เถ้าแก่ขั้นเทพ! - ตอนที่ 9

ปู้ฉืออีหยุดพูดกล่าว จากนั้นจึงเดินวนไปรอบร้าน ปู้หลี่เกื๋อจึงเร่งรีบเดินตามติด 

ซึ่งก็เป็นดังที่ลั่วฉวนคาดการณ์ไว้ หลังพบเห็นการตกแต่งภายในร้าน ปู้ฉืออีจึงเป็นเฉกเช่นเดียวกับปู้หลี่เกื๋อก่อนหน้านี้ ร่องรอยความประหลาดใจฉายชุดผ่านดวงตางดงามคู่นั้น 

“เครื่องแก้วอันบริสุทธิ์กลับวางไว้บนชั้นเช่นนี้ ร้านเล็กจ้อยแห่งนี้ไม่ธรรมดา” 

“ของทุกอย่างบนชั้นสามารถหยิบด้วยตนเองได้” ลั่วฉวนหาวพลางชี้สิ่งของภายในร้าน 

จากนั้นจึงคล้ายคิดอะไรขึ้นได้ เขากล่าวเสริม “ว่าไปแล้ว ร้านของเราเพิ่งมีแท่งเครื่องเทศมาใหม่ สนใจลองรับชมดูได้” 

“เครื่องเทศ?” 

ปู้หลี่เก๋อเผยอาการสนใจ ดวงตานั้นกวาดมองทั้งร้าน ไม่ช้าจึงได้เห็นกล่องใส่บรรจุภัณฑ์สีแดงจำนวนมาก 

“พี่หญิง ทางนั้น ไปรับชม!” ปู้หลี่เกื๋อไม่ปิดซ่อนความตื่นเต้นยินดี ฝีเท้าเร่งรีบก้าวเดินนำหน้าปู้ฉืออี 

โคล่ายังให้ผลลัพธ์ชวนสะพรึง อย่างนั้นแท่งเครื่องเทศที่เพิ่งมาใหม่จะเป็นเช่นไร? 

เพราะช่วยไม่ได้ที่ปู้หลี่เกื๋อลากไป ดังนั้นปู้ฉืออีจึงเผยสีหน้าเรียบเฉยเดินตามไปยังกล่องบรรจุผลิตภัณฑ์สีแดง 

“แท่งเครื่องเทศ เมื่อรับประทานเข้าไปแล้วจะช่วยเพิ่มพลังงานในร่างกายระดับหนึ่งในระยะเวลาชั่วครู่ สะสมรวมได้ห้าครั้ง ไม่อาจใช้งานจนพลังเกินขอบเขตได้ ระยะเวลาหนึ่งนาที มูลค่าหนึ่งร้อยผลึกวิญญาณ” 

ริมฝีปากแดงของปู้ฉืออีเปิดกว้างยามได้อ่านสรรพคุณของแท่งเครื่องเทศ 

คนทั้งสองต่างมองหน้ากันเองและเงียบไป กระนั้นก็ได้เห็น ว่าดวงตานั้นเผยออกซึ่งความตื่นตะลึง 

ปู้ฉืออีดึงสติกลับคืนรวดเร็ว นางคว้าห่อแท่งเครื่องเทศขึ้นมาถามต่อลั่วฉวน “เถ้าแก่ ไม่ทราบว่าผลลัพธ์ของแท่งเครื่องเทศนี้เป็นดังคำกล่าวอ้างหรือไม่ มันทำข้าสงสัยว่ามีผลข้างเคียงใดหรือไม่?” 

ตามที่ปู้ฉืออีได้อ่านมา แท่งเครื่องเทศสามารถเพิ่มพลังให้แก่ผู้คนในชั่วระยะเวลาหนึ่ง เช่นนั้นมันสมควรต้องมีผลข้างเคียงร้ายแรง 

ด้วยเหนือความคาดคิดของผู้ใด ลั่วฉวนส่ายศีรษะก่อนจะเผยคำตอบเฉยชา “ผลลัพธ์เป็นดังคำอธิบาย หากไม่เป็นตามนั้นเชิญพังร้านได้ ส่วนผลข้างเคียงนั้น… ไม่มี” 

ไม่มี? 

เป็นที่ทราบกันว่าโดยปกติแล้วหากสามารถทำให้ศักยภาพผู้คนเพิ่มขึ้นได้ ไม่ว่าจะเป็นเม็ดยาหรือวิธีการลับอันใด เช่นนั้นย่อมต้องมีผลข้างเคียงบ้างไม่มากก็น้อย 

แต่แล้วขณะนี้เจ้าของร้านเล็กจ้อยได้กล่าว ว่าแท่งเครื่องเทศนี้ไร้ซึ่งผลข้างเคียง ไม่ว่าเป็นผู้ใดก็ต้องให้ความสนใจจนเกิดความสงสัยขึ้น 

“หลี่เกื๋อ เจ้านำผลึกวิญญาณมาด้วยเท่าใด?” ปู้ฉืออีหันกลับมากล่าวถาม 

ปู้หลี่เกื๋อถอยเท้า จากนั้นจึงตอบคำกลับ “ข้าพกมาหนึ่งร้อยผลึกวิญญาณ” 

“ทำได้ดี” ปู้ฉืออีพยักหน้ารับก่อนเผยรอยยิ้มปรากฏ 

จากนั้นด้วยมือโบกเล็กน้อย แหวนสีขาวเงินจึงปรากฏในฝ่ามือนาง 

ปู้หลี่เกื๋อมองอยู่ครู่ จากนั้นจึงเร่งรีบรับชมฝ่ามือตนเอง น้ำเสียงต้องร้องออกทว่าไร้น้ำตา “พี่หญิง นั่นแหวนมิติข้า…” 

แหวนมิติคือสิ่งหายากในทวีปเทียนหลัน ภายในของมันคือมิติใช้เก็บสิ่งของ พื้นที่ของมันกว้างใหญ่เกินกว่าขนาดภายนอกจะอธิบายได้ 

แน่นอนว่าราคาย่อมสูงล้ำเช่นกัน 

เท่าที่ลั่วฉวนทราบ มูลค่าของแหวนมิติที่กว้างสักหนึ่งลูกบาศก์เมตร มูลค่าอย่างน้อยก็หลายพันผลึกวิญญาณ แต่หากมันมีขาย เช่นนั้นมูลค่าก็แทบไม่อาจประเมินได้ 

จากที่เห็น สถานะของปู้หลี่เกื๋อและปู้ฉืออีอย่างไรก็ไม่ธรรมดา 

กระนั้นลั่วฉวนเพียงสงสัยเล็กน้อย เขาไม่คิดนำสถานะของคนทั้งสองมาใส่ใจ 

“หนึ่งร้อยผลึกวิญญาณ ใช้ซื้อขวดโค้กกับแท่งเครื่องเทศนั่น” 

หลังจากปู้ฉืออีหยิบห่อแท่งเครื่องเทศและขวดโคล่าออกจากชั้นแล้ว นางจึงก้าวเดินไปทางลั่วฉวนและกล่าว ขณะเดียวกันนี้ยังนำผลึกวิญญาณกองหนึ่งออกจากแหวนมิติ 

ลั่วฉวนพยักหน้ารับ จากนั้นจึงเก็บผลึกวิญญาณที่ได้รับมา 

“พี่หญิง ท่านคิดทดสอบเลยหรือไม่?” 

……

 ไม่พลาดการอัพเดตตอนใหม่ ติดตามได้ที่ : https://bit.ly/32ciG6V