เถ้าแก่ขั้นเทพ! - ตอนที่ 1

ทวีปเทียนหลัน จักรวรรดิเทียนชิง นครจิ่วเหยา 

ด้วยเพราะเป็นนครหลวงแห่งจักรวรรดิเทียนชิง นครจิ่วเหยาจึงมีพื้นที่ไม่รู้จบ ที่โด่งดังคือขุนเขาจิ่วเหยา 

ในเทือกเขาจิ่วเหยานั้นประกอบไปด้วยอสูรกายนานาชนิด รวมทั้งยังมีพืชสมุนไพรยาอายุวัฒนะอันนับไม่ถ้วน มันเป็นสิ่งดึงดูดผู้ฝึกตนนับไม่ถ้วนให้มารวมตัวกัน 

ตามข่าวลือ กล่าวกันว่ากระทั่งมีโบราณวัตถุลึกลับคงอยู่ 

บนกำแพงเมืองซึ่งสูงกว่าสามสิบเมตร ที่พบเห็นเบื้องล่างคือร้านรวงและถนนคนเดินซึ่งพลุกพล่าน 

ภาพฉากอันยิ่งใหญ่แม้เป็นจักรวรรดิเทียนชิงก็ยังไม่อาจพบเห็นได้โดยง่าย! 

กระนั้นในภาพฉากอันยิ่งใหญ่ตระการตา มันมีตรอกเล็กในเมืองทางตะวันออก ที่แห่งนั้นมีร้านเปล่าเปลี่ยวตั้งอยู่ 

แม้นครจิ่วเหยาค่อนข้างพลุกพล่าน ทว่าสถานที่ตั้งร้านนี้อยู่ค่อนข้างไกลห่าง ดังนั้นจึงเป็นปกติที่ผู้คนจะไม่สัญจรมาทางนี้ 

เวลานี้ชายหนุ่มเจ้าของร้านกำลังนั่งด้านหลังโต๊ะพร้อมเท้าคาง แม้มองถนนด้านนอก ทว่าดวงตานั้นไม่ได้จับจ้องใดเป็นพิเศษ มันราวกับเป็นการเหม่อมอง 

เจ้าของร้านมีนามว่าลั่วฉวน ผู้ซึ่งเดิมเป็นนักศึกษามหาลัยธรรมดา 

แต่แล้วเขากลับจบชีวิตกลางดึกจนต้องพลิกผันมาอยู่โลกนี้อย่างไม่คาดคิด 

กล่าวถึงตรงนี้ นี่ก็เป็นเวลาเกือบเดือนแล้วที่ลั่วฉวนเดินทางมายังโลกใบนี้ และได้เป็นเจ้าของร้านที่ซึ่งผู้คนแทบจะไม่เหยียบย่างเข้ามา 

“ระบบเจ้าของร้านสุดแกร่งเชื่อมโยงสำเร็จ! ระบบรักษาความปลอดภัยทำการติดตั้ง! ตอนนี้ถือโอกาสรับชมสินค้าในร้านดีหรือไม่?” 

ทันใดนี้เองที่น้ำเสียงเฉยชาไม่อาจบ่งบอกเพศได้ดังในหัวของลั่วฉวน 

อย่างกะทันหัน สภาพแวดล้อมภายในร้านกลายเป็นแปรเปลี่ยน สิ่งของในร้านเดิมพลันเลือนหาย 

โต๊ะ ผนัง และสิ่งอื่นทั้งหลายต่างถูกแทนที่ด้วยวัสดุโลหะสีขาวเงินและแก้ว ภาพขณะนี้แทบไม่ต่างอะไรกับนิยายวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ 

ลั่วฉวนถอยเท้า จากนั้นน้ำตาจึงหลั่งออก 

เป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็ม ในที่สุดเขาก็ผ่านการทดสอบพื้นฐาน! 

แต่สิ่งที่กล่าวนั้น อะไรคือเจ้าของร้านสุดแกร่ง? 

แม้ยังเกิดความสงสัย ลั่วฉวนก็พยักหน้ารับพร้อมเผยสีหน้าเช่นเดิม “เปิดใช้งาน!” 

เสียงดังขึ้น ลั่วฉวนรู้สึกราวกับวิญญาณตนเองพลุ่งพล่าน สภาพแวดล้อมกลับกลายเป็นแปรเปลี่ยน 

ลั่วฉวนหันมองรอบ ก่อนจะทราบว่าเป็นห้วงมิติซึ่งมีแต่ความมืดมิดอันไร้สิ้นสุด 

ที่เบื้องหน้า มันคือเครื่องสุ่มโชคขนาดใหญ่ 

“ขอท่านเดินเครื่องด้วย” เสียงจากระบบดังภายในจิตใจของลั่วฉวน จากนั้นเขาจึงกล่าวเสริม “การเดินเครื่องสามารถควบคุมด้วยจิตใจ” 

ลั่วฉวนทราบเรื่องดี ขณะนี้จึงจับจ้องไปยังเครื่องสุ่มโชค 

เพียงคิด “ใช้งาน” ภายในใจ เครื่องสุ่มโชคขนาดใหญ่จึงเริ่มหมุนอย่างเชื่องช้า ไม่นานนักวงล้อเสี่ยงโชคจึงกลายเป็นพล่ามัว 

“หยุด!” หลังผ่านไปครู่ ลั่วฉวนจึงตัดสินใจออกคำสั่งอยู่ภายใน วงล้อสุ่มโชคที่หมุนอยู่จึงเริ่มช้าลง 

ขณะนี้ยังไม่อาจทราบว่าสิ่งที่ได้รับคืออะไร 

ด้วยสายตาคาดหวังของลั่วฉวน ไม่ช้าวงล้อนั้นจึงหยุดลง และตัวบ่งชี้ปรากฏอยู่บริเวณพื้นที่สีเหลือง 

“ขอแสดงความยินดีต่อเจ้าของร้าน ท่านชนะได้รับโคล่า เส้นทางการซื้อโคล่าของท่านได้เปิดขึ้นแล้ว” 

โคล่า? นี่ไม่ใช่เรื่องล้อกันเล่นหรอกมั้ง? 

ภายใต้สีหน้าลำบากใจของลั่วเฉิน พริบตานี้แสงพลันสว่างวูบต่อหน้า เขากลับคืนสู่ร้านแล้ว 

ทว่าร้านไม่ใช่เช่นเดิมก่อนหน้า แต่มันกลับเรียงรายด้วยลังบรรจุขวดโคล่าเรียงราย 

……

 ไม่พลาดการอัพเดตตอนใหม่ ติดตามได้ที่ : https://bit.ly/32ciG6V