ตอนที่ 38 แบ่งปันประสบการณ์
เมื่อพวกเขากลับมา พวกเขาพบว่า มุราซากิ และ ซาคุโมะ ก็กลับมาเช่นกัน
ทั้ง 2 คนได้รับบาดเจ็บสาหัส โดยเฉพาะ มุราซากิ ซึ่งถูกร่างแยกเงาของ ดันโซ อุ้มมา
เมื่อร่างแยกเงาของ ดันโซ เห็นร่างจริงของเขา เขาโค้งคำนับเล็กน้อยแล้วหายตัวไป ดันโซ ก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา
พวกเขาต่อสู้กับนินจาจากหมู่บ้านคิริงาคุเระเช่นเดียวกัน แต่พวกมันมีจำนวนมากกว่าจึงทำให้พวกเขาเสียเปรียบ
“พวกนายไปเจอศัตรูมาเหรอ?”
อาคาบาเนะ แค่ต้องการให้แน่ใจว่าพวกเขาได้ต่อสู้กับศัตรูกลุ่มเดียวกัน
“ใช่… กลุ่มนินจาจากหมู่บ้านคิริงาคุเระ… และพวกมันเป็นจูนิน.…”
ซาคุโมะ หอบหายใจอย่างหนักหน่วง
อาคาบาเนะ ไม่แปลกใจ เขาเพิ่งถูกนินจาที่มีโจนินเป็นผู้นำทีมทำการโจมตีมาเช่นกัน ถ้าไม่ใช่เพราะ ดันโซ เขาอาจจะไม่รอด
ในการเปรียบเทียบนินจาที่ ซาคุโมะ และ มุราซากิ พบเป็นเพียงจูนินเท่านั้นแต่ก็ถือว่าโชคร้ายเพราะพวกเขาเป็นแค่เกะนิน
“ทำแผลก่อน”
ดันโซ ยื่นยา 2 ขวดให้พวกเขา
อาคาบาเนะ มองเข้าไปใกล้ๆ และพบว่ายาเหล่านี้เหมาะสำหรับอาการบาดเจ็บของ มุราซากิ มากกว่า
สำหรับ ซาคุโมะ เขาได้รับบาดเจ็บไม่มาก และมันจะหายเป็นปกติหลังจากพักผ่อน
“เราจะเดินทางกลับ”
ใบหน้าของ ดันโซ เคร่งขรึม “นินจาระดับสูงปรากฏตัวแล้ว และเราต้องรายงานเรื่องนี้กลับไปที่หมู่บ้าน”
เขาเป็นเพียงหัวหน้าหน่วยลับไม่ใช่ โฮคาเงะ เมื่อมันเกิดปัญหาใหญ่ เขาไม่สามารถตัดสินใจอะไรโดยพลการได้
“ถ้างั้นเรารีบกลับกันเถอะ”
อาคาบาเนะ พูดด้วยความดีใจ
การกลับไปที่หมู่บ้านคือสิ่งที่เขารอคอย
“ฉันจะไปหาหัวหน้ากองคาราวานก่อนและจะทิ้งร่างแยกเงาไว้เพื่อนำทางพวกเธอ”
ดันโซ กล่าว
หากเป็นเพียงการจัดการกับโจรที่มาตั้งค่ายที่ชายแดน เขายังสามารถจัดการได้ แต่ตอนนี้มันบานปลายไปสู่ปัญหาที่ใหญ่กว่าระหว่าง โคโนฮะ และ คิริงาคุเระ
หากต้องการเข้าไปแทรกแซง โคโนฮะต้องดำเนินการอย่างรวดเร็วและจะต้องไม่เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว
ทันทีที่พูดจบ เขาก็เรียกร่างแยกเงาออกมา และ ดันโซ ก็หายตัวไปอย่างรวดเร็ว
“พักสักครู่แล้วค่อยเดินทางกลับโคโนฮะ”
อาคาบาเนะ นั่งลงบนก้อนหินแล้วเสริมว่า “ครั้งนี้ไม่ใช่ว่าฉันขี้เกียจ แต่พวกนายจำเป็นต้องพัก”
“อืม”
ซาคุโมะ พยักหน้าและนั่งลง
อาการบาดเจ็บของ มุราซากิ รุนแรงกว่าที่คาดไว้มาก เขาเคลื่อนไหวมากไม่ได้ไม่งั้นมันจะไม่เป็นผลดีต่อเขา
ร่างแยกเงาของ ดันโซ ไม่ได้ปรากฏตัว แต่ อาคาบาเนะ รู้สึกได้ว่าเขากำลังคุ้มครองพวกเขาอยู่อย่างลับๆ
“อาคาบาเนะ…นายได้เจอศัตรูที่อยู่ในระดับโจนินด้วยเหรอ?”
