ระบบสร้างซอมบี้ - บทที่ 19: รถเข็นที่เต็มไปด้วยทองคำ

บทที่ 19: รถเข็นที่เต็มไปด้วยทองคำ

เมื่อมีแมมมอธและสัมผัสได้ถึงพลังของซอมบี้กลายพันธุ์ตัวนี้ โจวเฉียงไม่ได้สนใจซอมบี้ธรรมดาอีกต่อไป

แมมมอธตัวแรกนี้กลายเป็นตัวโปรดตัวใหม่ของ โจวเฉียง โดยธรรมชาติ

ควบคุมมันก้าวไปข้างหน้าบนถนน

ถือขวานไฟ ซอมบี้ตัวใดก็ตามที่เข้ามาใกล้จะได้รับขวานเป็นของแถม

โจวเฉียง ได้รับคะแนนการผลิตระหว่างทางสบายๆ

ยิ่งมีคะแนนผลิตมากเท่าไหร่ ก็สามารถสร้างซอมบี้มากเท่านั้น ย่อมดีอย่างแน่นอน

มีซอมบี้สองสามตัวบนถนนสายนี้ รวมถึงสมุนซอมบี้ของ โจวเฉียง บางตัวที่ออกล่าซอมบี้ด้วยอาวุธต่างๆ ในมือ

ด้วยความพยายามของพวกเขา ทำให้ได้รับคะแนนการผลิตอย่างต่อเนื่อง

ในที่ห่างไกลมากยิ่งขึ้น

ตัวอย่างเช่น ที่ทางเข้าหลักของเมือง โจวเฉียง ได้ส่งซอมบี้ตัวเล็ก ๆ ไปแฝงตัว

พวกเขาเป็นหน่วยสอดแนม ป้องกันไม่ให้ผู้รอดชีวิตเข้ามา

ผู้รอดชีวิตไม่เคยคิดว่าจะมีใครในโลกนี้ที่มีระบบการผลิตซอมบี้ สามารถผลิตซอมบี้และออกคำสั่งได้

อีกอย่างพวกเขาไม่สนใจซอมบี้ตัวเล็กๆ

พวกเขาไม่รู้ว่าหากพวกเขาปรากฏตัว ซอมบี้ตัวเล็กจะรายงานทันที

ด้วยหน่วยสอดแนมเหล่านี้ โจวเฉียง มั่นใจได้ว่าเขาจะรู้ทันทีที่ผู้รอดชีวิตปรากฏตัว

เมื่อพวกเขาปรากฏตัว โจวเฉียง จะให้สมุนซอมบี้ซ่อนตัวก่อน

มิฉะนั้น กลุ่มซอมบี้ถืออาวุธกำลังสับซอมบี้ตัวอื่น เมื่อผู้รอดชีวิตเห็น จะเป็นฉากที่ไม่สามารถอธิบายได้

ผู้รอดชีวิตคงจะมึนงง

ตอนนี้ความแข็งแกร่งของ โจวเฉียง ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะปะทะกับผู้รอดชีวิต

ในการต่อสู้แบบไม่รู้จบแบบนี้ บางครั้งสมุนซอมบี้ก็ถูกฆ่าตาย แต่การสูญเสียแบบนี้ก็อยู่ในขอบเขตที่ โจวเฉียง ทนได้

โจวเฉียง ควบคุมแมมมอธมาถึงทางแยก

โจวเฉียง มองไปที่ป้ายบอกทาง และแมมมอธก็เลี้ยวขวาเข้าถนนอีกสายหนึ่งที่เรียกว่าถนน ออสมันตัส

มีซอมบี้มากมายที่นี่

การปรากฏตัวของแมมมอธไม่ได้ทำให้ซอมบี้ที่นี่ตื่นตระหนก

“มีแมมมอธสามตัวและสวิฟต์สองตัว”

