ตอนที่ 16 อุซึมากิ มิโตะ
เมื่อออกจากบ้าน อาคาบาเนะ ซึนาเดะ ก็กลับไปที่บ้านพร้อมกับนำการ์ตูนของ อาคาบาเนะ มาด้วย
ปัจจุบัน ตระกูลเซนจู มีขนาดเล็ก ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ครอบครัวส่วนใหญ่ในตระกูลเซนจู ได้รวมเข้ากับตระกูลต่างๆภายในโคโนฮะผ่านการแต่งงาน มีเพียงทายาทสายตรงของ เซนจู ฮาชิรามะ เท่านั้นที่ยังคงใช้นามสกุลเซนจู และผู้นำของตระกูลเซนจูในปัจจุบัน คือ ร่างสถิตสัตว์หาง, อุซึมากิ มิโตะ
ในตอนบ่าย ดวงตาของ มิโตะ หรี่ลงเล็กน้อย และเธอกำลังอาบแดดอยู่ในบริเวณสนามหญ้า แต่ไม่นานก็มีเสียงเรียกมาจากข้างนอก
“คุณย่าค่ะ! คุณย่า!”
เสียงนั้นดังขึ้น และไม่นานร่างหนึ่งก็วิ่งออกมาจากหลังคา
“มีอะไร ซึนาเดะ หรือว่าหลานไปก่อเรื่องมาอีกแล้ว?”
เมื่อเห็นหลานสาวที่น่ารักของเธอ มิโตะ ก็ยิ้ม
สงครามได้พรากญาติของเธอไปหลายคน นั่นทำให้ ซึนาเดะ เป็นสิ่งที่มีค่าสำหรับเธอ ซึนาเดะ หลานน้อยชอบสร้างปัญหา และเธอมักจะคอยแก้ปัญหาให้เสมอ เมื่อใดที่ ซึนาเดะ มาเยี่ยมนั่นแสดงว่าเธอได้ไปก่อเรื่องมา
ซึนาเดะ อธิบายพร้อมกับทำหน้าบึ้ง “ไม่ หนูไม่ได้ไปก่อเรื่องอะไรเลย คุณย่าเห็นหนูชอบสร้างปัญหาเหรอคะ หึ หนูแค่อยากให้คุณย่าได้เห็นอะไรบางอย่าง”
“โอ้ มันคืออะไร”
มิโตะ นั่งตัวตรง มองดูหลานรักอย่างสงสัย
เมื่อเห็นว่าย่าของเธอสนใจ ซึนาเดะ ก็หยิบหนังสือการ์ตูนออกมาอย่างตื่นเต้นและมอบให้คุณย่าของเธอ
มิโตะ ยื่นมือออกไปรับมาด้วยความงุนงง เธอเห็นว่าเป็นหนังสือที่มีภาพปกเป็นเด็กชายตัวน้อยดูซุกซนที่มีรอย 6 รอยบนแก้มของเขา ซึ่งวาดด้วยรูปแบบศิลปะที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
“นี่คือหนังสืออะไร?” เธอรู้สึกสับสน
เธอดูในหน้าถัดไป แต่เห็นว่าในหน้านั้นเต็มไปด้วยภาพวาดและคำพูด รู้สึกเข้าใจเนื้อหาได้ง่ายกว่าหนังสือเล่มอื่นๆ ที่เธอเคยอ่านมา
“หนังสือเล่มนี้ นี่คืออะไร? ย่าไม่เคยเห็นหนังสือแบบนี้มาก่อน”
“หนังสือนี้เรียกว่าหนังสือการ์ตูน! ดูคนบนปกสิคะ เขาชื่อ อุซึมากิ นารูโตะ”
ซึนาเดะ ชี้หน้าปกด้วยท่าทางตื่นเต้น
“อุซึมากิ นารูโตะ?”
มิโตะ สับสนอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็พลิกหน้าอ่านการ์ตูนต่อ
จิ้งจอก 9 หาง? โฮคาเงะ รุ่นที่ 4?
อ่านแล้วยิ่งงงเข้าไปใหญ่
“นี่คือสิ่งที่จะเกิดขึ้นที่โคโนฮะในอนาคตหรือไม่? ใครเป็นคนวาดภาพนี้?”
เธอรู้ดีว่าสัตว์ประหลาด 9 หางนั้นคงหมายถึงปีศาจจิ้งจอก 9 หางในร่างของเธอ!
“เป็น 1 ในเพื่อนร่วมชั้นของหนูเขาชื่อ คุรามะ อาคาบาเนะ”
ซึนาเดะ กล่าว
“ตระกูลคุรามะ? เขาเป็นคนแรกที่ปลุกขีดจำกัดทางสายเลือดในรอบหลายปีที่ทุกคนพูดถึงเหรอ?”
