ระบบสร้างซอมบี้ - บทที่ 5: การหลอมทอง

บทที่ 5: การหลอมทอง

ในโลกหลังหายนะ ระเบียบของมนุษย์พังทลายลง และธรรมชาติของมนุษย์ก็ถูกปลดปล่อยออกมาอย่างสมบูรณ์

ทุกสิ่งก็ไร้การควบคุม

อย่างไรก็ตาม โลกสมัยใหม่นั้นแตกต่างออกไป โดยมีสังคมที่มีระเบียบแบบแผนของมนุษย์และสังคมที่อยู่ภายใต้หลักนิติธรรม

โจวเฉียง สูดอากาศที่เต็มไปด้วยไอเสียรถสองสามคำอย่างตะกละตะกลามก่อนจะตรวจสอบผลกำไรของเขา

กระเป๋าเต็มไปด้วยเครื่องประดับ

ประมาณการแล้วมูลค่าจะไม่ต่ำกว่าสามล้าน

เมื่อเขาเปิดกระเป๋า แสงแดดเกือบทำให้ตาของโจวเฉียงบอด

ก่อนข้ามไปโลกหายนะ โจวเฉียงเป็นเพียงพนักงานธรรมดาในบริษัทแห่งหนึ่ง

เมื่อเขาได้รับระบบการผลิตซอมบี้ เขาใช้เวลาวันแรกของระยะเวลาเทเลพอร์ตบังคับสามวันในบริษัท รู้สึกกระสับกระส่าย ไม่รู้ว่าเป็นการแกล้งกันหรือเปล่า

ในวันที่สอง ในที่สุดเขาก็ได้เผชิญหน้ากับระบบ

ในวันที่สามเท่านั้นที่เขาเตรียมตัวอย่างเร่งรีบ

เขาไม่ได้ลาออกจากงานแต่ได้หยุดสามวันแทน

สำหรับคนธรรมดา การเผชิญหน้ากับทองคำมูลค่าไม่ต่ำกว่าสามล้าน เป็นเรื่องธรรมดาที่จะสูญเสียความสงบ

“ฟู่!”

โจวเฉียง พยายามระงับความตื่นเต้นของเขา บังคับตัวเองให้สงบลง

ทองที่อยู่ตรงหน้าเขาหากไม่แปลงเป็นเงินก็ไม่ต่างอะไรกับกองเศษเหล็ก

อย่างไรก็ตาม ต้นกำเนิดของทองคำนี้ไม่สามารถอธิบายได้

ไม่ใช่ว่าเขาขายไม่ได้ แต่มันไม่เหมาะที่จะขายด้วยวิธีนี้

ในยุคข้อมูลข่าวสาร สิ่งเหล่านี้ล้วนไม่ใช่เรื่องยาก โจวเฉียง พบวิธีแก้ปัญหาอย่างรวดเร็วผ่านเครื่องมือค้นหา

เช่น นำไปหลอมเป็นทองคำแท่งแล้วขายผ่านช่องทางที่ไม่เป็นทางการในราคาที่ต่ำกว่าราคาตลาดมาก.

ท่ามกลางผลกำไรมหาศาล ไม่มีใครสนใจแหล่งที่มาของทองคำของคุณ

“วิธีนี้เป็นไปได้”

โจวเฉียง จุดบุหรี่ สูบและวางแผนไปพร้อมกัน

ประการแรก จุดหลอมเหลวของทองคำไม่สูงนัก และเครื่องพ่นไฟก็สามารถทำงานได้

หลังจากละลายแล้วก็ไม่ต้องกังวลเรื่องรูปร่าง เพราะคนไม่ได้ดูที่รูปร่างแต่ดูที่น้ำหนัก

สำหรับการขาย การไปที่ตัวแทนจำหน่ายทองคำรายใหญ่ที่มีชื่อเสียงนั้นไม่ใช่ตัวเลือกอย่างแน่นอน

ในทุกเมือง มีร้านทองเล็กๆ นับไม่ถ้วนที่มีป้าย “ทองรีไซเคิลราคาสูง” ทำให้เห็นได้ชัดเจน

เสียกำไรบางส่วนเพื่อแลกกับการขายที่ประสบความสำเร็จ

สำหรับ โจวเฉียง ผู้ซึ่งได้ทองนี้มาอย่างง่ายดาย ถือว่าเป็นที่ยอมรับ

“มาเริ่มกันเลย!”

