พวกเขาหันไปตามทิศของเสียงพบว่ามันมาจากชุมชนแออัด
นอกเต็นท์ที่อยู่ไม่ไกลมีชายหนุ่ม 4-5 คนและชายคนสุดท้ายร่างครึ่งนึงของเขาอยู่ในเต็นท์และบริเวณใกล้ๆก็มีหญิงคนหนึ่งยืนอยู่กับพวกเขา
“ มันคือ หวงหม่า และแก๊งของเขาพวกเขากำลังรังแกใครสักคน”
ในขณะนั้นดงวูอยู่ข้างหลินเฟิง เมื่อพวกเขาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาก็ขมวดคิ้วแสดงความไม่พอใจ
หลินเฟิงรีบมุ่งหน้าไปดูตรงจุดที่ดงวูกล่าว
ด้านหน้ามีผู้ชาย 5 คนที่เป็นวัยรุ่นในหมู่พวกเขามีชายคนหนึ่งที่มีผมสีทองนั่นอาจจะเป็นหวงหม่า ที่ดงวูพูดถึง
อีก 2 คนที่อยู่ถัดไปเล็กน้อยแต่งตัวเหมือนพวกอันธพาลและ หลินเฟิง สามารถบอกได้เลยว่าพวกเขาไม่ใช่คนดี
“นายรู้จักพวกนั้นหรอ”
หลินเฟิงถามด้วยความสงสัย
“พวกเขาเป็นกลุ่มนักเลงในชุมชนแออัดนี้ พวกนั้นรู้จักเพียงรังแกคนธรรมดาอย่างไรก็ตามถ้าไม่ใช่เพราะพลังการต่อสู้ของพวกเขาสูงกว่าผมผมคงไล่พวกมันออกไปแล้ว”
ขณะที่กำลังพูดดงวูขบฟันกรามด้วยความไม่พอใจ
หวงหม่า และพวกที่เหลือเป็นคนจากชุมชนแออัดโดยปกติแล้วพวกเขาจะรวบรวมคนเล็กๆน้อยๆจากบริเวณที่อยู่อาศัยในชุมชนแออัดนี้ แม้ว่าบางคนจะมีพลังแต่ก็ไม่กล้าที่จะ ต่อต้านเขาถ้ายังคิดจะอยู่ในชุมชนแออัดนี้ อย่างไรก็ตามในชุมชนแออัดเขาสามารถทำอะไรก็ได้ที่เขาต้องการ ยามในฐานไม่สนใจเรื่องอันธพาลเหล่านี้ตราบที่เขาไม่ก่อให้เกิดปัญหาในพื้นที่อยู่อาศัย
ด้วยเหตุนี้เหล่าอันธพาลที่นำโดยห่วงหม่า มักจะรังแกคนที่อยู่ในชุมชนแออัดหากเขาไม่ได้แย่งอาหารก็จะเป็นเกี่ยวกับการฉุดหญิงสาวบางคน แล้วคนในชุมชนแออัดจะโกรธแค้นแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรหวงหม่าได้ หวงหม่ามีพลังการต่อสู้ประมาณ 150 ในขณะที่ดงวูมีเพียง 120 เท่านั้นจึงไม่ต้องพูดถึงการเอาชนะกับเหล่าอันธพาลนี้ดงวูเพียงมองด้วยความโกรธเท่านั้น
หลินเฟิงเดินใกล้เข้ามาและเห็นหวงหม่าและกลุ่มของเขากำลังลากหญิงสาวคนหนึ่งออกมาจากเต็นท์ เธอเป็นสาวน้อยอายุราว 17-18 ปีหญิงอีกคนที่อยู่ด้านข้างอายุประมาณ 40 ปีแต่เนื่องจากขาดสารอาหารเรื้อรังทำให้หน้าของเธอเหลืองและหมองคล้ำ
“ฉันขอร้อง ได้โปรดปล่อยลูกสาวฉันไป”
หญิงสาวคนนั้นคุกเข่าลงกับพื้นและถูกล่าไปพร้อมกับขาของหวงหม่าในขณะที่เขาเดินออกไป
“เปล่าประโยชน์ มึงไม่ได้คืนผลึกขาวให้กับกูตั้งแต่มึงยืมกูป เพราะฉะนั้นตอนนี้กูจะเอาลูกสาวของมึงไปแทนไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ปล่อยมือ!!”