โจวเฉียงเพียงมองแวบเดียวก็ยืนยันสถานการณ์ที่นี่

นั่นคือสิ่งที่เขาเห็น

มีซอมบี้กลายพันธุ์ระดับสองไม่กี่ตัวในบริเวณนี้

การกลายพันธุ์ของซอมบี้เป็นเรื่องแปลก ยิ่งพื้นที่มีประชากรหนาแน่นมาก อัตราการกลายพันธุ์ก็จะยิ่งสูงขึ้น และซอมบี้ระดับสูงก็จะยิ่งปรากฏตัวได้ง่ายขึ้น

โจวเฉียง มาในวันนี้เพื่อหาเงินไม่ใช่เพื่อต่อสู้

แมมมอธทั้งสามไม่ใช่เป้าหมายของ โจวเฉียง

ครั้งต่อไปที่เขามา มันอาจจะถึงเวลาที่จะต่อสู้กับพวกเขา

เขาสงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเดินตามหลังพวกเขาและเอาขวานฟาดพวกเขา

พลังของแมมมอธน่าจะมากพอที่จะทุบหัวพวกมันใช่ไหม?

เป้าหมายของ โจวเฉียง ยังคงเป็นร้านขายทอง

นี่เป็นสถานที่ทำเงินที่ง่ายและสะดวกที่สุด

เหมือนธนาคาร.

ห้องนิรภัยของมันจะต้องมีทองคำ แต่การบุกเข้าไปนั้นค่อนข้างลำบาก

แม้แต่การใช้ความรุนแรงก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก

ธนบัตรในวันโลกาวินาศกลายเป็นกองเศษกระดาษที่ไร้ประโยชน์

โลกปัจจุบัน และ โลกหายนะ เป็นสองโลกที่แยกจากกันซึ่งธนบัตรไม่เป็นที่รู้จักร่วมกัน

ที่ตั้งร้านทองต้องอยู่ในย่านที่มีคนพลุกพล่าน

มีซอมบี้จำนวนมากที่นี่ยังบ่งบอกว่าก่อนวันสิ้นโลกมีประชากรจำนวนมาก

ตามที่คาดไว้ โจวเฉียง เห็นห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่

ห้างสรรพสินค้า เจี่ยเจี่ยเย่

และล็อบบี้ชั้นหนึ่งก็กว้างขวางมาก มีร้านเครื่องประดับหลายแบรนด์ที่นี่

แมมมอธควงขวานไฟ เดินไปที่ ห้างสรรพสินค้า เจี่ยเจี่ยเย่

มีซอมบี้สองสามตัวเดินไปมา

แม้แต่ในห้างสรรพสินค้าก็มีซอมบี้จำนวนมาก

ทั้งเมืองไม่มีไฟฟ้าใช้

ส่งผลให้บริเวณชั้น 1 ใกล้ทางเข้าห้างมีแสงสว่างเพียงพอ ส่วนบริเวณลึกลงไปมืดมาก

หากเป็นผู้รอดชีวิตคนอื่นๆ พวกเขาจะไม่กล้าเข้าไปง่ายๆ อย่างแน่นอน

แต่ โจวเฉียง แตกต่างออกไป

ตอนนี้เขากำลังควบคุมร่างอวตารแมมมอธซึ่งเป็นซอมบี้

การเข้าและออกจากที่นี่ไม่มีสิ่งกีดขวาง

แมมมอธบุกเข้ามา

ประตูกระจกบานใหญ่ของห้างแตกไปแล้ว กระจกแตกกระจายทั่วพื้น

แมมมอธเหยียบมันด้วยเท้าเปล่า ส่งเสียงกระจกแตก

เศษแก้วบางส่วนทิ่มแทงเท้าของแมมมอธ แต่โจว เฉียงไม่รู้สึกอะไรเลย

เสียงเหล่านี้ดึงดูดความสนใจของซอมบี้สองสามตัวที่อยู่ใกล้ทางเข้า

พวกเขาล้อมรอบแมมมอธ

“รนหาที่ตาย”

