ตอนที่ 19 เหรียญประจำตัว มิโตะ
อาคาบาเนะ ไม่ต้องการสปอยล์เนื้อเรื่อง เขาต้องทำเช่นนี้เพราะเขาไม่อยากให้ความสนุกและความตื่นเต้นนั้นหายไป แม้ว่าคนที่ถามจะเป็น มิโตะ ก็ตาม
จุดยืนของ อาคาบาเนะ มั่นคงและแน่วแน่
มิโตะ ถอนหายใจด้วยความเสียใจและไม่ถามอะไรอีก
ในลานเล็กๆ มิโตะ ยังคงอ่านการ์ตูนนารูโตะอยู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า และในเวลาเดียวกัน อาคาบาเนะ ได้สังเกตุว่าเธอยังอ่านไม่จบเล่มสักที
“กล่าวอีกนัยหนึ่ง 60 แต้มก่อนหน้านี้ได้มาจากไม่กี่หน้าเท่านั้น!”
เมื่อมองดูแต้มในแผงระบบก็เห็นว่ามันได้ไปถึง 88 แต้มแล้ว!
มีความคิดแวบหนึ่งแล่นเข้ามาในจิตใจของ อาคาบาเนะ เขาเข้าใจในทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
จักระของ 9 หาง มักจะพลุ่งพล่านในขณะที่ มิโตะ กำลังอ่านการ์ตูนของเขา ซึ่งหมายความว่า 9 หางก็อ่านมันด้วยเช่นกัน!
นั่นหมายความว่ายังไง? มันหมายความว่าเขาจะได้รับแต้ม 2 เท่าจากหนึ่งในจักระที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่บ้าน!
หลังจากนั้น อาคาบาเนะ ก็ให้ความสนใจ มิโตะ มากขึ้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่คือลูกค้าที่ดีที่สุดของเขา…
“ฮิฮิ เจ้าหนูโคโนฮะมารุ คนนี้เป็นคนตลกจริงๆ”
มิโตะ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาหลังจากอ่านตอนที่ 2 จากนั้นก็หันหน้ามาหา อาคาบาเนะ แล้วพูดว่า
“เจ้าหนูน้อยลามก คิดเรื่องคาถามหารัญจวนขึ้นมาได้ยังไง! เด็กน้อยอย่างเธอยังไม่ควรที่จะรู้เรื่องนี้!”
“เอ่อ……”
อาคาบาเนะ ถึงกลับหน้าแดง แต่ คาถามหารัญจวน มีบทบาทสำคัญในการ์ตูนนารูโตะ ดังนั้นเขาจะข้ามมันไปได้อย่างไร?
ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากแบกรับชื่อเด็กลามกไปอย่างกล้าหาญ
……………………….
หลังจากอ่านตอนที่ 2 จบ มิโตะ ก็หยุดอ่าน
“คุณย่ามิโตะ มีอะไรเหรอครับ?
อาคาบาเนะ ถามด้วยความสงสัย
“โอ้ เนื่องจากเธอไม่ต้องการเปิดเผยเนื้อเรื่อง ฉันก็จะเก็บไว้อ่านต่อในวันพรุ่งนี้ ถ้าฉันอ่านทั้งหมดในคราวเดียว พรุ่งนี้ก็ไม่มีอะไรให้อ่านแล้ว”
มิโตะ เก็บการ์ตูนไว้ในเสื้อผ้าของเธอราวกับสมบัติอันล่ำค่า
สำหรับเธอคนที่ผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากมามากมายและอยู่ไกลจากบ้านเกิดเมืองนอนนั้นเต็มไปด้วยความเบื่อหน่าย และการได้อ่านการ์ตูนของ อาคาบาเนะ มันได้ช่วยขจัดความเบื่อหน่ายเหล่านั้นให้กับเธอ
และความยับยั้งชั่งใจแบบนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ อาคาบาเนะ ชื่นชม
ท้ายที่สุดเขาไม่มีความยับยั้งชั่งใจแบบนี้
แม้ว่าเขาจะไม่ใช่ผู้แต่งการ์ตูนนารูโตะต้นฉบับ แต่ดูเหมือนว่าความพยายามทั้งหมดของเขาในการวาดการ์ตูนจะได้รับค่าตอบแทนมาบ้างแล้ว อาคาบาเนะ คิดว่าคืนนี้เขาอาจจะได้พักผ่อนบ้าง
ซีนาเดะ เต็มไปด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน
เมื่อเห็นว่าย่าของเธอหวงแหนหนังสือการ์ตูนราวกับสมบัติล้ำค่า
“คุณย่ามิโตะ ไม่ต้องห่วง ร้านการ์ตูนของผมจะเปิดเร็ว ๆ นี้ จากนั้นผมจะส่งหนังสือพร้อมโปสเตอร์พิเศษที่วาดด้วยมือมาให้”
ของขวัญที่เป็นหนังสือและโปสเตอร์เป็นการเอาใจแฝงคำขอบคุณที่ทำให้เขาได้รับแต้ม แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็โปรโมทร้านการ์ตูนของเขาไปด้วย
อุซึมากิ มิโตะ เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงที่สุดในโคโนฮะ หากเธอเป็นแฟนการ์ตูนตัวยง เธออาจชักนำบุคคลสำคัญอื่นๆ มาอ่านการ์ตูนของเขา
แต่เมื่อเขาพูดจบ ซึนาเดะ ก็พูดด้วยรอยยิ้มอย่างน่ากลัวว่า “นายจะทำโปสเตอร์ให้ฉันอีกแผ่นด้วยใช่ไหม หืมมม??”
