ตอนที่ 29 ทีมที่ 7
“ทีม 7 มารวมตัว!”
ดันโซ เดินมาที่ชั้นเรียนและตะโกนเบาๆ
แน่นอนว่าเป็นคนเย็นชาที่ซื้อการ์ตูนของเขาไปเมื่อวานนี้
อาคาบาเนะ ถอนหายใจเบา ๆ รู้สึกเศร้าสำหรับวันต่อ ๆ ไปที่กำลังจะมาถึง
“ไปเถอะ!”
มุราซากิ ลุกขึ้นและเดินออกไปก่อน
ดันโซ ไม่รอช้า เขาหายไปที่ปลายทางเดินเมื่อเขาออกจากชั้นเรียน
“เอ่อ….เขาอยู่ที่ไหนแล้ว”
อาคาบาเนะ ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้
“นี่คงเป็นการทดสอบของเขา เราต้องผ่านการทดสอบนี้หากต้องการอยู่ในทีม”
มุราซากิ พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
“ลองดูที่ด้านหน้า อาจจะมีเบาะแส”
อาคาบาเนะ พูดอย่างใจเย็น
ดันโซ จะไม่ทิ้งปัญหาที่แก้ไม่ได้ เพราะนี่เป็นเพียงวิธีทดสอบการทำงานเป็นทีมของพวกเขา
เมื่อพวกเขามาถึงบันไดชั้นบนสุด มุราซากิ ก็เหลือบมองไปรอบๆ และจ้องไปที่มุมหนึ่งอย่างรวดเร็ว
“นี่ดูสิ! นี่คงเป็นเงื่อนงำของเรา”
“มีเศษผ้าอยู่ที่นี่ เห็นได้ชัดว่าเขาจงใจทิ้งไว้”
ซาคุโมะ กัดนิ้วของเขา แล้วกดลงบนพื้นด้วยมือทั้ง 2 ข้าง
“คาถาอัญเชิญ!”
ปุ้ง!
เมฆหมอกปรากฏขึ้น ตามมาด้วยสุนัขตัวหนึ่งอยู่ต่อหน้าทุกคน แม้ว่ามันจะยังเด็กมาก แต่ก็เป็นสุนัขจริงๆ
“เคนมะ ช่วยเราหาเจ้าของผ้านี้ด้วย”
“โฮ่ง.”
เจ้าหมาน้อยรีบตามหาเจ้าของผ้า
อาคาบาเนะ รู้สึกโล่งใจที่เพื่อนร่วมทีมของเขาไว้ใจได้ ตอนนี้เขารู้สึกกังวลน้อยลงเกี่ยวกับการค้นหา ดันโซ เขาสามารถพึ่งพาพวกเขาได้ในเวลานี้
เมื่อไปถึงชั้น 2 เคนมะ ก็หยุดเดิน
“เดี๋ยวก่อน น่าจะมีกับดักอยู่ที่นี่ ทุกคนระวัง.”
มุราซากิ ตั้งการ์ดป้องกัน และในทันที เคนมะ ก็ลุกขึ้นอีกครั้งและขึ้นไปชั้นบน
“ดูเหมือนว่าจะเป็นภาพลวงตา เรื่องนี้ฉันจัดการเอง”
เมื่อเห็นว่าเพื่อนร่วมทีมแสดงความสามารถไปแล้ว อาคาบาเนะ ก็อาสาตัวเอง เขาก้าวเข้าไปในกับดักหนึ่งก้าว จากนั้นในทันที ดาวกระจายหลาย 10 ตัวก็พุ่งเข้าหาเขา
“คลาย!”
จักระอันทรงพลังของ อาคาบาเนะ ได้ยกเลิกภาพลวงตาอย่างง่ายดาย
“ไปกันเถอะ”
สถานศึกษามี 5 ชั้น และพวกเขาคาดว่าแต่ละชั้นจะมีเบาะแส 1 อย่าง ถ้าพวกเขาสามารถแก้ปัญหาได้ทั้งหมด พวกเขาสามารถหา ดันโซ และผ่านการทดสอบ
ชั้น 3 และชั้น 4 เป็นกับดักทั้งหมด และทุกคนก็ผ่านไปได้อย่างง่ายดาย
“ชั้น 3 เป็นกับดักดาวกระจาย ชั้น 4 คือภาพลวงตา กับดักค่อยๆเพิ่มความยากขึ้น เราต้องเตรียมพร้อมที่ชั้น 5 อาจจะอันตรายกว่านี้ก็ได้”
มุราซากิ อธิบายความเป็นไปได้อย่างสงบ
4 ชั้นแรกนั้นไม่ยาก ด้วยความแข็งแกร่งและการทำงานเป็นทีมของพวกเขาในปัจจุบัน แต่ชั้น 5 อาจเป็นของจริงก็ได้
ดันโซ แข็งแกร่งแค่ไหน?
