เกิดใหม่กับระบบไร้พ่าย - Chapter 17 – จูบอีก
Chapter 17 – จูบอีก
เทือกเขาวิญญาณ – มันต้องใช้เวลาเป็นจำนวนมากในการผ่านผืนดินที่มีสัตว์ร้ายเดินไปมา.
ในเขตแดนเทียนฉวน มันเป็นที่รู้จักว่าเป็นสถานที่เลวร้ายติดสิบอันดับแรก
สัตว์อสูรก็เหมือนกับมนุษย์พวกมันปลูกฝังและยังสามารถทำหลายๆอย่างได้.
มีเพียงวิธีเดียวเท่านั้นสำหรับการเพาะปลูก – การล่า พวกมันจะกินแก่นเลือดของเหยื่อพวกมัน.
พวกมันจะสกัดพลังภายในจากแก่นเลือดแล้วจึงหลอมหลวมเข้ากับร่างกายของตัวเอง.สิ่งนี้จะช่วยเสริมพลังของพวกมัน.
เพื่อทีี่จะมีชีวิตอยู่มีการต่อสู้ที่ไม่สิ้นสุดระหว่างสัตว์ร้าย.สิ่งเหล่านี้ทำให้ผิวหนังของพวกมันแข็งแกร่งดั่งเหล็กและมันก็เป็นปัญหาสำหรับมนุษย์ในการทำร้ายมันได้ยากขึ้น.
กลางวัน…
ตระกูลลั่วกว่า100คนมาถึงบริเวณล่าสัตว์.
ยริเวณเหล่านี้ได้รับการจัดเตรียมไว้เมื่อสามวันก่อน.เพื่อให้ความปลอดภัยของสาวก ตระกูลลั่วได้ขับไล่สัตว์ร้ายบางส่วนในบริเวณรอบๆ 100 กม. นี่คือเมื่อครึ่งเดือนก่อน.
สิ่งนี้ก็เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่ปรากฎสัตว์ร้ายเกินไปในระหว่างการแข่งขัน.
เหล่าสาวกที่เข้ามาทดสอบอยู่ในขั้นพื้นฐานแรกเริ่ม ดังนั้นสตัว์ร้ายที่แข็งแกร่งระดับสอง เหล่าสาวกก็เหมือนกับลูกแกะที่รอขย้ำ ไม่มีทางที่เหล่าสาวกของตระกูลลั่วจะจัดการมันได้.
แต่…
พื้นที่สำหรับการล่าได้ถูกกวาดล้างออกไป แต่ก็ไม่มีใครรับประกันได้ว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาด.
“เอาหล่ะ พวกเจ้าทั้งหลายสามารถเข้าไปในพื้นที่เหล่านั้นได้.”
“โปรดจำไว้ว่าพวกเจ้าเลือกที่จะเสียเวลาทั้งสามวันหลังจากการแข่งขัน หลังจากฆ่าสัตว์ร้ายเพียงสักตัวเจ้าอาจจะออกจากสนามสำหรับแข่งขัน เนื่องจากมันจะทำให้เจ้าเป็นศิษย์หลักโดยทันที.”
“สิ่งสำคัญที่พวกเจ้าต้องจำก็คือหลังจากนี้ไปสามวันพวกเขาต้องออกมาที่นี่ ไม่งั้นการค้นหาจะถูกยกเลิก พวกเจ้าเข้าใจไหม?”
บรรดาสาวกของตระกูลลั่วต่างถูมือด้วยความตื่นเต้นก่อนจะตะโกนว่า “เข้าใจแล้ว!”
“ไปได้!”
ผู้ดูแลตระกูลลั่วโบกมือขวาให้และลูกศิษย์หลายร้อยคนของตระกูลลั่วก็รีบวิ่งเข้าไปในเทือกเขาวิญญาณเหมือนกับสัตว์ป่า.
ลั่วเทียนกำลังมองไปที่หน้าทางเข้าและมองไปยังป่าอย่างมืดมน.เขาหรี่ตาก่อนจะพูดกับตัวเองว่า “เริ่มเกมกันเถอะ.”
เขานำเฟิงเลี่ยเข้าไปเทือกเขาวิญญาณพร้อมๆกัน…
————–“อะไร?”
