เถ้าแก่ขั้นเทพ! - ตอนที่ 23-24
“ขอบคุณผู้อาวุโสที่เมตตา!”
พบเห็นจันทราสีเงินเลือนหายกลางอากาศ เหล่าไป่จึงปาดเช็ดคราบเหงื่อกาฬจากหน้าผาก จากนั้นจึงประสานมือให้แก่ลั่วฉวน
ลั่วฉวนเพียงพยักหน้ารับบางเบา
แม้เขายังไม่ได้ออกไปนอกร้านจากศึกเมื่อครู่ กระนั้นก็สัมผัสได้ว่าชายชราตรงหน้าคือผู้ที่เปิดม่านอาคมคุ้มกัน
จากมุมมองของเขา ตัวตนของชายชราในนครจิ่วเหยาย่อมไม่ต่ำต้อย บางทีอาจต้องเกี่ยวกับทางราชวงศ์
สำหรับร้านที่เปิดในนครจิ่วเหยา อย่างไรก็ต้องโอนอ่อนต่อทางราชวงศ์บ้าง
ลั่วฉวนไม่คิดสนใจเหล่าไป่อีก ขณะนี้เดินกลับไปนอนเอกเขนกที่หน้าประตูอีกครั้งหนึ่งแล้ว
ทว่ามีเรื่องหนึ่งที่ลืมกล่าวถึง ฉู่หยุนเฟยเมื่อครู่ได้แปรเปลี่ยนเป็นเถ้าธุลีเลือนหายครั้งดวงจันทราสีเงินร่วงหล่นแล้ว อย่างไรเมื่อครู่ก็มีแต่พลังงานอันรุนแรงผันแปรอัดแน่น ดังนั้นอีกฝ่ายที่เป็นเพียงขอบเขตสัมผัสวิญญาณจึงไม่อาจต้านรับ
ท่าทีของลั่วฉวนเป็นผลให้เหล่าไป่ต้องตกอยู่ในภวังค์
หลังพิจารณาอีกครั้งอย่างถี่ถ้วน เหล่าไป่จึงกัดฟันเดินเข้าไปในร้านของลั่วฉวน
กับบุรุษทรงอำนาจซึ่งเปิดร้านในตรอกไกลห่างผู้คนในนครจิ่วเหยา นอกจากปลื้มปิติภายในใจแล้ว เหล่าไป่ยังต้องรู้สึกหวาดกลัวอยู่ที่ก้นบึ้งหัวใจ
กับเถ้าแก่ร้านที่มีตัวตนเฉกเช่นนี้ หากมีคนของทางการเข้ามาสร้างปัญหาให้ละก็…
ไม่นึกถึงความเป็นไปได้นั้นจะดีเสียกว่า!
กระนั้นก็ต้องกล่าว ว่าการที่มีบุคคลแข็งแกร่งเพียงนี้มาเปิดร้านที่นครจิ่วเหยา ทว่าทางราชวงศ์กลับไม่ทราบเรื่อง นับว่าเป็นเรื่องราวแปลกประหลาดจนเกินไป
“ร้านต้นตำรับ… ต้นตำรับ… วาจาใหญ่โตนัก!”
พบเห็นป้ายที่ทางเข้าร้าน เหล่าไป่จึงหันมองที่ลั่วฉวนด้วยความนับถือใจ
นี่จึงเป็นผู้มีกำลังอย่างแท้จริง
หากเป็นสามัญชนเปิดร้านและตั้งชื่อเช่นนี้ อย่างนั้นก็ถือเป็นการคุยโตแล้ว!
“ผู้อาวุโส”
เหล่าไป่เรียกหาลั่วฉวนด้วยความสุภาพ
ลั่วฉวนที่นอนเอกเขนกพลันโบกมือกล่าวคำเบา “ข้าจึงไม่อาวุโส นามลั่วฉวน เรียกหาเป็นเถ้าแก่ก็พอ”
“ทราบแล้ว ทราบแล้ว!” เหล่าไป่เร่งรีบรับคำ
เขายังทราบว่าตัวตนทรงอำนาจที่ซ่อนเร้นตัวตนมักแปลกประหลาดเช่นนี้ เถ้าแก่ร้านเช่นลั่วฉวนยิ่งหาได้ยาก
“ข้าคือผู้อุทิศตนให้แก่ราชวงศ์ นามว่าไป่หง ขอทราบได้หรือไม่ว่าเถ้าแก่คิดทำอะไร?”
เหล่าไป่พิจารณาไปครู่หนึ่งก่อนจะถามอย่างระมัดระวัง
ความนับถือ?
