ตอนที่ 30 ภารกิจแรก
“ดูเหมือนว่าฉันต้องฝึกฝนให้มากกว่านี้”
มุราซากิ ถอนหายใจเบาๆ
บทเรียนเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะบอกพวกเขาถึงระดับที่ต่างกัน และเห็นว่าครูของพวกเขาไม่เหมือนคนอื่น น่ากลัวและโหดเหี้ยมเป็นอย่างมาก
ซาคุโมะ พูดไม่ออก เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาสั่นเทา เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจกับความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา
“ฉันต้องกลับไปพักผ่อนและวาดรูปการ์ตูนต่อ..”
อาคาบาเนะ หาวและพูดออกมาเบาๆ
“พวกนาย 2 คน ไม่กลับไปพักผ่อนเหรอ?”
เพื่อนร่วมทีมทั้ง 2 คนของเขานิ่งเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง
คาถาแยกเงาพันร่างของ อาคาบาเนะ ไม่ใช่ความลับในโคโนฮะอีกต่อไป เพราะ โฮคาเงะ รุ่นที่ 3 ได้บอกทีมอื่นๆไว้ล่วงหน้าแล้ว
ไม่เพียงแต่คาถานินจาของเขาเท่านั้น แต่ร่างกายและจักระของเขาก็ยังแข็งแกร่งด้วย มิฉะนั้นแล้วเขาจะไม่สามารถทนต่อการใช้ร่างแยกเงาของเขาได้เป็นเวลานาน
แม้แต่ มุราซากิ และ ซาคุโมะ ก็ยังอดที่จะรู้สึกอิจฉาพรสวรรค์ของ อาคาบาเนะ ไม่ได้
………………..
บ้านของ อาคาบาเนะ
ร่างแยกเงาของ อาคาบาเนะ กำลังวาดการ์ตูนตอนที่ 7 ขณะที่อาคาบาเนะ นอนอยู่บนเตียงพร้อมกับหลับตาลง
“ถ้าเป็นการต่อสู้จริง ฉันน่าจะตายไปแล้ว โลกนารูโตะนั้นช่างอันตราย”
อาคาบาเนะ ถอนหายใจเบา ๆ
ในเวลานี้เขาหลับตาครุ่นคิดถึงการต่อสู้ที่ผ่านมา โดยปกติแล้ว การแข่งขันเหล่านั้นเป็นการต่อสู้เล็กๆ
“สิ่งที่ฉันเผชิญก่อนหน้านี้เป็นเพียงร่างแยกเงา แต่พวกเราทั้ง 3 คนกลับสู้จนจับหืด…..”
“ฉันต้องแข็งแกร่งขึ้น!”
เขาตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว
อาคาบาเนะ จินตนาการถึงอนาคตของเขาว่าเขาจะต้องเป็น 1 ในนินจาในตำนานอย่าง ฮาชิรามะ หรือ มาดาระ
“เอาล่ะ หยุดฝันกลางวันเอาไว้แค่นี้ก่อน! ไปวาดโปสเตอร์ดีกว่า”
อาคาบาเนะ พยายามลุกขึ้นนั่งและช่วยวาดโปสเตอร์ด้วยพู่กัน
วันนี้เป็นวันที่ 2 ของการเปิดร้านการ์ตูน และ คาสึมิ ได้ช่วยขายการ์ตูนแทนเขา ดังนั้นวันนี้จึงได้รับแต้มมามากกว่า 300 แต้ม
ตราบใดที่ตอนที่ 7 จบลงในวันนี้ เขาสามารถใช้แต้มแลกเปลี่ยนคาถานินจาอย่าง คาถาไฟ : ลูกบอลเพลิงยักษ์ และ คาถาดิน : สละชีพบั่นศีรษะ ได้
………………………
วันรุ่งขึ้นที่หน้าอาคารโฮคาเงะ