โจวเฉียง หัวเราะเยาะ

เขายกขวานเพลิงขึ้นและจัดการกับพวกมันอย่างรวดเร็ว

ใช้ประโยชน์จากแสงจากทางเข้า โจวเฉียงสามารถเห็นได้ว่ามีเคาน์เตอร์ค่อนข้างน้อยที่นี่

เคาน์เตอร์บางส่วนแตกหักในขณะที่บางส่วนไม่บุบสลาย

โจวเฉียงควบคุมแมมมอธให้เดินไปที่เคาน์เตอร์ที่ไม่บุบสลายและทุบมันด้วยมือของเขา

“ปัง!”

ในสถานที่เงียบและว่างเปล่านี้ เสียงก็ดังขึ้นทันที

เช่นเดียวกับการเจาะรังของแตน พื้นที่โดยรอบเต็มไปด้วยเสียงขู่ฟ่อของซอมบี้

ในความมืด ซอมบี้นับไม่ถ้วนปรากฏตัวขึ้น

ซอมบี้เหล่านี้รวมถึงลูกค้า พนักงานขายหญิง และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย

พวกเขาทั้งหมดรวมตัวกันรอบ ๆ แมมมอธ

โจวเฉียง ใช้มืออีกข้างของ แมมมอธหยิบเครื่องประดับจำนวนหนึ่งแล้วยัดใส่กระเป๋าที่ห้อยอยู่บนหน้าอกของมัน

ความรู้สึกตอนนี้มันน่าตื่นเต้นเกินไป

ความมืด

ความเงียบ.

ซอมบี้

ทุบตู้ทอง.

การผสมผสานเหล่านี้ทำให้อะดรีนาลีนของผู้คนพลุ่งพล่าน

ประสบการณ์ที่ไม่เคยมีมาก่อนทำให้ โจวเฉียง รู้สึกตื่นเต้น

หลังจากเคลียร์เคาน์เตอร์หนึ่งแล้ว มีเครื่องประดับมูลค่าอย่างน้อยหลายแสนหยวน

แต่นี่ไม่เพียงพอที่จะทำให้ โจวเฉียง พอใจ

เมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้ โจวเฉียง ไม่ใช่มือใหม่ในโลกหายนะอีกต่อไป

แมมมอธเดินเข้ามาใกล้อีกเคาน์เตอร์หนึ่ง

แมมมอธเหวี่ยงขวานไฟอย่างไม่ตั้งใจ ทุบหัวซอมบี้ที่รวมตัวกันรอบๆ

ความแข็งแกร่งและขนาดของแมมมอธ ต่อหน้าซอมบี้เหล่านี้เหมือนสิงโต และซอมบี้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องดิ้นรนอย่างไร

“แกร็ก!”

เสียงกระดูกหัก.

อดีตสาวขายทองรูปพรรณสวมชุดอาชีพสวมถุงน่องสีดำหน้าตาสะสวย

น่าเสียดายที่ตอนนี้หัวของเธอถูกขวานไฟทุบ

ร่างของเธอเซไปข้างหน้าสองสามก้าวก่อนที่จะคุกเข่าลงและล้มลงไปข้างหน้า

ถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่ โจวเฉียงคงรู้สึกสงสาร

แต่ตอนนี้เธอกลายเป็นซอมบี้

โจวเฉียง ไม่มีความเมตตา

หลังจากจัดการกับซอมบี้ที่นี่อย่างรวดเร็ว ขวานไฟก็ถูกเหวี่ยงอย่างไม่ตั้งใจ ทุบเคาน์เตอร์อีกอัน

เครื่องประดับทองจำนวนมากเข้าไปในกระเป๋าของ โจวเฉียง

ขนาดที่นี่ไม่เล็ก หลังจากเคลียร์เคาน์เตอร์ทั้งหมดแล้ว โจวเฉียงประเมินว่ามีเครื่องประดับมูลค่าอย่างน้อยยี่สิบล้านชิ้น

