เกิดใหม่กับระบบไร้พ่าย - Chapter 114 - เพราะว่าเจ้าแสดงท่าทางใส่ข้า...
จิตสังหารลอยอบอวนออกมาจากอาวุโสหลิวและเหอ.
เพื่อสมบัติระดับจิตวิญญาณแล้วพวกเขาก็เต็มใจที่จะเสี่ยงอันตรายทั้งหมด
พวกเขาเชื่อว่าตราบใดที่ปกปิดร่องรอยของพวกเขาองค์กรไวโอเล็ตก็จะไม่อาจหาเบาะแสใดๆได้ จากการตามสืบสวนของพวกเขา.
นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขาเคลื่อนไหว.
การคเลื่อนไหวสายฟ้าแล่บเป็นสิ่งที่พวกเขาได้วางแผนกันเอาไว้นั่นก็คือ ฆ่าอย่างรวดเร็ว
พวกเขาไม่อาจเสี่ยงให้คนอื่นมีชีวิตรอดไปได้ โดยเฉพาะ หลี่ซูเอ๋อร์และหลิงหานซาน!
พริบตา…
หลิงหานซานได้จ้องมองอย่างเย็นชาและแผ่บรรยากาศหนาวเหน็บออกมาเล็กน้อย เธอขยับร่างกายของเธอมาบังหลี่ซูเอ๋อร์พร้อมกับหยิบดาบออกมา.
“ปัง~!”
“ตูม~!”
มีประกายไฟแล่บออกมาบนอากาศ ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าใครเป็นใคร ขณะที่พวกรูปร่างของพวกเขาต่างก็พร่ามัวและไม่อาจเห็นได้ชัดเจนระหว่างที่พวกเขาปะทะกันและกัน พวกเขากระเด็นออกจากกันและจากนั้นก็เข้าปะทะกันซ้ำๆ มันเป็นฉากที่น่าตกใจอย่างมากสำหรับผู้ชม.
“ปัง~…”
ทันใดนั้นเอง…
ร่างดำตกลงมาจากฟ้า.
ร่างนั้นตรงดิ่งลงมากระแทกใกล้พื้นดินที่หลี่ซูเอ๋อร์อยู่และเป็นหลุมลึก หลุมที่ถูกสร้างขึ้นมาเต็มไปด้วยฝุ่นจนผู้คนไม่อาจมองเห็นได้ว่าเป็นใคร.
อีกสองร่างลงมายังอีกพื้นที่หนึ่ง พวกเขามีใบหน้าที่อ่อนแรงและมีเลือดไหลที่มุมปาก.
ขณะที่ฝุ่นเริ่มจางหาย…
ใบหน้าของหลิงหานซานซีดมากและลมหายใจเริ่มอ่อนแรง เธอเหลือบไปมองหลี่ซูเอ๋อร์ที่อยู่ด้านข้าง แต่ภาพที่เห็นคือความเย็นชาของหลี่ซูเอ๋อร์.
หลี่ซูเอ๋อร์ไม่มองหลิงหานซานแม้กระทั่งแว่บเดี่ยว!
เกี่ยวกับเรื่องนี้…
หลิงหานซานรู้สึกหนาวเย็นในหัวใจ“ข้าทำตัวกับเจ้าราวกับเป็นน้องสาวาของข้า ตอนที่ข้าบาดเจ็บนางไม่แม้มองมาที่ข้าแม้เพียงแว่บหนึ่ง ข้าทำผิดไปจริงๆรึ?”
“ข้าทำผิดไปงั้นรึ?”
“นางไม่เข้าใจหรือว่าข้าทำทุกอย่างเพื่อนาง?”
“ลั่วเทียนไม่เหมาะกับเจ้าและมันจะส่งผลด้านไม่ดีเพียงเท่านั้น เขาจะกลายเป็นอุปสรรคในอนาคตต่อนาง ทำไม…ทำไมนางถึงไม่เข้าใจข้า?”
หลิงหานซานรู้พ่ายแพ้!