มุราซากิ และ ซาคุโมะ มาถึงก่อนเวลา แต่ อาคาบาเนะ ยังมาไม่ถึง อีกครึ่งชั่วโมงต่อมาพวกเขาเห็นร่างของ อาคาบาเนะ อยู่ไกลๆ
“วันนี้เป็นวันแรกของเราที่จะทำภารกิจ แต่นายก็ยังมาสายอีกตามเคย…”
มุราซากิ รู้สึกหมดหนทางกับ อาคาบาเนะ จริงๆ
“เมื่อคืนซ้อมวิชานินจามากเกินไป ฉันก็เลยตื่นสายไปหน่อย”
อาคาบาเนะ หาวและพูดขึ้น
“โกหก…”
ซาคุโมะ เยาะเย้ยเห็นได้ชัดว่าเขาไม่เชื่อ
“มันเป็นความจริง……”
อาคาบาเนะ พยายามอธิบาย
แต่เพื่อนของเขารู้จักเขาเป็นอย่างดีดังนั้นจึงไม่มีใครเชื่อคำพูดของเขา
เมื่อวานจนดึก เขาร่วมมือกับร่างแยกเงาวาดตอนที่ 7 จนจบตอน และด้วยแต้มที่ได้รับมาเมื่อวานเขาก็นำมาแลก คาถาไฟ : ลูกบอลเพลิงยักษ์ และ คาถาดิน : สละชีพบั่นศีรษะ
ส่วนแต้มที่เหลือทั้งหมดก็เพิ่มค่าจักระ
——————
ชื่อ: คุรามะ อาคาบาเนะ
ระดับนินจา: เกะนิน
ร่างกาย: 24(+)
จักระ: 70(+)
คุณสมบัติธาตุจักระ: หยิน ไฟ ดิน
อุปกรณ์ : พู่กัน กระดานวาดรูป
ความสามารถ: (1) การควบคุมประสาทสัมผัสทั้ง 5 , (2) คาถานินจาขั้นพื้นฐานทั้ง 3, (3) คาถาสลับร่าง, (4) คาถาแยกเงาพันร่าง, (5) วิชาลวงตา : คาถาหลอนจิต, (6) คาถาไฟ : ลูกบอลเพลิงยักษ์ (7) คาถาดิน : สละชีพบั่นศีรษะ
แต้ม : 7
เมื่อ อาคาบาเนะ เรียนรู้คาถานินจาใหม่ทั้ง 2 คาถา เขาก็ได้รับข้อมูลมากมายโดยอัตโนมัติและเรียนรู้คุณสมบัติธาตุของจักระทั้ง 2 ของไฟและดิน
แน่นอนว่า อาคาบาเนะ ไม่คิดที่จะเปิดเผยความสามารถด้านคาถาไฟของเขา
พลังทำลายของคาถาไฟนั้นน่ากลัวมาก นินจาที่ใช้คาถาไฟแต่ละคนมีพลังทำลายล้างที่ทรงพลังอย่างยิ่ง ในตอนนี้ถ้าเขาใช้ร่วมกับการควบคุมประสาทสัมผัสทั้ง 5 ของเขามันก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น
ยิ่งมีไพ่ลับมากเท่าไหร่ โอกาสที่เขาจะรอดจากภารกิจก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น
………………
“ในเมื่อทุกคนมารวมตัวกันแล้ว..”
“นี่เป็นภารกิจแรกของพวกเธอ ไปยังตำแหน่งนี้”
“และเอาชนะทุกคนที่อยู่ที่นั่น”
ดันโซ ทิ้งพิกัดตำแหน่งไว้ให้แล้วจากไปอย่างรวดเร็ว
มุราซากิ ยื่นมือออกไปรับ มันเป็นแผนที่ที่แสดงถึงจุดพิกัด
ซาคุโมะ สังเกตดูอย่างระมัดระวัง หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็พูดว่า “ป่ามรณะ”
“เราไปกันเถอะ!”
มุราซากิ รีบไปที่ป่ามรณะ
“ภารกิจแรกของเรานี่มันอะไรกัน..”
อาคาบาเนะ ส่ายหน้าอย่างหมดหนทาง ภารกิจแรกของพวกเขากลายเป็นภารกิจที่ดูลึกลับ
ซาคุโมะ นำทีมเดินตามเส้นทางสู่ป่ามรณะ
……………………
ป่ามรณะ.
