ตอนที่ 4 เริ่มแผนการ
มันจะไม่ดีต่อชื่อเสียงของตระกูลหากมีใครรู้ว่าลูกหลานของตระกูลได้ทำร้ายผู้อาวุโสของตระกูลคุรามะเข้า
“ไม่เป็นไร.”
มุราคุโมะ เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแอปนความรู้สึกประหลาดใจ ดวงตาของเขาจ้องมอง อาคาบาเนะ ราวกับมองสมบัติอันล้ำค่า
หลังจากระบายลมหายใจออกมา 2-3 รอบเขาก็กล่าวว่า“ พรสวรรค์โดยกำเนิดของ อาคาบาเนะ นั้นดีมาก อายุยังน้อยแต่กลับมีจักระต่ำกว่าจูนินเพียงเล็กน้อยเท่านั้น”
ต่ำกว่าจูนินเพียงเล็กน้อย?
อาคาบาเนะ รับฟังพร้อมกับครุ่นคิดดูเหมือนว่ามาตรฐานจักระของจูนินควรจะอยู่ที่ 50 จุด ถ้างั้นก็แสดงว่าจักระของเขาอยู่ในระดับเกะนินส่วนร่างกายยังไม่ถึงระดับเกะนิน…
“ อายุยังน้อยแต่จักระกลับเทียบได้กับระดับจูนินแล้วหรือ?”
“ เขาเป็นความหวังของตระกูลคุรามะของเรา…”
“ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยมมาก! ตระกูลของเรามีผู้สืบทอดแล้ว!”
ผู้นำตระกูลและผู้อาวุโสของตระกูลหลายคนต่างก็หลั่งน้ำตาแห่งความปลื้มปิติออกมา
“อัจฉริยะ!”
“เขาเป็นอัจฉริยะอย่างไม่ต้องสงสัย!”
“ในที่สุดตระกูลของเราก็มีอนาคตที่สดใส!”
พวกเขารวมตัวกันชื่นชม อาคาบาเนะ ด้วยพรสวรรค์ของเขาตั้งแต่อายุยังน้อย เขาสามารถได้รับการฝึกฝนเพื่อพัฒนาขีดจำกัดทางสายเลือดของเขาให้ดียิ่งขึ้นและเขาอาจจะเป็นผู้ใช้ คาถาลวงตาที่ดีที่สุดในอนาคต
“ อาคาบาเนะ เธอมีจักระที่แข็งแกร่ง แต่ด้วยร่างกายในปัจจุบันของเธอ เธอจะต้องฝึกฝนให้หนักยิ่งขึ้นนับจากนี้”
มุราคุโมะ เอ่ยขึ้น
“เรื่องฝึกฝนไม่ต้องห่วงครับ ผมจะตั้งใจ แต่ … ผมขออะไรสักอย่างจะได้ไหม?”
“เธออยากได้อะไร?” มุราคุโมะ ถามอย่างสงสัย
“ผมอยากเผยแพร่การ์ตูนเรื่องนี้ให้คนในตระกูลได้อ่าน”
อาคาบาเนะ หยิบการ์ตูนออกมา
“นี่คือ….?”
ผู้นำตระกูลรับการ์ตูนมาด้วยใบหน้าที่สับสนและหลังจากอ่านไป 2-3 หน้า เขาก็หัวเราะออกมาด้วยความสุข
“ อืม…มันเป็นเรื่องที่ดี ฉันจะรับผิดชอบเรื่องนี้เองไม่ต้องห่วง ฉันจะคัดลอกการ์ตูนนี้ 50 ชุดและส่งไปยังครอบครัวต่างๆที่อยู่ในตระกูลคุรามะ”
“ ใช่ ใช่ พวกเราเห็นด้วย!”
ผู้อาวุโสที่เหลือต่างก็ส่งเสียงสนับสนุน
ความสามารถของ อาคาบาเนะ นั้นโดดเด่นมากจากนี้ไปเขาคือหน้าตาของตระกูลคุรามะ ทั้งตระกูลจะให้ทุกอย่างเพื่อความก้าวหน้าของเขา การอ่านการ์ตูนของ อาคาบาเนะ เป็นเพียงเรื่องเล็กๆสำหรับพวกเขาเท่านั้น
นี่คือพลังและสิทธิพิเศษของอัจฉริยะ
ด้วยผู้คนมากมายในตระกูลคุรามะไม่ว่าจะเป็น เกะนิน จูนิน และ โจนิน หากได้อ่านการ์ตูน เขาก็จะ……
ได้กำไรมหาศาล!
หัวใจของ อาคาบาเนะ เต้นตูมตามหากเป็นไปตามที่เขาคิดในอีกไม่กี่วันเขาจะสามารถแลก คาถาแยกเงาพันร่าง ได้
“ อาคาบาเนะ ดูแลตัวเองให้ดี”
“ เธอชื่อ อาคาบาเนะ ใช่ไหม? เธอจะเป็นความภาคภูมิใจของตระกูลเรา”
“ สามารถปลุกขีดจำกัดทางสายเลือดได้ตั้งแต่อายุยังน้อย ว๊าว! นี่มันวิเศษมากจริงๆ!”
