ระบบราชันแมลงจิ๋วแต่แจ๋ว - บทที่ 170 ดาบหัก ราชาหนูปรากฏ ทุกคนสู้สุดชีวิต(ฟรี)
- หน้าแรก
- ระบบราชันแมลงจิ๋วแต่แจ๋ว
- บทที่ 170 ดาบหัก ราชาหนูปรากฏ ทุกคนสู้สุดชีวิต(ฟรี)
บทที่ 170 ดาบหัก ราชาหนูปรากฏ ทุกคนสู้สุดชีวิต(ฟรี)
ความเปลี่ยนแปลงของรอยแยกมิตินี้ถูกรับรู้โดยเฒ่าอันที่แม่น้ำเจียงเฉิง
ในใจรู้สึกไม่ดีทันที
แต่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็รู้สึกถึงพลังที่ส่งมาจากอีกฝั่งแรงขึ้นเรื่อยๆ พลังของเขาไม่อาจต้านทานได้เลย
ทุ่มเทพลังทั้งหมด ส่งเข้าไปในดาบยาว พยายามดึงออกจากมือนั้น แต่ไม่อาจขยับกรงเล็บนั้นแม้แต่น้อย
ต่อมา ดาบยาวนั้นเผยเสียงร่ำไห้ เฒ่าอันรู้สึกเจ็บปวดในใจ
“โครม!”
ในสายตาอันตกตะลึงของทุกคน ดาบยาวพลันแตกกระจาย
กลายเป็นเศษชิ้นส่วนนับไม่ถ้วนพุ่งไปทั่วทุกทิศทาง
ดาบถูกทำลาย!
“พรวด!”
เฒ่าอันพ่นเลือดออกมาคำหนึ่ง และเมื่อไม่มีดาบยาว ราวกับถูกโจมตีอย่างรุนแรง ภายใต้พลังมหาศาลสองสาย ถูกซัดกระเด็นออกไปโดยตรง
ดาบพัง เฒ่าอันบาดเจ็บ!
“เฒ่าอัน!”
ทุกคนร้องด้วยความตกใจ แต่สถานการณ์เร่งด่วน ไม่มีเวลาให้พวกเขาตั้งตัว รอยแยกมิตินั้นเกิดความผิดปกติอีกครั้ง
ในมิติลึกลับด้านหลังรอยแยกมิติ หนูปีศาจทั้งหมดระเบิดตัวเองแล้ว ลมปราณเลือดอันไม่สิ้นสุดเต็มไปทั่ว
และราชาหนูก็รู้สึกได้ ในใจดีใจมาก
ความรู้สึกที่ทรงพลังนี้ช่างวิเศษจริงๆ
มนุษย์ผู้นั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน และกรงเล็บที่ผสานกับกระดูกลึกลับสามารถแทรกแซงรอยแยกมิติได้
นี่คือฟ้าไม่ประสงค์ให้มันตาย!
หันไปมองลมปราณเลือดอันไม่สิ้นสุดนั้น ในใจรู้สึกเสียดายอยู่บ้าง หากรู้เช่นนี้ก่อน ก็ควรให้พวกมันระเบิดตัวเองแต่เนิ่นๆ แล้ว
โอกาสหายากเช่นนี้ หากไม่ออกไปตอนนี้ ก็จะออกไปไม่ได้อย่างสิ้นเชิง
ลมปราณเลือดนั้น มันไม่มีเวลาดูดซึมแล้ว
คำรามเสียงดังอย่างรุนแรง สละลมปราณเลือดที่ทำให้พลังของมันเพิ่มขึ้นมาก แล้วพุ่งเข้าไปในรอยแยกมิติ
เนื่องจากความผิดปกติของกรงเล็บ รอยแยกมิติไม่ได้ถล่มทลาย
แม้ว่ากระแสมิติวุ่นวายจะทำให้มันบาดเจ็บไม่น้อย แต่ก็ประสบความสำเร็จ ราชาหนูข้ามมิติมาแล้ว
“โฮก!”
เสียงคำรามอันน่าสะพรึงกลัวดังขึ้นที่แม่น้ำเจียงเฉิง ผู้คนมากมายรู้สึกหวาดกลัว และเสียงคำรามอันน่าสะพรึงกลัวนี้ไม่เพียงดังที่แม่น้ำเจียงเฉิง แต่ยังแพร่กระจายไปไกลกว่านั้น
และอานุภาพอันน่าสะพรึงกลัวระเบิดออกมา ราวกับเห็ดขนาดใหญ่ กดดันทุกสิ่ง
ราชาหนูผู้ทรงพลังมาถึงโลกมนุษย์แล้ว
และผู้คนที่อยู่ที่รอยแยกมิติก่อนหน้านี้ ก็ถูกอานุภาพอันทรงพลังนี้ซัดกระเด็นออกไปทั้งหมด ได้รับบาดเจ็บไม่เบา
นี่เป็นเพียงแรงกดดันจากอานุภาพ ยังไม่ได้ลงมือ ทุกคนก็พ่ายแพ้แล้ว
รอยแยกมิติด้านหลัง เมื่อราชาหนูมาถึง ร่องรอยสุดท้ายที่หลงเหลืออยู่ในโลกนี้ก็หายไป เริ่มถล่มทลาย จนกระทั่งหายไป
มิติลึกลับนั้นก็หายไปอย่างสิ้นเชิง ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะเปิดอีกครั้ง และก่อให้เกิดการต่อสู้อีกครั้ง
“ทำไมถึงแข็งแกร่งขนาดนี้!”
