เกิดใหม่กับระบบไร้พ่าย - Chapter 118 - ตกลงมาในรังสาวงาม

“ข้าควรจะกินให้อื่นก่อนที่จะทำอย่างอื่น.”

ลั่วเทียนได้ตัดเนื้อบางส่วนจากต้นขาของสัตว์ปีศาจและเริ่มเดินเข้าไปในป่าบางแห่ง.

ไม่นานหลักจากนั้น…

เกิดเสียงดังอย่างต่อเนื่องอยู่ด้านหลังเขา กลุ่มสัตว์ปีศาจที่มีกำลังไม่อ่อนแอกำลังต่อสู้กันเพื่อแย่งซากศพ.

หนึ่งต้องระวังเสมอขณะที่เขาอยู่ในเทือกเขาวิญญาณ.

เพราะมันเป็นอันตรายอย่างมากสำหรับสัตว์ปีศาจที่มีมากมายเดินทางไปมา ลั่วเทียนสามารถจัดการสัตว์ปีศาจระดับ 5 ได้อย่างง่ายๆ แต่หากว่าเขาเจอสัตว์ปีศาจระดับ 6 แล้ว มันจะเป็นตัวเขาเองที่เดือดร้อน.

นั่นเป็นเหตุผลที่เขาได้ออกไปจากที่นั่นอย่างเร่งรีบ.

ตกดึก…

ลั่วเทียนนั้งอยู่ที่ปากถ้ำขณะที่ย่างเนื้อ เขากำลังฮัมเพลงกล่อมเด็กจากชีวิตที่แล้ว“เจ้าเป็นเนื้อบาร์บีคิวของข้า…”

ไม่นานหลังจากนั้น…

มีน้ำมันจากเนื้อย่างไหลลงมาขณะที่กลิ่นย่างได้หอมอบอวล ด้วยการโรยเกลือในตอนนี้ทำให้เนื้อดูดซึมรสชาติเข้าไปได้อย่างเต็มที่.

ลั่วเทียนกลืนน้ำลายขณะที่เขาพึมพำกับตัวเอง“ไอ้หำเอ้ย ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าข้าจะมีพรสวรรค์ในการย่างเนื้อขนาดนี้? กลิ่นเหล่านี้มันไม่อาจต่อต้านได้.”

หลังจากที่เพลิดเพลินไปกลับกลิ่นไม่นาน…

ลั่วเทียนก็หยิบเนื้อจากกองไฟวางไว้บนใบไม้ขนาดใหญ่เพื่อรอให้มันเย็นลง.

ลั่วเทียนเดินออกจากถ้ำขณะที่เขาเลิกการกางของเขา จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าในยามค่ำคืนของเขาและี้องออกมา “แม่งเอ้ย สักวันบิดาจะทะลวงท้องของเจ้า!”

ฉี่ของเขาร่วงราวกับฟนลูกศรที่พุ่งไปอย่างไกล.

ลั่วเทียนมองไปที่น้องขายตัวน้อยและยิ้ม“รุนแรงเป็นอย่างมาก.”

เขาดึงกางเกงขึ้นและเดินกลับเข้าไปในถ้ำ เมื่อเขากำลังจะกลับไปหยิบเนื้อย่าง เขาก็รู้ว่าเนื้อของเขาได้หายไปจากใบไม้ใบใหญ่นั้นแล้ว.

ลั่วเทียนตกใจ “ข้าเจอผี? ข้าสาบานได้เลยว่าข้าทิ้งมันไว้ที่นี่.”

เขาค้นหาอย่างละเอียดและยังไม่พบอะไร ลั่วเทียนเริ่มขุ่นเคืองและปล่อยจิตวิญญาณของเขาครอบคลุมในรัศมี 1 กิโลเมตร แต่ก็ยังไม่พบอะไร.

ลั่วเทียนมองเข้าไปที่ถ้ำมืดและพึมพำ“โลกนี้ไม่มีผี ใช่ไหม?”

ดูจากรอบๆถ้ำเหมือนถูกสร้างมาโดยไม่ได้ตั้งใจจะอยู่นานและมันดูเหมือนไม่ค่อยลึกเท่าไรนัก มันน่าจะเป็นสถานที่ที่ผู้คนเคยทำมาก่อนเมื่อตอนสำรวจเทือกเขาวิญญาณ.

ลั่วเทียนไม่ได้สนใจที่จะตรวจสอบเรื่องนี้ว่ามันลึกแค่ไหนหรือไม่ก็มันเป็นสิ่งที่เขาไม่จำเป็นต้องรู้.