หวงหม่า แสดงออกอย่างน่ากลัวขณะที่เขากำลังดึงหญิงสาวออกจากเต็นท์เขาตอบอย่างเหลืออดกับผู้หญิงที่กำลังร้องขออยู่
หญิงสาวสวยมากดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวาและคางแหลมทำให้เธอน่ารักมาก
หวงหม่า ได้เฝ้าดูหญิงสาวคนนี้มานานแล้วเพียงแต่ เขาพยายามจะหาเหตุผลเพื่อฉุดเธอเพราะคนจากชุมชนแออัดไปร้องเรียนมันจะทำให้เขามีปัญหาได้
เมื่อไม่นานมานี้หญิงสาวได้ป่วยและครอบครัวของเธอไม่มีเงินในการรักษาในตอนนั้นหวงหม่าให้คนที่ดูน่าเชื่อถือยื่นมือเข้าช่วยเหลือแม่ของหญิงสาวคนนี้ด้วยการให้ยืมผลึกขาวลิตขา 5 เม็ด เพื่อที่เธอจะได้ไปโรงพยาบาลในโซนที่อยู่อาศัยเพื่อไปหาหมอเขายังให้เธอทำสัญญากู้ยืมอีกด้วย
ในตอนนั้นแม่ของหญิงสาวไม่ได้คิดอะไรมากเพราะไม่รู้ว่าชายคนนั้นเป็นคนของหวงหม่า เธอจึงคิดว่าเธอได้พบกับคนที่ต้องการช่วยลูกสาวเธอจริงๆดังนั้นเธอจึงลงสัญญากู้ยืม
ในตอนนี้เขาได้รับสัญญากู้ยืม หวงหม่า ไม่จำเป็นต้องกังวลอีกต่อไปเขารีบมาเพื่อเอาลูกสาวของเธอไป
เมื่อเห็นว่าคนที่มาทวงเงินเป็นหวงหม่า เธอก็เข้าใจสถานการณืทันที หวงหม่าทำแต่สิ่งเลวร้ายทุกคนในชุมชนแออัดรู้เรื่องนี้ดีอย่างไรก็ตามพวกเขาไม่กล้าที่จะพูดมันออกมา ตอนนี้ครอบครัวของหญิงสาวนั้นไม่สามารถดูแลตัวเองได้ พ่อของหญิงสาวเสียชีวิตในอุบัติเหติขณะที่เขาออกล่าซอมบี้เมื่อไม่นานมานี้ ผลึกสีขาวที่เหลือถูกนำมาใช้ในการครองชีพและรักษาอาการเจ็บป่วยของหญิงสาว พวกเขาจึงไม่สามารถหาผลึกขาว 5 อันมาคืนได้
“ฉันจะไปกับคุณ เอาฉันไปแทนได้ไหม? กรุณาปล่อยลูกสาวฉันไป”
ผู้เป็นแม่ร้องไห้อย่างหมดหวัง เธอรู้ว่า หวงหม่า หมายตาลูกสาวของเธออย่างแน่นอน ในตอนนี้เธอตัดผู้เชี่ยวชาญ!” สินใจที่จะใช้ร่างกายของตัวเองแทนลูกสาวของเธอ
“ไร้สาระอีบ้า อายุขนาดนี้กูจะเอาไปทำไม หลีกทางไปซะ” หวงหม่าเตะที่ผู้หญิงและสาปแช่งเธอ
“แม่”
ไม่เห็นหวงหม่าแตะแม่ของเธอหญิงสาวกรีดร้อง แต่ไม่สามารถหลุดจากการจับของหวงหม่าได้เธอใช้ปากกัดลงบนแขนของหวงหม่า
“โอ้ย!”