เวลาจำกัดทำให้ โจวเฉียง ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดและมีประสิทธิภาพ

เขาซ่อนทองไว้ใต้เตียงและออกจากบ้านเช่า

ซึ่งแตกต่างจากช่วงเวลาก่อนหน้านี้ ตอนนี้รายล้อมไปด้วยความเร่งรีบและจอแจของท้องถนนและมองไปที่ใบหน้าของผู้คน โจวเฉียงสามารถปล่อยให้ร่างกายของเขาผ่อนคลายและไม่เครียดอีกต่อไป

มีเครื่องพ่นไฟมากมายในร้านขายของชำ และ โจวเฉียง ใช้เงินไม่กี่ร้อยเพื่อซื้อหลายเครื่อง

จำนวนเงินที่จำกัดลดลงครึ่งหนึ่งทันที

ตอนนี้ โจวเฉียง เหลือเขาเพียงไม่กี่ร้อย

“การค้นพบอื่นเป็นเรื่องของเวลา”

โจวเฉียง มองดูนาฬิกาของเขาและพบว่าเวลาในโลกสมัยใหม่และวันโลกาวินาศนั้นเท่ากัน

ถ้าที่นี่เป็นเวลาเที่ยงวัน เวลา 12 นาฬิกา มันก็จะเป็นเวลา 12 นาฬิกาอย่างแน่นอนหลังจากข้ามไปสู่วันสิ้นโลก

การค้นพบนี้ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ

โจวเฉียง หยิบโทรศัพท์ออกมาและมีข้อความบน WeChat ค่อนข้างน้อย โดยแชทกลุ่มหลายรายการแสดงข้อความที่ยังไม่ได้อ่านมากกว่า 99 ข้อความ

ขั้นแรก โจวเฉียง เลือกคลิกที่ภาพแทนตัวตนที่บันทึกไว้

อวตารเป็นภาพของหญิงสาวที่ดูสดใส

ลู่เหยา เพื่อนร่วมงานในบริษัทของ โจวเฉียง และเป็นคนที่เขาหมายปองอยู่ในใจ

“โจวเฉียง คุณกำลังทำอะไรอยู่”

ข้อความนี้ถูกส่งในวันแรกของการจากไปของ โจวเฉียง

“คุณอยู่หรือเปล่า ฉันเป็นหวัด คุณช่วยเอายาแก้หวัดให้ฉันหน่อยได้ไหม”

อันนี้ส่งเมื่อวันก่อนเก้าโมงเย็น

โจวเฉียง ในวันโลกาวินาศไม่สามารถตอบได้

ข้อความที่สามจึงมีคำถามเชิงตำหนิเล็กน้อย: “โจวเฉียง คุณไม่เคยปฏิบัติกับฉันแบบนี้มาก่อน”

โจวเฉียง ยิ้มอย่างแผ่วเบา

เป็นที่ยอมรับว่าการสนทนาเหล่านี้ดูเหมือนเป็นการสนทนาระหว่างคู่รัก

แต่ โจวเฉียง และ ลู่เหยา ยังไม่ถึงขั้นนั้น

พวกเขามีความรู้สึกร่วมกัน

แน่นอน โจวเฉียง ตอบทันทีถึงผู้หญิงที่เขาแอบชื่นชมและต้องการติดตาม: “เหยาเหยามีบางอย่างเกิดขึ้นที่บ้าน ผมจึงลากลับไป ผมขอโทษจริงๆ ตอนนี้คุณรู้สึกดีขึ้นจากหวัดแล้วหรือยัง ?”