ผู้ทรงพลังระดับมหาปรมาจารย์คนหนึ่งนอนอยู่บนพื้น กุมหน้าอก การโจมตีเมื่อครู่ทำให้ปอดและอวัยวะภายในบาดเจ็บ ทำให้เขาสูญเสียพลังการต่อสู้ไปกว่าครึ่ง
พวกเขาหลายคนขนาดนี้ ยังต้านทานไม่ได้!
“มนุษย์ พวกเจ้าพร้อมสำหรับการมาของข้าหรือยัง?”
เสียงของราชาหนูอันน่าสะพรึงกลัวราวกับดังมาจากนรกอเวจี แฝงด้วยความเย็นชาอันไร้ขอบเขต และเมื่อได้ยินราชาหนูเอ่ยปาก ผู้คนที่ล้มลงสายตาเริ่มเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
“มัน…มันสามารถพูดภาษามนุษย์ได้!”
“ภาษาของพวกเจ้ามนุษย์ยากขนาดนั้นหรือ?”
ราชาหนูยื่นกรงเล็บที่เต็มไปด้วยเกล็ดของสิ่งมีชีวิตที่ไม่รู้จัก อีกกรงเล็บหนึ่งค่อยๆ ลูบเกล็ดบนนั้น รู้สึกถึงกลิ่นอายอันทรงพลัง
พลันฟาดลงมา ทำให้ผู้ทรงพลังระดับปรมาจารย์คนหนึ่งที่บาดเจ็บล้มลงยังไม่ได้ลุกขึ้นกลายเป็นเนื้อบด
เขาแม้แต่ตั้งตัวยังไม่ทัน สติก็หายไปแล้ว
“มนุษย์ ช่างต่ำต้อยและหยิ่งยโส!”
“หมกมุ่นอยู่ในโลกของตัวเองตลอดกาล ไม่กล้าเผชิญหน้ากับโลกทั้งใบ”
ราชาหนูพูดพลางฟาดอีกครั้ง
ผู้ทรงพลังระดับมหาปรมาจารย์คนหนึ่งล้มตาย
แม่น้ำที่ไหลย้อนกลับด้านหลัง ร่างอันน่าสะพรึงกลัวเดินอย่างช้าๆ บนร่องแม่น้ำ ภาพอันน่ากลัวนี้จะติดตรึงอยู่ในใจของทุกคนตลอดไป
“ไม่!”
บางคนคำรามด้วยความโกรธพลางลุกขึ้น ระเบิดพลังทั้งหมดของตนพุ่งเข้าฆ่าราชาหนู
ในชั่วขณะนั้น การโจมตีมาถึงราชาหนูจากทั้งสี่ทิศ
“ข้าพูดไม่ผิด พวกเจ้ามนุษย์มักจะดื้อรั้นไม่เปลี่ยนแปลง!”
“พวกเจ้าคิดว่า ยังขัดขวางข้าได้อีกหรือ?”
ราชาหนูพูดอย่างไม่แยแส แต่สี่คนที่พุ่งเข้ามากลางอากาศมองหน้ากัน ในสายตาต่างฝ่ายต่างเห็นความตั้งใจจะตายของอีกฝ่าย
“จะขัดขวางได้หรือไม่ ต้องลองดูถึงจะรู้”
“เมืองเจียงไห่ ไม่อนุญาตให้เจ้าอาละวาด!”
หนึ่งในนั้นคำรามพูด มือข้างหนึ่งหายไปแล้ว ที่แท้ก็คือมหาปรมาจารย์วัยกลางคนที่เชิญเถาอี้ก่อนหน้านี้!
“ตายซะ!”
สี่คนมาถึงข้างกายราชาหนู และเมื่อเผชิญหน้ากับสี่คน ราชาหนูไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย ในสายตาของมัน ผู้ที่ต่ำกว่านักรบผู้ทรงพลังที่คอยปกป้องเมือง ล้วนเป็นเพียงมด
ฟาดมือโต้กลับ
แต่สี่คนคำรามเสียงดัง!
“สู้!”
ในขณะเดียวกัน ในใจพูดเบาๆ
“เฒ่าอัน ขึ้นอยู่กับท่านแล้ว!”
