หน้าแรก Amnovel
  • หน้าแรก
  • นิยายทั้งหมด
  • เติมเงิน
  • ติดต่อเรา
ค้นหา
ค้นหาขั้นสูง
เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก
  • หน้าแรก
  • นิยายทั้งหมด
  • เติมเงิน
  • ติดต่อเรา
  • เข้าสู่ระบบ
เข้าสู่ระบบ
Prev
Novel Info

ย้อนเวลามาเป็นพี่ชายในบ้านล้อมลาน ยุค 60 - บทที่ 180 หลิวกวงฉีคิดจะลงมือ(ฟรี)

  1. หน้าแรก
  2. ย้อนเวลามาเป็นพี่ชายในบ้านล้อมลาน ยุค 60
  3. บทที่ 180 หลิวกวงฉีคิดจะลงมือ(ฟรี)
Prev
Novel Info

 

 บทที่ 180 หลิวกวงฉีคิดจะลงมือ(ฟรี)

 

“ไอ้หลิวกวงฉีนี่มันเกินไปจริงๆ กล้าทำร้ายหวยฮวาได้ยังไง”

 

“เร็วเข้า มีใครไปห้ามมันหน่อยสิ”

 

“ไอ้หลิวกวงฉีมันบ้าไปแล้ว ใครจะไปห้ามมันอยู่”

 

“ถ้าไม่ได้จริงๆ ก็ไปหาคนของหน่วยรักษาความปลอดภัยเถอะ ไม่อย่างนั้นต้องมีคนตายแน่ๆ”

 

คนที่มุงดูต่างก็หวาดกลัว

 

เวลานี้ บรรดาผู้ชายวัยฉกรรจ์ต่างก็ไปทำงานกันหมดแล้ว ส่วนบรรดาผู้หญิงก็ไม่กล้าเข้าไปใกล้ เพราะหลิวกวงฉีเป็นผู้ชาย มีความได้เปรียบเรื่องพละกำลังอย่างมาก แถมยังเป็นหมาบ้าอีกด้วย

 

ช่วงหลายวันที่ผ่านมา เรื่องของหลิวกวงฉีแพร่สะพัดไปทั่ว ทุกคนต่างพากันหลีกเลี่ยง กลัวจะโดนลูกหลง ไม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องชาวบ้าน ทุกคนยืนแข็งทื่ออยู่กับที่ นิ่งเงียบดูอยู่ ไม่ได้เข้าไปช่วยเลย

 

เสียงเอะอะโวยวายดังสนั่น จนหยางมี่และหวังหยวนหยวนตกใจตื่น ทั้งสองคนวิ่งตามเสียงมา เมื่อเห็นภาพตรงหน้า ต่างก็ยกมือปิดปาก หน้าซีดเผือด

 

เห็นเพียงหลิวกวงฉีกำลังซ้อมหวยฮวาอย่างหนัก แต่ละหมัดเต็มไปด้วยแรง หวยฮวาในเวลานั้น หน้าตาบวมช้ำ ตัวไม่มีที่ดี ปากมีเลือดไหลออกมา แม้จะเป็นเช่นนั้น หวยฮวาก็ยังกัดมือของหลิวกวงฉีไม่ปล่อย เนื้อเกือบครึ่งก้อนถูกฉีกออกมา

 

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!” หยางมี่โกรธจัด ชี้นิ้วไปที่จมูกของหลิวกวงฉี แล้วด่าต่อไปว่า “หลิวกวงฉี! แกเป็นผู้ใหญ่แล้วยังกล้าตีเด็กอายุแปดขวบอีกเหรอ!” 

“แกไม่อายบ้างหรือไง!”

