Crisis : WorldDestruction ตอนที่ 8 : เมืองต้าหยาง
สะพานฝั่งตะวันตกเป็นสะพานข้ามทะเลที่มีระยะทางมากกว่า 40 กิโลเมตร หลังจากขับรถมาได้ 1 ชั่วโมง ชายหนุ่มเริ่มมองเห็นเมืองต้าหยางจากระยะไกล เมืองต้าหยางเป็นเมืองโบราณที่มีกำแพงเมืองขนาดใหญ่ปิดล้อมเมืองเอาไว้ทุกด้าน ทำให้มันดูเหมือนป้อมปราการขนาดใหญ่ องค์จักรพรรดิในยุคสมัยโบราณได้สร้างกำแพงเมืองนี้ขึ้นมาเพื่อป้องกันการรุกรานจากข้าศึก ตอนนี้มันถูกใช้เป็นศูนย์หลบภัยอีกแห่งหนึ่งของมนุษยชาติ
ฟ่านเสียน ขับรถมาถึงปลายสะพานเขาก็พบเข้ากับด่านตรวจ มีแผงกั้นแบริเออร์วางปิดช่องการจราจรบนถนน ให้รถสามารถเข้าออกได้เพียง 1 ช่องการจราจร มีรถหุ้มเกราะสองคันจอดอยู่ด้านหลัง และมีทหารราวๆ 30 คน ประจำการอยู่ที่บังเกอร์ เมื่อเห็นรถของ ฟ่านเสียน ขับเข้ามาทหารเหล่านั้นก็เล็งกระบอกปืนทั้งหมดมาที่รถของเขาทันที
" จอดรถ! ถ้าไม่จอดพวกเราจะยิงทันที! " ทหารคนหนึ่ง ตะโกนเสียงดังออกมา พร้อมกับยืนมือออกมาข้างหน้าทำสัญลักษณ์มือให้หยุดรถ มืออีกข้างหนึ่งของเขาจับปืนพกสั้นที่อยู่ซองปืน เขาเตรียมพร้อมจะชักปืนออกมายิงได้ทุกเมื่อ
ฟ่านเสียน ชะลอความเร็วของรถ และค่อยๆ เหยียบเบรคให้รถหยุดนิ่งอยู่กับที่
" พวกคุณมากจากไหน! มีใบอนุญาตหรือเปล่า " ทหารคนเดิม ตะโกนถามอีกครั้ง
" พวกเรามาจากสะพานฝั่งตะวันตกของเมืองฉางไห่! พวกเราเป็นผู้รอดชีวิตที่ตกค้างอยู่ในเมือง ผมออกมาตามหาพ่อแม่ของผม พวกท่านมากับรถขนย้ายผู้อพยพเมื่อสัปดาห์ก่อน ทหารจากหน่วยอัลฟ่ามอบแผนที่และบอกเส้นทางให้เรามาทางนี้ " ฟ่านเสียน ตอบ
ทหารคนเดิม ส่งสัญลักษณ์มือให้คนอื่นๆ ลดปืนลง เมื่อสถานการณ์อยู่ในการควบคุม
" มีแค่พวกคุณสองคนเหรอ! ในศูนย์หลบภัยไม่อนุญาตให้พลเรือนพกอาวุธปืนพวกมันจะถูกยึดเอาไว้ทั้งหมด พวกคุณสามารถพกได้แค่อาวุธที่ได้รับมาจาก พรของพระเจ้า เท่านั้น! แต่อย่าพึ่งได้ใจไป ถ้าก่อเรื่องวุ่นวายภายในศูนย์หลบภัย พวกคุณจะถูกลงโทษสถานหนัก " ทหารคนเดิม สอดส่ายสายตามองสำรวจข้างในรถเพื่อหาสิ่งผิดกฏหมาย ก่อนจะพูดต่ออีกว่า " พวกคุณทั้งสองต้องไปที่ฝ่ายทะเบียนเพื่อลงบันทึกประวัติ และยืนยันตัวบุคคล ซึ่งจะมีการตรวจร่างกายด้วย! คนของผมจะพาพวกคุณเข้าไป "
ทหารตรวจค้นรถของ ฟ่านเสียน อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะขับรถนำพวกเขาไปที่ฝ่ายทะเบียน
