ตอนที่ 1 ระบบการ์ตูน
โรงเรียนนินจาโคโนฮะ.
ในห้องเรียน
ที่มุมของแถวสุดท้ายเด็กชายคนหนึ่งก้มหน้าลงถือพู่กันในมือและกำลังวาดภาพลายเส้นลงบนแผ่นกระดาษสีขาวอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้นไม่นานภาพวาดของเขาก็เสร็จสมบูรณ์
รูปแบบสีดำและสีขาวไม่กี่ภาพที่ถูกแบ่งออกเป็นช่องอย่างชัดเจนได้บ่งบอกถึงเรื่องราวสั้น ๆ
“เฮ้ อาคาบาเนะ ขอฉันดูหน่อย! ให้ฉันดูหน่อย! เอามาให้ฉันดู!”เด็กชายผมขาวที่เป็นเพื่อนร่วมชั้นตะโกนอย่างตื่นเต้น
“นี่เจ้าบ้า อย่าไปรบกวนเขา ค่อยดูด้วยกันหลังจากเขาวาดเสร็จ” เพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆกระโดดเข้ามาขัดขวางเขา
“เฮ้ อาคาบาเนะ นี่นายฟังฉันอยู่รึเปล่า!” เด็กชายผมขาวตะโกนยืนกราน
อาคาบาเนะ ไม่ตอบสนอง
“ จิไรยะ ไอ้คนงี่เง่าฉันจะจัดการกับนายแน่หลังเลิกเรียนคอยดูเถอะ”
เด็กผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนขึ้นในขณะที่เด็กอีกหลายคนที่อยู่รอบๆตัวเขาก็โต้เถียงกันอย่างดุเดือด
แน่นอน…
ผลสุดท้ายคือเมื่อเด็กชายผมขาวถูกเด็กผู้หญิงอีกคนเขกหัวไป 1 ที 2 แถวสุดท้ายของห้องเรียนก็เงียบลงอีกครั้ง
หลังจากนั้นไม่นานภาพวาดอีกแผ่นก็เสร็จสิ้น
อาคาบาเนะ ไอออกมา 2-3 ครั้งแล้วโยนหน้าที่วาดเสร็จให้พวกเขาและพูดว่า“ เอาไปดูก่อนนะ ฉันขอพักสักหน่อย”
หลังจากนั้นเขาก็ไอออกมาอย่างรุนแรงอีกครั้ง
“ อาคาบาเนะ ร่างกายของนาย?….นายควรพักผ่อนให้มากๆเข้าไว้”
เด็กผู้หญิงกำลังจะยื่นมือไปรับภาพวาด แต่ภาพวาดนั้นกลับถูกเด็กผู้ชายผมขาวแย่งชิงไปก่อน
“ ฮ่า ๆ ๆ “
“ทำอะไรของนาย จิไรยะ ไอ้คนงี่เง่า…”
เสียงหัวเราะของ จิไรยะ ดังลั่นอยู่ในห้องเรียน
อาคาบาเนะ พิงผนังสูดลมหายใจเข้าลึกๆไม่กี่ครั้งและทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เป็นประกาย
ที่ด้านหน้าของเขามีแผงโปร่งแสงโผล่ออกมา
ชื่อ: คุรามะ อาคาบาเนะ
ระดับนินจา: ไม่ถึงเกะนิน
ร่างกาย: 3 (+)
จักระ: 34 (+)
คุณสมบัติธาตุหลัก: หยิน
อุปกรณ์: พู่กัน, กระดาษวาดภาพ
ทักษะ: ไม่มี
แต้ม: 27
…………………..