“เจ้าไม่อาจละตาไปจากเธอ? พวกเขาโตขึ้นจากการกินขี้หรอ? พวกเจ้ามากมายเหล่านี้ไม่เคยเห็นผู้หญิง? ข้าไม่รู้จริงๆว่าทำไมเราถึงได้สนับสนุนขยะอย่างพวกเจ้าแบบนี้!” ใบหน้าของลั่วหลินดูโกรธและรำคาญพวกมัน.
มีคนจำนวนมากที่เข้ามาพร้อมกับหลี่ซูเอ๋อร์แต่หลังจากที่เธอเข้ามาเธอก็หายตัวไปทันที.นี่ทำให้หลั่วหลินโกรธเป็นอย่างมาก!
“เจ้าขยะลั่วเทียนอยู่ที่ไหน?” ลั่วหลินถาม.
“เขาเดินไปทางตะวันออกเฉียงใต้.”
ลั่วหลินหันหน้าไปทางตะวันออกเฉียงใต้และทำหน้าตาน่ากลัว “ไอ้หมาสารเลว ข้าจะทำให้เจ้ามีความเป็นอยู่แบบพิเศษ.”
ทันทีหลังจากนั้น…
สาตตาของลั่วหลินก็เปลี่ยนไปและพูดเบาๆว่า “เจ้าสองคนติดตามลั่วเทียน ขณะที่คนอื่นไปหาหลี่ซูเอ๋อร์เพือข้า.”
“พวกเราจะทำตามคำสั่ง!”
ทุกคนตะโกนออกก่อนจะแยกออกจากกันอย่างรวดเร็ว.
ในที่อื่น.
ลั่วเทียนที่นำเฟิงเลี่ยไปทางตะวันออกเฉียงใต้ด้วยความรวดเร็ว.แม้ว่าเขาจะเจอสัตว์ร้ายระดับหนึ่งแต่เขาก็ไม่ได้คิดที่จะฆ่ามัน.
ครึ่งชั่วโมงต่อมา…
ในบริเวฯโดยรอบมืดมนและมัวหมองและไม่มีร่องรอยของสาวกคนอื่นๆของตระกูลลั่ว.
เฟิงเลี่ยนั่งอยู่บนก้อนหินขณะหอบก่อนที่จะถามด้วยความสับสน “นายน้อย ทำไมเรามียังที่ห่างไกลนี้?”
ลั่วเทียนเหลือบมองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง “เราได้ทำความขุ่นเคืองกับผู้อาวุโสและรักษาการณ์ประมุจ ลั่วจินซาน เจ้าคอกว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรพวกเรา? แน่นอนว่าพวกเขาอาจจะเข้ามายุ่งกับข้าในระหว่างการล่าสัตว์และอาจจะใช้โอกาสนี้ในการกำจัดข้า.เราต้องหาที่ปลอดภัย.”
ลั่วเทียนคิดถึงปัญหานี้ตั้งแต่แรก.
แต่…
บริเวณการล่าเต็มไปด้วยสัตว์ร้าย ตราบเท่าที่เขาสร้างพื้นฐานความแข็งแกร่งไปจนถึงขั้นแรกเริ่มระดับ 8 ใครจะเป็นฝ่ายตรงข้ามของเขาที่นี่?
นี่คือโอกาศของเขา.
มันเป็นโอกาสที่ดีมาก
ตาของเฟิงเลี่ยเบิกกว้างและกรีดร้องออกมา “ข้าอยากจะเห็นคนกล้า! เพียงแค่ดู ข้าจะเล่นมันให้ตาย!”ในขณะที่เฟิงเลี่ยพูดไขมันที่หน้าท้องของเขากระเพื่อม.ลั่วเทียนยิ้ม “เจ้าควรจะเล่นกับไขมันจนตายก่อนเป็นอันดับแรก.”
เฟิงเลี่ยหัวเราะอย่างโง่งมก่อนที่เขาจะรู้ว่าเขาเพิ่งพูดอะไรบางอย่าง…
ตาของลั่วเทียนกระตุกและทำตัวสงบ “มีบางคนมา.”
เขาแอบสาปแช่งให้กับตัวเอง “มารดาเจ้า บิดาคนนี้อุตส่าห์วิ่งมายังพื้นที่ห่างไกลพวกเจ้ายังตามมา.