ฟ่านเสียน ต้องพักอยู่ในเมืองต้าหยางเพื่อรอทำเอกสาร พวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้ขับรถยนต์ภายในศูนย์หลบภัย มีเพียงรถของทหารเท่านั้นที่สามารถขับไปมาได้อย่างอิสระ มันเป็นมาตราการรักษาความปลอดภัยอีกขั้นหนึ่งภายในศูนย์หลบภัย
เมื่อเดินเข้าไปในเมือง ฟ่านเสียน ก็ต้องประหลาดใจ มีผู้คนมากมายเดินไปมาบนถนน และร้านค้าเปิดให้บริการเป็นจำนวนมาก บางคนสวมชุดเกาะเหมือนนักรบ และมีบางคนกำลังตะโกนรับสมัครคนเข้าร่วมกลุ่ม มันเป็นภาพบรรยากาศที่แปลกตามากสำหรับ ฟ่านเสียน
ในตอนแรกศูนย์หลบภัยได้ใช้สนามกีฬาทำเป็นที่พักชั่วคราวให้กับผู้อพยพ แต่ละครอบครัวต้องพักอาศัยอยู่ในเต็นท์ผ้าใบเอนกประสงค์ ที่ทางศูนย์หลบภัยจัดให้ พวกเขาได้รับคูปองอาหาร และข้าวของจำเป็นบางส่วนในการดำรงชีวิต สำหรับผู้อพยพคนอื่นๆ ที่สิ่งของมีค่าติดตัวมา พวกเขาสามารถนำมันไปขาย หรือแลกเปลี่ยน และสามารถเช่าห้องพัก หรือคอนโดที่อยู่ในพื้นที่ชั้นในของศูนย์หลบภัยได้
หลังจาก พรของพระเจ้า ได้ถูกเปิดใช้งาน พวกเขาก็พบว่าผู้รอดชีวิตแต่ละคนจะได้รับพรสวรรค์ที่แตกต่างกันออกไป สิ่งนี้ช่วยขับเคลื่อนให้เมืองเดินหน้าต่อไปได้
ผู้รอดชีวิตมากมายที่ไม่มีสกิลช่วยเหลือในการต่อสู้ แต่สกิลของพวกเขาก็ใช่ว่าจะไร้ประโยชน์ หลายคนมีสกิลงานช่างพื้นฐานสามารถสร้างอาวุธ และชุดเกาะที่มีคุณสมบัติพิเศษเหนือกว่าที่มีขายในร้านค้าเวทมนต์ และน้อยคนที่สามารถเรียนรู้เกี่ยวกับสมุนไพร และสร้าง Potion ชนิดต่างๆ ออกมาได้ สิ่งเหล่านี้ทำให้พวกเขากลายเป็นคนพิเศษขึ้นมาในทันที
อย่างไรก็ตาม การสร้างไอเทมเหล่านั้นจำเป็นต้องใช้วัตถุดิบ และวัตถุดิบบางชนิดอยู่ในสถานที่ที่อันตราย สิ่งนี้ส่งผลกระทบต่อการใช้ชีวิตของมนุษย์ในโลกปัจจุบัน หลายประเทศเริ่มเข้าใจความสำคัญของบุคคลพิเศษเหล่านี้มากขึ้น สมาคมนักรบรับจ้างถูกก่อตั้งขึ้นมาหลังจากนั้นเพียงไม่กี่วัน หลายคนรวมตัวกันและก่อตั้งกลุ่มของตนเองขึ้น บางกลุ่มรับจ้างเป็นผู้คุ้มกันให้กับคนที่ต้องการออกไปวัตถุดิบ หรือเก็บสมุนไพร บางกลุ่มออกไปไล่ล่าซอมบี้ในบริเวณเมืองใกล้เคียงเพื่อเก็บรวบรวมวัตถุดิบ
ฟ่านเสียน เดินสำรวจภายในเมือง และรวบรวมข้อมูลเพื่อทำความเข้าใจ เมืองต้าหยาง กลายเป็นศูนย์กลางของการแลกเปลี่ยน อย่างไรก็ตาม การลงประกาศหางาน และว่าจ้างงาน ผู้อพยพจะต้องสมัครเป็นสมาชิกของสมาคมนักรบรับจ้างก่อนเท่านั้น ทางสมาคมจะเป็นผู้รับรองว่างานของพวกเขาที่ได้รับจะไม่ถูกเบี้ยวค่าแรง หรือถูกโกง การซื้อขาย และแลกเปลี่ยนสิ่งของสามารถแลกเปลี่ยนกับห้างร้านต่างๆ ที่เปิดให้บริการภายในเมือง