“ หลังจากวาดการ์ตูนมาหลายวัน ในที่สุดฉันก็ได้แต้มมา”
ครึ่งเดือนก่อนหน้านี้เขายังเป็นชายหนุ่มที่จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยศิลปะและการออกแบบในศตวรรษที่ 21 และใฝ่ฝันที่จะเป็นนักวาดภาพประกอบที่มีชื่อเสียง แต่จู่ๆก็ถูกย้ายมาเป็น คุรามะ อาคาบาเนะ ในโลกนารูโตะ
เขาได้เปิดใช้งานระบบการ์ตูนได้โดยบังเอิญหลังจากวาดการ์ตูนนารูโตะเมื่อตอนที่เขาเบื่อหน่ายและการที่จะได้รับแต้มมานั้นเขาต้องให้ทุกคนอ่านการ์ตูนที่เขาวาดขึ้น
แต่มันก็ใช้เวลานานครึ่งเดือนกว่าจะได้แต้ม 27 แต้มนี้มา …
ในเวลานี้ อาคาบาเนะ เริ่มมีความหวังอันเลือนราง
เขาข้ามมายังโลกนี้ แล้วยังเป็นแค่เด็กชายและการ์ตูนก็ไม่มีในโลกนารูโตะ ดังนั้นเพื่อให้ผู้คนยอมรับการ์ตูนที่เขาวาดขึ้นมันต้องใช้เวลา
โชคดีที่สงครามโลกครั้งที่ 1 ของนินจาเพิ่งจบลง ในช่วงสั้นๆนี้ โคโนฮะยังมีความสงบซึ่งเพียงพอที่ อาคาบาเนะ จะพัฒนาความแข็งแกร่งของตัวเองไปอย่างช้าๆ
แต่…
เมื่อดูค่าร่างกายที่มีแค่ 3 จุดเขาก็อดไม่ได้ที่จะบ่นถึงสภาพร่างกายที่อ่อนแอของเขา
ตระกูลคุรามะคือตระกูลเก่าแก่ของโคโนฮะเป็นตระกูลที่ใช้ความสามารถด้านคาถาลวงตา – พลังจักระนั้นแข็งแกร่งมากแต่ร่างกายนั้นก็แย่มากเช่นกัน
และแน่นอนเขาได้รับการถ่ายทอดมาอย่างเต็มที่ แต่ความแตกต่างก็คือจักระที่แข็งแกร่งของเขาสูงกว่าค่าเฉลี่ยเพียงเล็กน้อยแต่ร่างกายของเขากลับอ่อนแอเป็นอย่างมาก
พูดง่ายๆก็คือเขาไม่ได้เก่งกาจในด้านจักระมากกว่าใครๆในตระกูล แต่กลับสืบทอดจุดอ่อนด้านร่างกายมาแบบเต็มๆ
ในตอนนี้เขายังไม่ได้ปลุกขีดจำกัดทางสายเลือด และมันเป็นเรื่องยากที่จะปลุกขีดจำกัดทางสายเลือดของตระกูลด้วยจักระและร่างกายที่เขามี แต่ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีเพราะเขามีระบบการ์ตูน…’
การควบคุมประสาทสัมผัสทั้ง 5 : ขีดจำกัดทางสายเลือดของตระกูลคุรามะ ต้องใช้แต้มในการปลุกพลัง 30 แต้ม
สำหรับการปลุกขีดจำกัดทางสายเลือด เขายังคงลังเลที่จะใช้แต้ม
“ เอ๋ มีวิชานินจาอื่นเพิ่มขึ้นมาอีก…”
เขาเพิ่งเปิดรายการของระบบการ์ตูนและพบว่ามันมีวิชานินจาเพิ่มขึ้นมาอีกมากมายในนั้นทั้งที่ก่อนหน้านี้มันยังไม่มี!!!
คาถาแปลงร่าง: วิชานินจาระดับ D ต้องใช้ 5 แต้มในการแลกเปลี่ยน
คาถาเงาแยกร่าง: วิชานินจาระดับ D ต้องใช้ 5 แต้มในการแลกเปลี่ยน
คาถาเปลี่ยนตัว: วิชานินจาระดับ D ต้องใช้ 5 แต้มในการแลกเปลี่ยน
คาถามหารัญจวน: ดัดแปลงจากคาถาแปลงร่างวิชานินจาระดับ D และต้องใช้ 5 แต้มในการแลกเปลี่ยน
คาถาแยกเงาพันร่าง: วิชานินจาระดับ B ต้องใช้ 100 แต้มในการแลกเปลี่ยน
“คาถานินจาเหล่านี้ดูเหมือนจะปรากฏในการ์ตูนตอนแรก…หรืออาจกล่าวได้ว่าวิชานินจาที่ปรากฏในการ์ตูนที่ฉันวาดสามารถแลกเปลี่ยนได้อย่างงั้นสินะ”
ใช่!