สี่คนพูดจบ ยิ้มเล็กน้อย ทิ้งรอยยิ้มสุดท้ายในโลกนี้ไว้ จากนั้นกลิ่นอายอันทรงพลังสี่สายก็ระเบิดออกมา
ทุกคนกำลังทนความเจ็บปวดมหาศาล กลิ่นอาย ลมปราณเลือด พลัง ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังไหลย้อน!
“โครม!”
ข้างกายราชาหนู สี่คนพลันระเบิดออก พลังอันทรงพลังปรากฏขึ้นในทันที
ครอบคลุมราชาหนูอย่างสิ้นเชิง
สี่คนนั้น เดิมทีก็ไม่คิดที่จะรอดชีวิต พวกเขารู้ว่า การโจมตีธรรมดาไม่อาจเข้าถึงราชาหนูได้เลย มีเพียงการระเบิดตัวเองนี้ จึงจะมีโอกาสหนึ่งในล้าน
และมหาปรมาจารย์วัยกลางคนที่พูดซ้ำๆ ว่า พยายามรอดชีวิต สุดท้ายก็ผิดคำพูด ล้มลงที่นี่
“หากรอดชีวิตได้ จะไปไหว้หลุมศพเจ้า!”
เถาอี้ที่เห็นภาพนี้พูดพึมพำ
สี่คนสละชีวิต ระเบิดตัวเอง เพียงเพื่อให้โอกาสกับเฒ่าอัน
พวกเขาต้องไม่ให้ราชาหนูออกไปจากที่นี่ ตอนนี้เมืองเจียงไห่ถูกโจมตีทั้งด้านหน้าและด้านหลัง นักรบผู้ทรงพลังที่คอยปกป้องเมืองก็กำลังต้านศัตรู ในเมืองแทบไม่มีพลังที่จะโต้กลับ
หากปล่อยให้ราชาหนูเข้าไปในเมือง ผลที่ตามมาจะไม่อาจคาดเดาได้ ประชาชนนับหมื่นจะเสียชีวิต
ไม่ว่าอย่างไร ก็ต้องขัดขวางมันไว้ที่นี่!
“บัดซบ!”
“ไม่คิดว่ามนุษย์ต่ำต้อยราวกับมดจะกล้าทำให้ข้าบาดเจ็บ!”
ราชาหนูคำรามด้วยความโกรธ มันไม่คิดว่ามนุษย์จะใช้วิธีระเบิดตัวเองเพื่อขัดขวางมัน ในความประมาท ถึงกับถูกทำให้บาดเจ็บ
และเมื่อไม่มีลมปราณเลือดอันไม่สิ้นสุดหล่อเลี้ยง ความเร็วในการฟื้นฟูร่างกายก็ลดลงอย่างมาก
และบาดแผลนี้ยังเชื่อมโยงกับบาดแผลที่ถูกกระแสมิติวุ่นวายตัดก่อนหน้านี้ ในทันใดนั้น กลิ่นอายก็ปรากฏความอ่อนแอเล็กน้อย
“ข้าจะไม่ให้โอกาสพวกเจ้าอีกแล้ว!”
ราชาหนูคำรามด้วยความโกรธ
แต่เพิ่งพูดจบ รอบตัวก็มีสี่คนกระโดดขึ้น พุ่งเข้าโจมตีราชาหนูอีกครั้ง ในนั้นมีผู้ทรงพลังระดับปรมาจารย์คนหนึ่ง เป็นสิ่งมีชีวิตที่ฟางฟานเลี้ยงไว้
“สู้!”
เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง
สี่คนระเบิดตัวเองข้างกายราชาหนู พลังอันทรงพลังถาโถมเข้ามา แม้จะไม่อาจขัดขวางราชาหนูได้ แต่ก็สามารถถ่วงเวลา ต่อเวลาให้ได้อีกเล็กน้อย
“บัดซบ!”
ราชาหนูเพิ่งจะโต้กลับ แต่ก็ถูกพลังอันทรงพลังนี้ซัดอีก แม้จะไม่อาจสร้างความเสียหายให้มันมากนัก แต่ก็ถูกถ่วงเวลา
ต่อมา มีอีกสี่คนกระโดดขึ้นอีก พุ่งเข้าหาราชาหนู
“พอแล้ว!”
“ไม่จำเป็นแล้ว!”
ทันใดนั้น เสียงโศกเศร้าดังขึ้น กลางอากาศ เฒ่าอันในตอนนี้น้ำ
ตาคลอ ทั้งคนกลายเป็นกลุ่มแสง
เขารู้ว่า คนเหล่านี้ทำเช่นนี้ ล้วนเพื่อต่อเวลาให้เขา
“วันนี้ แม้ข้าจะตายสลาย ก็ต้องขัดขวางเจ้าให้ได้!”
“จะไม่ให้เจ้าก้าวเข้าเมืองเจียงไห่แม้แต่ก้าวเดียว!”