ลั่วฉวนมองทางเหล่าไป่ด้วยความสงสัย
อย่างไรแล้ว ด้วยเพราะเป็นขอบเขตทดสอบเต๋าระดับที่แปด กำลังอีกฝ่ายอย่างไรก็ยอดเยี่ยม…
ขณะนี้ยอดฝีมือขอบเขตทดสอบเต๋าเพียงต้องตาลั่วฉวนอยู่บ้าง เขาไม่ทราบว่าควรู้สึกอย่างไรต่อชายชราผู้นี้ดี
“ก็ไม่ทำอะไร” ลั่วฉวนโบกมือตอบกลับอย่างเฉยชา
ลั่วฉวนไม่คิดสนใจอีกฝ่าย ทว่าไปสนทนากับระบบอยู่ภายในใจ
ลั่วฉวน : “ระบบ หากขอให้บุคคลอื่นช่วยโฆษณาร้านในนครจิ่วเหยาได้หรือไม่?”
ระบบ : “ไม่ได้! เจ้าของร้านต้องเชื่อมั่นในตนเอง ภารกิจที่มอบให้ต้องสำเร็จงานด้วยกำลังของตนเอง!”
เช่นนี้ลั่วฉวนจึงไร้ซึ่งคำจะกล่าว
พบเห็นลั่วฉวนไม่สนใจตนเอง เหล่าไป่จึงหันสายตามองภายในร้าน
เหล่าไป่ค่อนข้างสงสัย ว่าร้านที่เปิดโดยผู้แข็งแกร่งนั้นขายอะไร
หลังจากได้เห็นเครื่องแก้วหลากสีสันภายในร้าน ดวงตาเหล่าไป่พลันต้องเบิกกว้างตื่นตะลึง
กระนั้นเมื่อนึกถึงกำลังของลั่วฉวน เขาก็เข้าใจว่าเป็นปกติธรรมดา
กับตัวตนเช่นนี้ มีเครื่องแก้วหลากสีสันมากมายแทบไม่นับเป็นเรื่องใหญ่แต่อย่างใด
หลังพิจารณาอย่างถี่ถ้วน เหล่าไป่จึงกล่าวคำถามต่อลั่วฉวน “เถ้าแก่ ขอข้ารับชมสินค้าได้หรือไม่?”
ลั่วฉวนที่กำลังสนทนากับระบบอยู่ภายในใจ ขณะนี้หันกลับมาสนใจทางด้านนี้พร้อมพยักหน้ารับ “เชิญดูตามสบาย”
และลั่วฉวนคล้ายตระหนักอะไรขึ้นได้
แม้ไม่อาจใช้เหล่าไป่โฆษณาร้านของตนเองโดยตรง ทว่าใช้วิธีการทางอ้อมเพื่อให้อีกฝ่ายรู้จักผลิตภัณฑ์ของร้านและนำไปพูดกล่าวปากต่อปากได้!
เมื่อเข้ามาในร้าน รับชมสรรพคุณของโคล่าและแท่งเครื่องเทศบนชั้นวาง เหล่าไป่จึงอดไม่ได้ที่จะสะท้านลมหายใจดังเฮือก
สิ่งที่ให้ผลลัพธ์เช่นนี้ถึงกับนำมาขาย ทั้งยังราคาเพียงหนึ่งร้อยผลึกวิญญาณ ให้กล่าวออกนั้นราคานี้มันต่างอะไรกับให้โดยไม่มีมูลค่า?!
สายตาพลันต้องหันมองลั่วฉวนที่ประตูทางเข้า เหล่าไป่ขณะนี้พยายามสะกดความสงสัยไว้ภายใน
ตัวตนทรงอำนาจเช่นนี้ มีของเช่นนี้วางขายก็ไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจแต่อย่างใด!
ส่วนว่าสรรพคุณของโคล่าและแท่งเครื่องเทศเป็นจริงหรือไม่นั้น…
เหล่าไป่ไม่คิดมีข้อสงสัย!
ตัวตนผู้แข็งแกร่งย่อมมีความถือดี เหล่าไป่ไม่เชื่อว่าลั่วฉวนจะเบื่อหน่ายขนาดมาหลอกลวงผู้อื่นเช่นนี้
“เถ้าแก่ ขอข้ารับประทานแท่งเครื่องเทศที่นี่ได้เลยหรือไม่?” เหล่าไป่กล่าวถามต่อลั่วฉวน มือนั้นขณะนี้คว้าห่อแท่งเครื่องเทศออกจากชั้นวาง
“เชิญเลย” ลั่วฉวนตอบกลับมาอย่างเนิบนาบ
หลังแท่งเครื่องเทศอยู่ในมือ เหล่าไป่จึงนำสิบผลึกวิญญาณอกจากแหวนมิติไปวางไว้ที่โต๊ะรับชำระ
มือนั้นค่อยฉีกห่อแท่งเครื่องเทศ กลิ่นหอมจึงเตะจมูกเข้าโดยพลัน
ร่องรอยความประหลาดใจฉายชัดผ่านดวงตาเหล่าไป่ ตัวเขาพบเจอยาวิเศษช่วยเพิ่มกำลังในระยะเวลาอันสั้นมาก็มาก ทว่าไม่เคยได้พบเจอใดที่หอมกลิ่นเครื่องเทศเย้ายวนผู้คนเช่นนี้มาก่อน
เหล่าไป่กลืนน้ำลาย จากนั้นจึงนำแท่งเครื่องเทศที่สีแดงมันวาวออกจากห่อ ปากนั้นยื่นเข้าไปกัดอย่างไม่คิดลังเล
“กลิ่นนี่…”
ดวงตาเหล่าไป่เบิกกว้างประหนึ่งได้รู้แจ้ง
มันราวกับอัคคีเพลิงเบ่งบานภายในช่องปาก พลังวิญญาณทั้งร่างกายขณะนี้โคจรเร็วรี่
มันเป็นการเพิ่มความเร็วโคจรพลังขนาดพบเห็นได้ด้วยตาเปล่า เพียงแค่ไม่กี่ลมหายใจ ตัวเขาจึงได้เข้าถึงระดับที่เก้า!
