ยัยตัวร้ายกับนายสุดโหด - บทที่ 18 สังคมประณาม
บทที่ 18
สังคมประณาม
ด้านหนึ่งเป็นอดีตแฟนสาวที่ถูกเขานอกใจ อีกด้านหนึ่งเป็นแฟนสาวคนปัจจุบันที่ถูกสังคมประณาม เพราะเสแสร้งทำตัวเหมือนโดนคนอื่นกลั่นแกล้ง ในสถานการณ์แบบนี้โฉวฮ่าวจะทำอย่างไร?
นักศึกษาทุกคนหันมาให้ความสนใจกับโฉวฮ่าว
“เฉินเมิ่งอวี่ เธอทำแบบนี้เพราะเราเลิกกันแล้วเธอรับไม่ได้เหรอ? เธอเลือกจะแก้แค้นหม่าลี่ทำไม? หม่าลี่เป็นผู้หญิงไร้เดียงสาคนหนึ่ง! เรื่องความรู้สึกมันไม่แน่นอนหรอก ไม่ใช่เรื่องผิดถ้าเราจะเลือกความรู้สึกที่มันดีกว่าเก่า ฉันกับหม่าลี่รักกันจริง ๆ เธอไม่ต้องมายุ่งกับพวกเราซะทีได้ไหม?”
เฉินเมิ่งอวี่คาดไม่ถึงว่าจะได้ยินอะไรแบบนี้จากโฉวฮ่าว ได้แต่แค่นยิ้มอย่างโกรธเคือง
“ฉันเนี่ยนะอยากแก้แค้น? โฉวฮ่าว นายก็ฉี่รดเธอเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของแล้วดูแลกันเองสิ อยากรู้จริง ๆ ว่านายเป็นผู้ชายแบบไหน? อย่างนายน่ะมีค่าพอให้ฉันแก้แค้นเหรอ? เสียดายเวลาตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย จนมาถึงตอนนี้ที่นายหลอกฉันมาตลอด! ฉันมันตาบอดเองที่ไปรักนาย แต่ขอบคุณละกันที่เลิกกับฉัน ขอให้พวกเธอมั่นคงในรักปลอมเปลือกแบบนี้ตลอดไป แต่ตอนนี้ฉันมีพยานมากมาย หม่าลี่จะโต้กลับฉันยังไงดีล่ะ? ถ้านายรักเธอจริงก็กินแทนเธอซะ!”
“คนหลอกลวง! พวกแกก็แค่ผู้หญิงไร้ยางอายกับผู้ชายตาบอด หลอกผู้หญิงแล้วทิ้งไปดื้อ ๆ เนี่ยนะ?”
“ในมุมมองของฉันนะ! ผู้ชายแบบนี้ต้องนิสัยแย่ขนาดไหนกัน? ทำกับคนรักเก่าไว้มากขนาดนั้น ยังไม่รู้ว่าตัวเองผิดอีก คนแบบนี้ไม่ควรได้เป็นประธานชมรมแบดมินตันด้วยซ้ำ! แล้วนี่ยังปกป้องแฟนสาวไร้ยางอายอีก!”
“เฉินเมิ่งอวี่พูดถูก ทิ้งผู้ชายแบบนี้ไว้เถอะ ปล่อยให้ไปรักกับผู้หญิงไร้ยางอายพรรค์นั้นแหละดีแล้ว! ในเมื่อออกตัวว่าเป็นรักแท้ปานจะกลืนกิน งั้นรีบกินแทนเธอซะสิ!”
แผนกวรรณกรรมมีผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย ผู้หญิงส่วนใหญ่เกลียดคนหลอกลวงมาก ๆ ในเวลานี้กลุ่มนักศึกษาผู้หญิงรู้สึกไม่พอใจมากขึ้น แล้วพูดประโยคซ้ำ ๆ พร้อมกันว่า
“กินเครื่องในแทนเธอ!”
“กินเครื่องในแทนเธอ!”
โฉวฮ่าวโกรธมากเมื่อเห็นกระแสสังคมตีกลับ เพราะนี่คือสิ่งที่เขาคาดไม่ถึงว่ามันจะเกิดขึ้น
เขาเริ่มกังวลว่าภาพลักษณ์ดี ๆ ที่เขาพยายามสร้างมาตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยจะเสียหายไปมากกว่านี้
เพื่อไม่ให้ถูกตราหน้าเพิ่ม เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพูดอย่างลำบากใจออกมา
“ฉันยอมแล้ว แต่หลังจากนี้อย่ามายุ่งกับเราและ หม่าลี่อีก” ระหว่างที่เขาพูด ทุกคนต่างตั้งใจฟังทันทีเพราะกลัวว่าจะพลาดอะไรสำคัญไป
“เรื่องแบบนี้ในฐานะแฟน ฉันเต็มใจ… ทำแทนเธอ”
เมื่อเขาพูดถึงประโยคสุดท้าย มันเป็นเรื่องยากลำบากมากที่จะทำใจได้ลง
หลังจากนั้นมีเสียงฮือฮารอบ ๆ ตัวพวกเขา เหมือนว่าทุกคนยอมรับข้อเสนอนี้
เมื่อทุกคนมองไปที่ใบหน้าของโฉวฮ่าวและพันหม่าลี่ สีหน้าพวกเขาเปลี่ยนเป็นซีดเผือด ก่อนจะยืนดูทั้งคู่พากันประคองกันเดินฝ่ากลุ่มนักศึกษาไปอย่างรวดเร็ว
“ผู้ชายหลอกลวงกับผู้หญิงไร้ยางอาย! สมควรแล้ว!”
“มีคนโผล่มาทำให้เรื่องสนุกตลอดเลย”
เฉินเมิ่งอวี่แสดงสีหน้าเยาะเย้ย แต่ในใจกลับรู้สึกเศร้าหมอง
“อืม ไม่คิดเลยนะว่าคนที่รักกันมาหลายปีแบบนี้ จะยอมทิ้งคนเก่าเพื่อไปคนใหม่อย่างหน้าตาเฉย”
“แต่ทำไมเธอถึงดูไม่มีความสุขเลย ไม่พอใจกับตอนจบเหรอเมิ่งอวี่?”
ริมทะเลสาบฉิน
“เธอคิดอะไรอยู่ถึงพูดออกไปแบบนั้น? พูดออกไปได้ยังไง มีสมองรึเปล่า?”
โฉวฮ่าวรู้สึกโกรธจัด นี่ถือเป็นครั้งแรกที่เขาด่าทอ พันหม่าลี่
“เดี๋ยวนะ! แม้แต่พี่เองก็ยังโทษฉัน! ใครจะไปคิดว่านังคางคกนั่นมันจะสอบได้ล่ะ? ฉันพูดก็เพราะรังเกียจมัน! แล้วตอนนี้พี่ก็ไม่ช่วยอะไรฉันได้เลย! ยังจะมาด่าฉันอีกว่าไม่มีสมอง!”
“ฉันก็ช่วยเธออยู่นี่ไง! ฉันช่วยเธออยู่! ช่วยให้เธอได้ไลฟ์สดนี่แหละ! คิดดูว่าฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเพราะต้องมาช่วยคนอย่างเธอ!”
“หน้าพี่มันสำคัญกว่าหน้าของฉันรึไง?! พี่เป็นแฟนฉันแล้วนะ เอาแต่บอกว่ารักฉัน แล้วตอนนี้ฉันต้องเจอปัญหาใหญ่ ถ้าพี่ไม่ช่วย ฉันจะหาใครที่ไหนมาช่วย?! ยังไงฉันก็เป็นผู้หญิงนะ!”