เกิดใหม่กับระบบไร้พ่าย - Chapter 42 – ชอบยิ่งนัก
Chapter 42 – ชอบยิ่งนัก
ได้ยินเสียงและความกดดันจากปราณเชี่ยวชาญที่ออกมาพร้อมกัน.
ทันทีหลังจากนั้น…
ลั่วเทียนขมวดคิ้วและกำหมัดแน่น.
ร่างที่อยู่ด้านหลังไม่ใกล้ไม่ไกล แต่ปรากฏตัวทันทีที่กลางโถงโรงกลั่นอุปกรณ์.
“555…”
“นี่ ไม่ใช่น้องชายลั่วเทียน.”
ซ่งหยวนไคว่หัวเราะเสียงดังและตบไปที่ไหล่ของลั่วเทียน จากนั้นก็กล่าวอย่างมีความสุขว่า “น้องชายลั่ว เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง? การแข่งขันล่าสัตว์ของตระกูลลั่วที่ผ่านมาไม่นาน แต่เจ้าก็ยังไม่ได้ไปเยี่ยมพี่ใหญ่ของเจ้า.”
“เดี๋ยว นี่มันกลิ่นอะไร?”
“โอ้พระเจ้า… น้องชายเจ้าพึ่งออกจากป่าและไม่ได้อาบน้ำมาสองสามวัน?” ซ่งหยวนไคว่พูดตรงๆขณะเอามือปิดจมูก.
ลั่วเทียนเกาศรีษะและยิ้ม “ข้าพึ่งออกจากการปิดด่าน ดังนั้นข้าจึงยังไม่ได้มีเวลาไปเยี่ยมท่านพร้อมของขวัญ.”
เยี่ยมพร้อมของขวัญ?
เขาจะหาเวลาไปเยี่ยมพร้อมของขวัญที่ไหน? ลำพังแค่หนึ่งวันของลั่วเทียนก็ยากลำบากมากตอนนี้.
“มิน่าหล่ะ…”
“น้องชายลั่วข้าได้ยินมาว่าลั่วจินซานต้องการให้เจ้าเข้าไปจัดการกับสัตว์ระดับ 4 นี่เป็นเรื่องจริง?” ซ่งหยวนไคว่ถามด้วยเสียงที่จริงจัง.
แม้ว่าจะได้ฟังจาก007ของตระกูลซ่งแล้ว แต่ซ่งหยวนไคว่ยังอยากฟังจากปากของลั่วเทียน.(007=สายลับไง/ไรต์)
ลั่วเทียนพยักหน้า “อืม มันเหลือเวลา 8 วันเท่านั้น.”
คิ้วของซ่งหยวนไคว่ขมวดแน่นและรู้สึกได้ถึงความไม่เป็นธรรม “นั่นเป็นเพราะลั่วจินซานเป็นคนเลวอย่างนี้นี่เองเขาไม่มีคุรสมบัติที่จะเป็นผู้นำตระกูลลั่ว.”
“สัตว์ปีศาจระดับ 4 นี่เป็นเรื่องที่ร้ายแรงอย่างมากต่อน้องชายลั่ว…”
ซ่งหยวนไคว่ต้องการที่จะอาสาช่วยเหลือ.
ซ่งหยวนไคว่เห็นพรสวรรค์ของลั่วเทียนด้วยตาตนเอง นับตั้งแต่ที่เขาสามารถทำให้สัตว์ระดับ 4 เป็นลูกสมุนที่โหดเหี้ยมด้วยวิธีพิเศษ ลั่วจินซานไม่รู้จักเพรชที่ยังไม่ได้เจียระไนและยังสร้างความยากลำบากต่อลั่วเทียน ตอนนี้ลั่วเทียนถูกบังคับให้ต่อสู้กับสัตว์ปีศาจระดับ 4 นี่ไม่เท่ากับบังคับให้เขาไปตาย?
ถ้ากรณีนี้ตระกูลซ่งอาจให้ลั่วเทียนเข้าร่วมด้วย ตราบเท่าที่ลั่วเทียนใช้พลังเพียงเล็กน้อยในนามของตระกูลซ่ง พวกเขาอาจจะครอบครองภูเขาหยกทั่งหมดได้.