แน่นอนว่า การเป็นนักรบรับจ้างจะต้องเสี่ยงชีวิตและอาจได้รับค่าแรงไม่คุ้มค่า ทางกองทัพของเมืองต้าหยางก็เปิดรับสมัครพลเรือนเข้ารับการฝึกทหารด้วยเช่นกัน หากพวกเขาสามารถผ่านเกณฑ์ของกองทัพก็จะได้บรรจุตำแหน่งเป็นทหาร และเข้าประจำการเพื่อรักษาความสงบ และปกป้องเมืองต้าหยาง แม้ว่ารายได้อาจจะไม่มากนัก แต่ก็เป็นงานที่มั่นคง และมีรายได้ที่แน่นอนกว่าการเป็นนักรบรับจ้าง ซึ่งมันเป็นงานที่ผู้อพยพหลายคนต่างใฝ่ฝัน
ผู้นำของเมืองต้าหยางเป็นคนที่มีศักยภาพสูง และมีวิสัยทัศน์กว้างไกล เขาสามารถจัดการทุกสิ่งทุกอย่าง และรับมือกับสถานการณ์ได้เป็นอย่างดี ฟ่านเสียน อดไม่ได้ที่จะชื่นชมและนับถือในความสามารถของเขา
ฟ่านเสียน เดินมาถึงย่านร้านค้าของเมืองต้าหยาง มีหลายคนนำสินค้ามาวางขายตามร้านแผงลอยตลอดสองข้างทาง ชายหนุ่มค่อนข้างตื่นเต้นเมื่อเห็นสินค้ามากมายวางขายตามแผงลอย เขากำลังมองหาอาวุธใหม่ให้กับตัวเอง และขงเชี่ยเอ๋อ แม้ในร้านค้าเวทมนต์จะมีอาวุธขาย แต่เป็นเพียงอาวุธระดับ Normal เท่านั้น
" พ่อหนุ่ม! เชิญเข้ามาแวะเลือกดูอาวุธในร้านของเราก่อน ร้านของเรามีแต่อาวุธคุณภาพดี มาๆ ไม่ต้องเกรงใจ " เจ้าของร้าน ตะโกนเรียกลูกค้าที่กำลังเดินผ่านไปมา
" นายท่าน! ร้านของข้ามีแต่สินค้าเกรด A เชิญแวะเข้ามาดูก่อน แล้วท่านจะไม่ผิดหวัง " เจ้าของร้านอีกคน ไม่ปล่อยอีกร้านแย่งลูกค้าไป เขาพยายามพูดเชิญชวนคนทั่วไปที่เดินผ่านให้เข้ามาเลือกดูสินค้าในร้านของตัวเอง
ตลอดทั้งย่านร้านค้า มีเสียงของเจ้าของร้านตะโกนเรียกลูกค้าทั้งสองฝั่งอยู่ตลอดเวลา
ฟ่านเสียน เดินเลือกดูสินค้าอยู่พักหนึ่งเขาก็เจอสินค้าที่น่าสนใจในร้านแผงลอยร้านหนึ่ง มันเป็นมีดสั้นระดับ Rare เป็นอาวุธขั้นต้น คุณสมบัติของมันค่อนข้างน่าสนใจ
=== [ เขี้ยวหมาป่า ] ===
Item Name : เขี้ยวหมาป่า
Level : Rare
ประเภท : มีดสั้น
พลังโจมตี : 25 – 30
= [รายละเอียด] =
มีดสั้นทำมาจากเขี้ยวของหมาป่ากลายพันธุ์
สามารถโจมตีโดยไม่สนใจพลังป้องกันของศัตรู
คุณสมบัติพิเศษ : เมื่อโจมตีถูกศัตรูมีโอกาส 50% ที่จะทำดับเบิ้ลดาเมจ
[สร้างขึ้นโดยช่างตีเหล็ก : ฮั่วปู้เทียน]
===================
