ระบบสร้างซอมบี้ - บทที่ 15: ซอมบี้ 40 ตัวต่อสู้อย่างที่บ้าคลั่ง

บทที่ 15: ซอมบี้ 40 ตัวต่อสู้อย่างที่บ้าคลั่ง

การต่อสู้ระหว่างผู้รอดชีวิตและตัวคำรามดึงดูดซอมบี้จำนวนมาก

ละแวกนั้นไม่เพียงแต่แน่นขนัด แต่ถนนด้านนอกก็แน่นขนัดเช่นกัน

ซอมบี้บางตัวเข้ามาใกล้จากที่อื่นด้วยซ้ำ

“เอาล่ะ ฉันทำได้แค่แกล้งตายต่อไป” โจว เฉียงไม่กล้าสั่งให้ซอมบี้เคลื่อนที่ไปรอบๆ เพราะมีซอมบี้กลายพันธุ์ไม่กี่ตัวที่นี่ ใครจะรู้ว่าพวกเขาจะมีปฏิกิริยาผิดปกติแบบใดต่อซอมบี้ที่เขาสร้างขึ้น

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

รอบข้างกลับเข้าสู่ความเงียบ

เมื่อสูญเสียแหล่งที่มาของเสียง ซอมบี้ก็ค่อยๆ กลับสู่สภาพพเนจรอย่างไร้จุดหมายตามปกติ

ภายใต้การควบคุมของ โจวเฉียง ซอมบี้กล้ามโตก็ลุกขึ้นและดึงมีดสับออกมาจากพุ่มต้นไม้เขียวขจี

“หวือ!”

ด้วยการแกว่งมีด หัวของซอมบี้ก็ถูกตัดออก

ซอมบี้ตัวนี้รบกวน โจวเฉียง มาระยะหนึ่งแล้ว และเขาก็รำคาญมันมานานแล้ว

ภายใต้คำสั่งของ โจวเฉียง ซอมบี้ตัวอื่นๆ ก็หยิบมีดสับของพวกมันเช่นกัน

มีซอมบี้มากมายที่นี่ ทำให้ง่ายต่อการเริ่มฆ่า

ซอมบี้มากกว่าสิบตัวเคลื่อนตัวเข้าหากัน ทีละตัว จับซอมบี้อย่างไม่ทันตั้งตัวและโค่นพวกมันลง

เมื่อได้เห็นพลังของผู้รอดชีวิต ความรู้สึกของ โจวเฉียง วิกฤตยิ่งขึ้น

เขารู้ว่าโลกหายนะนี้ไม่เรียบง่าย แต่เขาไม่มีแนวคิดเกี่ยวกับมันในตอนแรก

แต่ตอนนี้เขาคิด

ความแข็งแกร่งของผู้รอดชีวิตและความน่ากลัวของซอมบี้ทำให้ โจวเฉียง ประเมินโลกนี้ใหม่

ตอนนี้ สิ่งที่ โจวเฉียง กระตือรือร้นที่จะทำมากที่สุดคือการสร้างแมมมอธและ สวิฟต์

มีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่เขาจะมีความปลอดภัยมากขึ้นในโลกหายนะใบนี้

ซอมบี้ธรรมดาอ่อนแอ และสิ่งที่ โจวเฉียง ทำได้คือชดเชยความอ่อนแอด้วยปริมาณ

หากเขาต้องการที่จะเพิ่มความแข็งแกร่งอย่างบ้าคลั่ง เขาต้องการคะแนนการสร้างที่เพียงพอ

โจวเฉียงควบคุมซอมบี้กล้ามโตอย่างจริงจัง

ตอนนี้มันเหมือนกับการยกระดับ ตราบใดที่เขามีความมุ่งมั่น เขาจะได้รับคะแนนการสร้างที่เพียงพอ

…

สองชั่วโมงผ่านไปในพริบตา

บริเวณใกล้เคียงเต็มไปด้วยศพซอมบี้

【คุณได้รับ 1 คะแนนการผลิต!】

เมื่อได้ยินคำสั่ง โจวเฉียงตรวจสอบคะแนนการผลิตของเขาซึ่งมีถึง 330 คะแนน

ซอมบี้ในละแวกนั้นถูกกำจัดไปเกือบหมดแล้ว

หลังจากสับอยู่นาน มีดสับก็ค่อนข้างทื่อและมีรอยบาก

โจวเฉียง มองไปรอบ ๆ และเห็นซอมบี้กระจัดกระจายอยู่สองสามตัวที่เหลืออยู่

ด้วยคะแนนการสร้างเหล่านี้ เมื่อเขาสร้างซอมบี้มากขึ้น โจวเฉียงจะมีซอมบี้เกือบหกสิบตัวภายใต้การควบคุมของเขา

