Crisis : WorldDestruction ตอนที่ 7 : ฉิวเฉียด
หลังจากเหตุการณ์หินอุกกาบาตพุ่งชนโลก มีผู้รอดชีวิตหลงเหลืออยู่ภายในเมืองนับพันคน พวกเขาหลบซ่อนตัวอยู่ในที่พักของตนเอง หลายคนรวมกลุ่มกันเพื่อร่วมกันต่อสู้กับซอมบี้ มีตั้งแต่กลุ่มเล็กๆ 5 – 10 คน จนไปถึงกลุ่มขนาดใหญ่ที่มีจำนวนคน 30 – 50 คนได้ พวกเขายึดอาคาร หรือห้างร้านบางแห่งภายในเมือง เพื่อใช้เป็นป้อมปราการ และสำหรับพักอยู่อาศัย หลายคนตั้งความหวังเอาไว้ว่ารัฐบาลจะส่งกองกำลังเข้ามาช่วยเหลือผู้รอดชีวิตที่ตกค้างอยู่ภายในเมือง แต่ความเสียหายจากหินอุกกาบาต และซอมบี้ ทำให้กองทัพไม่สามารถส่งกองกำลังเข้าช่วยเหลือผู้รอดชีวิตที่เหลือได้ พวกเขาสูญเสียทั้งกำลังคน และยานพาหนะไปมากกว่าครึ่ง กองทัพต้องเหลือกำลังคนเอาไว้ป้องกันตัวเอง และเตรียมสร้างค่ายผู้ลี้ภัยเพื่อสะสมอาหารและทรัพยากรอื่นๆ ต่อไปในอนาคต
ผู้รอดชีวิตหลายคนกลัวเกินไปที่จะต่อสู้กับซอมบี้ บางคนไม่มีสกิลช่วยเหลือเหมือน ฟ่านเสียน มันเป็นเรื่องยากที่พวกเขาจะได้รับหนังสือทักษะสกิลอื่นๆ เมื่อฆ่าซอมบี้ ทักษะสกิลที่พวกเขาได้รับจากการสุ่ม ไม่ใช่สกิลช่วยเหลือในการต่อสู้ ทำให้พวกเขาอ่อนแอกว่าคนอื่นๆ และต้องพึ่งพาคนที่แข็งแกร่งกว่า สำหรับคนที่ได้รับสกิลช่วยเหลือในการต่อสู้ พวกเขาแข็งแกร่งได้รวดเร็วกว่าผู้รอดชีวิตทั่วไป คนเหล่านี้สามารถจัดการกับซอมบี้ได้อย่างง่ายได้ พวกเขาเป็นผู้กุมอำนาจ และกลายเป็นผู้นำของกลุ่มผู้รอดชีวิตเหล่านั้นในเวลาต่อมา
ภายในเมืองกลุ่มผู้รอดชีวิตเริ่มต่อสู้กันเองเพื่อแย่งชิงอาหาร บางกลุ่มคอยดักปล้น และบางกลุ่มอาศัยจำนวนคนที่เหนือกว่าบุกเข้ายึดทำลายฐานที่มั่นของอีกกลุ่มเพื่อขโมยอาหาร หรือบังคับให้อีกฝ่ายยอมจำนน ในโลกอันโหดร้ายเช่นนี้กฏหมายไม่สามารถใช้จัดการคนเหล่านี้ได้ ผู้ที่แข็งแกร่งกว่าเท่านั้นถึงจะได้ครอบครองทุกสิ่ง ความแข็งแกร่ง คือ กฏหมาย
ฟ่านเสียน และคนอื่นๆ เดินทางมาเกือบใกล้จะถึงสะพานฝั่งตะวันตก กลิ่นอายของน้ำทะเลโชยมาตามสายลมทำให้รู้สึกเย็นสบาย และผ่อนคลายลงเล็กน้อย ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดอยู่บนดาดฟ้าของตึกแห่งหนึ่ง เนื่องจากเส้นทางที่พวกเขากำลังจะมุ่งหน้าไปมีเศษหินปูนและเหล็กของอาคารขนาดใหญ่นับ 100 ชั้น ถล่มลงมาปิดกั้นเส้นทางเอาไว้ พวกเขาต้องเลี่ยงไปใช้เส้นทางอื่น
