลึกวิญญาณต่อชั่วโมง แต่ละคนสามารถเล่นได้วันละสามชั่วโมง” พบเห็นคนทั้งสองตัดสินใจได้ เหยาซือหยานจึงเผยเสียงกล่าวข้อตกลงการใช้บริการ

         ทั้งกู่หยุนซีและเจียงเหวิ่นฉางต่างพูดกล่าวกันไม่ออก

         เหตุใดพวกนางจึงตกหลุมพรางนี้ได้…

         กระนั้นทั้งสองก็ไม่ใช่ขาดแคลนเงินทอง เป็นผลให้ส่งมอบผลึกวิญญาณอย่างไม่ลังเล จากนั้นจึงเริ่มเข้าสู่เกมด้วยเหยาซือหยานคอยชี้แนะ

         “โอ้! เหมือนจริงมาก เหมือนยืนอยู่บนทุ่งหญ้าจริงเลย!”

         “ใช่แล้ว! น่าเสียดายนักที่ร่างกายพวกเราไม่มีพลังวิญญาณ!”

         “ระวังตัวด้วย เหมือนดังที่เห็นไปแล้ว อีกครู่หนึ่งจะมีสัตว์อสูรเข้ามาโจมตี…”