เธอพ่ายด้วยสภาพที่น่าสังเวชขณะที่ร่างกายของเธอบาดเจ็บสาหัส สำหรับเธอที่อยู่ปราณจิตวิญญาณ ขั้น 6 แต่พลังของเธอก็สามารถเทียบเท่ากับ ปราณจิตวิญญาณขั้น 8 นี่แสดงให้เห็นความยอดเยี่ยมของเธอได้อย่างมากแล้ว.
ทั้งสองคน หลิวและเหอ ก็เพียงบาดเจ็บแค่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น.
ทั้งสองคนรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้มากที่พวกเขาไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้กับหลิงหานซาน นี่ได้ทำให้จิตใจของพวกเขาตะลึงอย่างมากเมื่อตระหนักว่าคนจากองค์กรไวโอเล็ตไม่ธรรมดา.
หลิวซางเฟยสังเกตเห็นหลี่ซูเอ๋อร์ที่ยังยืนนิ่งไม่ไหวติงและเริ่มพูดอย่างยิ้มแย้ม“เจ้ายังคงขวางทางพวกเราอยู่ไหม?”
เสียงของหลี่ซูเอ๋อร์หนาวเย็นยิ่งกว่าน้ำแข็งจากก่อนหน้านี้“ใช่!”
หลิงซางเฟยคิดว่าเรื่องนี้ตลกมาก “ปราณจิตวิญญาณขั้น 6 ก็ไม่อาจหยุดเราได้ แล้วเจ้าคิดว่าอะไรที่จะสามารถห้ามพวกเราได้? เจ้าต้องขอบคุณความงามของเจ้าที่ทำให้ข้ายังไม่ฆ่าเจ้า แน่นอนข้ายังทำแบบนี้เพื่อสาวกของนิกายอีกด้วย สำหรับสาวงามที่หยาดเยิ้มแบบเจ้า ข้าจะทำให้เจ้าเพลิดเพลินแบบที่ไม่เคยมาก่อน 555…”
การแสดงออกของหลี่ซูเอ๋อร์ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงขณะที่เธอพูด“เจ้าได้รับบาดเจ็บจากคนในองกรค์ของข้า ตั่งแต่ที่วันนี้ข้าได้เกลียดนาง ข้าจะไม่ตำหนิพวกเจ้าที่ทำร้ายนาง เราจะพิจารณาว่านี่เป็นการลงโทษที่นางสมควรได้รับ ข้าจะให้โอกาสครั้งสุดท้ายกับเจ้า นำคนของเจ้ากลับไปยังนิกายและอย่างออกมาเบื้องนอกอีก.”
เสียงของเธอก้าวร้าวอย่างมาก.
กลิ่นอายในร่างกายของเธอยังคงไม่เปลี่ยนไป.
มันยังคงเป็นความสง่างามและกดขี่อย่างสมบูรณ์โดยไม่ได้สนใจอาวุโสหลิวและเหอหรือนิกายในสายตาของเธอ.
สิ่งเหล่านี้ทำให้หลิวซานเฟงและเหอจางก๋งโกรธ.
เหอจางก๋งขมวดคิ้วและพูดว่า“พี่หลิวหยุดพูดไร้สาระกับนางได้แล้ว ถ้าท่านชอบนางเพียงแค่จับเธอไป ข้าจะดูแลทุกอย่างที่นี่เอง.”
หลิวซางเฟยยิ้มอ่อน“สาวงามนี้แน่นอนว่าต้องเป็นของข้า แต่สิ่งที่ดีที่เกิดกับเด็กคนนี้ แน่นอนว่าเราต้องใช้เวลาสักพักหนึ่ง.”
ทั้งสองมองกันและกันราวกับว่าพวกเขาตกลงกันเรียบร้อยแล้วและหัวเราะเสียงดัง.
ขณะที่พวกเขากำลังหัวเราะ…
หลี่ซูเอ๋อร์พูดอย่างไม่สบอารมณ์“ดูเหมือนพวกเจ้าทั้งสองได้เลือกแล้ว.”