" เหวินเซียะ! ติดต่อวิทยุไปหาหน่วยอัลฟ่าที่ประจำอยู่สะพานฝั่งตะวันตกได้หรือยัง " หานตงจวิน สั่งลูกน้องของเขาให้พยายามติดต่อหน่วยอัลฟ่าตั้งแต่หนึ่งชั่วโมงที่แล้ว
" ยังติดต่อไม่ได้ครับ หัวหน้า! " เหวินเซียะ พยายามเช็คสัญญาณวิทยุอยู่หลายครั้งก็ไม่มีสัญญาณ
" ซ่าาาา! ซ่าาาา! "
" มีบางอย่างรบกวนคลื่นสัญญาณวิทยุของพวกเรา! ปกติวิทยุเครื่องนี้มีรัศมีการรับส่งสัญญาณไกล 10 กว่ากิโลเมตร พวกเราอยู่ห่างจากพวกเขาแค่ 6 – 7 กิโลเมตรเท่านั้นเอง แต่ก็ไม่สามารถติดต่อกับพวกเขาได้ " เหวินเซียะ บ่นด้วยความหงุดหงิด
" หัวหน้าคะ! มีบางอย่างอยู่ที่ 3 นาฬิกา " เสี่ยวถัง มองผ่านกล้องของปืนสไนเปอร์แล้วพบการเคลื่อนไหวบางอย่าง
หญิงสาวเป็นคนพูดน้อย บุคลิกภายนอกของเธอค่อนข้างเย็นชา แต่ดวงตาของเธอมีเสน่ห์ที่เย้ายวน ชุดที่เธอสวมใส่ตอนนี้ทำให้ดูเซ็กซี่เป็นอย่างมาก หญิงสาวใส่สปอร์ตบราลายทหารมันรัดตรึงดันหน้าอกอันใหญ่โตของเธอจนนูนเด่นชัดขึ้นมาราวกับมันจะระเบิดออกมาได้ ขนาดของมันน่าจะใหญ่กว่าของ ขงเชี่ยเอ๋อ ชายหนุ่มกะขนาดของมันคร่าวๆ ด้วยสายตา หน้าอกของหญิงสาวค่อนข้างดึงดูดความสนใจของ ฟ่านเสียน ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะมองหน้าอกของหญิงสาวก่อนจะมองใบหน้าของเธอ แม้ว่าจะมีเสื้อแจ็คเก็ตสีดำอีกตัวคลุมทับอยู่ก็ไม่อาจซ่อนเร้นหน้าอกอันใหญ่โตของเธอได้
" เธอเห็นอะไรเหรอ! " หานตงจวิน มองไปยังทิศทางที่หญิงสาวบอก ก่อนจะหยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นมา
หานตงจวิน เห็นบางอย่างกำลังเคลื่อนไหวอยู่ไกลออกไป หลังจากปรับโฟกัสของกล้องอยู่ครู่หนึ่ง เขามองเห็นฝูงซอมบี้จำนวนหลายพันตัวกำลังมุ่งหน้าไปทางสะพานฝั่งตะวันตก ด้วยจำนวนของพวกมันทำให้เขาต้องตกตะลึง
" เหวินเซียะ! พยายามติดต่อหน่วยอัลฟ่าให้ได้ แจ้งพวกเขาทันทีเมื่อติดต่อได้ บอกพวกเขาว่ามีฝูงซอมบี้จำนวนนับไม่ถ้วนกำลังเคลื่อนที่ตรงไปหาพวกเขา! " หานตงจวิน ตรวจเช็คจำนวนกระสุนแล้วความพร้อมของปืน พร้อมกับพูดต่อว่า " ทุกคนตรวจเช็คกระสุนปืน! แล้วเตรียมตัวให้พร้อม เราต้องรีบเดินทางทันทีโดยไม่หยุดพัก นี่อาจเป็นโอกาสเดียวที่พวกเราจะได้ออกไปจากเกาะนี้ "
ดวงตาของทุกคนเบิกกว้างทันที เมื่อได้ยินคำพูดของ หานตงจวิน ฝูงซอมบี้จำนวนนับไม่ถ้วนกำลังมุ่งหน้าไปที่สะพานฝั่งตะวันตก หากพวกเขาไปไม่ทันเวลาก็จะถูกทิ้งเอาไว้ที่นี่ หน่วยอัลฟ่า จะระเบิดสะพานทิ้งทันทีเมื่อพวกเขาคิดว่าไม่สามารถต้านซอมบี้เอาไว้ได้ พวกเขาต้องแข่งกับเวลาเพื่อไปให้ถึงก่อนที่จะสายเกินไป