โอโรจิมารุ ซึนาเดะ และ จิไรยะ นั่งลงบนพื้นรอคอยอย่างเบื่อหน่าย
จิไรยะ อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “วันนี้ตาเฒ่ามาสายอีกรึเปล่านะ”
“การทดสอบกระดิ่งเป็นประเพณีในสายครู และวันนี้คงหลีกเลี่ยงไม่ได้ อีกสักพักก็คงมา”
ซึนาเดะ นอนอยู่บนพื้นหญ้าด้วยความเบื่อหน่าย
โอโรจิมารุ รู้สึกเบื่อน้อยที่สุด เขาอ่านหนังสืออย่างเงียบๆ แล้วพูดว่า “มันก็ไม่แน่……”
“ฮะ? นายหมายความว่าไง?”
จิไรยะ ลุกขึ้นทันทีและมองดู โอโรจิมารุ อย่างสงสัย ซึ่งเป็นนักเรียนที่มีความสามารถมากที่สุดในหมู่พวกเขา
“อธิบายให้นายฟัง มันจะเสียเวลาของฉันไปเท่านั้น”
โอโรจิมารุ ไม่ได้มองเขา แต่พูดกับ ซึนาเดะ ว่า “ทีม 7 เสร็จสิ้นการทดสอบไปเมื่อวานนี้ และครูก็ยังไม่มาที่นี่ ดังนั้นอาจมีโอกาสที่การทดสอบของพวกเราคือการที่ได้ต่อสู้กับพวกเขา”
คำพูดเพียงไม่กี่คำทำให้ ซึนาเดะ เข้าใจชัดเจนขึ้น
“ถ้าอย่างนั้นเราก็น่าจะได้เจอกับพวกเขาเร็ว ๆ นี้ ฉันอยากสู้กับพวกเขามานานแล้ว”
เจตจำนงแห่งไฟไหลเวียนอยู่ในร่างกายของเธอ ซึนาเดะ แทบทนรอไม่ไหวที่จะทดสอบความแข็งแกร่งของตัวเอง
“ฉันหวังว่าเจ้าคนโรคจิตนี่จะไม่ทำให้เราลำบากไปมากกว่านี้……”
โอโรจิมารุ เก็บหนังสือและถอนหายใจเบา ๆ “ก่อนหน้านี้ ฉันแค่เดา แต่ตอนนี้ฉันแน่ใจว่าพวกเขาอยู่ที่นี่แล้ว”
“ใคร! ใครโรคจิต คอยดูฉันให้ดี. ฉันจะเอาชนะพวกมันให้ดู…”
จิไรยะ พูดอย่างโกรธเคือง
ทันทีที่เสียงหายไป เขาก็หายตัวไปในอากาศบางๆ
“ไอ้โง่นี่!”
ซึนาเดะ ชะงักไปครู่หนึ่งแล้วอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา
“เธอรับมือ ซาคุโมะ ฉันจะรับมือกับ อาคาบาเนะ เองระวังตัวด้วย”
ใบหน้าของ โอโรจิมารุ เคร่งขรึม และรีบลุกขึ้นวิ่งไปตามเสียงที่ได้ยินอย่างผิดปกติทันที
“ซาคุโมะ?…ฮึ่ม ก็ได้ฉันต้องสอนบทเรียนให้เขาบ้าง”
ซึนาเดะ ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจ
แม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจ แต่เธอก็ต้องยอมรับว่าเธอไม่มีทางที่จะตอบโต้ ภาพลวงตา ของ อาคาบาเนะ และบางที โอโรจิมารุ อาจเก่งกว่าในด้านนี้
ในอีกด้านหนึ่ง อาคาบาเนะ และอีก 2 คนเข้ามาในเขตป่ามรณะด้วยกัน
“ระวัง. ฉันรู้สึกได้ถึงจักระ”
อาคาบาเนะ แจ้งเพื่อนร่วมทีมของเขา
การรับรู้ความเคลื่อนไหวรอบๆตัวของเขาเพิ่มขึ้นตั้งแต่เขาปรับปรุงจักระ
อีก 2 คนพยักหน้าเพื่อแสดงความเข้าใจ และหลังจากก้าวไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว มุราซากิ ก็รู้สึกบางอย่างเช่นกัน
“เจ้าหมอนั่น..”