 

ในที่เกิดเหตุมีคนมากมาย แต่ไม่มีใครกล้าส่งเสียงออกมาเลย มีเพียงหยางมี่ที่ยืนหยัดขึ้นมา ในพริบตาเดียว สายตาของทุกคนก็จับจ้องมาที่เธอ

 

“หยางมี่ เรื่องน้อยๆ ไม่ควรยุ่งดีกว่านะ” มีคนใจดีเตือนหยางมี่ ห้ามไม่ให้เธอยุ่งเรื่องนี้

 

“พวกคุณคนเยอะขนาดนี้ แค่ยืนดูเฉยๆ เหรอ? ยังมีมโนธรรมอยู่ไหม? ถูกหมากินไปหมดแล้วรึไง” “หวยฮวาเป็นเด็กนะ!” หยางมี่ได้ยินดังนั้นก็ยิ่งโกรธ 

 

“พวกคุณไม่สนใจ งั้นฉันจะสนใจเอง!” “หยวนหยวน!” หยางมี่ทนดูไม่ไหวแล้ว หวังหยวนหยวนที่อยู่ข้างๆ ก็วิ่งออกไปหยิบไม้กวาดกับไม้รีดแป้งออกมาจากบ้าน ทั้งสองคนถือคนละอัน

 

หลิวกวงฉีเห็นดังนั้น ก็ยื่นมือออกไป คว้าผมของหวยฮวา แล้วโยนเธอกระเด็นลงพื้น “ซี๊ด” หวยฮวากัดเนื้อของหลิวกวงฉีออกมาหนึ่งชิ้น เลือดไหลไม่หยุด เห็นกระดูกขาวๆ อยู่รำไร เมื่อเห็นดังนั้น ทุกคนก็พากันถอนหายใจ น่าสยดสยองจริงๆ

 

 

“หยางมี่ บัญชีเมื่อไม่กี่วันก่อน ฉันยังไม่ได้สะสางกับเธอเลย เธอกลับมาหาฉันเองถึงที่เลยนะ?” หลิวกวงฉีทนความเจ็บปวด ดวงตาจ้องมองหยางมี่เขม็ง เลียริมฝีปากไปมา ร่างกายร้อนผ่าว ใบหน้าหื่นกระหาย พุ่งเข้าใส่หยางมี่

 

ในเวลาเดียวกัน หัวหน้าจางและหยางเล่อกำลังมุ่งหน้าไปยังลานบ้านสี่เหลี่ยม ข้างหลังพวกเขายังมีคนตามมาอีกยี่สิบกว่าคน 

 

“แม่งเอ้ย! สามวันแล้ว ในที่สุดฉันก็จับตัวมันได้แล้ว ฉันอยากจะสับไอ้หลิวกวงฉีนี่ให้เป็นชิ้นๆ แล้วเอาไปให้หมากินจริงๆ” 

 

“ทำให้ฉันโดนด่ามาสามวันเต็มๆ เกือบจะโดนไล่ออกแล้ว”

 “กล้าก่อเรื่องใต้จมูกหน่วยรักษาความปลอดภัย! นี่มันไม่ใช่การท้าทายหรือไง!” หัวหน้าจางเดินไปบ่นไป

 

สามวันนี้เขาต้องวิ่งเต้นเรื่องถนนการค้า ภายใต้ความกดดันมหาศาล ในที่สุดก็มีเบาะแสบ้างแล้ว เขาจับผู้สมรู้ร่วมคิดสองคนของหลิวกวงฉีได้ ทั้งสองคนทนการสอบสวนของหน่วยรักษาความปลอดภัยไม่ไหว ไม่นานก็สารภาพหมดเปลือก หน่วยรักษาความปลอดภัยเพิ่งจะสืบเจอ ก็ไปตามหยางเล่อมาด้วยกัน “หยางเล่อ รอฉันด้วยสิ ทำไมนายเดินเร็วขนาดนี้” หัวหน้าจางเพิ่งจะบ่นได้สองประโยค ก็หันกลับไปดู

 

แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของหยางเล่อเลย เขาถูกทิ้งห่างไปแล้วหลายช่วงถนน

 

ลานบ้านสี่เหลี่ยม หยางเล่อเพิ่งจะเดินเข้าสู่ลานหน้า ก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย และเสียงร้องตะโกน ไม่ดีแล้ว! หยางเล่อขมวดคิ้วเล็กน้อย ร่างกายวูบหายไป