“เอ่อ.. ใช่ แน่นอน ฉันจะลืมเธอได้อย่างไร.. ฮ่าฮ่า…”
อาคาบาเนะ ไม่กล้าปฏิเสธ มิฉะนั้น เขาอาจจะไม่สามารถออกไปจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัย
“แน่นอน ย่อมมีส่วนของเธอด้วย!”
ซึนาเดะ พยักหน้าอย่างพึงพอใจ
“อืม ขอบใจนะ ขอบใจ”
มิโตะ ก็พอใจมากเช่นกัน จากนั้นเธอก็เสนอความช่วยเหลือให้เขา
“ตระกูลของเรามีคนที่ทำงานเกี่ยวกับการพิมพ์ หากเธอต้องการความช่วยเหลือสามารถบอกได้เลย”
“ขอบคุณมากครับ! นี่จะช่วยผมได้เป็นอย่างมากเลย ผมได้วาดการ์ตูนไปถึงตอนที่ 5 แล้ว และจำเป็นต้องพิมพ์เพิ่มอีกเป็นจำนวนมากเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเปิดร้านในอีกไม่กี่วันข้างหน้า”
อาคาบาเนะ รู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก การได้มาที่นี่ทำให้เขาได้กำไรทั้งขึ้นทั้งล่อง!
แม้ว่าตระกูลเซนจู จะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับกิจการภายในของ โคโนฮะ แต่ชื่อเสียงของพวกเขาใน โคโนฮะ นั้นไม่มีใครเทียบได้ ถ้าเขาสามารถรักษาความสัมพันธ์กับตระกูลเซนจู การเปิดร้านการ์ตูนก็เป็นเรื่องง่ายราวกับกินเค้ก
มิโตะ พยักหน้าด้วยรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าที่สวยงามของเธอ จากนั้นก็หยิบเหรียญแล้วยื่นให้เขา: “เหรียญนี้แสดงถึงตัวตนของฉัน เธอสามารถใช้เหรียญนี้เพื่อขอความช่วยเหลือไปยังอุตสาหกรรมที่อยู่ภายใต้ตระกูลเซนจู พวกเขาจะช่วยเธอ”
“ขอบคุณ คุณย่ามิโตะ!”
อาคาบาเนะ ยิ้มกว้าง แทบอยากจะกอดเธอ
มิโตะ ให้คำแนะนำขณะลูบหัว อาคาบาเนะ
“เอาล่ะ อย่าลืมว่าเธอยังเด็กอยู่ อย่าทำงานหนักเกินไป อย่าทำอะไรเกินตัว เธอมีร่างกายที่เปราะบางใช่ไหม ในเมื่อช่วงเวลานี้เป็นวันหยุดเธอก็จงสนุกอยู่กับมันในขณะที่เธอยังทำได้”
เมื่อมองไปที่ใบหน้าของเธอ อาคาบาเนะ รู้สึกว่าคำพูดเหล่านี้มาจากประสบการณ์ของเธอ
สิ่งที่ มิโตะ พูดกับ อาคาบาเนะ นั้นถูกต้อง มุมมองของเธอนั้นต่างออกไปตั้งแต่เธอเป็นร่างสถิตของสัตว์หาง เธอต้องฝึกร่างกายของเธอให้สามารถควบคุมจักระของ 9 หางได้
“ฉันคิดว่าเราควรกลับกันได้แล้ว ปล่อยให้คุณย่าท่านได้พักผ่อน”
ซึนาเดะ เรียกให้ อาคาบาเนะ ลุกขึ้น
“คุณย่ามิโตะ แล้วเจอกันใหม่ครับ”
อาคาบาเนะ ถือเหรียญในมือ โค้งคำนับ มิโตะ แล้วออกจากลานบ้าน
“อืม ช่างเป็นเด็กที่มีนิสัยดี”
มิโตะ หรี่ตาและยิ้มอย่างมีความสุข
ทั้ง 2 ออกจากตระกูลเซนจูและกลับเข้าไปในหมู่บ้าน
เมื่อพวกเขามาถึงถนน ซึนาเดะ มองไปรอบๆ อย่างมีเลศนัย และทันใดนั้นก็เดินเข้าไปที่ตรอก
อาคาบาเนะ ต้องการกลับบ้านแต่เมื่อ ซึนาเดะ มีท่าทางแปลกๆเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ถนนสายนี้……
ไม่นานนักก็มีร้านร้านหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าพวกเขา
“777 ลัคคาสิโน”
“ซึนาเดะ เราไม่ควรมาที่นี่”
อาคาบาเนะ หยุดเธอทันที
“ฮิฮิฮิ ฉันก็แค่ต้องการทดสอบโชคของฉัน”
ซึนาเดะ หยิบเงินจากกระเป๋าสตางค์ของเธอออกมาแล้วยิ้มอย่างมีชัย
“นี่เธออยากเสียเงินไปกับการพนันรึยังไง?”