ซอมบี้ไม่มีวันเหนื่อย พวกมันสามารถเดินทางได้ตลอดทั้งวันโดยไม่หยุดพัก ซึ่งแตกต่างจากพวกเขาที่เป็นมนุษย์
พวกเขาวิ่งไปบนหลังคาของตึกที่สร้างติดกัน ก่อนจะลงตรงบันไดหนีไฟเพื่อตัดข้ามไปยังถนนอีกเส้นหนึ่ง เนื่องจากด้านล่างของอาคารมีน้ำท่วมขัง พวกเขาพยายามเลือกใช้เส้นทางที่เสียเวลาน้อยที่สุดเพื่อแข่งกับเวลา ซอมบี้วิ่งเข้ามาจู่โจมพวกเขาทันที เมื่อเห็นกลุ่มของ ฟ่านเสียน วิ่งไปตามถนน
หานตงจวิน และเหลียวกง เป็นคนวิ่งนำหน้ากลุ่ม และให้ ฟ่านเสียน กับขงเชี่ยเอ๋อ อยู่ตรงกลางโดยมี เหวินเซียะ และเสี่ยวถัง วิ่งปิดท้าย พวกเขาจัดการกับซอมบี้ที่วิ่งเข้ามาขวางทางด้วยอาวุธของระบบของพระเจ้าเท่านั้น การใช้ปืนจะดึงดูดความสนใจของซอมบี้เป็นจำนวนมาก ฟ่านเสียน และขงเชี่ยเอ๋อ ช่วยสกัดซอมบี้ตัวอื่นๆ ที่วิ่งตามมาเป็นบางครั้ง พวกเขาไม่จำเป็นต้องฆ่าพวกมันทั้งหมด แค่เคลื่อนที่ไปข้างหน้าให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
" เหลียวกง! นายหารถยนต์ที่พาพวกเราออกไปจากที่นี่ด่วนเลย " หลังจากวิ่งมาได้ระยะหนึ่ง หานตงจวิน สังเกตเห็นว่ารถยนต์ที่จอดกีดขวางเส้นทางบนถนนเริ่มมีน้อยลง อาจจะเป็นเพราะใกล้กับสะพานฝั่งตะวันตกทำให้ถนนค่อนข้างโล่ง
" ได้ครับ! หัวหน้า " เหลียวกง รับทราบคำสั่ง เขาพยายามมองหารถยนต์ที่สภาพยังดี เพื่อให้มั่นใจว่ามันจะสามารถพาทุกคนหนีออกไปได้อย่างราบลื่น
ใช้เวลาครู่ เหลียวกง ก็พบรถยนต์ 4WD (รถขับเคลื่อนสี่ล้อ) คันหนึ่งที่ยังอยู่ในสภาพดี กระจกด้านข้างฝั่งคนขับแตก และมีรอยเลือด เป็นไปได้ว่า คนขับคงถูกซอมบี้พังกระจกเข้ามาก่อนจะขับออกไป เพราะยังมีกุญแจรถเสียบคาเอาไว้ จากนั้น เขาก็ส่งสัญญาณให้ทุกคนขึ้นรถ
รถยนต์ขับออกไปด้วยความเร็ว ซอมบี้ที่ได้ยินเสียงพยายามวิ่งไล่ตามรถยนต์ของพวกเขาทันที
ซอมบี้จำนวนนับไม่ถ้วนกำลังมุ่งหน้าไปยังสะพานฝั่งตะวันตก ราวกับว่าพวกมันสามารถรับรู้ได้ว่าทิศทางไหนมีมนุษย์รวมตัวกันอยู่เป็นจำนวนมาก ซอมบี้ก้าวเท้าเดินเร็วขึ้นโดยไม่มีท่าทีที่จะเหนื่อยล้า แม้ว่าพวกมันจะเดินทางอย่างต่อเป็นเวลาหลายชั่วโมง แต่ทันใดนั้น มีบางสิ่งดึงดูดความสนใจของพวกมัน
" บรื้นนนนนนน! เอี๊ยกกก . กกก . ก! "
มีรถยนต์ 4WD คันหนึ่ง หักเลี้ยวพวงมาลัยอย่างกระทันหันจนท้ายรถสะบัด ล้อหลังหมุนด้วยความเร็วทิ้งรอยสีดำของยางล้อที่ไหม้เอาไว้บนถนน พร้อมกับมีกลุ่มควันสีขาวลอยโขมงอยู่ด้านหลังของรถ