ขณะที่มองไปที่ถ้ำมืดๆเขาก็รู้สึกไม่ดีในใจ.

หลังจากนั้นทันที…

ลั่วเทียนแกล้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นและยังคงฮัมเพบวขณะย่างเนื้ออีกชิ้นนึง.

10 นาทีต่อมา…

เนื้อชิ้นใหญ่ก็ถูกจัดการเสร็จสิ้นและรูปร่างเนื้อก็เริ่มน่าหลงใหลมากกว่าชิ้นที่ผ่านมา ลั่วเทียนไม่ได้เดินออกไปในเวลานี้และเริ่มกัดลงไปไม่กี่คำก่อนที่จะวางมันลง.

เขาวางไว้แนบหินขนาดใหญ่และหลับตาแกล้งหลับ.

ครึ่งนาทีต่อมา…

มีเสียงเล็กน้อยจากด้านในถ้ำ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าลั่วเทียนส่งกระความรู้สึกไปยังที่หู เขาจะไม่ยินมันเลย.

“ฮี่ฮี่…”

“เนื้อย่างอีกชิ้น เนื้อพวกนี้อร่อยมาก.”

หลังจากที่พูดอย่างนั้นแล้วก็มีบางอย่างลอยไปยังเบื้องหน้าลั่วเทียนก่อนที่จะหยิบเนื้อไปอย่างระมัดระวัง.

ลั่วเทียนตกใจมาก! เพราะที่ตาของเขาเห็นเป็นรูปร่างคนขนาดเล็กที่สูงประมาณ 30 เซนติเมตรและอาจจะเป็นเผ่าโนมในตำนานงั้นรึ?

ขณะที่เนื้อย่างของเขาถูกหยิบลั่วเทียนก็ลุกขึ้นตะโกนว่า“เจ้ากล้าที่จะขโมยของๆข้า? ข้าเหนื่อยที่จะมีชีวิตแล้วรึ!”

คนตัวเล็กแลบลิ้นให้กับลั่วเทียนด้วยความรังเกียจก่อนที่จะจับเนื้อย่าง.

ทันทีหลังจากนั้น…

คนตัวเล็กก็วิ่งเข้าไปในถ้ำราวกับควัน.

ลั่วเทียนรู้สึกไม่ชอบใจ.

ในที่สุดไอ้เจ้าสารเลวก็กล้าที่จะขโมยของบิดา แต่เจ้ายังมาแสดงท่าทางรังเกียจต่อโครตพ่อคนนี้อีก? สิ่งเหล่านี้ทำให้ลั่วเทียนอดทนต่อไปได้งั้นรึ?

เขาพุ่งออกไปราวกับลูกศรและรีบวิ่งไล่ตามโนม.

สิ่งที่ทำให้ลั่วเทียนตกใจยิ่งกว่าก็คือความเร็วของตัวน้อยนี่เร็วมาก แม้ว่าจะใช้ท่าร่างเงาวายุเขาก็ยังไม่อาจจับมันได้ โชคดีที่ระห่างของพวกเขาไม่ได้ห่างกันมากนัก ลั่วเทียนสามารถมองเห็นร่างเงาจางๆของคนตัวน้อยที่กำลังวิ่งอย่างบ้าคลั่งก่อนที่จะหันหน้ากลับมาเป็นครั้งคราว.

สิ่งที่ลั่วเทียนรังเกียจไอ้เจ้าสารเลวนี่ก็ยังแสดงการดูถูกเขาอยู่.

“แม่ง!”

“Level 2 Berserk!”

“ย่างก้าวเงาวายุ, level 2!”

ทันใดนั้น…

กลิ่นอายของลั่วเทียนก็เปลี่ยนไปขณะที่เขาตะโกน“เจ้าสารเลว เขาคิดว่าบิดาไม่อาจจับเจ้าได้?!”

การเปลี่ยนแปลงของลั่วเทียนที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันทำให้คนตัวน้อยตกใจ ตาของมันเต็มไปด้วยความหงุดหงิดและเพิ่มความเร็วของมัน มันกำลังวิ่งไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่งและไม่หันกลับมามองลั่วเทียนอีก.

เพราะมันตระหนักได้ว่ามนุษย์ที่อยู่เบื้องหลังของมันนี้อันตรายอย่างมาก.

ระยะห่างของทั้งสองใกล้เข้ามาลั่วเทียนเริ่มหัวเราะอย่างสนุกสนาน “แม่งเอ้ย เอาเลยมาดูถูกบิดาคนนี้ต่อ ให้ข้าได้เห็นท่าทางที่เจ้าได้ดูถูก.”