ซาคุโมะ ที่เงียบไปครู่หนึ่งแล้วเอ่ยถาม
“ใช่.”
อาคาบาเนะ พยักหน้า เขาเดาได้ว่า ซาคุโมะ กำลังจะถามอะไรและเขาก็ลังเลที่จะอธิบาย
“แล้วทำไม… นายไม่ได้รับบาดเจ็บเลย?”
ซาคุโมะ เริ่มอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นเรื่อยๆ
ทางฝั่งเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ อาคาบาเนะ กลับมาโดยไม่มีอาการบาดเจ็บใด ๆ ซึ่งทำให้เขารู้สึกแปลกใจ
“เราได้พบกับจูนินหลายคน และฉันก็จัดการฆ่าพวกมันด้วยภาพลวงตาแต่ทันใดนั้น โจนิน ก็ปรากฏตัวขึ้นและเกือบจะฆ่าฉัน…”
อาคาบาเนะ อธิบายรายละเอียด
โจนินทำการโจมตีเขาและเขาใช้คาถาสลับร่างหนีออกมา
จากนั้น ดันโซ ก็เข้ามาช่วยในช่วงเวลาพอเหมาะพอเจาะ
นั่นเป็นเหตุผลที่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ
อย่างไรก็ตาม ความจริงที่ว่าเขาสามารถฆ่าจูนินได้ทำให้ ซาคุโมะ และ มุราซากิ ตกใจ
จูนินหลายคนถูกฆ่าโดยภาพลวงตาเหรอ…?
เท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่แสดงให้เห็นว่า ดันโซ เชื่อมั่นในความสามารถของ อาคาบาเนะ ถึงไม่ได้ออกมาช่วยในตอนแรกจนกระทั่ง โจนิน ปรากฏตัวออกมาก็ตาม
ซาคุโมะ ถือดาบของเขาเอาไว้แน่นและในแววตาของเขาปรากฏแววไม่ยินยอมพร้อมใจ แม้เขาจะรู้ว่า อาคาบาเนะ ได้ปลุกขีดจำกัดทางสายเลือดมาแล้วก็ตาม แต่เขาก็ตระหนักได้ว่าช่องว่างของพวกเขาได้เพิ่มขึ้นมาอีกขั้นหนึ่งแล้ว
“โจนิน..แข็งแกร่งมากไหม”
ซาคุโมะ ถามขณะกำมือแน่น
เขาไม่ได้อิจฉา อาคาบาเนะ แต่เกลียดตัวเองที่อ่อนแอเกินไป
“จิตสังหารของมันน่ากลัวมาก แม้ว่าฉันจะอยู่ห่างจากมันไปสองสามร้อยเมตร แต่ดวงตาที่จ้องมองของมันยังคงทำให้ฉันหนาวสั่น”
อาคาบาเนะ พูดอย่างจริงจัง “พูดถึงเรื่องนี้ เรามีโอกาสน้อยที่จะตกเป็นเป้าหมายของพวกมันอีกในตอนนี้”
“แล้ว อาคาบาเนะ นายสามารถใช้ภาพลวงตาจัดการมันได้หรือไม่?”