ลั่วเทียนยิ้มอย่างอ่อนโยน“ขอบคุณสำหรับความเมตตาอาวุโสซ่ง แต่นี่มันจะดีที่สุดที่ตระกูลลั่วจะแก้ไขด้วยสมาชิกของตระกูลตัวเอง.”
“อาวุโสซ่ง อาวโสซ่ง เจ้าไม่เห็นแม้แต่ข้าเป็นเพือน ถ้าเจ้าเห็นให้เรียกว่าพี่ใหญ่.”ซ่งหยวนไคว่แกล้งทำเป็นเศร้า.
ลั่วเทียนขอโทษและพูดว่า “พี่ใหญ่ซ่ง.”
“นั่น มันต้องอย่างนั้น.”ซ่งหยวนไคว่ยิ้มและรู้สึกดีมากและพูด“ตั้งแต่ที่เจ้าตัดสินใจอย่างนั้นแล้ว น้องชายลั่วระมัดระวังตัวด้วยทุกอย่าง!”
คำว่า “ด้วยทุกอย่าง” ถูกย้ำอย่างหนักแน่นมาก.
นี่เป็นครั้งที่สองที่ซ่งหยวนไคว่ได้พูดว่าจะช่วยเหลือทุกอย่างไม่ว่าจะเรื่องอะไร ความสำคัญที่ใหญ่กว่าเมื่อพูดถึงเรื่องเทือกเขาวิญญาณที่ได้รับการสนับสนุนของผู้นำซ่ง ซ่งยูหนาน.
เมื่อลั่วเทียนคิดได้ว่าทำไมเขาถึงมาที่โรงกลั่นอาวุธเขาพูดว่า “พี่ใหญ่ซ่ง ข้ามีบางอย่างที่ต้องได้รับการช่วยเหลือจริงๆ.”
คิ้วของซ่งหยวนไคว่เลิกขึ้น “บอกข้า!”
ลั่วเทียนไม่ได้สนใจวิ้งๆในสายตาเขาและพูด “ข้าต้องการซื้อเหล็กเนื้อดีจำนวนมาก เนื่องจากรากฐานของตระกูลซ่งมาจากการกลั่นอุปกรณ์ ท่านจะต้องมีสำรองมากอย่างแน่นอน เป็นไปได้หรือไม่ที่จะขายข้า?”ซ่งหยวนไคว่เป็นคนที่อยากรู้อยากเห็นมาก มีการใช้เหล็กไม่มากนักเว้นแต่ว่ามันจะใช้ปรับแต่งอาวุธและชุดเกราะ ดังนั้นลั่วเทียนจึงต้องการสิ่งเหล่านี้?
เป็นไปได้ไหมที่เขาต้องการปรับแต่งอุปกรณ์บางอย่าง?
แม้ว่าเขาจะอยากรู้ แต่ซ่งหยวนไคว่ไม่ได้ถาม “มากับข้า.”
ไม่นานหลังจากนั้นทั้งคู่ก็มาถึงลานด้านหลัง ด้านหน้าห้องมีคนสองคนเฝ้าอยู่และใส่เสื้อผ้าปกติของตระกูลซ่ง.
ซ่งหยวนไคว่พูดว่า “เปิดประตูโกดัง.”
“รับทราบ!”
ยามเปิดประตูโกดังและด้านในก็เต็มไปด้วยเหล็กสีเข้ม.
ความตึงเครียดได้แสดงออกมาจากสายตาของลั่วเทียน เมื่อได้เห็นเล็กกองมหึมาเขาคิดว่าเขาจะสร้างหุ่นเชิดขนาดใหญ่
เลือดของเขาอดไม่ได้ที่จะเดือดเมื่อความคิดนี้แล่นเข้ามา.
เมื่อได้เห็นท่าทางตื้นเต้นของลั่วเทียนซ่งหยวนไคว่ก็กล่าวว่า “เจ้าสามารถเลือกและใช้เวลาได้เท่าที่เจ้าต้องการ.”
มูลค่าของเหล็กดิบต่ำไม่น้อยและโกดังแห่งนี้ก็มีเหล็กดิบเพียงพอสำหรับโรงกลั่นของตระกูลซ่งเท่านั้นในการจะใช้มันตลอดทั้งปี ความสามารถที่ได้ต่างๆจะออกมาจากที่แห่งนี้.