“งั้นก็ดีมากๆ!”
“จากนั้นสาวกของนิกายของเจ้ารวมถึงผู้คนที่เฝ้าประตูเมืองจะต้องตายทั้งหมด.”
ท่าทางที่สง่างามของเธอไม่อาจสั่นคลอน!
หลิวซางเฟยพูดอย่างเสียดสีและตะโกน“สาวงามน้อย เจ้าคิดว่าเรากลัว? รอจนกว่าข้าฉีกไอ้ขยะเหล่านั้น จากนั้นข้าจะมอบความรักและความอ่อนโยนให้กับเจ้า 555…”
ก่อนที่เสียงหัวเราจะหายไป…
มีประกายไฟปะทุขึ้นบนฟ้าและรอยแยกก็ปรากฏ.
พูดให้ถูกก็คือที่เกิดขึ้นเป็นดาบฉี!
คมดาบที่เกิดจากฉีนั้นทรงพลังเกินกว่าจะบรรยาย! มันเหมือนกับสายฟ้าที่มีพลังโดยไม่อาจหยั่งถึง
หลังจากนั้น…
มีเส้นเล็กๆปรากฏขึ้นที่คอของหลิวซางเฟยและมีเลือดไหลออกมา เขาสัมผัสถึงความเปียกได้ผ่านนิ้วมือ.
ทันใดนั้นตาของเขาก็เบิกกว้างขณะที่เขากุมคอ.
เลือดได้ไหลออกจากปากและจมูกของเขา แต่หลิวซางเฟยยังคงกำคอของตัวเองแน่น.
เลือดได้เริ่มไหลผ่านนิ้วมือของเขา ในเวลาไม่นานร่างกายของหลิวซางเฟยก็ถูกย้อมไปด้วยเลือดของตัวเองและใบหน้าของเขาก็ซีดเป็นอย่างมาก.
ในที่สุด…
มือทั้งสองของเขาก็ตกลงพร้อมกับศรีษะของเขาที่หลุดออกจากร่าง.
หัวของเขาขาดออกจากร่างกายเป็นเวลากว่าครึ่งวินาทีก่อนที่มันจะล้มลง.
มันเป็นการฟันเพียงครั้งเดียว!
หลิวซางเฟยที่อยู่ในระดับปราณจิตวิญญาณขั้น 8 ตายลง ฉากเหล่านี้เรากับเป็นความฝันเพราะไม่รู้ว่าใครเป็นคนฟันดาบนี้ออกมา!
แต่ความฝันของเขาก็คือ ความฝันที่แสดงให้เห็นถึงความตายของเขา!
ทุกคนเงยหน้ามองบนฟ้า ใบหน้าของเหล่าสาวกนิกายต่างก็สั่นสะท้านและขาของพวกเขาก็หมดแรง.
เหงื่อเย็นๆเริ่มไหลผ่านหลังของเหอจางก๋ง ใบหน้าของเขาซีดขณะที่ส่งจิตสำนึกทางวิญญาณของเขา แต่ไม่ว่าอย่างไรตัวเขาก็ไม่อาจตรวจพบคนอื่นได้.
หลิวซางเฟยตายพร้อมกับเลือดที่ไหลนองและน่ากลัวเป็นอย่างมาก!
แต่หลี่ซูเอ๋อร์ดูเหมือนว่าเคยชินกับเรื่องนี้เพราะความรู้สึกของเธอยังคงเดิม จากนั้นเธอก็กล่าวเบาๆ“ข้าพวกเขาทุกคน อย่างปล่อยให้ใครรอดไปได้.”
มันประจวบกับ…
ความโกรธที่ท่วมท้นและหนาวเย็น.
หลี่ซูเอ๋อร์ดูเหมือว่าจะกลายเป็นคนที่แตกต่างออกไป.
เธอเหมือนปีศาจที่ฆ่าคนมานับไม่ถ้วนในอดีตและข่มเหงถึงขีดสุด อย่างไรก็ตามฟางเล่ยยิ้มโง่ๆไปจนถึงหู.