เธอค่อนข้างแข็งแรงสามารถสร้างความเจ็บปวดให้กับหวงหม่าได้ หวงหม่ากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เขาโกรธและอับอายจากนั้นยกมือตบหญิงสาว
เมื่อมือของเขากำลังจะถึงใบหน้าของหญิงสาวแขนของเขาก็ถูกหยุดด้วยพลังบางอย่าง
“เฮ้ ยับยั้งชั่งใจก่อนถ้าเป็นไปได้ก็ควรปล่อยพวกเขาไป”
หลินเฟิงปรากฏตัวขึ้นทันเวลา เพื่อป้องกันการกระทำของหวงหม่าและพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
หลินเฟิงไม่ใช่คนดี แต่อย่างไรก็ตามเมื่อเห็นว่าแม่และลูกสาวที่น่าสงสารนี้พยายามดิ้นรนเพื่อป้องกันกันและกันเขาจึงปรากฏตัวขึ้น
“น้องชายมาจากไหนทำไมถึงกล้ามาขัดใจเจ้านายคนนี้ ไปตายซะไป!”
หวงหม่าจ้องมองหลินเฟิง ที่อยู่ด้านหน้าเขาไม่ว่ามันจะเป็นใครแต่กล้าที่จะลบกวนความสุขของเขามันก็สมควรตาย หลินเฟิง ได้หยุดการกระทำของเขาทำให้เขารู้สึกอับอายมาก หวงหม่าโกรธเป็นอย่างมากแล้วพุ่งหมัดไปที่หลินเฟิง
เช่นเดียวกับที่ดงวูบอก พลังในการสู้รบของหวงหม่ามากกว่าดงวู เมื่อเขาพุ่งหมัดไปที่หลินเฟิงเสียงระเบิดของอากาศอัดอยู่ด้านหน้าของกำปั้นเขา ถ้าบัตรนี้ถูกใครสักคนอย่างน้อยซี่โครงต้องหัก
ในโลกที่แตกสลายนี้ความแรงของพลังต่อสู้ แสดงถึงความแข็งแกร่งตัวอย่างเช่นดงวูมีพลังต่อสู้ 120 ในอายุที่มากกว่า 20 ปีเมื่อเปรียบเทียบกับวัยหนุ่มสาวที่มีสุขภาพดีและอายุไม่ถึง 20 นั้นต่างกัน พลังในการต่อสู้จะครอบคลุมไปถึงความแข็งแรงความเร็วพลังป้องกันและอื่นๆ โดยทั่วไปแล้วดงวูสามารถสู้กับคนปกติได้ 2-3 คนนี่เป็นสาเหตุที่ดงงูกล้าที่จะสู้กับผีดิบ Class 1 เพื่อหาผลึกสีขาว
เมื่อเทียบกับดงวูแล้วพลังในการต่อสู้ของหวงหม่าคือ 150 ซึ่งมากกว่าดงวูถึง 30 แม้ว่าจะมีเจ้าอ้วนถึง 3 คนก็ไม่สามารถเทียบกับหวงหม่าได้นี่คือช่องว่างในความแข็งแกร่งของพลังการต่อสู้ของพวกเขา
โดยปกติหวงหม่า ถือว่ามีอำนาจกว่าคนปกติหลังจากการจัดลำดับโดยนาฬิกาความสามารถการสู้รบของเขาอยู่ที่ 150 ก็จะประมาณลำดับที่ 50000 ซึ่งเป็นที่น่าประทับใจมาก
อย่างไรก็ตามหวงหม่าเป็นเพียงคนธรรมดา เขาไม่มีความผันผวนของพลังงานตั้งแต่หัวจรดเท้าจึงไม่สามารถบรรลุเป็นนักล่าได้
เมื่อหมัดหวงหม่ากำลังจะถึงหลินเฟิง หลินเฟิงยกมือขึ้นเพื่อจับกำปั้นไว้และถือโอกาสขยับเล็กน้อย
“จัง!”