หลังจากส่งไปแล้ว โจวเฉียงก็เปิดข้อความที่สอง

“เฉียงจื่อ เกิดอะไรขึ้นที่คุณต้องหยุดงานสามวัน”

“ถ้าคุณต้องการอะไร แค่บอกฉัน”

“ถ้าคุณขาดเงินสด ฉันมีเงินเก็บห้าพัน คุณจะยืมมันไหม”

โจวเฉียง หัวเราะและรู้สึกอบอุ่นภายใน

เขาสนิทกับเพื่อนร่วมงานของเขา หลี่หยิงในช่วงหลายปีที่บริษัท ทั้งสองมีมิตรภาพที่แข็งแกร่งและมักจะรวมตัวกันเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับความฝันของพวกเขา

น่าเสียดายที่พวกเขาสองคนซึ่งมีภูมิหลังและการศึกษาโดยเฉลี่ยไม่มีความฝันที่จะพูดถึง

เป็นเวลาหลายปีแล้วที่พวกเขาแทบเอาชีวิตไม่รอดในบริษัท ได้รับเงินเดือนหลายพันอย่างพึงพอใจ ค่อยๆ บดบังความฝันและอุปสรรคในเมืองที่พลุกพล่านแห่งนี้

“มีบางอย่างเกิดขึ้นที่บ้าน ฉันกลับไปและกลับมาแล้ว”

“คืนนี้ที่เดิม”

หลังจากส่งข้อความทั้งสองนี้แล้ว โจวเฉียงก็เปิดข้อความที่สามที่น้องสาวของเขาส่งมา

“พี่ชาย หนูได้รับทุน และเงินควรจะอยู่ได้สามเดือน พี่ไม่ต้องส่งเงินมาให้หนูนะ”

“พี่ อย่ามัวแต่หาเงิน รีบหาพี่สะใภ้ให้หนูเร็วเข้า”

เบื้องหลังข้อความคืออิโมติคอนน่ารัก

รอยยิ้มอ่อนโยนปรากฏบนใบหน้าของ โจวเฉียง ขณะที่เขานึกถึง โจวหนิงน้องสาวของเขา ขณะที่คาบบุหรี่อยู่ในปาก เขารีบพิมพ์บนหน้าจอ: “น้องกำลังพูดถึงเรื่องอะไร? เป็นเรื่องปกติที่พี่ชายจะให้เงินน้องสาว ไม่ต้องกังวลเรื่องการออมสำหรับพี่ พี่ได้โบนัสในเดือนนี้และจะ ซื้อโทรศัพท์ใหม่ให้เธอ”

“สำหรับพี่สะใภ้ พี่หาได้อย่างแน่นอน ไม่ต้องห่วง”

ด้วยระบบการผลิตซอมบี้ โจวเฉียง มีความมั่นใจ

ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้เขามีทองคำมูลค่าหลายล้านที่รอการขาย

หลังจากตอบกลับ โจวเฉียงก็กลับไปที่บ้านเช่า

โจว เฉียง หยิบแม่พิมพ์ออกมา ดึงทองออกมาจากใต้เตียง เห็นได้ชัดว่าเครื่องประดับทองอันประณีตเหล่านี้เป็นฝีมือของปรมาจารย์ และโจวเฉียงค่อนข้างลังเลที่จะหลอมมัน

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็เลือกชิ้นส่วนที่สวยงามและละเอียดอ่อนที่สุดออกมาสองสามชิ้น ชิ้นหนึ่งสำหรับลู่เหยา ชิ้นหนึ่งสำหรับน้องสาวของเขา และอีกชิ้นสำหรับพ่อแม่ของเขา…

ส่วนที่เหลือภายใต้อุณหภูมิสูงของเครื่องพ่นไฟกลายเป็นทองคำเหลวจำนวนมากอย่างรวดเร็ว

ใช้เวลาสองชั่วโมงและเป็นเวลาเย็นก่อนที่เขาจะหลอมเครื่องประดับทองคำเหล่านี้ทั้งหมดออกเป็นยี่สิบชิ้น

น้ำหนักของแต่ละชิ้นถูกควบคุมระหว่าง 300 ถึง 400 กรัม

น้ำหนักรวม 7215 กรัม

ตามราคาทองคำปัจจุบัน มันมีมูลค่ามากกว่าสามล้าน

การเก็บเกี่ยวของการเดินทางครั้งนี้มีมากกว่านั้น เนื่องจากยังมีแหวนเพชรและหยกซึ่งมีค่าพอๆ กัน

แน่นอนว่าการขายแหวนเพชรนั้นยากกว่าเพราะราคาสูง