ในช่วงสงครามโลกนินจาครั้งที่ 1 ดันโซ และ ฮิรุเซ็น ได้ต่อสู้เคียงข้างกันในทีมเดียวกันและยังคงรอดชีวิตมาได้แม้จะมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นก็ตาม จากนั้นเขาก็กลายเป็นหัวหน้าหน่วยราก หน่วยลับแห่งโคโนฮะซึ่งสามารถการันตีได้ว่าเขาแข็งแกร่งแค่ไหน
แม้จะดูเหมือนว่า อาคาบาเนะ เฉื่อยชา แต่ที่จริงแล้วเขาระมัดระวังตัวเป็นอย่างมาก
เมื่อพวกเขาขึ้นไปถึงชั้น 5 ซึ่งเป็นชั้นดาดฟ้า พวกเขาก็เห็นบุคคลเพียงคนเดียวที่ถือมีดคุไนเอาไว้ในมือยืนอยู่ที่นี่ ไม่มีกับดักหรือภาพลวงตาใดๆ
“การทดสอบของฉันนั้นง่ายมาก สู้กับร่างแยกเงาของฉันและใครที่สามารถเอาชีวิตรอดได้จะผ่านการทดสอบ”
ดันโซ กล่าวในตอนท้าย น้ำเสียงของเขาเย็นชาและอำมหิต
ด้วยเจตนาฆ่าที่น่าสะพรึงกลัว ทั้ง 3 คนเป็นเหมือนนั่งอยู่บนหลังเสือ และความกลัวนับไม่ถ้วนได้เกิดขึ้นในใจของพวกเขา
“ลงมือ!”
มุราซากิ ขว้างดาวกระจายหลายตัวพุ่งไปทางร่างแยกของ ดันโซ ทันที
อย่างไรก็ตาม…
“คาถาลม: มีดสูญญากาศ”
ทันใดนั้น ดันโซ ก็แยกร่างเพิ่มเป็น 3 คนและปัดป้องดาวกระจายทั้งหมด
ระเบิดควัน!
อาคาบาเนะ และเพื่อนร่วมทีมทั้ง 2 ขว้างระเบิดควันพร้อมกัน
จากนั้นหลังคาก็ถูกปกคลุมด้วยกลุ่มควันหนาทึบ
“โง่.”
เสียงของ ดันโซ ดังมาจากภายนอกควัน
ควันดังกล่าวอาจบดบังสายตาของนินจาธรรมดา แต่สำหรับคนอย่างเขา ระเบิดควันดังกล่าวมันไร้สาระและไม่สามารถปิดกั้นการมองเห็นของเขาได้
และทันใดนั้นเขาสัมผัสได้ว่ามีร่างหนึ่งกำลังเคลื่อนขึ้นข้างบน
อย่างไรก็ตาม…
บนพื้นยังคงมี 3 คนเคลื่อนไหว
ร่างแยกเงา?
มีเพียง 1 ใน 3 คนเท่านั้นที่ใช้ร่างแยกเงา ดันโซ รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ไม่ตื่นตกใจ
ภาพลวงตาของ อาคาบาเนะ แข็งแกร่งมาก แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีใครจัดการเขาได้ แต่ ดันโซ มีแผนที่ดีกว่า เขาไม่ได้กำหนด อาคาบาเนะ ให้เป็นเป้าหมายแรก
ควันค่อยๆจางหายไป มีร่าง 3 ร่างยืนอยู่ตรงกลางและอีกร่าง 1 ซ่อนตัวอยู่ในความมืด ไม่แน่ใจว่าร่างใดเป็นร่างจริงหรือร่างแยกเงา
“การใช้คาถานินจาของพวกเธอน่ายกย่อง”
มีเสียงหัวเราะดังขึ้น แต่ในทันใดก็กลายเป็นเจตนาฆ่าอย่างดุเดือด
ร่างแยกเงาของ ดันโซ กำลังสังเกตุสิ่งรอบตัวของเขา
“เด็กพวกนั้นอาจวางกับดักไว้ 1 หรือ 2 กับดักแล้ว แต่ในฐานะครูของพวกเขา ฉันแทบจะอดใจรอที่จะทำลายไม่ไหว”
มีดคุไนโจมตีอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า
เขามุ่งเป้าไปที่นักเรียนทั้ง 3 คนของเขา
มีดคุไนพุ่งออกไปหาเป้าหมายอย่างไร้กฎเกณฑ์ และจิตสังหารของ ดันโซ ก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น
แต่ในขณะที่มีดคุไนถูกขว้างออกไปหา อาคาบาเนะ เขาก็ผสานอินอย่างรวดเร็ว “วิชาลวงตา: คาถาหลอนจิต!”
คาถาหลอนจิตจู่โจมร่างแยกเงาของ ดันโซ ในทันที และนั่นทำให้อีก 2 ร่างแยกเงาพยายามหลีกเลี่ยง
ตอนนี้!