เหล่าโจนินต่างพากันเอ่ยชื่นชม อาคาบาเนะ
……………………
วันรุ่งขึ้นในตอนเช้า
อาคาบาเนะ ออกเดินทางไปยังโรงเรียนระหว่างทางเขาได้รับคำทักทายจากทุกคนที่พบทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีเลยสักครั้ง
เขาเพียงแค่ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
ระหว่างทางไปโรงเรียนเขาใช้เวลาดูคุณลักษณะของเขาในแผงระบบ
ชื่อ: คุรามะ อาคาบาเนะ
ระดับนินจา: ไม่ถึงเกะนิน
ร่างกาย: 10 (+)
จักระ: 50 (+)
คุณสมบัติธาตุหลัก: หยิน
อุปกรณ์: พู่กัน กระดาษวาดเขียน
ความสามารถ: การควบคุมประสาทสัมผัสทั้ง 5 , คาถาแปลงร่าง, คาถาเงาแยกร่าง, คาถาเปลี่ยนตัว
แต้ม : 48
ใช่.
เมื่อคืน อาคาบาเนะ เพิ่มแต้มให้กับค่าร่างกายอีก 5 จุด เป็น 10 จุด เพิ่มให้ค่าจักระอีก 2 จุด เป็น 50 จุด บวกกับ คาถาแปลงร่าง, คาถาเงาแยกร่าง, และคาถาเปลี่ยนตัว
สิ่งเหล่านี้ทำให้เขาเสียแต้มไป 40 แต้มเต็ม แต่เขาก็ได้แต้มจากสมาชิกในตระกูลเพิ่มมาอีก 17 แต้มหลังจากที่พวกเขาเริ่มอ่านการ์ตูน
หลังจากปิดแผงของระบบ อาคาบาเนะ รีบไปที่ห้องเรียน
ในความเป็นจริงเมื่อเขามาถึงห้องเรียน ฮิรุเซ็น ก็ยืนอยู่หน้าชั้นเรียนมาได้ระยะหนึ่งแล้ว
“ ขอโทษครับครูที่ผมมาสาย”
อาคาบาเนะ ขอโทษสั้น ๆ โดยไม่มีคำอธิบายใด ๆ เพิ่มเติม
ฮิรุเซ็น บอกให้ไปนั่งที่อย่างหงุดหงิด
ตั้งแต่ครึ่งเดือนที่แล้ว อาคาบาเนะ มาสายเกือบทุกวันและเขาเริ่มคุ้นเคยกับมันแล้วในตอนนี้
อาคาบาเนะ เผยรอยยิ้มและเดินไปที่นั่งของเขา
แต่…
“ ทำไมเธอมานั่งตรงนี้!”
เดิมทีคนที่นั่งข้างๆเขาเป็นปีศาจตัวน้อยจากตระกูลนารา แต่ตอนนี้ปีศาจน้อยของตระกูลนาราถูกส่งไปนั่งร่วมกับ จิไรยะ และ ซึนาเดะ ได้มานั่งอยู่ข้างๆนี้แทนเขา
“ ชิกาโตะ ต้องการเปลี่ยนตำแหน่งกับฉัน ฉันก็เลยตอบตกลงโดยไม่เต็มใจ เห้อ!”
ซึนาเดะ กล่าวพร้อมกับถอนหายใจ
อาคาบาเนะ มองไปทาง ชิกาโตะ ในขณะที่เขาเดินไปยังที่นั่ง
ชิกาโตะ ก้มหน้าก้มตาในขณะที่ จิไรยะ กุมขมับด้วยความหงุดหงิด เห็นได้ชัดว่าความจริงไม่ได้สวยงามอย่างที่ ซึนาเดะ พูด
แต่ ซึนาเดะ กลับสวมบทบาท…ผู้ถูกกระทำ
อาคาบาเนะ นั่งลงแล้วฟุบนอนลงกับโต๊ะ
หลักสูตรของโรงเรียนนินจานั้นไม่ยากเท่าไหร่ ยิ่งไปกว่านั้นเขาได้เรียนรู้ คาถาแปลงร่าง และ คาถาแยกร่างเงา แล้วการสอบจบการศึกษาจะเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา
นินจาไม่ใช่นักเรียนที่ต้องสอบเข้าระดับมัธยมต้น มัธยมปลาย และมหาวิทยาลัยเหมือนโลกเดิมของเขา แค่เรียนตามทฤษฎีก็โอเคแล้ว และส่วนมากนินจาจะเน้นการปฏิบัติซะส่วนใหญ่
ครั้งหนึ่งในฐานะนักศึกษามหาวิทยาลัยในศตวรรษที่ 21 เขาประสบความสำเร็จในด้านการเรียนเป็นอย่างดี
…………………..