ดวงตานั้นหลับลงพร้อมพิจารณาถึงความเปลี่ยนแปลงทางวิญญาณในร่างกาย เมื่อได้สติกลับคืน เหล่าไป่จึงเบิกตากว้างพร้อมสูดลมหายใจเข้าลึก
หนึ่งนาที!
พลังวิญญาณของระดับที่เก้านั้นคงอยู่เต็มชั่วระยะเวลาหนึ่งนาที!
หลังสิ้นฤทธิ์ของแท่งเครื่องเทศ เหล่าไป่ก็ไม่พบว่าร่างกายจะเกิดความผิดปกติอันใด
ด้วยเพราะอุทิศตัวแก่จักรวรรดิเทียนชิง เหล่าไป่นึกถึงกองทัพขึ้นมา
หากเจ้าสิ่งนี้ถูกนำไปใช้ในกองทัพได้ละก็…
ราคาของมันแทบไม่นับเป็นอะไรสำหรับเหล่าไป่ ทว่าหากเทียบผลลัพธ์ที่ใช้ได้กับกับกองทัพ เช่นนั้นก็ชวนสะพรึงแล้ว
อย่างไรแล้วหากมีแต่ระดับเบื้องบนของกองทัพที่ใช้งานได้ มันก็มากพอที่จะเสริมความแข็งแกร่งโดยภาพรวมได้อย่างมหาศาล!
ที่ทวีปเทียนหลันแห่งนี้ กำลังถือเป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การยกย่อง
ผู้ฝึกตนแข็งแกร่งย่อมเป็นหนึ่งต้านร้อยได้ และระดับแม่ทัพของกองทัพก็เป็นเช่นเดียวกันนั้น
แม้ยังไม่ได้ทดลองโคล่า เหล่าไป่ก็เชื่อหมดใจแล้วว่าข้อมูลที่ทราบไม่มีใดผิดพลาด
“เถ้าแก่ แท่งเครื่องเทศและโคล่าในร้านนี้พอจะขายเป็นเสบียงทัพแก่จักรวรรดิเทียนชิงในปริมาณมากได้หรือไม่?”
เหล่าไป่กำลังตื่นเต้นยินดี เพราะตนสามารถเพิ่มพูนพลังได้ในพริบตา ของเฉกเช่นนี้กล่าวได้ว่าหายากมากล้ำ
ทว่าคำของลั่วฉวนก็ต้องทำเหล่าไป่ผิดหวัง
“ร้านของรามีกฎ หนึ่งคนสามารถซื้อหาของได้อย่างละชิ้นต่อวันเท่านั้น”
นี่เป็นครั้งที่สองของวันที่ลั่วฉวนกล่าวคำนี้ออก
“ข้าทราบแล้ว! เป็นข้าละอายนักที่ถามเช่นนั้นออกไป”
เหล่าไป่ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ ภายในมีแต่ความเสียดายไม่รู้จบ
แต่แล้วเขาก็โล่งใจ เพราะดูลั่วฉวนไม่คล้ายใส่ใจที่ต้องกล่าวอันใดมากนัก
หากจักรวรรดิเทียนชิงได้เสบียงทัพเหล่านี้ เช่นนั้นร้านจะยังเปิดขายไปทำอะไร?
คำตอบก็เห็นกันได้อย่างชัดเจน
ในมุมมองของเหล่าไป่ กฎของร้านลั่วฉวนนี้แปลกและไม่ค่อยธรรมดา
นอกจากนี้เจ้าของร้านยังมาเปิดกิจการในนครจิ่วเหยา ผลประโยชน์ที่มีต่อจักรวรรดิเทียนชิงอย่างไรก็ต้องย้อนกลับเข้ามาหาตัวร้าน
……
ไม่พลาดการอัพเดตตอนใหม่ ติดตามได้ที่ : https://bit.ly/32ciG6V
เรื่องอื่นๆ ที่คุณอาจชอบ