ถึงจะลดราคาตอนขายสิบล้านก็ไม่น่ามีปัญหา

ตอนแรกใช้กระเป๋า

แต่ต่อมามีเครื่องประดับทอง แหวนเพชรต่างๆ และเครื่องประดับเงินมากเกินไป

โจวเฉียง สามารถหาตะกร้าสินค้าได้จากซูเปอร์มาร์เก็ตในห้างสรรพสินค้าเท่านั้น

ตะกร้าสินค้าเต็มไปด้วยเครื่องประดับทองคำ

หลังจากเคลียร์ทุกอย่างแล้ว

โจวเฉียง ควบคุม แมมมอธให้เดินไปที่เคาน์เตอร์นาฬิกา

นาฬิกาที่นี่ไม่ใช่แบรนด์ใหญ่หรือสินค้าฟุ่มเฟือยอย่างแน่นอน

แต่มีนาฬิกาไม่กี่เรือนที่มีมูลค่าหลายหมื่นหยวน

“การขายสิ่งเหล่านี้จะไม่ง่าย”

คนธรรมดาจะคิดว่าพวกมันเป็นของปลอม

และนักสะสมตัวจริงจะไม่สนใจนาฬิกามูลค่าหลายหมื่นหยวน

ด้วยเหตุนี้ ไม่ว่านาฬิกาที่นี่จะมีมูลค่าเท่าใด ทองคำก็มีประโยชน์มากกว่า

แน่นอน นาฬิกาก็เป็นแหล่งรายได้ที่สำคัญเช่นกัน

แต่ต้องสร้างช่องทางการขายและมีคนช่วยขาย

สำหรับตอนนี้ นาฬิกาไม่ได้อยู่ในการพิจารณาของ โจวเฉียง

อย่างไรก็ตาม โจวเฉียงยังคงทุบตู้และหยิบนาฬิกาสองสามเรือนที่เขาชอบโยนใส่ตะกร้าสินค้า

จากกั้น โจวเฉียง นำทาง แมมมอธไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต

สถานที่นี้ไม่เคยมีผู้รอดชีวิตมาเยี่ยมชมและได้รับการอนุรักษ์ไว้อย่างดี มีชั้นวางสินค้ามากมายนับไม่ถ้วน

ตั้งแต่ของใช้ประจำวันไปจนถึงขนมขบเคี้ยว

นี่เป็นครั้งแรกของ โจวเฉียง ที่ซูเปอร์มาร์เก็ตหลังหายนะ

เขาหยิบถุงขนมออกจากชั้นวาง และโดยไม่ได้ตรวจสอบวันหมดอายุ เขาสามารถเห็นได้ว่ามันหมดอายุไปนานแล้วและเน่าเสียเพียงแค่เปิดมัน

อาหารที่มองเห็นได้เกือบทั้งหมดเสียไป

หลังจากนั้นก็เป็นเวลาหลายปีแล้วตั้งแต่วันสิ้นโลก และอาหารเหล่านี้ได้สัมผัสกับอากาศ

สิ่งของที่มีค่าที่สุดสำหรับผู้รอดชีวิตในซุปเปอร์มาร์เก็ตน่าจะเป็นน้ำและแอลกอฮอล์

รายการเหล่านี้ดูเหมือนจะไม่มีอายุการเก็บรักษา

ซูเปอร์มาร์เก็ตทั้งหมดในมือของผู้รอดชีวิตจะเป็นขุมสมบัติ

แต่ในสายตาของ โจวเฉียง มันไร้ค่า

โดยไม่ได้อยู่ที่นี่นานเกินไป โจวเฉียง ควบคุมแมมมอธ ไปที่รถเข็น เขาวางขวานไฟไว้บนรถเข็นช็อปปิ้ง หยิบรถเข็นช็อปปิ้งที่มีน้ำหนักมาก แล้วเดินออกไปจากห้างสรรพสินค้า