ความแข็งแกร่งของเขาจะเติบโตต่อไป

ไม่ไกล

ซอมบี้ที่สร้างขึ้นถือมีดบาง ๆ ฟันซอมบี้ตัวอื่น

อย่างไรก็ตาม มันไม่ตาย

ซอมบี้ที่สร้างขึ้นยังคงแกว่งมือไปมา และหลังจากสับอีกสองสามครั้ง ในที่สุดมันก็ทุบหัวของซอมบี้

【คุณได้รับชิ้นส่วนความสามารถพิเศษ!】

เสียงเตือนดังขึ้น

โจวเฉียงพอใจมาก

เขาไม่ได้คาดหวังว่าชิ้นส่วนความสามารถพิเศษที่สองจะปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ตอนนี้เขาได้ฆ่าซอมบี้ไปแล้วกว่า 300 ตัว และตามโอกาสแล้ว ชิ้นส่วนควรจะหล่นลงมา

โจวเฉียง ควบคุมซอมบี้ที่มีกล้ามเนื้อ เดินเข้าไปหาซอมบี้ที่มีชิ้นส่วนปรากฏขึ้น

ดูเหมือนชายวัยกลางคน

ไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับมัน

เมื่อพิจารณาจากเสื้อผ้า มันยากที่จะบอกได้ว่าคนๆ นั้นทำงานประเภทไหน

ไม่น่าจะสรุปกฎของชิ้นส่วนที่ดรอปจากซอมบี้ตัวนี้ได้

ตามทฤษฎีแล้ว ผู้คนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่นี้ไม่ควรมีความสามารถระดับสูง

ผู้ที่มีความสามารถระดับสูงสุดจะอาศัยอยู่ในวิลล่าหรือแฟลตขนาดใหญ่ในใจกลางเมือง

นี่คือพื้นที่ชานเมือง จะมีสถานะและตัวตนแบบใด

แน่นอน เป็นไปได้ว่าซอมบี้หลงทางมาที่นี่จากที่อื่น

เมื่อไม่เห็นประโยชน์ใดๆ โจว เฉียง จึงไม่ใส่ใจที่จะตรวจสอบเพิ่มเติม

สิ่งที่เขาต้องทำคือฆ่า

หลังจากฆ่ามาทั้งวัน โจวเฉียง ก็ค่อนข้างมึนงง

ซอมบี้ที่สร้างขึ้นสามารถปฏิบัติตามคำสั่งง่ายๆ และปฏิบัติตามคำสั่งได้

ประสิทธิภาพของพวกมันไม่สูงเท่ากับซอมบี้กล้ามโตที่ควบคุมโดย โจวเฉียง

แต่ถ้าจำนวนของพวกเขามากพอ ประสิทธิภาพของพวกเขาจะเหนือกว่า โจวเฉียง มาก

แน่นอนว่าอวาตาร์ซอมบี้ที่ควบคุมโดย โจวเฉียง จะไม่สูญเสียใดๆ

อย่างไรก็ตาม ซอมบี้ที่ทำตามคำสั่งเพียงอย่างเดียวจะต้องสูญเสียอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“ตราบใดที่ฉันได้คะแนนการสร้างมากกว่าที่ฉันเสียไป ฉันก็จะแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น” โจว เฉียง ออกคำสั่งโจมตีซอมบี้เหล่านี้อย่างเสรี และนำสติของเขากลับคืนสู่ร่างของเขาเอง

ภายในอาคารพักอาศัย.

โจวเฉียง ลุกขึ้นจากเตียงและส่ายหัว

การควบคุมอวาตาร์ซอมบี้เป็นเวลานานรู้สึกเหมือนเล่นเกม AR ซึ่งค่อนข้างเหนื่อยทางจิตใจ

โจวเฉียงยุ่งเกือบทั้งวัน หิวจนท้องติดหลัง

เขาหยิบกระป๋องเนื้อและน้ำหนึ่งขวดออกมาแล้วกินมันทีละคำ

ตอนแรกเขาต้องการจะต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปสักถ้วยแต่กลิ่นของบะหมี่สามารถแพร่กระจายไปไกลถึง 100 เมตรได้อย่างง่ายดาย และโจวเฉียงก็กลัวอย่างแท้จริงว่าจะสร้างปัญหาโดยไม่จำเป็น

เมื่อรู้สึกอิ่ม โจวเชียงหยิบบุหรี่ออกมาจุด

เขาเป่าวงแหวนควันและมองไปข้างนอก

ในขณะนี้ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว

อีกวันกำลังจะผ่านไป

โดยสรุป กำไรในวันนี้มหาศาลอย่างไม่ต้องสงสัย

การปรากฏตัวของชิ้นส่วนความสามารถพิเศษทำให้ โจวเฉียง มีแรงจูงใจอย่างเต็มที่

ตราบใดที่เขาสามารถสร้างซอมบี้ที่มีพรสวรรค์พิเศษได้ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม โจวเฉียง จะนำมันมาสู่โลกสมัยใหม่