ในขณะที่ อาคาบาเนะ กำลังจะฟุบลงกับโต๊ะเขาก็พบว่า ซึนาเดะ กำลังยื่นพู่กัน และ กระดาษ มาให้เขา
เขาเห็นใบหน้าของ ซึนาเดะ เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่น่ารักและมีเสน่ห์:“ อาคาบาเนะ นายคงลืมเอาอุปกรณ์วาดภาพของนายมาด้วย แต่โชคดีที่ฉันซื้อมา…”
“ฉัน…
อาคาบาเนะ มอง พู่กันและกระดาษในมือด้วยใบหน้าที่สับสน
“ ใช่แล้ว อาคาบาเนะ รีบวาดมันเร็ว ๆ ฉันอยากรู้ตอนต่อไปแล้ว”
จิไรยะ ระงับความหงุดหงิดก่อนหน้าและพูดอย่างตื่นเต้น
นักเรียนคนอื่น ๆ ที่อยู่รอบ ๆ ก็ดูมีความคาดหวังและดวงตาของพวกเขาดูเหมือนจะเป็นประกายแวววาว
อาคาบาเนะ พูดไม่ออก
ถ้า ชิกาโตะ นั่งอยู่ข้างๆเขา เขาสามารถเพิกเฉยได้ แต่นี่คือคำขอจาก “เจ้าหญิง” ซึนาเดะ ไม่มีทางที่เขาจะปฏิเสธได้
“ก็ได้”
อาคาบาเนะ ยอมรับชะตากรรมของตัวเองและเริ่มวาดรูป
“ เย้ ให้มันได้อย่างนี้สิ.. ” ซึนาเดะ ดีใจเป็นอย่างมาก
ซึนาเดะ เฝ้าดูรูปวาดของ อาคาบาเนะ อย่างใกล้ชิด เธอจะไม่ยอมพลาดแม้แต่รายละเอียดเดียว
มันเป็นเรื่องที่น่าขนลุกเล็กน้อยพูดตามตรง แต่ อาคาบาเนะ จะบ่นได้อย่างไร
ณ ตอนนี้…
“นี่พวกเธอทั้ง 2 คน ในตอนบ่ายจะมีการสอบเพื่อเลื่อนขึ้นเป็นเกะนินเต็มตัวแล้วนะ!! มันใช่เวลาที่จะมาทำอะไรไร้สาระไหม!! หากพวกเธอไม่ตั้งใจรับรองได้เลยว่าได้เรียนที่นี่อีกปีแน่!!”
ฮิรุเซ็น มอง อาคาบาเนะ และ ซึนาเดะ พร้อมกับตะโกนขึ้น
นักเรียนหลายคนที่อยู่แถวหน้าหันมามองตาม ฮิรุเซ็น
เมื่อเห็นว่ากลุ่ม อาคาบาเนะ เงียบลง เด็กชายที่มีโลโก้รูปพัดบนด้านหลังเสื้อก็ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยแล้วหันกลับไปมองที่กระดานดำ
“เราต้องขอโทษด้วยครับครู”
อาคาบาเนะ เห็นด้วยเขาวางพู่กันและกระดาษลงอย่างยินดี
หลังจากนั้น ฮิรุเซ็น ก็ได้พูดถึงประเด็นหลักของวิชานินจาที่นินจาจะต้องเชี่ยวชาญในการสอบจบการศึกษาเพื่อที่จะเป็นเกะนินเต็มตัว
“ฮึ! เรื่องเหล่านี้พวกเราก็รู้อยู่แล้ว…”
ซึนาเดะ เอ่ยออกมาอย่างหงุดหงิดเล็กน้อยและคนอื่น ๆ ที่อยู่รอบ ๆ ก็พยักหน้าเห็นด้วยเช่นกัน แต่ จิไรยะ กลับจ้องมองไปที่ ฮิรุเซ็น อย่างตั้งใจ
ในแวดวงนี้ยกเว้น จิไรยะ และ โอโรจิมารุ ส่วนที่เหลือมาจากตระกูลใหญ่แห่งโคโนฮะ
โอโรจิมารุ เป็นอัจฉริยะที่ยอดเยี่ยม วิชานินจา ที่สอนโดยครูนินจาสามารถเรียนรู้ได้ทันทีหลังจากฟังแค่ครั้งเดียว
จิไรยะ ต่างออกไป
เขาเป็นที่รู้จักกันดีในอันดับบ๊วยสุดในกลุ่มไม่ว่าจะเป็น คาถานินจา หรือ กระบวนท่า
ส่วน ซึนาเดะ เป็นหลานสาวของ โฮคาเงะ รุ่นที่ 1 นั่นคือเหตุผลว่าทำไมทุกคนจึงเรียกเธอว่า “เจ้าหญิง” ด้วยสายเลือดของตระกูลเซ็นจู ไม่ว่าจะเป็น คาถานินจา หรือ กระบวนท่า เธอก็เชี่ยวชาญอย่างมาก
“ ฉันยังไม่ได้เรียนรู้คาถาลวงตาจากตระกูลเลย สงสัยคงต้องลองหน่อยแล้ว….”
อาคาบาเนะ พึมพำขึ้นเบาๆ