อาคาบาเนะ เพิ่งจะวาดเนื้อหาในการ์ตูนนารูโตะตอนแรกเสร็จ
เขาเป็นนักวาดภาพมาก่อน ก่อนที่จะย้ายมายังโลกนี้ เขาชอบการ์ตูนนารูโตะเป็นชีวิตจิตใจเขาสามารถวาดมันขึ้นมาใหม่จากความทรงจำของเขาแม้ว่ามันจะไม่สมบูรณ์ก็ตาม
ในตอนแรกเขาแค่อยากจะลองว่าการวาดภาพสามารถกระตุ้น ขีดจำกัดทางสายเลือดของตระกูลคุรามะ ได้หรือไม่ แต่แล้วเขาก็ปลุกระบบการ์ตูนขึ้นมาได้โดยบังเอิญ
สำหรับเขาระบบการ์ตูนไม่ต่างจากการให้ความช่วยเหลืออย่างทันท่วงที เหมือนห่วงยางที่ลอยมาในขณะที่เขากำลังจะจมน้ำแต่คำถามคือทำไมต้องวาดเรื่องนารูโตะ?
คำตอบก็ง่ายๆเพราะว่าเขาอยู่ในโลกนารูโตะ!
โชคดีที่ตัวละครหลักส่วนใหญ่ในการ์ตูนยังไม่เกิด อย่างน้อยก็อีก 30 กว่าปีและคงไม่มีใครคิดว่าภาพวาดเหล่านี้จะบอกเรื่องราวในอนาคตได้
ทุกคนคิดว่าส่วนใหญ่เป็นเพียงจินตนาการของเขา
“ อาคาบาเนะ สิ่งที่นายกำลังทำมันน่าสนใจมาก”
“ ฮ่า ๆ ๆ ท่านโฮคาเงะ รุ่นที่ 3 โครตแก่เลย”
“ อย่าบอกนะว่านี่คืออนาคตของท่านโฮคาเงะ รุ่นที่ 3 ?”
ใช่ ในสายตาของทุกคน สิ่งเหล่านี้มันเหมือนกับว่าเป็นอนาคตของคนที่ อาคาบาเนะ วาดลงบนกระดาษ
รวมทั้ง ซารุโทบิ ฮิรุเซ็น โฮคาเงะรุ่นที่ 3 เองก็คิดเช่นนั้น.
“อาคาบาเนะ ฉันชื่นชมความหลงใหลในงานศิลปะของเธอ แต่ฉันหวังว่าเธอจะจริงจังกับการเรียนมากกว่านี้”
ฮิรุเซ็น เดินมาหา อาคาบาเนะ และพูดขึ้น
เขาพูดคำคล้าย ๆ กันมาแล้วกว่า 10 ครั้ง…ต้องบอกว่าตั้งแต่วันแรกที่ อาคาบาเนะ เริ่มวาดการ์ตูนในห้องเรียน เขาก็พูดแบบนี้มาโดยตลอด
“เข้าใจแล้วครับครู ผมจะใส่ใจให้มากกว่าเดิม”
อาคาบาเนะ หัวเราะแห้งๆ
“ อืม เอาล่ะถึงเวลาเรียนแล้วส่งรูปวาดของเธอมาให้ครู แล้วครูจะส่งคืนให้เธอหลังเลิกเรียน”
หลังจากนั้น ฮิรุเซ็น ก็เก็บการ์ตูนของ อาคาบาเนะ มาไว้กับตัว.
