ตอนที่ 11 เขี้ยวสีขาว ซาคุโมะ
อาคาบาเนะ ไม่คาดคิดเลยว่า ชิกาโตะ จะรับปากในทันที
เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มกว้าง “ขอบใจนะ ชิกาโตะ รบกวนนายนำเรื่องนี้ไปบอกหัวหน้าตระกูลของนายให้ที”
“อืม วางใจได้” ชิกาโตะ พยักหน้ารับปาก
ถึงแม้ว่าตอนนี้ อาคาบาเนะ จะไม่มีเงิน แต่มันไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา
เพราะเขาเพิ่งกลายเป็นสมาชิกคนสำคัญของตระกูลคุรามะ
หลังสงครามโลกนินจาครั้งที่ 1 ได้ยุติลง สถานะในปัจจุบันของ 5 หมู่บ้านอยู่ในความสงบชั่วคราว
ตระกูลคุรามะ ซึ่งเป็น 1 ในตระกูลที่เก่าแก่ของโคโนฮะมีความมั่งคั่งเป็นอย่างมากและความมั่งคั่งนั้นมีไว้เพื่อพัฒนาตระกูล
ดังนั้น อาคาบาเนะ จึงเชื่อว่าการขอซื้อร้านค้าจะไม่มีปัญหา
“ อาคาบาเนะ นายอยากทำร้านการ์ตูนเหรอ?”
ชิกาโตะ ถามอย่างสงสัย
“ ใช่ ฉันต้องการให้คนทั้งหมู่บ้านโคโนฮะอ่านการ์ตูนของฉันนั่นคือเป้าหมายของฉัน”
อาคาบาเนะ กล่าวอย่างเมินเฉย
ความจริงก็คือเขาแค่ต้องการได้รับแต้มให้มากขึ้น
แต่ดูเหมือนว่าทุกคนจะเชื่อในสิ่งที่เขาพูด
ซึนาเดะ เอนกายลงบนเก้าอี้และครุ่นคิด
อาคาบาเนะ สังเกตุเห็นว่าเธอกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ
หลังจากนั้น ซึนาเดะ ก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงสบายๆว่า “เป้าหมายของฉันคือการเป็นศิลปินการ์ตูน บางทีฉันอาจจะเป็นคู่แข่งของนายในอนาคต”
เขาพยายามอย่างมากที่จะไม่หัวเราะเพราะเขารู้ว่า ซึนาเดะ จะเป็นอย่างไรในอนาคต
หลังจากกลายเป็นนินจาที่แท้จริงเธอได้ก่อตั้งหน่วยนินจาแพทย์และต่อมาได้กลายเป็น โฮคาเงะ รุ่นที่ 5
ชิกาโตะ รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็น ซึนาเดะ พูดถึงเป้าหมายของเธออย่างจริงจัง
ซึนาเดะ เห็นท่าทีของเพื่อนๆ เธอก็แก้ไขคำพูดของเธออย่างรวดเร็ว“ แน่นอนว่าเป้าหมายหลักของฉันคือการได้เป็นโฮคาเงะรุ่นที่ 4 และสืบทอดเจตจำนงแห่งไฟของปู่ที่จะปกครองหมู่บ้านให้เกิดสันติ!”
อาคาบาเนะ ไม่พูดอะไร
เขาหยิบ กระดาษ พู่กัน และวาดภาพต่อไป
เจตจำนงแห่งไฟ…เขาไม่ค่อยเข้าใจนักเพราะเขาไม่ใช่คนในโลกนี้
ซึนาเดะ ในปัจจุบันเต็มไปด้วยจิตวิญญาณที่ไม่อาจบรรยายได้
โอโรจิมารุ นั่งฟังบทสนทนาอย่างเงียบ ๆ
ในอีกด้านหนึ่ง ชิกาโตะ กำลังหลงอยู่ในความคิด
“เป้าหมายเหรอ?