จากนั้นทุกๆคนก็ตะโกนเป็นเสียงเดียวกันและหัวเราะอย่างมีความสุขไปในตัว “น้องสะใภ้สุดเกรียงไกร น้องสะใภ้สุดเกรียงไกร 555…”
ส่วนที่เหลือของสมาชิกตระกูลลั่วจ้องไปที่ด้านหลังหลี่ซูเอ๋อร์ นัยต์ตาของพวกเขาไม่เคลื่อนไหวและปากของเขาก็ขมุกขมัว.
เสียงของหลี่ซูเอ๋อร์จางหายไป…
เหอจางก๋งคุกเข่าลงบนพื้นท่างกลางความวุ่นวายทันที “ได้โปรดปล่อยชีวิตสุนัขของข้าไป ข้าไม่กล้าอีกแล้ว! ข้าจะพาสาวกออกไปจากเมืองภูเขาหยกและจะไม่มีวันมาเหยียบที่นี่อีก! ผู้ยิ่งใหญ่อย่างท่านเป็นคนเมตตา เพราะงั้นได้โปรดไว้ชีวิตข้าไป!”
“เราขอร้องท่าน โปรดปล่อยเราไป!”
“มันเป็นความผิดของหลิวซางเฟยและไม่เกี่ยวข้องกับพวกเรา.”
มันใดนั้น…
สาวกของนิกายทั้งหมดคุกเข่าลงและเริ่มขอชีวิต ในประวัติศาตร์นับพันปีของสาวกนิกายไม่เคยเกิดเหตุการณ์เช่นนี้.
นี่เป็นสิ่งที่เจ้าของพื้นที่กว่า 100,000 กิโลเมตรเหล่านี้ทำ?
เราสามารถพูดได้ว่าองค์กรไวโอเล็ตที่อยู่เบื้องหลังของหลี่ซูเอ๋อร์ทรงพลังอย่างมาก.
ความโลภได้เอาชนะพวกเขาและตอนนี้พวกเขาก็ได้ตื่นขึ้นมาแล้ว?
การแสดงออกของหลี่ซูเอ๋อร์ยังคงสงบนิ่งไม่เปลี่ยนแปลง แต่เสียงของเธอก็หนาวเหน็บเมื่อเธอพูดว่า“เจ้าไม่ได้ยินสิ่งที่ข้าพูด?”
“ฆ่าพวกเขาซะ!”
ขณะที่เสียงของเธอจางหาย…
ใบหน้าของเหอจางก๋งกลายเป็นมืดมน หลี่ซูเอ๋อร์อยู่ห่างจากเขาไม่กี่เมตร ตราบเท่าที่เขาจับเธอไว้ จะไม่มีใครกล้าสัมผัสเขาอีกต่อไป.
เขาหัวเราะอย่างเย็นชาในใจ ดวงตาของเขามองขึ้นไปเล็กน้อยก่อนที่จะส่งเสียงโหยหวนและร่างกายของเขาก็พุ่งไปเบื้องหน้า.
ดาบอยู่ห่างออกไปไม่กี่เซนต่อหน้าต่อตาของหลี่ซูเอ๋อร์ ขณะที่มันหยุดอย่างฉับพลัน เส้นบางๆแนวตั้งที่ปรากฏขึ้นมาระหว่างคิ้วของเหอจางก๋งพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมา.
เขาถูกแบ่งเป็นสองส่วน!
ตายทันที!
คิ้วของหลี่ซูเอ๋อร์ขมวดเล็กน้อยขณะที่พูดเบาๆออกมา “เจ้าไม่รู้หรือว่าทำไมเจ้าถึงต้องตาย? เพราะว่าเจ้าทำกับชายคนนั้น มันทำให้ข้าไม่มีความสุขเป็นอย่างมาก!”
หลิงหานซานตกใจกับคำพูดเหล่านี้.
The unconscious Luo Tian started smiling like a blooming flower…
เรื่องอื่นๆ ที่คุณอาจชอบ