" เจ้าของร้าน! มีดสั้นเล่มนั้นคุณขายราคาเท่าไหร่ " ฟ่านเสียน ถามราคาชายชราเจ้าของร้ายด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
" เจ้าหนู! นับว่าเจ้าตาถึงมาก มีดสั้นเล่มนี้ข้าเป็นคนตีมันขึ้นมาเองกับมือ ข้าจะขายให้เจ้าในราคา 50 เหรียญเงินเท่านั้น " ชายชราเจ้าของร้าน กล่าวด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจกับผลงานของตนเอง
" 50 เหรียญเงิน! " ฟ่านเสียน ได้ยินราคาถึงกับต้องสะดุ้ง ทั้งเนื้อทั้งตัวเขามีเงินอยู่แค่ 3 เหรียญเงิน เขาใช้เงินส่วนหนึ่งไปกับการซื้อลูกธนูจากร้านค้าเวทมนต์ตอนที่ยังอยู่ในเมือง แม้ว่าเขาจะมีสกิลช่วยเหลือได้รับไอเทมเพิ่มขึ้น 20% แต่ซอมบี้ทุกตัวก็ไม่ได้ดรอปลูกธนูออกมาบ่อยนัก ลูกธนูที่ถูกยิงออกไปแล้วไม่สามารถเก็บกลับมาใช้ยิงซ้ำได้อีกครั้ง
" ช่ายย! แค่ 50 เหรียญเงินเอง! ข้าจ่ายค่าแรงไปไม่น้อยกว่าจะได้วัตถุดิบเหล่านี้มา " ชายชราเจ้าของร้าน เหล่ตามองเขาพร้อมกับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ในความเป็นจริงแล้ว เขาแค่ไปซื้อวัตถุดิบมาจากร้านอื่นมาแล้วตีมีดสั้นเล่มนี้ขึ้นมาเท่านั้น เขาไม่ได้ว่าจ้างวานพวกนักรบรับจ้างให้ออกไปเก็บรวบรวมวัตถุดิบตามที่พูดในตอนแรก
ชายชราเป็นหนึ่งในอีกหลายคนที่ได้รับสกิลงานช่างพื้นฐานมา เขาได้รับสกิล [Blacksmith Beginners] ทำให้เขาสามารถสร้างอาวุธและชุดเกาะในระดับ Rare ได้ แต่เนื่องจากเลเวลของเขายังต่ำเกินไปทำให้โอกาสสำเร็จของชายชรามีแค่เพียง 1 ใน 3
" หากเจ้ามีเงินไม่พอ สามารถเอาสิ่งของออกมาแลกเปลี่ยนได้! ข้ายินดีรับมันไว้ทั้งหมด " ชายชราเจ้าของร้าน กล่าวเสริมอีก หลังจากเห็นสีหน้าของ ฟ่านเสียน
" อืมมม! พอดีผมมีบุหรี่ติดกระเป๋าอยู่ 3 – 4 ซอง พอจะเอามาแลกได้หรือเปล่า! " ฟ่านเสียน พูดในระหว่างที่เขาเปิดกระเป๋าเป้ และแกล้งล้วงหาของในกระเป๋า แต่จริงๆ เขาเปิดใช้งานแหวน Ring Store และดึงมันออกมาใส่ในกระเป๋าเป้
" เจ้าหนู! นายมีบุหรี่เหรอไหนๆ ขอข้าดูหน่อย! " ชายชราเจ้าของร้าน ดีใจจนลืมเก็บอาการ หลังจากภัยพิบัติที่เกิดขึ้นจากหินอุกกาบาต ทำให้บุหรี่ และเหล้าในศูนย์หลบภัย กลายเป็นสินค้าหายาก บางยี่ห้อมีมูลค่าสูงถึง 100 เหรียญเงิน