ใบหน้าของ อาคาบาเนะ เริ่มหงุดหงิดมากขึ้น นิสัยชอบเล่นการพนันของ ซึนาเดะ จะทำให้เธอลำบาก ตระกูลเซนจูจะควบคุมการเงินของเธอ
การที่เขาห้ามปรามเธอไม่ใช่ว่ากลัวว่าเธอจะถูกควบคุมการเงิน ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือเขาอยากให้ ซึนาเดะ มาเสียเงินให้กับการ์ตูนของเขามากกว่า
“ไม่ ฉันชนะได้แน่”
ซึนาเดะ เอ่ยออกมาอย่างมั่นใจ “ฉันจะบอกอะไรให้ทักษะการพนันของฉันไม่เป็น 2 รองใคร”
หลังจากนั้นเธอก็ผสานอินและเปลี่ยนร่างเป็นหญิงสาวทันที พร้อมที่จะก้าวเดินเข้าไปในคาสิโน
อาคาบาเนะ พูดไม่ออก
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเธอจะมาเล่นการพนันได้อย่างไร?
จริงสิ ลักษณะนี้คงจะสืบทอดมาจากคุณปู่ของเธอ ฮาชิรามะ เซนจู!
อาคาบาเนะ รู้สึกหมดหนทาง คิดอยู่ครู่หนึ่ง และขู่เธอว่า “ถ้าเธอเข้าไปข้างใน ฉันจะไม่ให้โปสเตอร์กับเธอแม้แต่การ์ตูนก็จะไม่ให้อ่าน!”
“อะไร อาคาบาเนะ?! นายจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้!”
ใบหน้าเล็กๆ ของ ซึนาเดะ เต็มไปด้วยความโกรธ
“คุณย่ามิโตะ รักเธอเหมือนหลานสาวของเธอจริง ๆ แต่เธอกลับแอบมาเล่นการพนันแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน ฉันจะเอาเรื่องนี้ไปบอก คุณย่ามิโตะ!”
อาคาบาเนะ ทำการขู่ ซึนาเดะ กลับบ้าง
“ไม่ ไม่ ฉันไม่ได้ชอบเล่นการพนันเลยสักนิด…..”
ซึนาเดะ รีบปฏิเสธด้วยความตื่นตระหนกพร้อมกับคาดเดาสีหน้าของ อาคาบาเนะ ว่าเขาจะไปฟ้องย่าของเธอจริงหรือเปล่า
เธอไม่กลัวอะไรอื่นนอกจาก คุณย่ามิโตะ ของเธอ
“แล้วไง? เธอยังต้องการเข้าไปข้างในอยู่อีกไหม?”
“โอเค ฉันยอมแพ้…”
ซึนาเดะ ถอยห่างออกไปแล้วมองย้อนกลับไปที่คาสิโน ความหลงใหลของเธอยังคงเดือดดาลอยู่ภายใน และเมื่อเธอเห็นโอกาสซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ อาคาบาเนะ ได้ก้าวออกไป 2-3 ก้าว เธอก็รีบวิ่งไปยังทิศทางของคาสิโน
อาคาบาเนะ หยุดเดินพร้อมกับหันกลับมาแล้วผสานอินเรียกร่างแยกเงาออกมาจับตัว ซึนาเดะ เอาไว้อย่างรวดเร็ว
“อะไร!? ทำไมนายถึงลงมือได้รวดเร็วอย่างนี้ นายรู้ได้ยังไง?”
ซึนาเดะ รู้สึกประหลาดใจและอารมณ์เสีย
เธอคิดว่าตราบใดที่เธอโกยเงินจากคาสิโนได้ เธอจะใช้เงินปิดปาก อาคาบาเนะ เอาไว้ไม่ให้เผยแพร่การกระทำของเธอ
แต่ดูเหมือนว่าแผนการของเธอจะล้มเหลว!