มุราซากิ ถามขึ้นมา
พวกเขาต่างก็คาดหวังว่า อาคาบาเนะ จะสามารถใช้ภาพลวงตาจัดการโจนินได้
อย่างไรก็ตาม อาคาบาเนะ ส่ายหน้า
“ระดับโจนิน มันเกินขอบเขตของฉัน หากต้องการฆ่ามันเราต้องร่วมมือกัน”
การควบคุมประสาทสัมผัสทั้ง 5 ไม่ได้อยู่ยงคงกระพัน หากคู่ต่อสู้มีประสบการณ์มากกว่า พวกเขาสามารถทำลายภาพลวงตาได้
จากประสบการณ์การต่อสู้ในครั้งนี้ อาคาบาเนะ เดาว่าขีดจำกัดสูงสุดของภาพลวงตาของเขาสามารถทำให้ระดับโจนินบาดเจ็บได้ในระดับหนึ่ง แต่ไม่สามารถเอาชีวิตของมันได้
“แล้วทักษะดาบของฉันล่ะ? นายคิดว่าฉันสามารถจัดการกับ โจนิน ได้หรือไม่?”
ซาคุโมะ มีความสามารถในการต่อสู้ด้วยอาวุธโดดเด่นกว่า อาคาบาเนะ ทั้งหมดที่เขาต้องการคือโอกาสที่จะโจมตีศัตรูได้ 1 ครั้ง ในจุดตาย!
“ฉันคิดว่านายมีความสามารถนั้น ทุกคนมีข้อดีและข้อเสีย อย่าได้ประเมินตัวเองต่ำไปสหาย”
อาคาบาเนะ พยักหน้า
อาคาบาเนะ แค่บอกตามความจริงจากการวิเคราะห์ของเขา และนั่นจะทำให้เพื่อนร่วมทีมของเขามีความมั่นใจในความแข็งแกร่งของตนเอง
อย่างน้อยเขาก็ทำให้คิดอย่างนั้น
“แท้จริงแล้ว ถ้าฉันไม่ได้ มุราซากิ เอาตัวเข้าบังการโจมตีนั้นของศัตรูบางทีฉันอาจจะตายไปแล้วก็ได้”
ซาคุโมะ พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยอารมณ์พลุกพล่านจากนั้นก็กล่าวขอบคุณ
“ฉันต้องขอบใจนายมาก มุราซากิ”
“ด้วยความยินดี.”
มุราซากิ พยักหน้ารับ
เขารู้ดีว่า อาคาบาเนะ และ ซาคุโมะ เก่งกว่าเขา
อาคาบาเนะ สามารถฆ่าจูนินได้หลายคน ซาคุโมะ มีทักษะดาบที่ยอดเยี่ยม แต่เขาสามารถเป็นได้แค่กระสอบทราย
ช่องว่างนั้นใหญ่เกินไป ใหญ่มากจนทำให้ มุราซากิ ท้อแท้ แต่เมื่อเขาได้ยินคำพูดของ อาคาบาเนะ มันทำให้เขามีกำลังใจมากขึ้น
“อาคาบาเนะ พูดถูกทุกคนมีข้อดีข้อเสีย และฉันยังพอจะมีประโยชน์อยู่บ้างและโชคดีที่ธาตุจักระของฉันคือธาตุไฟ”
มุราซากิ หัวเราะเบา ๆ จนบาดแผลเปิดออกและมันทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง
จักระธาตุไฟมีความสามารถในการโจมตีที่ทรงพลังซึ่งทำให้ มุราซากิ มีพลังโจมตีที่แข็งแกร่งและไม่ธรรมดา
“น่าเสียดายที่นายมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับอุจิวะ มิฉะนั้นหากนายได้เรียนรู้จากพวกเขา ความแข็งแกร่งของนายจะถูกยกระดับขึ้นได้”
เมื่อเห็นว่าอารมณ์ของ มุราซากิ ดีขึ้น อาคาบาเนะ ก็พูดถึงเรื่องนี้และเรื่องอื่นๆ
ผู้ใช้คาถาไฟที่แข็งแกร่งที่สุดของ โคโนฮะ ถูกครอบครองโดย ตระกูลอุจิวะ อย่างไม่ต้องสงสัย รวมถึง คาถาลูกไฟนกฟินิกซ์ ของ มุราซากิ นั้นก็เป็นคาถาที่มาจากตระกูลอุจิวะ