“แล้วเป้าหมายของฉันคืออะไร”
สำหรับพวกเขาที่ยังเป็นเด็ก เป้าหมายหรือความฝันดูเหมือนจะอยู่ไกลมาก แต่โลกของนินจาไม่สนใจเรื่องอายุ หากเกิดสงครามขึ้นพวกเขาจะถูกส่งตรงไปยังสนามรบทันที
อาคาบาเนะ ไม่ได้เข้าร่วมสนทนาเขาเอาแต่วาดรูปอย่างเงียบๆ
ในเวลานี้ตอนที่ 3 เสร็จสมบูรณ์แล้ว เขาต้องรีบวาดให้ถึงตอนที่ 5 และทำการรวมเล่มก่อนที่ร้านจะเปิด
อาคาบาเนะ ขี้เกียจกว่าร่างแยกเงาดังนั้นเขาจึงวาดแบบค่อยเป็นค่อยไป
แต่เวลานี้เมื่อการทดสอบสิ้นสุดลงนักเรียนจำนวนมากก็พากันกลับมาที่ห้องเรียนเขาจึงไม่สะดวกที่จะใช้ร่างแยกเงา
“ เฮ้ ชายคนนี้เป็นใครคนที่สวมหน้ากากครึ่งใบหน้า”
ซึนาเดะ เหลือบมองการ์ตูนที่ อาคาบาเบะ กำลังวาด เธอเห็นชายสวมหน้ากากยืนพิงราวบันได
“แล้วเธอคิดว่าใคร…”
อาคาบาเนะ มอง ซึนาเดะ และเหลือบมอง ซาคุโมะ พยายามจะไม่หัวเราะ
โอโรจิมารุ มองตามอย่างอยากรู้อยากเห็นและมองไปที่ ซาคุโมะ อย่างสงสัย
“อย่าบอกนะว่า…”
เมื่อเห็นแววตาที่จ้องมองมาของคนอื่น ซาคุโมะ ที่สงบมากในตอนแรกซึ่งคิดเอาไว้ว่าจะขอดูการ์ตูนหลังจาก อาคาบาเนะ วาดจบ
แต่เมื่อเห็นแววตาของ โอโรจิมารุ ทำให้เขาอดใจไม่ได้ เขายืนขึ้นและเหลือบมองการ์ตูนที่ อาคาบาเนะ วาดแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า
“ เหอะ..ไม่เห็นจะมีอะไรเกี่ยวข้องกับฉัน”
“ทำไมถึงคิดว่าชายคนนี้ไม่เกี่ยวข้องกับนาย?”
อาคาบาเนะ ยิ้มโดยไม่ได้อธิบายรายละเอียด
ลูกชายของ ซาคุโมะ ฮาตาเกะ คาคาชิ ปรากฏตัวในตอนที่ 3 แต่ทุกคนไม่เคยเห็นมาก่อนเพราะเป็นตัวละครใหม่ที่เพิ่งปรากฏตัวออกมา
“ ตระกูลฮาตาเกะมีดาบจักระแสงสีขาว”
ดังที่ ซาคุโมะ พูด เขาแสดงดาบสั้นในมือของเขา
“ดาบจักระแสงสีขาวของตระกูลฮาตาเกะสามารถเปล่งกระแสจักระเมื่อแกว่งไกว”
ซาคุโมะ อธิบายเกี่ยวกับดาบจักระแสงสีขาวของเขาขณะที่ อาคาบาเนะ ยังคงวาดภาพต่อไปเรื่อย ๆ
ในตอนนี้เขาวาดภาพเหมือนของ คาคาชิ เต็มแผ่นพร้อมกับแต่งแต้มสีสันให้ดูโดดเด่นสวยงาม
วาดยังไม่เสร็จ ทันใดนั้น จิไรยะ ก็กระโดดข้ามโต๊ะและมองรูปภาพ
หลังจากเหลือบมอง 2-3 ครั้งเขาก็เกาแก้มอย่างสงสัย:“เจ้าคนลึกลับนี่เป็นลูกชายของ ซาคุโมะ เหรอ? แต่ทำไมต้องใส่หน้ากากด้วย?”
คนอื่นๆรวมตัวกันอยู่รอบ ๆ อาคาบาเนะ พวกเขาอยากรู้คำตอบเช่นเดียวกับ จิไรยะ
“โอ้ จิไรยะ เดาถูกด้วยแฮะ แต่ก็น่ะขึ้นชื่อว่าคนลึกลับมันก็ต้องสวมหน้ากากสิจริงไหม?”
“แน่นอนแค่ดูก็รู้แล้วเพราะฉันคืออัจฉริยะ แต่คำตอบของนายนี่มันทำให้คนฟังรู้สึกหงุดหงิดจริงๆ” จิไรยะ เอ่ยชื่นชมตนเองและปิดท้ายด้วยการบ่น อาคาบาเนะ
ทุกคนไม่พอใจกับคำตอบ พวกเขาต่างก็ขมวดคิ้ว
“การที่เขาใส่หน้ากากอาจจะเป็นฟันคุดหรือปากเบี้ยวก็ได้…ใครจะไปรู้”
อาคาบาเนะ ยิ้มเยาะ
ซาคุโมะ พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธ :“ ถ้าเป็นลูกชายของฉันจริงเขาจะมีฟันคุดหรือปากเบี้ยวได้อย่างไร!”
“ไม่มีใครรู้ว่าภายใต้หน้ากากนั้นเป็นยังไง แต่นายไม่ต้องอารมณ์เสียไป ไม่เพียงแค่นายเท่านั้นที่มีลูกชายแปลกๆ ชินโนะสุเกะ เองก็มีเช่นกัน เด็กที่โง่เขลาและไร้เดียงสาซึ่งปรากฏตัวในการ์ตูนตอนที่ 2 นั่นแหละลูกชายเขา”
ซึนาเดะ ยิ้มและกระพือเปลวไฟให้ดุเดือดเมื่อเห็น ซารุโทบิ ชินโนะสุเกะ เดินเข้ามาในห้องเรียน
ชินโนะสุเกะ ทำหน้างงๆหลังจากเพิ่งกลับมาโดยไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย เขาขมวดคิ้วและถามขึ้นว่า
“ฉันเพิ่งจะ 9 ขวบ จะมีลูกชายได้ยังไง ”
“ได้สิ ก็ในการ์ตูนไง”
ซึนาเดะ วางหน้ากระดาษและยิ้มเยาะ
“ ลูกชายของ ชินโนะสุเกะ หน้าตาเป็นอย่างไร?”