แต่ซ่งหยวนไคว่ไม่ได้คิดมากกับเรื่องเหล่านี้
นี่เป็นการแสดงให้เห็นว่าตระกูลซ่งอยากจะได้ลั่วเทียนมากขนาดไหน.
ลั่วเทียนเข้าใจประเด็นนี้แต่เขาก็ยังขอบคุณและถามอย่างจริงจัง “พี่ใหญ่ซ่งข้าต้องการเหล็กจำนวนมากมันจะส่งผลกับการทำงานของที่นี่หรือไม่?”
“ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมัน.”
“ที่เป็นที่สำรองสำหรับยอดภูเขาน้ำแข็งของตระกูลซ่งเท่านั้น ไม่ต้องกังวล ตระกูลเรามีเหล็กดีจำนวนมาก” ซ่งหยวนไคว่รู้สึกเจ็บปวด แต่แกล้งทำเป็นมั่นใจ.
ลั่วเทียนไม่ได้สนใจและไม่อยากถามก่อนที่จะเข้าไปในโกดัง
ครึ่งชั่วโมงต่อมาป้ายมิติทั้งสามแผ่นก็เต็มไปด้วยเหล็กดิบและของที่เหลืออยู่ในโกดังก็เหลือเพียง 1 ใน 3 เท่านั้น
ซ่งหยวนไคว่เริ่มอยากรู้มากขึ้น ทำไมลั่วเทียนต้องการเหล็กจำนวนมาก? เขาต้องการฝึกทักษะกลั่นอุปกรณ์?
ตั้งแต่ที่เขาให้เหล็กเนื้อดีเขาอาจจะได้ของขวัญจากลั่วเทียนดีๆเช่นกัน
หลังจากนั้น…
ซ่งหยวนไคว่นำหนังสือโบราณออกมาและส่งมอบมัรให้กับลั่วเทียน “นี่คือมรดกของตระกูลซ่งที่เขียนด้วยลายมือของตระกูลซ่งเป็นเวลาหลายปี สิ่งที่ถูกเขียนอยู่ภายในเป็นประสบการณ์ของช่างผู้เชี่ยวชาญในการกลั่นอุปกรณ์ของตระกูลซ่ง สิ่งนี้อาจเป็นประโยชน์แก่เจ้า”
ลั่วเทียนลังเลก่อนที่เขาจะยอมรับเทคนิคกลั่นอุปกรณ์และตอบอย่างหนักแน่น “ขอบคุณ.”
ตอนที่เขายอมรับเทคนิคกลั่นอุปกรณ์เสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้น.
“ติ๊ง!”
“ขอแสดงความยินดีด้วยกับผู้เล่นลั่วเทียน ท่านต้องการจะปลูกฝังมันหรือไม่?”
“ใช่!”
สกิลอีกสกิลก็ปรากฎในหมวดสกิลของเขา.
ทักษะศิลปะ: เทคนิคกลั่นอุปกรณ์(หุ่นเชิดก็อยู่ในหมวดนี้นะ อันนั้นผมแปลผิด TT)
ระดับ: 1
ความชำนาญ: 0/800
รายละเอียดสกิล: ยิ่งระดับสูงเท่าไรอุปกรณ์ที่ได้ก็จะเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น ในขั้นสุดท้ายของการกลั่นอุปกรณ์อาจจะมีโอกาสได้รับอุปกรณ์ระดับปฐพีหรือนภา…
“แม่ง นี่ข้าได้เทคนิคนี้มาได้ง่ายๆ?” ลั่วเทียนปื้มใจอย่างสุดซึ้ง.
ต้องขอบคุณซ่งหยวนไคว่อย่างมาก ดังนั้นลั่วเทียนจะต้องจ่ายคืนอย่างแน่นอน.
หลังจากนั้นลั่วเทียนก็เอาหินหยวนที่ระเบิดออกมาจากลั่วหลินออกมา “ข้าไม่มีของมีค่าอะไร ดังนั้นข้าจะมอบสิ่งนี้เป็นราคาให้กับเหล็กดิบเเหล่านั้น.”
“หินหยวน?!”