ฟ่านเสียน แอบยิ้มอยู่ในใจ ก่อนจะมาถึงย่านร้านขายอาวุธชายหนุ่มได้สอบถามอัตราการแลกเปลี่ยนสิ่งของที่เขาเก็บเอาไว้ในแหวน Ring Store มาก่อนแล้ว บุหรี่ของเขาได้รับการประเมินราคาเอาไว้ซองละ 20 – 30 เหรียญเงิน แต่ราคาขายหน้าร้านอยู่ที่ 30 – 40 เหรียญเงิน มันเป็นของจากร้านมินิมาร์ทที่ชายหนุ่มได้พบกับ ขงเชี่ยเอ๋อ นั่นเอง
ชายหนุ่มหยิบบุหรี่ออกมา 2 ซอง แล้วยืนให้กับชายชราเจ้าของร้าน
ชายชราเจ้าของร้าน กลืนน้ำลายด้วยความเปรี้ยวปาก เมื่อเห็นบุหรี่ยี่ห้อ Chesterfield อยู่ในมือ 2 ซอง เขาไม่ได้สูบมันมาสักพักหนึ่งแล้ว เมื่อเห็นราคาขายของมันที่ขายในร้านค้าแล้วทำให้ชายชราต้องปวดใจ
" ข้าตกลงแลกเปลี่ยนมีดสั้นของข้ากับบุหรี่ของเจ้า! เอามันไปได้เลย " ชายชราเจ้าของร้าน กล่าวตกลงพร้อมกับส่งมีดสั้นให้กับ ฟ่านเสียน
" ขอบคุณท่านมาก! แต่ทำไมข้ารู้สึกว่าตัวเองขาดทุนยังไงไม่รู้! ข้าได้ยินมาว่าบุหรี่ถูกจัดอยู่ในหมวดสินค้าที่หายากอันดับต้นๆ ในศูนย์หลบภัย " ฟ่านเสียน กล่าวออกมาพร้อมกับทำหน้ามุ่ย
" เจ้าหนู! อายุอย่างเจ้าทำไมถึงเขี้ยวลากดินนัก ก็ได้! เขาจะแถมหินลับมีดให้กับเจ้าด้วย " ชายชราเจ้าของร้าน กล่าวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ก่อนจะหยิบหินรับมีดส่งให้กับชายหนุ่ม
ชายหนุ่มรับหินรับมีดมาพร้อมกับรอยยิ้ม เขามองเห็นรายละเอียดของหินรับมีดแท่งนี้ มันเป็นหินรับมีดระดับสูงสามารถใช้ได้หลายครั้ง ซึ่งต่างจากหินรับมีดทั่วไปที่ขายตามร้านค้ามันสามารถใช้ได้เพียงแค่ครั้งเดียวแล้วหมดไป
ชายชราเจ้าของร้าน เลิกให้ความสนใจกับ ฟ่านเสียน เขาแกะซองบุหรี่แล้วหยิบมันออกมาสูบทันที ชายชราหลับตาในระหว่างที่เขาสูบควันเข้ามาเต็มปอด และพ่นลมหายใจยาวปล่อยควันออกมาด้วยความรู้สึกมีความสุข
ฟ่านเสียน และขงเชี่ยเอ๋อ เดินดูสินค้าจากร้านขายแผงลอยอยู่เป็นเวลานาน เขาได้ซื้อชุดสำรองเอาไว้ให้หญิงสาวผลัดเปลี่ยนหลายชุด และซื้ออาวุธใหม่ให้กับเธอซึ่งคุณภาพของมันไม่ได้ต่างจากของเขาเลย ผู้คนส่วนใหญ่ยังมีเลเวลไม่ถึง 10 เลยสักคนทำให้สินค้าที่วางขายอยู่ในเมืองต้าหยางตอนนี้ยังเป็นไอเทมระดับต่ำ ซึ่งต้องใช้เวลาพอสมควรที่พวกเขาจะสามารถออกไปล่าซอมบี้ หรือสัตว์กลายพันธุ์ที่มีเลเวลสูง
จากนั้นไม่นาน ทั้งสองก็เดินไปยังร้านอาหารเพื่อพักกินอาหารเย็น พวกเขายังไม่ได้ทานอะไรเลยตั้งแต่มื้อเที่ยง หลังจากขับรถออกมาจากสะพานฝั่งตะวันตก และเป็นครั้งแรกในรอบหลายวันที่พวกเขาจะได้กินอาหารจริงๆ เพราะตลอดหลายวันพวกเขากินแต่อาหารกระป๋อง และมาม่ากึ่งสำเร็จรูป