มิโตะ เคยได้ยินชื่อของ อาคาบาเนะ มาบ้าง
“ใช่ค่ะ! ภาพลวงตาของเขาบางครั้งก็น่ารำคาญ แต่เขาก็เป็นคนดีนะคะคุณย่า”
ซึนาเดะ พูดอย่างตรงไปตรงมา
“ฮ่าฮ่าฮ่า.. ในที่สุดหลานสาวสุดที่รักของฉันก็เปิดใจยอมรับใครบางคนเป็นเพื่อน”
มิโตะ พูดแกล้ง ซึนาเดะ
มิโตะ คิดว่าเรื่องราวทั้งหมดนี้มาจากจินตนาการของเด็กเพราะประวัติศาสตร์ในอดีตของหมู่บ้านโคโนฮะนั้นหาได้ง่าย
อุซึมากิ นารูโตะ เป็นตัวละครหลักที่ถือจักระของปีศาจจิ้งจอก 9 หาง เรื่องนี้…เกรงว่ามันจะเกี่ยวข้องกับสถานะของร่างสถิตสัตว์หาง
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอจึงอ่านต่อไปและอดไม่ได้ที่จะยิ้ม
2-3 หน้าแรกได้พูดถึงความซนของ นารูโตะ ตอนเป็นเด็ก เขาขีดเขียนลงบนรูปปั้นโฮคาเงะและพยายามทำให้คนทั้งหมู่บ้านโกรธและให้ความสนใจเขา
และนั่นทำให้ มิโตะ จ่มสู่เรื่องราวในการ์ตูนมากขึ้นเรื่อยๆ
ทีละหน้า ทีละหน้า เธอชอบวิธีการเขียนเรื่องราว และเธอยังหัวเราะเล็กน้อยกับส่วนที่ นารูโตะ ใช้คาถามหารัญจวนของเขากับ อิรุกะ จนเลือดกำเดาไหล
หน้าถัดไปบอกว่า นารูโตะ สอบไม่ผ่านเป็นครั้งที่ 3 ในขณะที่คนอื่นๆ สอบผ่านและเฉลิมฉลองกับพ่อแม่ของพวกเขาส่วน นารูโตะ ที่อยู่ตัวคนเดียวนั่งโดดเดี่ยวอยู่ที่ชิงช้าด้วยอารมณ์ที่เศร้าหมอง
เธอหยุดหน้านี้สักครู่ พร้อมกับครุ่นคิด ตระกูลอุซึมากิมีชื่อเสียงที่ดีในโคโนฮะมาโดยตลอด
แต่แล้วทำไม นารูโตะ ถึงถูกปฏิบัติเช่นนี้?
มิโตะ รู้สึกแย่กับสถานการณ์ของ นารูโตะ เขาโดดเดี่ยวและยังเป็นที่รังเกียจของคนในหมู่บ้าน
เธอพยายามสงบสติอารมณ์
แม้จะรู้ว่านี่เป็นเพียงเรื่องราวในการ์ตูน แต่เธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอกลับคิดว่านี่เป็นเรื่องราวจริงๆของคนในครอบครัวของเธอ
อย่างไรก็ตาม ยิ่งเธออ่านตอนแรกมากเท่าไหร่ ความโกรธของเธอก็ค่อยๆ ทวีความรุนแรงขึ้น เมื่อเห็น มิซึกิ บอกความจริงเบื้องหลังความโชคร้ายของ นารูโตะ ว่าเขาคือร่างสถิตสัตว์หางจริงๆ และบอกให้เขารู้ว่าทำไมทุกคนถึงรังเกียจเขา และบอกถึงภัยพิบัติที่เกิดจากปีศาจที่อยู่ในตัวเขา
ซึ่งทำให้เธอโกรธเป็นอย่างมากจนจักระของเธอเกือบจะพรั่งพรูออกมา
เธอปฏิเสธไม่ได้ว่าเรื่องราวในการ์ตูนนั้นน่าดึงดูดใจ แม้แต่คนอย่างเธอที่ประสบกับความผันผวนมากมายในชีวิตก็ยังรู้สึกสะเทือนใจ
มิโตะ ถอนหายใจเล็กน้อยหลังจากอ่านไปครึ่งตอน เธอก็หยุดอ่าน
“หืม? คุณย่ามีอะไรหรือเปล่าคะ”
ซึนาเดะ ถามอย่างตรงไปตรงมา
“ย่ารู้สึกเหนื่อยเล็กน้อยหลังจากอ่านเรื่องราวเหล่านี้ หลานช่วยพาเจ้าของหนังสือการ์ตูนเล่มนี้มาหาย่าหน่อยจะได้ไหม? ย่าอยากจะพบเขา”
มิโตะ กล่าว
ซึนาเดะ ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “นี่…ก็ได้ค่ะ แต่วันนี้มันดึกแล้ว พรุ่งนี้หนูจะชวนเขามา”
มิโตะ พยักหน้าถือหนังสือการ์ตูนแล้วเดินเข้าไปในบ้าน
เธอกล่าวว่า “หนังสือเล่มนี้เก็บไว้ที่ย่าก่อนนะ ย่าจะอ่านมันอีกรอบ”
“ค่ะ…คุณย่า”
ซึนาเดะ ตอบกลับอย่างงุนงง เธออยากจะถามย่าของเธอว่าการ์ตูนเรื่องนี้สนุกไหม มันสามารถคลายเหงาให้กับคุณย่าของเธอได้หรือเปล่า แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่า มิโตะ จะทุกข์ใจมากหลังจากอ่านเรื่องนี้
“แต่จะว่าไปแล้วทำไมคุณย่าถึงต้องการพบ อาคาบาเนะ?”