ดูเหมือนว่าเจ้าต้องการจะบังคับให้บิดาคนนี้ออกจากพื้นที่นี้จริงๆ?”
“วูซซซ…”
“วูซซซ…”
ร่างสีขาวบินผ่านต้นไม้.ชุดสีขาวและผมที่ยาวกระพือไปยังข้างหลังพร้อมกับร่างกายที่พุ่งเข้ามา.ภาพมันดูสวยราวกับว่าเขาได้ดูหนังจาก เทพธิดาจิ้งจอก ที่เขาได้ดู.
เฟิงเลี่ยมองด้วยความประหลาดใจขณะที่เขาชี้ไปยังร่างสีขาวและพึมพำ “ดูนายน้อย นั่นเทพธิดา.”
ลั่วเทียนรู้สึกประหลาดใจอย่างกระทันหันและคิดถึงหญิงสาวที่สวมชุดขาวที่เขาพึงเจอ.
สาวที่แต่งชุดขาวได้ยินและมองลงมา เมื่อเห็นลั่วเทียนเธอก็ได้ยิ้มออกน้อยก่อนที่จะพูดอะไรสักอย่างกับลั่วเทียน….
ลั่วเทียนตะโกนออกมาทันที “นี่น้องสาว ระวัง.”
เพราะเธอบินมาเร็วเกินไปเลยไม่ได้ยินเสียงอย่างชัดเจนหลี่ซูเอ๋อร์ก้มศรีษะลงและพูดว่า “ท่านพูดอะไร?”ลั่วเทียนชี้ไปอยู่ข้างหน้าหลี่ซูเอ๋อร์และพูดอย่างรวดเร็ว “ข้างหน้า มองไปข้างหน้า!”
“ข้างหน้า?”
“มีอะไรข้างหน้า?”
หลี่ซูเอ๋อร์พึมพำก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นและได้เห็นต้นไม้ที่อยู่ห่างไม่ไกลจากเธอไปประมาณ 2 เมตรข้างหน้า.เธอตื่นตระหนกและการไหลเวียนของเธอก็ถูกรบกวน.เธอเหมือนกับนกที่ไร้ปีกและเริ่มที่จะร่วงลงเนื่องจากพลังภายในของเธอไม่ได้โคจร.
“เกิดนรกอันใด?!”
“อีกครั้ง?”
ลั่วเทียนมีใบหน้าที่ประหลาดใจก่อนที่จะจำฉากที่อยู่หลังภูเขา.หลังจากที่สัมผัสริมฝีปากแล้วเขาก็พึมพำกับตัวเองว่า “ดูเหมือนว่าฉันต้องจับเธอ? เธอควรจะมาจากที่สูงๆใช่มั๊ย?”
เขาไม่อยากถูกเรียกว่าเป็นคนที่ขี้ขลาดอีกต่อไป.
ดังนั้นเขาจึงยืนนิ่งและมองไปยังสิ่งที่เรียกว่าอิสระแห่งการร่วง.
“อาาา…”
“ข้าร่วง ข้ากำลังร่วง…”
“ช่วยฉันๆ พี่ใหญ่ลั่วเทียนรีบเข้ามาช่วยข้า…”
หลี่ซูเอ๋อร์ร้องออกมาและยังนึกกลับไปยังภาพหลังภูเขา.แก้มของเธอเปลี่ยนเป็นสีชมพูขณะที่เธอตำหนิตัวเอง “ข้ามักจะทำตัวเองเป็นคนงี่เง่าทุกครั้งเมื่อได้พบกับพี่ใหญ่ลั่วเทียน,พลังภายในจะทำให้ไม่อาจบินได้เมื่อข้ารู้สึกตื่นตระหนก.”
“พี่ใหญ่ลั่วเทียน?”
“นั่นเธอกำลังเรียกข้ารึ?”
“คำทักทายที่ดูคุ้นๆในความทรงจำของข้า.”
เมื่อเห็นหลี่ซูเอ๋อร์กำลังตกลงมา หัวใจของลั่วเทียนก็บีบรัดขึ้นและไม่กังวลอีกต่อไป เขาก้าวออกไปเหมือนลูกศรและคว้าจับหลี่ซูเอ๋อร์ไว้.