รถยนต์คันนั้นเป็นของใครไม่ได้นอกจากกลุ่มของ ฟ่านเสียน พวกเขาเพิ่งเลี้ยวรถตัดหน้าฝูงซอมบี้กลางสี่แยกอย่างกระชัดชิด หากพวกเขาขับช้ากว่านี้คงไม่มีโอกาสขับรถฝ่าฝูงซอมบี้ไปได้ เส้นทางอื่นๆ ถูกปิดกั้นพวกเขาเสียเวลาขับรถอ้อมอยู่หลายครั้ง เหลือเพียงเส้นทางนี้เส้นเดียวเท่านั้นที่จะสามารถตรงไปยังสะพานฝั่งตะวันตกได้
" ย่าฮูวววว! เกือบไปแล้วเชียว! " เหลียวกง ตะโกนออกมาด้วยความสะใจ หลังจากเขาโชว์ดริฟตัดหน้าฝูงซอมบี้กลางสี่แยก
เสี่ยวถัง และขงเชี่ยเอ๋อ ใบหน้าของหญิงสาวทั้งสองเปลี่ยนเป็นหมองคล้ำ เหลียวกง ขับรถส่ายไปส่ายมาเพื่อหลบสิ่งกีดขวาง และหลบหลุมบนถนนอยู่ตลอด ยิ่งกว่านั้น เขายังโชว์ดริฟกลางสี่แยกเมื่อครู่นี่อีก ทำให้ท้องไส้ของทั้งสองสาวปั่นป่วนจนพวกเธอทนไม่ไหวต้องรีบเปิดกระจกออกแล้วอ้วกออกมาทันที
" อ๊อกกกกกกกกกก! " หลังจากอ้วกอยู่ครู่หนึ่ง สีหน้าของพวกเธอก็ดีขึ้นเล็กน้อย
" เหลียวกง! ถ้าครั้งหน้านายยังขับรถแบบนี้อีก ฉันจะไม่ยอมนั่งรถคันเดียวกับนายอีกเด็ดขาด ฉันยอมให้ซอมบี้มันกัดยังดีซะกว่า " เสี่ยวถัง บ่นพร้อมกับส่งสายตาเกลียดชังมองไปที่เขา
" ฮา! ฮา! ฮ่า! ฮ่า! แหมมม! หมวดก็พูดแรงไป นี่ผมก็พยายามขับให้นิ่มนวลที่สุดแล้วนะ " เหลียวกง หัวเราะอย่างอารมณ์ดี ถึงแม้เขาจะพูดแบบนั้นก็เถอะ แต่ด้วยสถานการณ์แบบนี้ถ้ามัวแต่ขับรถกินลมชมนกชมไม้ พวกเขาคงพลาดโอกาสสุดท้ายที่จะไปให้ถึงฐาน
" ซ่าาา! ตืดดดด! ตึดด! "
" ผมรับสัญญาณของหน่วยหน่วยอัลฟ่าได้แล้วครับ! หัวหน้า! " เหวินเซียะ พยายามเชื่อมต่อสัญญญาอยู่พักใหญ่ ในที่สุดเขาก็สามารถส่งสัญญาณวิทยุออกไปได้
" พยัคฆ์ขาวเรียกอัลฟ่า! ได้ยินแล้วตอบด้วย! "
" อัลฟ่าได้ยินแล้ว! พวกเราดีใจที่พวกคุณสามารถรอดชีวิตกลับมา "
" อัลฟ่า! อัลฟ่า! เก็บความดีใจเอาไว้ก่อน พวกเรามีข่าวด่วนแจ้งให้ทราบ "
" มีฝูงซอมบี้จำนวนนับไม่ถ้วนกำลังมุ่งหน้ามาทางพวกคุณ! "
" รับทราบ! ช่วยประเมินเวลาก่อนที่ซอมบี้จะเข้าโจมตีด้วย เปลี่ยน! "
" มีเวลาครึ่งชั่วโมงเป็นอย่างน้อย! ก่อนที่ซอมบี้จะบุกมาถึงฐาน หวังว่ากระสุนของพวกคุณจะมากพอ "
" รับทราบ! มาให้ถึงฐานก่อน เราจะแจ้งแผนปฏิบัติการณ์ให้ทราบอีกครั้ง "
" รับทราบ! เลิกการติดต่อ! "