“แต่ลุงฮิรุเซ็น ฉันเพิ่ง….. ”
เด็กสาวที่เพิ่งแย่งรูปวาดมาจาก จิไรยะ ก็พูดขึ้นเธอมีดวงตาที่สดใสและดูเฉลียวฉลาดแต่ตอนนี้เธอกำลังจะร้องไห้
เด็กสาวมีผมสีบลอนด์และดวงตาสีน้ำตาล เธอดูน่ารักมาก
แต่ตัวตนของเธอช่างน่ากลัวยิ่งนัก
เจ้าหญิงแห่งตระกูลเซนจู ซึนาเดะ
“ซึนาเดะ ตัวน้อยฉันจะเก็บมันเอาไว้ก่อนและจะมอบให้เธอหลังเลิกเรียน อ่อ แล้วอีกอย่างเมื่ออยู่ที่นี่เธอต้องเรียกฉันว่าครู”
ฮิรุเซ็น หัวเราะฮิฮิและกลับไปนั่งที่โต๊ะและเริ่มดูตั้งแต่แผ่นแรก
อาคาบาเนะ สังเกตุว่าแต้มของเขาเพิ่มขึ้นมาเล็กน้อย
แต่มันแปลก…
ก่อนหน้านี้ ฮิรุเซ็น เอาการ์ตูนที่เขาวาดไปดูแต่ไม่ได้มีส่วนช่วยให้ได้แต้มเลยแม้แต่น้อย แต่ทำไมครั้งนี้เขาถึงได้แต้ม?
ยิ่งไปกว่านั้น.
ไม่กี่นาทีต่อมาเขาได้รับมาอีก 2 แต้ม ซึ่งเป็นการเพิ่มขึ้นมาทีละแต้ม
หลังจาก ฮิรุเซ็น อ่านการ์ตูน แต้มรวมของ อาคาบาเนะ ก็ถึง 31 แต้มจาก 27 แต้ม
อาคาบาเนะ ได้แต้มจาก ฮิรุเซ็น 5 แต้มเมื่อดูแผ่นแรกจบ
“ ยิ่งระดับนินจาสูงเท่าไหร่ก็ยิ่งได้รับแต้มมากขึ้นเท่านั้น”
อาคาบาเนะ จ้องที่แผงโปร่งแสงและคิดกับตัวเอง
ถ้าเขากลับไปที่ตระกูลแล้วให้คนในตระกูลอ่าน…
แม้ว่า โจนิน จะมีไม่มากนักแต่สมาชิกในตระกูลก็มีจำนวนมากเช่นกัน
“ถ้าทฤษฎีของฉันถูกต้อง ฉันจะได้กี่แต้มหลังจากการให้คนทั้งตระกูลอ่านการ์ตูนของฉัน?”
นึกถึงเรื่องนี้แล้วมันช่างน่าตื่นเต้น!
ชั่วโมงเรียนได้เริ่มต้นขึ้น แต่ดูเหมือน ฮิรุเซ็น จะไม่ตระหนักถึงเรื่องนี้
เขานั่งอ่านการ์ตูนด้วยอารมณ์ที่เพลิดเพลิน จากนั้น … ก็พลิกกลับไปอ่านที่หน้าแรกอีกรอบ…
เหล่าเพื่อนตัวน้อยต่างก็ขบฟัน โดยเฉพาะ ซึนาเดะ มีร่องรอยความไม่พอใจบนใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ
อ่านไป 2-3 รอบในที่สุด ฮิรุเซ็น ก็เพิ่งตระหนักได้ว่าถึงเวลาสอนเหล่านักเรียนของเขาแล้ว!
“ ในตอนนี้ฉันสามารถแลกขีดจำกัดทางสายเลือดได้แล้ว ฉันควรแลกมันหรือไม่”
อาคาบาเนะ ลังเล
หลังจากแลกเปลี่ยนแล้วมีโอกาสมากที่จะปลุกตื่นขึ้นมาทันที
การปลุกขีดจำกัดทางสายเลือดของตระกูลคุรามะ ดูเหมือนจะไม่เวอร์วังอลังการเท่าตระกูลอื่น?
อาคาบาเนะ ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็อดใจไม่ได้ เขาแลกเปลี่ยน“ การควบคุมประสาทสัมผัสทั้ง 5” ทันที
แต้ม – 30
“ การแลกเปลี่ยนประสบความสำเร็จอย่างสมบูรณ์”
“ขีดจำกัดทางสายเลือด ภายในร่างกายของคุณกำลังตื่นขึ้น…”