ในวันโลกาวินาศ ประโยชน์ของมันจะไม่ต่างจากซอมบี้ทั่วไป

“พรุ่งนี้ฉันจะฆ่าซอมบี้อีกวัน”

“มะรืนนี้ฉันจะหาเงิน”

คะแนนการสร้างและเงินต้องไล่ตามทั้งคู่

การมีอยู่ของคุณสมบัติในชีวิตจริงนั้นเป็นหลุมดำกินทองคำอย่างแน่นอน

เมื่อท้องฟ้ามืดลง

ในความมืดมิดของค่ำคืน ซอมบี้ดูเหมือนจะดุร้ายและแข็งแกร่งขึ้น

โจวเฉียง ไม่ได้ยุติคำสั่งเพียงเพราะว่าเริ่มมืดแล้ว

ซอมบี้กลับเพิกเฉยต่อค่ำคืนนี้และเดินหน้าฆ่าเหมือนหุ่นยนต์ และได้รับคะแนนการสร้างสำหรับ โจวเฉียง

พวกมันไม่ต่างจากหุ่นยนต์ ไม่เคยรู้จักความเหนื่อยล้า

สำหรับการสูญเสียของพวกเขา โจวเฉียง ไม่สนใจ

การสูญเสียเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ถ้าเขารู้สึกเสียใจกับการสูญเสียซอมบี้ 10,000 คะแนน เขาจะร้องไห้เมื่อสูญเสียซอมบี้มูลค่าหลายแสนหรือล้านคะแนนในอนาคตหรือไม่?

ภายใต้แสงจันทร์จางๆ โจวเฉียงเดินไปที่ล็อบบี้ของอาคารที่พักอาศัย

ตอนนี้คะแนนการสร้างของ โจวเฉียง ถึง 400 แล้ว

“สร้างซอมบี้ 40 ตัว”

โจวเฉียง เปิดระบบสร้างซอมบี้และออกคำสั่ง

อนุภาคแสงปรากฏขึ้นอีกครั้ง คราวนี้รวมตัวกันเป็นซอมบี้สี่สิบตัว

แสงสว่างหายไปอย่างรวดเร็ว

ต่อจากนั้น ในคืนที่มืดมิด ซอมบี้อีกสี่สิบตัวจากหลากหลายอายุและเพศก็ปรากฏตัวขึ้น

พวกเขามีใบหน้าที่ดุร้าย แม้ว่า โจวเฉียง จะรู้ว่าพวกมันถูกสร้างขึ้นโดยเขาและไม่ได้คุกคามเขา แต่เขาก็ยังรู้สึกเย็นในใจ

การเผชิญหน้ากับใบหน้าที่น่าสะพรึงกลัวเหล่านี้ในความมืดนั้นต้องใช้ความกล้าหาญ

ไม่มีเวลาตรวจสอบระดับความเสียหายของซอมบี้กลุ่มนี้ โจวเฉียงสั่งให้พวกมันทั้งหมดยืนเงียบ ๆ ที่นี่ทันที เฝ้าประตูให้เขา

โจวเฉียง พบว่าจำนวนซอมบี้ที่เขาสร้างขึ้นมีถึง 72 ตัว

แม้ว่าจะไม่ถึงร้อย แต่ 72 ก็ค่อนข้างมากแล้ว

พรุ่งนี้ ตราบเท่าที่เขาถอนซอมบี้ที่สร้างขึ้นใหม่ 40 ตัว คะแนนการสร้างจะเพิ่มขึ้นเร็วขึ้น

กลับห้อง.

โจวเฉียงมองออกไปข้างนอกเป็นอันดับแรก และหลังจากไม่เห็นสิ่งผิดปกติ เขาก็นอนลงบนเตียง

ในวันสิ้นโลก โจวเฉียง ไม่มีที่ไป

ในช่วงเวลานี้ เขาไม่สามารถกลับไปยังโลกสมัยใหม่ได้ เนื่องจากระยะเวลาสามวันบังคับยังไม่ผ่านไปแม้แต่วันเดียว

ความมืดของกลางคืนทำให้ โจวเฉียง รู้สึกขาดความปลอดภัย

“ปลดล็อกแมมมอธและสวิฟต์”

“หาที่อยู่อาศัยที่ปลอดภัยกว่านี้”

โจวเฉียง ต้องการทำงานทั้งสองนี้ให้สำเร็จภายในสองวันถัดไป