เหลียวกง เหยียบคันเร่งเต็มที่เพื่อเร่งความเร็ว ถนนมุ่งหน้าไปยังสะพานฝั่งตะวันตกค่อนข้างดีไม่มีหลุม หรือสิ่งกีดขวางบนถนน เวลาผ่านไปไม่ถึง 10 นาที พวกเขาก็ขับรถเข้ามาถึงฐานปฏิบัติการณ์ของหน่วยอัลฟ่า เมื่อรถยนต์จอดสนิทพวกเขาก็เดินรถจากรถทันที
" ผู้พัน! พวกคุณเตรียมความพร้อมไปถึงไหนแล้ว " หานตงจวิน เดินตรงเข้าไปหาเขาทันที เพื่อสอบถามการเตรียมความพร้อมภายในฐาน ก่อนฝูงซอมบี้จะบุกเข้ามา
" พวกเราติดตั้ง Machine Gun (ปืนกล) เอาไว้แล้ว 10 จุด และยังมี Mortar (ปืนครก) กับ RPG Rocket Grenade (เครื่องยิงจรวด) อีกจำนวนหนึ่ง คาดว่าจะพอรับมือกับพวกมันได้ "
" ฐานของพวกคุณไม่มีรถถัง หรือเครื่องยิงจรวดเลยเหรอ " หานตงจวิน ถามเขาด้วยความประหลาดใจ
" มีคลื่นรบกวนบางอย่างทำให้อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ของรถถัง และเครื่องบิน ใช้งานไม่ได้ หลังจากเหตุการณ์หินอุกกาบาตพุ่งชนโลก รถถังส่วนใหญ่จอดตายสนิทอยู่ที่สะพานฝั่งทิศเหนือ "
ดูเหมือนสถานการณ์จะแย่กว่าที่พวกเขาคิดเอาไว้ เมื่อคำนวนจากจำนวนของซอมบี้แล้ว พวกเขาคงต้านพวกมันเอาไว้ได้ไม่นาน
" ผู้พัน! อีกเรื่องหนึ่ง ผมมีพลเรือนมาด้วยสองคน คุณช่วยเปิดทางให้พวกเขาที ผมจะส่งพวกเขาไปที่ศูนย์หลบภัย " หานตงจวิน กล่าว
" ได้! ผมจะบอกทหารเปิดทางให้กับพวกเขา "
หลังจาก หานตงจวิน พูดคุยกับหัวหน้าหน่วยอัลฟ่าเสร็จ เขาก็เดินกลับมาหา ฟ่านเสียน และขงเชี่ยเอ๋อ
" พวกคุณทั้งสองเตรียมออกเดินทางทันที! ผมจะให้แผนที่ที่ตั้งของศูนย์หลบภัยกับพวกคุณ " หานตงจวิน พูดพร้อมกับล้วงกระเป๋าเพื่อหาแผนที่
" นี่หมายความว่า คุณจะไม่ไปพร้อมกับพวกเราเหรอ! " ฟ่านเสียน ขมวดคิ้ว ถามเขาด้วยความสงสัย
" พวกคุณเป็นพลเรือนไม่ควรจะอยู่ที่นี่ และหน้าที่ของผมคือคอยช่วยและปกป้องพลเรือน! ผมได้ทำหน้าที่ไปแล้ว และผมจำเป็นต้องอยู่ที่นี่เพื่อช่วยพวกเขามันเป็นหน้าที่ของผม ดังนั้นพวกคุณควรออกเดินทางได้แล้ว เวลาเหลืออีกไม่มากยิ่งพวกคุณอยู่นานมากเท่าไหร่ ที่นี่ก็จะยิ่งอันตรายมากขึ้น " หานตงจวิน กล่าวจบ พร้อมกับยื่นแผนที่ให้กับ ฟ่านเสียน
" ฟ่านเสียน! เราควรจะทำตามที่หัวหน้าหานตงบอก อย่าทำให้เขาต้องลำบากใจเลย " ขงเชี่ยเอ๋อ กล่าวกับฟ่านเสียน
ฟ่านเสียน พยักหน้า จากนั้นเขาก็บอกลาหัวหน้าหานตง และฝากขอบคุณคนอื่นๆ และขับรถขึ้นสะพานออกไป
หลังจากนั้นไม่นาน มีเสียงปืน และเสียงระเบิดดังกึกก้องมาจากทางด้านหลังของ ฟ่านเสียน ฝูงซอมบี้บุกเข้ามาถึงสะพานฝั่งทิศตะวันตกแล้ว หวังว่าพวกเขาจะสามารถเอาชีวิตรอดกลับมาได้