เสียงของ ซาคุโมะ ไม่แยแสและประเมินการกระทำของ จิไรยะได้อย่างแม่นยำ
“เขาไม่ได้พยายามซ่อนจักระแต่ต้องการลอบโจมตีพวกเราเนี่ยนะ?”
อาคาบาเนะ กุมขมับเขารู้สึกปวดหัวกับการกระทำของ จิไรยะ สำหรับนินจาแล้วมันมีตัวเลือกอื่น ๆ มากมายในการลอบโจมตี แต่เจ้าหมอนี่กลับซ่อนตัวอยู่ในดินโดยไม่ปิดซ่อนจักระมันก็เหมือนหิ่งห้อยในตอนกลางคืนที่เด่นสะดุดตา
“เราจัดการเขาก่อน”
น้ำเสียงของ มุราซากิ เย็นชาและไร้ความปราณี
“พวกเขาเป็นอดีตเพื่อนร่วมชั้นของเรา นายไม่ปราณีบ้างเหรอ”
“ภารกิจของเราต้องมาก่อนเสมอ”
ซาคุโมะ เห็นด้วยกับคำพูดของ มุราซากิ ทำให้ อาคาบาเนะ หมดหนทาง และดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีทางเลือกอื่น
“มาเริ่มกันเลย.”
ทั้ง 3 คนร่วมมือกันโดยไม่แยกกันลงมือ
แน่นอน…
แต่ละคนต่างก็มีเหตุผลที่แตกต่างกัน
มุราซากิ เชื่อว่าการทำงานเป็นทีมในการต่อสู้เป็นสิ่งสำคัญที่สุด และ ซาคุโมะ ก็ให้ความสำคัญกับภารกิจในการบรรลุผลสำเร็จเป็นลำดับต้นๆ สำหรับ อาคาบาเนะ เขาไม่ต้องการที่จะถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพัง
คนที่อยู่คนเดียวก็จะกลายเป็นเป้าโจมตีเหมือน จิไรยะ
อาคาบาเนะ ถอนหายใจอยู่ในใจ
ฉันหวังว่านายจะไม่โง่อยู่คนเดียว…
“ย๊ากกก!”
ในขณะนี้ ก็มีเสียงตะโกนดังมาจากพื้นดิน และร่างหนึ่งกระโดดออกมาจากพื้น โจมตี มุราซากิ จากล่างขึ้นบน
เขาเร็วมากและแทง มุราซากิ ทันที
อย่างไรก็ตาม……
ควับ!
“หึ ไอ้บ้าเอ้ย! คาถาสลับร่าง เจ้าเล่ห์จริงนะ!”
จิไรยะ ลุกขึ้นด้วยความโกรธและหันหลังกลับเพื่อถอยหนี แต่ในเวลานี้ มุราซากิ ขวางทางไว้ ซาคุโมะ และ อาคาบาเนะ ปิดกั้นอยู่ข้างหลัง ในเวลานี้ จิไรยะ ถูกทั้ง 3 คนล้อมรอบ
“จิไรยะ ฉันต้องบอกว่านายโง่มากจริงๆ นี่จะทำให้ ครูฮิรุเซ็น ส่งนายกลับไปเรียนใหม่ทั้งที่เพิ่งเรียนจบมาแค่ 2 วัน”
อาคาบาเนะ ถอนหายใจเบา ๆ
“พวกนายเล่นขี้โกงนี่หว่า ถึงกลับซุ่มโจมตีฉันแบบนี้!”
อะไร???
มูราซากิ ซาคุโมะ และ อาคาบาเนะ ทำหน้างุนงง เจ้าหมอนี่มันโง่เกินเยียวยาจริงๆ!