มีดคุไนของ ดันโซ ถูกร่างของ อาคาบาเนะ แต่ อาคาบาเนะ ได้ใช้คาถาสลับร่างสับเปลี่ยนกับร่างแยกเงาและร่างแยกเงาได้ระเบิดกลายเป็นควัน
ในเวลาเดียวกัน ซาคุโมะ ก็ดึงดาบสั้นออกมา และโจมตีร่างแยกเงาของ ดันโซ อีกร่าง 1 ด้วยเทคนิคของนักฆ่า
มุราซากิ ที่ชะงักไปครู่หนึ่งก็เริ่มเคลื่อนไหวโดยไม่ลังเลใด ๆ ทำการผสานอินทั้ง 2 มือทำการโจมตีร่างแยกเงาอีกร่างที่เหลือ
“คาถาไฟ: เพลิงมังกร!”
ดาบสั้นของ ซาคุโมะ, เพลิงมังกรของ มุราซากิ และ คาถาลวงตา ของ อาคาบาเนะ โจมตีร่างแยกเงาของ ดันโซ พร้อมกันโดยหวังว่าเขาจะได้รับความเสียหายเพียงเล็กน้อยก็ยังดีเพื่อพิสูจน์ความแข็งแกร่งของพวกเขา
แต่สำหรับ ดันโซ เขาผ่านความเป็นและความตายมาแล้วหลาย 100 ครั้ง การต่อสู้ครั้งนี้เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย
“คาถาลม: พายุโหมกระหน่ำ!”
ถึงแม้ว่าจะเป็นคาถานินจาระดับ C เท่านั้น แต่มันก็เหมือนพายุทอร์นาโดที่มีใบมีดลมที่น่ากลัวพุ่งออกมาจากปากของ ดันโซ ตัวจริง
พายุทอร์นาโดกวาดพัดทุกอย่างเข้าหา ซาคุโมะ และ มุราซากิ พวกเขาพยายามหลบหลีกแต่ก็ดูเหมือนว่าจะสายเกินไป
อาคาบาเนะ ใช้ภาพลวงตาของเขาอย่างรวดเร็ว และถึงแม้ว่าจะปล่อยภาพลวงตาออกมาได้ทันเวลา แต่ทันใดนั้นมีดคุไนก็จี้ไปที่คอของเขาโดยตรง
เมื่อทั้ง 3 คนกำลังเผชิญกับวิกฤตที่คุกคามชีวิต การโจมตีทั้งหมดนี้ก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
“พวกเธอทุกคนผ่านการทดสอบ”
ร่างแยกเงา และ พายุทอร์นาโดของ ดันโซ หายไปหมดแล้ว
ซาคุโมะ และ มุราซากิ ก็ยืนขึ้นและไม่รู้จะพูดอะไร
ไอ้บ้าเอ้ย!
อาคาบาเนะ สบถอยู่ในใจโดยที่หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ ในขณะที่มีดคุไนอยู่ที่คอ เขาสัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือกของมีดและเจตนาฆ่าที่ชัดเจน
“ขอบคุณครับครู”
มุราซากิ โค้งคำนับ ดันโซ ด้วยความเคารพ
อาคาบาเนะ ปรากฏตัวขึ้นออกจากเงามืดยืนอยู่ในแถวร่วมกับเพื่อนร่วมทีมของเขา
“นี่คือบทเรียนแรกของฉัน อย่าเชื่อกฎที่ศัตรูตั้งขึ้นเพราะพวกมันสามารถล้มล้างกฎได้ทุกเมื่อ”
ดันโซ พูดเบาๆ
“กฎจะถูกกำหนดโดยผู้ที่แข็งแกร่งกว่า”
ซาคุโมะ ได้เรียนรู้บางอย่างจากการต่อสู้ที่ผ่านมา
“ฉันสามารถกลับไปใช้กฎและเล่นงานพวกเธอด้วยการเคลื่อนไหวแค่ 2-3 ครั้ง แต่ฉันไม่สามารถฆ่าพวกเธอได้เพราะฉันอยู่ภายใต้กฎของโคโนฮะ”
ดันโซ พูดต่อ
อาคาบาเนะ พยักหน้าด้วยความยินดี เขาเข้าใจแล้วว่า ดันโซ ในเวลานี้แตกต่างไปจากเนื้อเรื่องต้นฉบับ เขายังคงมีเจตจำนงแห่งไฟอยู่ในหัวใจ ไม่ใช่เป็นบุรุษที่อยู่ในเงามืดและไร้ศีลธรรมในเวลาต่อมา
“วันนี้พอแค่นี้ พวกเธอไปพักผ่อนได้ เราจะเริ่มภารกิจในวันพรุ่งนี้”
การทดสอบจบลงอย่างกะทันหันสำหรับ อาคาบาเนะ
ไม่เหมือนกับ ฮิรุเซ็น การสอนของ ดันโซ นั้นเรียบง่ายและโหดเหี้ยม ซึ่งทำให้เขาประทับใจมาก