“เสียใจด้วย เขาไม่ได้เอาการ์ตูนมา” ซึนาเดะ พูดขึ้นราวกับเป็นผู้ชนะเพราะเธอเคยเห็นลูกชายของ ชินโนะสุเกะ ในการ์ตูนมาก่อนแล้ว
“ อะไรนะ! นายไม่ได้นำมันมาด้วยเหรอ?”
“วาดมันตรงนี้เลย ฉันอยากเห็น!”
ทันใดนั้นห้องเรียนก็เกิดความวุ่นวายอยู่รอบๆตัว อาคาบาเนะ ราวกับแมลงหวี่ที่บิน วี้ๆ อยู่ข้างๆหู
จนในที่สุด อาคาบาเนะ ก็วาดภาพเหมือนของ คาคาชิ เสร็จ เมื่อเห็นความกระตือรือร้นของทุกคนเขาก็กล่าวว่า
“ ไม่ต้องกังวล ฉันจะวาดภาพเหมือนลูกชายของ ชินโนะสุเกะ ในภายหลัง พวกนายก็แค่รอให้ร้านของฉันเปิดก่อนแล้วค่อยซื้อจากที่นั่น”
“ ลูกค้า 10 คนแรกสามารถรับภาพเหมือนของ โคโนฮะมารุ ที่ฉันวาดด้วยตัวเองกับมือได้”
ชินโนะสุเกะ รู้สึกเหมือนถูกล่อลวง ดูเหมือนว่าเขาต้องจ่ายเงินเพื่อที่จะได้เห็น“ ลูกชาย” ของเขา
“ก็ได้เพื่อได้เห็นหน้าลูกชาย ฉันยอมเสียค่าขนมที่เก็บออมไว้!”
ชินโนะสุเกะ ตะโกนกึกก้องอยู่ภายในใจ
…………………..
“ ฉันจะเจรจาร้านค้าของตระกูลให้นาย แล้วนายจะตอบแทนฉันยังไง?”
ชิกาโตะ ก็ครุ่นคิดถึงเรื่องนี้และพูดถึงผลตอบแทนที่เขาควรจะได้รับ
ดวงตาของ อาคาบาเนะ เป็นประกาย
ระบบสมาชิกของร้านการ์ตูนเป็นสิ่งแรกที่อยู่ในใจของเขา ….…
อย่างไรก็ตามเขาจำเป็นต้องสร้างฐานแฟน ๆ ก่อนจึงจะสามารถใช้งานระบบสมาชิกของร้านการ์ตูนได้
มันน่าตื่นเต้นสุดๆ!
ยิ่ง อาคาบาเนะ คิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาสามารถสร้างอาณาจักรการ์ตูนในโลกนารูโตะได้
…………………….
“ไปๆแยกๆอย่ารบกวนสมาธิของเขา”
ซึนาเดะ โบกมือไล่ “ฝูงชน” ผู้สังเกตุการณ์ให้ออกห่างจาก อาคาบาเนะ
ซึนาเดะ เป็นคนที่น่ารำคาญที่สุดในบรรดาทุกคนที่รายล้อม
อย่างไรก็ตามเธอได้อ่านตอนล่าสุดของเขาทั้งหมดแล้วและ อาคาบาเนะ ก็ได้สัญญาว่าจะส่งตอนต่อไปให้เธอ
ซึนาเดะ เจ้าหญิงแห่งตระกูลเซนจูที่ดุร้ายขับไล่ทุกคนออกไปและไม่มีใครกล้าขัดใจเธอ
ซาคุโมะ นั่งมอง อาคาบาเนะ เป็นระยะ ๆ ด้วยสายตาแปลก ๆ ซึ่งทำให้ อาคาบาเนะ อึดอัดเล็กน้อย
หลังจากจ้องมองสักพัก ซาคุโมะ ก็เอนตัวมาถามว่า “อาคาบาเนะ เขาชื่ออะไร”
อาคาบาเนะ แตะจมูกของเขา เรื่องราวที่กำลังดำเนินอยู่ในการ์ตูนนั้นน่าตื่นเต้น แต่ดูเหมือนว่าทุกคนจะมุ่งความสนใจไปที่ ฮาตาเกะ คาคาชิ
เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของ ซาคุโมะ เขาตอบตรงๆด้วยความขำ
“ฮาตาเกะ กะจู๋”
“กะจู๋?! ชื่อบ้าอะไรเนี่ย!”
เมื่อได้ยินชื่อ ซาคุโมะ ก็ระเบิดอารมณ์ทันที
“ฮ่าฮ่าฮ่า ล้อเล่นนะ ชื่อของเขาคือ ฮาตาเกะ คาคาชิ”
ซาคุโมะ พยักหน้าเขาค่อนข้างพอใจกับชื่อนี้
ท้ายที่สุด นั่นคือชื่อที่เขาตั้งขึ้นเองให้กับลูกชายในอนาคตของเขา