หัวใจของซ่งหยวนไคว่บีบแน่นและเสียงของเขาก็สั่น หินก้อนเดียวที่มีมูลค่ามากกว่า 10,000ทองดังนั้นมันจึงมากกว่าราคาของเหล็กดิบ
“น้องชายลั่วเทียนเจ้าหมายความว่าอะไร? ข้าเคยบอกแล้วว่าเมื่อใดก็ตามที่เจ้ามีปัญหาเจ้าสามารถมายังตระกูลซ่งได้ตลอด เหล็กเล็กน้อยเหล่านี้ถือว่าไม่มากนัก!”
ลั่วเทียนรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมาก โดยไม่คิดถึงความต้องการของเขา ตระกูลซ่งได้ช่วยเหลือเขาเป็นอย่างมาก!
มันไม่สำคัญว่าจะด้วยเหตุผลอะไรเขาจะจำความเมตตานี้ไว้.
บุคลิกของลั่วเทียนเป็นแบบนี้ ใครจะสนใจหินหยวนกัน?
“พี่ใหญ่ซ่งควรจะรับมันไป ถ้าคุณไม่เอามันข้าก็ไม่มีหน้าจะเดินออกจากโรงกลั่นตระกูลของท่าน.” ลั่วเทียนยืนยัน.
เสียงของซ่งหยวนไคว่หนักแน่นปกเศร้าน้อยและกล่าวว่า “เจ้าคิดว่าข้าเป็นคนประเภทไหนกัน ข้า ซ่งหยวนไคว่? น้องชายลั่วมีเวลาเหลือเพียง 8 วันเท่านั้นในการที่จะสู้กับสัตว์ร้ายระดับ 4 ที่ลานต่อสู้ หินหยวนนี้มีประโยชน์ต่อเจ้าดังนั้นเจ้าไม่ควรคิดอย่างอื่นหรือข้าซ่งหยวนไคว่? รีบเก็บมันไปได้แล้วและออกไปพร้อมกับเหล็กดิบของข้า.”
หินหยวน – เป็นสมบัติล้ำค่าของผู้บ่มเพาะทุกคน.
นี่คือสิ่งที่นักบ่มเพาะต้องการและซ่งหยวนไคว่ก็เหมือนกัน.
แต่เขารู้ดีว่าลั่วเทียนต้องการหินก้อนนี้มากเป็นพิเศษ
พวกมันสามารถช่วยในช่วงเวลาสำคัญได้– นี่คือสิ่งที่เพือนแท้ทำ!
ลั่วเทียนรู้สึกขอบคุณและไม่ต้องกังวลมใจอีก. “พี่ใหญ่ซ่ง ข้าจะจดจำความเมตตาที่ตระกูลซ่งมอบให้ข้า ข้าจะตอบแทนอย่างแน่นอน!”
เงินไม่สำคัญไม่ว่าเจ้าจะอยู่ในโลกไหน!
ลั่วเทียนไม่ต้องการเป็นหนี้บุญคุณ ถ้าเขามีเงินสถานการณ์นี้จะไม่เกิดขึ้น.
เขาเป็นหนี้ตระกูลซ่ง!
“จ่ายๆๆๆ จ่ายอะไร? เจ้ายังคิดว่าข้าเป็นพี่ใหญ่ไหม?” ซ่งหยวนไคว่ยิ้ม ความโปรดปราณของลั่วเทียนมีค่ากว่าเหล็กดิบมากนัก.
นี่คือสิ่งที่หยวนไคว่ต้องการ!
หลังจากที่ออกจากโรงกลั่น ลั่วเทียนก็รับกลับไป.
ถ้าเขาทำได้เขาจะบินกลับบ้านและเริ่มสร้างจากเหล็กที่ดี
ความคิดเกี่ยวกับหุ่นเชิดก่อนหน้านี้ทำให้เขาตื่นเต้นอย่างมาก
ถ้าเขาประสบความสำเร็จ…โครงสร้างที่แข็งแกร่งจะพลังที่ไร้เทียมทาน…
“แม่งมันน่ากล้วสัสๆ แค่คิดเกี่ยวกับมันก็ทำให้เลือดบิดาร้อนลุ่มได้!”
เรื่องอื่นๆ ที่คุณอาจชอบ