“เอ๋?”
“ทำไมมันถึงนุ่มๆและเต็มไปด้วยความยืดหยุ่น? ข้าจับอะไร?”
ขณะที่เขากำลังพูดแบบนนี้มือของลั่วเทียนก็บีบเข้าให้ก่อนที่จะรู้สึกสบายมือ ตรงกลางฝ่ามือยังรู้สึกดีขึ้นไปยิ่งกว่านั้นอีก.
“มันอาจเป็น…?”
ลั่วได้เทียนตระหนักถึงมันทันทีเมื่อเข้ามาใกล้ว่ามือข้างหนึ่งยังอยู่บนหน้าอกของหลี่ซูเอ๋อร์.ดวงตาของเขากว้างขึ้นและยังได้ยินเสียง “อึก” ในลำคอของเขา.
เพียงชั่วคราวเท่านั้น…
ไฟที่ชั่วร้ายได้วิ่งเข้าไปในหัวเขาก่อนที่จะวิ่งกลีบลงไปที่จมูกและไหลออกมา.
อดทน!
ลั่วเทียนอดทนกับชีวิตที่ไหลเป็นเส้น
เขาเป็นโอตาคุคนหนึ่งมาหลายปี และยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้หญิงชอบอะไร ตอนนี้กรงเล็บของเขาได้อยู่บนสาวงามที่สามารถทำให้ผู้ชายตายได้และมันก็ยังอยู่บนอกของเธอ! มันรู้สึกนุ่มและนิ่มนวลเขายังรู้สึกถึงจุดเล็กๆบนฝ่ามือของเขา…
ความรู้สึกเหล่านี้ทำให้เขาต้องการที่จะกรีดร้องด้วยยินดีราวกับเขาตายและไปอยู่บนสวรรค์.
แก้มของหลี่ซูเอ๋อร์ได้เปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือนกับน้ำผลไม้อย่างสิ้นเชิง.การแสดงของเธออยากให้เขาหยุดแต่มันทำไม่ได้.เธอคำรามไปที่ลั่วเทียนและพูดว่า “โจรเน่า พี่ใหญ่ลั่วเทียนเป็นโจรเน่า!”
ขณะที่เธอกำลังพูดอย่างนี้ หลี่ซูเอ๋อร์ก็พยายามดิ้นรนอย่างหนัก
ลั่วเทียนฟื้นคืนจากความปราถนาที่ชั่วร้ายของเขา เนื่องจากเนื่องจากหลี่ซูเอ๋อร์กำลังดิ้นรนอย่างหนักทำให้เขารีบปล่อย ขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกว่าเขาได้สูญเสียอะไรบางอย่างในชีวิตของเขาและไม่สามารถที่จะดึงมืออกได้.
เพราะลั่วเทียนปล่อยปุ๊ปปั๊บทำให้หลี่ซูเอ๋อร์ที่กำลังดิ้นอย่างหนักและร้องตะโกนอยู่ ได้ตกลงมาข้างหน้าลั่วเทียน.
ลั่วเทียนไม่มีเวลามากพอที่จะก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะกดลงไปในปากเล็กๆของเธอ ลิ้นที่พุ่งเข้าไปปากได้สอดใส่และตวัดไปมา…พร้อมกับน้ำลายที่หวานหอม เพิ่มความจริงอีกที่ว่าภูเขาสองลูกที่กดทับอกของเขาที่กำลังรู้สึกได้…
(TL:สรุปลั่วเทียนพุ่งขึ้นซูเอ๋อตกลงมาแบบหงายหลังตอนหลังเธอดิ้นก่อนที่จะพลิกกับมาและจัวหวะเดียวกับที่ลั่วเทียนปล่อมือทำให้ปากชนกัน ลั่วเทียนแยงลิ้นขณะนมซูเอ๋อร์เกยอกลั่วเทียน//ประมาณนี้มั้ง /ไรต์)
ว้าว น่าทึ่งมาก!
จากด้านข้างเฟิงเลี่ยกำลังมองไปที่ทั่งสองด้วยความหนาวเย็น.จากนั้นเขาก็ยกย่องภายในใจ “นายน้อย ท่านน่าหวาดกลัวยิ่งนัก!”
เรื่องอื่นๆ ที่คุณอาจชอบ