เสี่ยงกระดูกได้ยินถนัดเพียงไม่กี่คนที่อยู่หลังห่วงหมารวมทั้งดงวูทุกคนรู้สึกเหน็บหนาวแล้วขนลุก
ผู้เชี่ยวชาญ!
ก่อนหน้านี้ดงวูไม่เคยเห็นหลินเฟิงต่อสู้มาก่อน ตอนนี้ที่เขาเห็นหลินฟิงค่อยๆทำลายแขนของหวงหม่า ซึ่งมีพลังสู้รบถึง 150 ปากของดงวูอ้าออกและไม่สามารถปิดได้
พลังของหวงมาหมดสิ้นลงความเจ็บปวดที่รุนแรงจนเขาแทบไม่สามารถกีดร้องได้ หยดน้ำตาอาบหน้าของหัวหม่า
“ไปซะ”
หลินเฟิงเดินไปช่วยหญิงสาวที่อยู่บนพื้นโดยที่ไม่หันมามองหวงหม่า
ในกลุ่มอันธพาลนี้ หวงหม่ามีพลังต่อสู้มากที่สุด ส่วนที่เหลือไม่แม้แต่จะสู้ดงวูได้ ในขณะนั้นพวกเขาพยายามที่จะพยุงร่างหวงหม่าและออกวิ่งหนี
“กูจะจำมึงไว้ รอความตายไว้เลย”
ห่วงหม่า พูดก่อนจะหลบหนีไปอย่างชัดเจน
“เดี๋ยวก่อน”
หวงหม่าและกลุ่มแกล้งของเขาประหลาดใจ กระแสความกลัวเกิดขึ้นในจิตใจพวกเขา
“จำเอาไว้ถ้านายกล้ามาที่นี่อีกครั้ง จะไม่ใช่แค่แขนที่หัก”
ลิ้นเฟิงถุยน้ำลายเมื่อพูดเสร็จหลังจากนั้นพวกอันธพาลก็วิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วไม่เหลือฝุ่น
“ขอบคุณมาก”
เมื่อเห็นหลินเฟิงไล่หวงหม่าไปผู้หญิงคนนั้นก็โค้งคำนับแทบจะก้มตัวให้ หลินเฟิง
ในโลกใบนี้ชีวิตมนุษย์ไร้ค่า เมื่อมีคนแปลกหน้าเข้ามาช่วยเธอจึงรู้สึกขอบคุณมาก
“คุณป้าคุณสุภาพกับผมมากเกินไป ผมแค่ไม่อาจทนการกระทำของหวงหม่าได้ ไม่ต้องห่วงว่าหวงหม่าจะกลับมาอีกครั้งเพียงแค่บอกว่าผมเป็นหลานชายของคุณ เขาก็จะไม่กล้ามายุ่งกับคุณและลูกสาวอีก
หลินฟงคิดว่าแม่ลูกคู่นี้จะกังวลว่าหวงหม่ามัดจะกลับมาล้างแค้นจึงบอกให้พูดแบบนี้
เหตุผลที่หลินเฟิงเข้ามาช่วยเหลือพวกเขา เพราะว่าเขาเห็นความรักของแม่จะผู้หญิงคนนี้ซึ่งเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่แม่ยินดีเสียสละชีวิตเพื่อลูกสาวของตนฉากนี้ทำให้หลินเฟิงซึ้งใจ
หลังจากนั้นหลินเฟิงก็จากไป แม่และลูกสาวคุกเข่าลงในทิศทางที่ดินเฟิงและดงงูมุ่งหน้าไปในแววตาของหญิงสาวปรากฏ รูปของหลินเฟิงในสายตาของเธอ
สิ่งที่หลินเฟิงไม่รู้คือการกระทำเล็กๆของเขาในวันนี้ ได้เปลี่ยนแปลงเป็นเรื่องที่ใหญ่ขึ้น