เธองงอยู่พักหนึ่งแล้วก็หยุดคิดเรื่องนี้
………………
หลังจากได้เห็นความสามารถของลูกชายแล้ว ซากิ ก็ไปหาผู้อาวุโสในตระกูลทันทีเพื่อหารือเกี่ยวกับการฝึกเพิ่มเติมให้กับ อาคาบาเนะ
เรื่องของแม่เป็นแค่เรื่องเล็กๆ สำหรับ อาคาบาเนะ เขาไม่ได้ใส่ใจ สิ่งสำคัญคือร้านการ์ตูนของเขาที่กำลังจะเปิดและคาถานินจาที่กำลังจะได้รับมา
ในไม่ช้าเขาจะต้องเข้าร่วมการทดสอบจาก ดันโซ มันอาจไม่ใช่การทดสอบแย่งชิงกระดิ่งแบบเดียวกับที่ คาคาชิ ใช้กับทีม 7 ดังนั้นเขาต้องเตรียมตัวให้พร้อม
เพื่อชีวิตที่มีความสุขในอนาคต อย่างน้อย อาคาบาเนะ จะต้องประพฤติตัวให้ดีขึ้นเพื่อหลีกเลี่ยงการถูก ดันโซ ซึ่งเป็นตาเฒ่าโรคจิตจับตามอง
สำหรับตระกูลคุรามะ ค่าใช้จ่ายในการทำร้านการ์ตูนเป็นเรื่องเล็กมันเป็นเพียงขนเส้นเดียวจากวัว 9 ตัว ในทางตรงกันข้าม อัจฉริยะอย่าง อาคาบาเนะ นั้นไม่ค่อยมีมานานหลายทศวรรษ ดังนั้นพวกเขาจึงซื้อร้านโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย และหลังจากที่ได้แบบตกแต่งร้านพวกเขาจะทำการปรับปรุงร้านขึ้นมาใหม่ทันที
ในเวลานี้ โคโนฮะ ยังไม่มีใครสามารถใช้คาถาไม้ของ ฮาชิรามะ ได้ ดังนั้นการปรับปรุงร้านการ์ตูนของเขาจะต้องใช้เวลาอย่างน้อย 3 หรือ 4 วัน
นี่ยังค่อนข้างเร็ว อาจต้องใช้เวลา 1 หรือ 2 เดือนสำหรับคนธรรมดา แต่ถึงแม้หลังจากร้านของเขาเสร็จ อาคาบาเนะ ก็ไม่สามารถอยู่นิ่งๆได้
เขาจะต้องคิดหาวิธีโปรโมทร้านการ์ตูนของเขาว่าจะทำยังไงให้ร้านของเขาเป็นที่รู้จักไปทั่วทั้งหมู่บ้าน?
“วันนี้เป็นวันที่ยาวนานจริงๆ ฉันรู้สึกเหนื่อยขึ้นมานิดหน่อยแล้วแฮะ”
เมื่อนอนลงบนเตียง อาคาบาเนะ ก็นึกขึ้นได้ว่าเคยให้หนังสือการ์ตูนกับ ซึนาเดะ ไปก่อนหน้านี้
เมื่อดูจากระยะเวลา เธอคงจะมอบการ์ตูนให้กับคุณย่าของเธอแล้ว
อาคาบาเนะ สงสัยว่าเขาได้รับกี่แต้ม
“[ระบบ!]”
[แต้ม = 60]
“ให้ตายสิ!”
อาคาบาเนะ ตกใจมาก
“มิโตะ อ่านการ์ตูนของฉันไปแล้วกี่หน้ากันเนี่ย? แต้มเหล่านี้มาจากคนเพียงคนเดียว นี่มันมากเกินไปหรือเปล่า!”
แต่เมื่อคิดๆดูแล้ว เขาเดาว่าเนื่องจาก มิโตะ เป็นภรรยาของ ฮาชิรามะ และยังเป็นร่างสถิตสัตว์หางอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาได้แต้มเยอะ