 

เวลานั้น ลานกลางเต็มไปด้วยผู้คน “แกตีฉันอีกแล้วเหรอ? วันนี้ฉันจะจัดการแกให้ตายเลย!” หลิวกวงฉีกุมน้องชายของตัวเองไว้ หน้าซีดเผือด สุ่มหยิบไม้ที่พื้น แล้วฟาดใส่หยางมี่ “อ๊าก!” ทุกคนกรีดร้อง หยางมี่ขาอ่อนด้วยความกลัว หลับตาลง ยกแขนขึ้นบังโดยสัญชาตญาณ

 

ในเสี้ยววินาทีวิกฤติ แสงจางๆ พุ่งเข้าใส่แขนของหลิวกวงฉี “เพล้ง!” เสียงดังขึ้น ไม้ในมือของหลิวกวงฉีหล่นลงพื้น ไม่มีความเจ็บปวดอย่างที่คาดไว้ หยางมี่ลืมตาขึ้น เห็นร่างคุ้นเคยปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอ

 

“พี่…พี่…” หยางมี่มองแผ่นหลังของพี่ชาย ดวงตาเป็นประกาย ในชั่วขณะนั้น ความรู้สึกปลอดภัยทะลักท่วมท้น

 

“หยางเล่อ!” หลิวกวงฉีกุมแขนที่เจ็บปวด เมื่อเห็นคนที่มาถึง ก็เต็มไปด้วยความเกลียดชัง “ดีเลย! แกก็มาเองถึงที่เลยเหรอ? วันนี้ฉันจะจัดการแกด้วย!” “พอจัดการแกเสร็จแล้ว ฉันจะเล่นกับน้องสาวแกต่อ” หลิวกวงฉีพูดท้าทายด้วยสีหน้าหื่นกระหาย ชักมีดสั้นที่เอวออกมา ทุกคนกลัวจนถอยหลังไม่หยุด ได้ยินคำพูดนั้น ทุกคนก็มองสีหน้าของหยางเล่อ

 

 

ยังกล้าคิดจะแตะต้องน้องสาวของฉันอีกเหรอ? หยางเล่อดวงตาหรี่ลงเล็กน้อย ร่างกายปล่อยออร่าที่น่าสะพรึงกลัวออกมา ทำให้ผู้คนรู้สึกหนาวสะท้าน หลิวกวงฉีพุ่งเข้ามา

 

“ฆ่าคนแล้ว ฆ่าคนแล้ว!”

 “หลิวกวงฉีฆ่าคนแล้ว…” ทุกคนกรีดร้อง หน้าซีดเผือด หยางเล่อกระพริบตัวไปชั่วขณะ คว้ามีดสั้นจากมือเขา ความเร็วรวดเร็วอย่างยิ่ง เร็วเสียจนมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า

 

วินาทีถัดมา “อ๊าก…” เสียงกรีดร้

องดังขึ้น หลิวกวงฉีล้มลงกับพื้น กุมหน้าอกด้วยความเจ็บปวด

—

 

Prev
Novel Info

ความคิดเห็นสำหรับ "บทที่ 180 หลิวกวงฉีคิดจะลงมือ(ฟรี)"

0 0 โหวต
คุณชอบเรื่องนี้ไหม?
ติดตาม
เข้าสู่ระบบ
แจ้งเตือนของ
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ประวัติการเข้าชม
You don't have anything in histories
หมวดหมู่นิยาย
  • sci-fi (24)
  • Video Games (11)
  • กำลังภายใน (36)
  • จีนกำลังภายใน (1)
  • ดราม่า (3)
  • ตลก (3)
  • นิยายลิขสิทธิ์ (18)
  • นิยายแต่ง (3)
  • ย้อนยุค อนาคต (7)
  • สยองขวัญ (2)
  • เกมส์ออนไลน์ (5)
  • แฟนตาซี (161)

© 2025 Madara Inc. All rights reserved

Premium Chapter

คุณจำเป็นต้องเข้าสู่ระบบก่อน

wpDiscuz