เขากำลังคว้าคนตัวน้อย.

ทันใดนั้น…

หลังจากที่หันเขี้ยวกลับ เขาก็พบแสงที่ทำให้เขาหน้ามืด.

ลั่วเทียนปล่อยการป้องกันของเขาและใช้แขนขวาเพื่อป้องกันแสงสว่างจ้าอย่างฉับพลัน ขณะในช่วงเวลานั้น คนตัวน้อยก็กระโดดไปทางแสงนั่น.

ความเร็วนั่นรวดเร็วเป็นอย่างมาก.

ลั่วเทียนไม่อาจหยุดได้ในเวลานี้ และเพิ่มความจริงอีกที่ว่าตาของเขากำลังมืดมัวจากแสงสว่าง ใต้เท้าของเขารู้สึกเบาโหว่งก่อนที่ตัวของเขาจะตกลงไปในหลุม.

“แม่ง!”

“ข้ามึนไปหมดแล้ว!”

ในขณะนั้นความคิดของลั่วเทียนจมดิ่งและเกิดความคิดขึ้นมาในใจว่า“ข้าพลาดครั้งใหญ่แล้ว.”

เขาปล่อยการป้องกันของเขาลงและไม่คาดคิดว่าสิ่งนี้จะปรากฏขึ้น เขายังไม่เคยคิดว่ามีหลุมขนาดใหญ่อยู่ที่นี่.

ร่างกายของลั่วเทียนเสียหลักและดิ่งลง.

ขณะที่เขาตกลงมา คนตัวเล็กก็กระพือปีก มัน..มันบิน?!

นี่…

เมื่อไหร่กันที่โนมนั้นบินได้?

สิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือ สิ่งที่ตัวน้อยๆนั่นกำลังแสดงท่าทางดูถูกบนใบหน้าของเขาและมันเหมือนกับเด็กซน มันแลบลิ้นของมันออกมา มันทำท่าทางให้ลั่วเทียนเห็นว่าเขากำลังจะจับมันได้และมันจะบอกว่าเป็นการโกหกสำหรับโชคร้ายของเขา.

“แม่ง รอบิดาได้เลย!”

“อ้าาา…”

ลั่วเทียนพยายามที่จะตั้งตัว แต่ก็พบว่าเขาไม่อาจทำได้ ความเร็วของการดิ่งลงมากเกินไปและเขาไม่อาจสถานที่ใดๆเพื่อชะลอความเร็ว.

ถ้าเขาอยู่ในขอบเขตปราณจิตวิญญาณเขาอาจจะบินในอากาศได้.

แต่เขายังคงอยู่ขอบเขตปราณสุดยอดเชี่ยวชาญ ขั้น 8 ซึ่งยังคงห่างไกลอีกนาน.

“อ้าาาาก…”

“คนที่อยู่ด้านล่างข้าระวังด้วยเพราะข้าตกลงไปเร็วมาก!”

“ข้าอาจจะกำลังตกลงไปตาย…”

ลั่วเทียนตกลงไปที่บ้าน มีหลุมขนาดใหญ่เกิดขึ้นจากการดิ่งลงของลั่วเทียน.

ร่างทั่งร่างของเขาเต็มไปด้วยความรวดร้าวจากความเจ็บปวด ลั่วเทียนเริ่มสัมผัสส่วนต่างๆของร่างกายของเขาและโล่งอกอีกครั้ง “โชคดีที่ข้าได้ฝึกฝนร่างกายเมื่อเดือนก่อนไม่อย่างนั้นข้าอาจจะตกลงมาตายจริงๆ.”

ลั่วเทียนเริ่มปัดฝุ่นบนร่างกายของเขา เขาลุกขึ้นยืนก่อนที่จะมองไปรอบๆและตะลึง.

ลั่วเทียนตากระตุกและพูดว่า“เข้าต้องฝันไปแน่ๆ นี่จะต้องเป็นทั้งความฝันและความหลอนที่ผสมด้วยกัน…”

เบื้องหน้าของเขามีหญิงสาวเผลือยกายอยู่หกคนและไม่มีเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว พวกนางเร่าร้อนอย่างมากและอกของพวกนางใหญ่โตและรูปลักษณ์ของพวกนางก็มีเสน่ห์น่าดึงดูดอย่างมาก.

ดีมากๆ!

เขาพึ่งตกมาอยู่ในรังของสาวงาม?